Nýtt kvennablað - 01.10.1942, Blaðsíða 6

2
NÝTT KVENNABLAÐ
Efniiðu konumar, sem vegna fjárhagsástæðna
gælu \eill sér góða hjálp og legið heiina, eru
líðum lítið hétur sladdar, vegna þess, að oft eru
engar slúlkur fáanlegar lil að taka að sér heini-
iliu og hjúkrun sængurkonunnar, livað sem i
lioði er.
Hin sívaxandi húsnæðisekla gerir líka sitt til
að ástandið versnar stöðugl. Fjölda niargar fjöl-
skyldur l)úa nú i 1 herbergi og eldhúsi, eða hafa
aðeins eldhúsaðgang, og hundruð manna eru
algerlega húsnæðislausir, þar á meðal vafalaust
fjöldi ófriskra kvenna.
Hvar eiga þær konur að ala hörn sín, og
hvernig verður séð fyrir hjúkrun og aðhlynn-
ingu harns og möður, ef þær ekki eru svo heppn-
ar að komast á Landsspítalann?
Margir segja sem svo: „Letla baslast alll ein-
livernveginn eins og liingað til.“ Slíkur hugsun-
arháttur er óverjandi, eins og það er og alger-
tega óforsvaranlegl af hlutaðeigandi heilbrigðis-
og bæjaryfirvölduni, að vinda ekki bráðan bug
að því, að bæta úr þessum vandræðum.
Mannslifin eru að vísu ekki metin hátt í
heiminum nú, þó liöfum við ekki enn sem
komið er fallizl á rættmæti þess lággengis,og sízt
af öllu hefir þjóðin ráð á að sóa barnslífum
vegna liirðuleysis og trassaskapar.
Síðastliðinn vetur sainþykkti bæjarstjórn að
veita atlháa ujjphæð lil byggingar fæðingarstofn-
unar. Mun ]>á hafa verið gengið út frá að ríkið
fengizl lil að leggja fé á móli, og að stofnunin
yrði eins og áður í sambandi við Landsspital-
ann.
Vafalausl er lika tangheppilegast að svo sé.
Heksiar heimitisins verður með því móti ódýr-
ari og fyrst og fremst eiga læknar deildarinnar
|>á greiðan að ganga að tækjum spítalans, ef
með þarf.
í þessu sambandi má gela þess, að tit eru all-
stórir sjóðir, sem tnindnir eru við nafn Fæðing-
ardeildar Landsspítalans. Hvað gert yrði við
þella fé, ef dcildin slilnaði úr tengslum, við
s])ítalann, er líklega vafasamt. Trúlegast bættist
það í hóp hinna mörgu „dauðu“ sjóða, sem
stofnaðir eru tit almenningsheilla, en nú liggja
ónotaðir og grafnir engum tit góðs.
l'ppáslungur liafa komið um það, að breyta
sjúkrahúsi Hvitabandsins, eða Elliheiniilinu, í
fæðingarstofnun.
Að hvoru ráðinu sem liorfið yrði mætti það
aðeins vera Ijráðabirgðaráðstöfun, til að bæta
úr augnabliksþörfinni, en mætti ú engan hátt
Ingibjörg Jóhannsdóttir,
forstöðukona Staðafellsskólans:
Úr bréfi.
,,1’ér spyrðjið uni, livort ég' áliti, að ungu stúlkuna
eigi að ala upp seni verðandi húsmóður, eða greiða
íyrir því, að hún snúi sér að sérnámi, sem afli henni
sjálfstæðrar atvinnu, ef til vill strax að afloknu
námi.
Mín skoðun er, aö við eigum fyrst og fremst
að ala ungu stúlkurnar upp sem fyrirmyndar
húsfreyjur og spara ekkert til, að veita þeim holla
og hagkvæma menntun, í öllu þvi, er að bústörfum
og barnauppeldi lýtur.
Það mun hlutskipti flestra kvenna, að þurfa að
einhverju leyti fyrir heimili að sjá, svo ég tel það
sem sjálfsagða, nauðsynlega, almenna menntun, er
ekki megi sneiða hjá, vegna andlegrar heilbrigði
þjóðarinnar. þvi úr móðurbrjóstum mun margur,
bæði í eiginlegri og óeiginlegri merkingu, hafa
drukkið sinar örlagaríku lifsveigar.
Eftir húsmæðrafræðsluna gætu svo þær stúlkitr.
er vildu, snúið sér að námi, sem veitti þeim mögu-
verða til að seinka fyrir byggingu nýrrar, full-
koininnar fæðingardeildar, sem fullnægði þörí
Jiæjarins og nærliggjándi sveita um langan tima.
Það virðist lika svipað og að taka brauð
frá einu barninu til að gefa öðru, ef sjúkrahúsi
yrði breytt i fæðingarspítala.
Ilvað viðvikur Elliheimilinu, þá gæti margl
mæll með því, ef gamla fólkið, sem þar býr,
ekki liði við skiptin, að bærinn tæki það fyrir
sjúkrahús. Nokkurn hluta þess mætti þá nota
fyrir fæðingardeild i liili, þar til hið nýja heimili
kæmist upp.
Sá aldarandi virðist nú ríkjandi, að lil þess
að liið opinbera opni pyngju sína til að reisa
nauðsynlegar menningarstofnanir og heimili, þá
þurfi almenningur fyrst að sýna álniga sinn i
„klingjandi mynt“.
Sliks þarf ef lil vitl einnig með hér.
Síðastliðið sumar bárust yfirljósmóðurinni,
frk. Jóhönnu Friðriksdóttur, gjafir lil vænlan-
legrar fæðingardeildar. Nemur sú upphæð nú
rúml. 2000 krónum.. Vafalaust eru nú heppilegir
tímar til fjrársöfnunar, og fátl ælti að geta lcallað
fremur á örlæti manna en bygging fæðingar-
heimilis.
En fyrst og fremst verða konur að krefjast
þess af bæ og ríki, að nú sé brugðið við skjótt
og vel, en allt seinlæti og þras bannfært með
öllu. ^ M. J. K.