Nýtt kvennablað - 01.10.1942, Blaðsíða 14

10
NtTT KVENNABLAÐ
Hedda Gabler.
Xorska Ieikkonan Gerd Grieg hefir á þessu sumri
skenjmt bæSi Reykvíkingum og Akureyringum meö
söng. lislfengum upplestri, og á leiksviðinu með aö-
stoö Leikfélags Reykjavíkur. Sýndir voru 2 þættir
úr „Hedda Gabler“, eftir Ibsen, 2. og 3. þáttur.
Söknuöu leikhússgestir 1. og^. þáttar. og hef öu held-
ur kosiö aö sjá leikritið frá byrjun. Nýtt kvennablaö
vill nú birta í lauslegri þýðingu 1. þátt sjónleiksins.
Leikpersónur: Jörgen Tesman, visindastyrkþegi
í menningarsögu. — Frú Hedda Tesman, kona
hans. — Fröken Júlíana Tesman, föðursystir hans.
— Berta þjónustustúlka. — Frú Elvsted. — Assessor
Brack (dómari). — Ejlert Lövborg.
Stór, falleg setustofa meö stílfögr.um húsgögnum,
skreytt í dökkum litum. Á veggnum á móti eru breið-
ar dyr meö frádregnum dyratjöldum. Þessar dyr
liggja inn í minna herbergi. Á veggnum til hægri
eru rennidyr, sem liggja út i anddyriö. Á móti, til
vinstri, er glerhurð, einnig með frádregnum dyra-
tjöldum. Gegnum rúöurnar sést hluti af yfirbyggðum
svölum og haustlit lauftré. Á gólfi borö og stólar
í kring. Framan til viö vegginn til hægri er hæg-
indastóll meö háu baki, skammel og tveir kollstól-
ar. I horninu til hægri er hornsóffi og lítið kringlótt
borð. Framarlega til vinstri stendur sóffi, nokkuö
frá veggnum. — Gegnt glerhuröinni er „Piano“. —
Báöum megin viö dyrnar á veggnum á móti standa
hilluborð nteð leirkeraskrauti. Við bakvegginn í
innra herberginu 'sést legubekkur, borð og stólar.
Yfir legubekknum hangir mynd af fríðum rosknum
manni i herforingjabúningi. Yfir borðinu er hengi-
latnpi. Hingað og þangað um setustofuna er fjöldi
blómvanda í glösum og skálum. Aörir liggja á
boröunum. Þvkk teppi eru á gólfum. Morgunlýsing,
sólskin gegnum glerhurðina.
(Fröken Júlíana Tesman kemur inn úr anddyrinu
með hatt og sólhlíf og með henni Berta, sem heldur
á innvöföum blómvendi. Fröken Tesman er sem
næst 65 ára, góðleg og lagleg, snoturlega en látlaust
klædd. i grárri dragt. Berta roskin stúlka úr sveit.)
Fröken Tesman (nemur staðar innan við dyrnar,
hlustar og segir lágt) : Nei, þau eru víst ekki komin
á fætur!
Berta (einnig lágt) : Þetta sagði ég yður, fröken.
Það er ekki aö undra — jafn seint og skipið kom
i nótt. Og svo þegar heim kom! Drottinn rninn! —
Öll þau kynstur, sem unga frúin þurfti að taka upp.
áður en hún gat tekið á sig náöir.
Frk. Tesman: Jæja — við skulum lofa þeim að
sofa út. En morgunloftið skulu þau sannarlega fá
ferskt inn til sín, þegar þau koma. (Hún gengtir að
glerhurðinni og opnar upp á gátt.)
Berta (við borðið, ráðalaus, með blómvöndinn i
hendinni): Nei, svei mér ef hér er hægt að koma
meiru fyrir. Eg held, fröken, eg geti látið liann
hérna. (Setur blómvöndinn fremst á píanóiö.)
Frk. Tesman: Já, nú hefiröu eignazt nýja hús-
bændur, Berta mín. GuÖ veit eg tók mér nærri að
missa þig.
Bci!a (kontin að gráti) : En eg, fröken! Hvað
mætti eg þá segja, sem búin er að vera hjá ykkur
systrunum öll þessi ár?
Frk. Tcsman: Við veröum aö gera okkur það að
góðu. Berta. Það eru engin önnur úrræði. Þú veizt
aö Jörgen getur ekki án þín verið. Hann veröur aö
hafa þig á heimilinu. Þú hefir annast hann frá blautu
barnsbeini.
Berta: Já, en, fröken, eg hugsa.svo mikið 41111 hana,
sem liggur veik heima. Hún, auminginn, sem er
alveg ósjálfbjarga. ( )g fá svo nýja, ókunnuga stúlku !
Aldrei nokkurntima lærir hún að gera sjúklingn-
um til hæfis.
Frk. Tesman: Ó. með tímanum fæ eg hana til
að gcta sér nærri um þ'arfir hennar. ()g eins og þú
skilur annast eg hana þá meira sjálf. Kæra Berta
mín. Þú skalt engan kvíðboga bera fvrir veslings
systur minni.
Berta: En svo er það iíka annað, fröken. Eg cr
svo hræcld um að eg geri ungu frúnni ekki til hæfis.
Frk. Tesman: Hamingjan hjálpi þér, Berta —
auðvitað gæti rélt í fyrstu eitthvað borið útaf.
Berta: Því hún er víst ákaflega vandfýsin.
Frk. Tesman: Það geturðu ímyndaö þér, dóttir
(lablers hershöfðingja. Slíku s.em hún var vön meö-
an hershöfðinginn lifði. Manstu, þegar hún var að
ríða úf með föður sínum? í svörtu, síðu klæðisreið-
fötunv-n? ()g með fjöður i hattinum?
Berta: Jú-jú, — því ætli ég muni það ekki! — En
svei mér ef mér ílaug það nokkurntíma í hug þá.
að þau yrðu hjón, hún og kandidatinn.
Frk. Tesman: Ekki mér heldur. — En ég ætla
að scgja þér, Berta — meðan ég man : Þú mátt ekki
lengur kalla Jörgen kandídat. Þú veröur að segja
doktorinn.
Berta: Já. unga frúin talaði lika um það — i
nótt — strax og þau komu inn úr dyrunum. Á ég
að gera það, fröken?
Frk. Tesman: Já, vissulega átlu aö gera það,
Berta mín. Hugsaðti þér. — Þeir hafa gert hann
að doktor utanlands — núna í feröinni. Ég hafði
ekki hugmynd um það, fyr en hann sagði mér það
niðri á bryggjunni.
Berta: Já, hann getur víst orðið hvað sem væri.
Eins og hann er vel að sér. En aldrei hélt ég þó
að hann myndi fara að fást við að lækna fólk.
Frk. Tesman: Nei, það er ekki slikttr doktor,
sent hann er orðinn. (ibyggin:) Annars getur nú
vel verið að þú þurfir bráöum aö nefna hann ennþá
viðhafnarmeira nafni.
Berta: Nei, segir frökenin satt! Hvað ætli það
verði?
Frk. Tesman (brosandi) : Hm — ja, þaö ættirðu
bara að vita! (klökk:) Ó, guð minn góður, — ef
Jochum sálugi gæti séð úr gröf sinni hvað orðið
er úr litla drengnum hans. (lítur i kring um sig.)
En heyrðu mig. Berta, hvers vegna hefirðu gert
þetta? Tekiö hlífðaráklæðið af öllum húsgögnun-
um ?