Morgunblaðið - 22.10.2011, Side 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. OKTÓBER 2011
✝ Guðrún S.Björnsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 6.
febrúar 1920. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
mannaeyja 8. októ-
ber sl.
Foreldrar henn-
ar voru Steinunn
Jónsdóttir, f. 28.
júní 1885, d. 22.
mars 1968, og Björn Jakobsson,
f. 29. ágúst 1893, d. 2. febrúar
1974. Systkini hennar voru:
Sveinn Alexander, f. 14. júlí
1916, d. 2. febrúar 1936, Jak-
obína, f. 7. febrúar 1918, d. 21.
september 1946, stúlka, f. and-
vana 1919, Sæmundur Kári, f. 6.
janúar 1921, d. 21. júlí 1923, Guð-
ríður Sigurbjörg, f. 12 desember
1921, d. 25. desember 1922, Sig-
urleif Ólafía, f. 5. september
1923, d. 26. nóvember 1956.
eignuðust þrjár dætur, ein þeira
er látin, og þrjú barnabörn. 4)
Birgir, f. 8. september 1950,
maki Pálína S. Guðbrandsdóttir,
f. 21. nóvember 1951, þau eiga
þrjú börn og níu barnabörn.
Guðrún var heimavinnandi
húsmóðir en á vertíðum leigðu
vertíðarmenn hjá þeim hjónum
og sá Guðrún um þvott fyrir þá
og fleiri samhliða heim-
ilisstörfum á stóru heimili. Guð-
rún bjó með fjölskyldu sinni, þar
með talið foreldrum sínum, á
Hálsi við Brekastíg frá 1942 og
var jafnan kennd við það hús sem
Gunna á Hálsi. Vegna jarðeld-
anna á Heimaey bjuggu þau
hjónin eitt ár á Selfossi. Þar
starfaði hún í Sláturhúsinu á Sel-
fossi en eftir að þau fluttu aftur
til Eyja starfaði hún við ræst-
ingar í Barnaskóla Vest-
mannaeyja til 70 ára aldurs. Í
ársbyrjun 2008 flutti hún á Dval-
arheimili aldraðra, Hraunbúðir, í
Vestmannaeyjum. Guðrún var
virk í félagi eldri borgara á með-
an heilsan leyfði.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag, 22. október 2011, og hefst
athöfnin kl. 14.
Hinn 27. október
1939 giftist Guðrún
Óskari Vigfússyni,
f. 25. maí 1910, d.
28. júní 1997. For-
eldrar hans voru
Guðrún Magn-
úsdóttir, f. 12. maí
1882, d. 19. ágúst
1965, og Vigfús Ein-
arsson, f. 14. desem-
ber 1888, d. 29.
október 1957. Börn
Guðrúnar og Óskars eru: 1)
Sveinbjörg, f. 5. janúar 1941,
maki Stefán B. Ólafsson, f. 14.
maí 1938, eiga þau þrjú börn,
átta barnabörn og fimm barna-
barnabörn. 2) Elín Guðrún, f. 23.
maí 1942, maki Eysteinn G. Haf-
berg, f. 15. ágúst 1940, þau eiga
þrjú börn og níu barnabörn, eitt
þeirra, stúlka, lést skömmu eftir
fæðingu. 3) Sigursteinn, f. 7.
ágúst 1945, maki Sigrún Ágústs-
dóttir, f. 22. nóvember 1944, þau
Í dag kveðjum við ömmu á
Hálsi. Gunnu ömmu, sem hefur
verið fastur punktur í tilveru okk-
ar frá því við munum eftir okkur.
Það var alltaf mikil tilhlökkun
þegar amma og afi komu í heim-
sókn til okkar. Þá vissum við
systkinin að það yrði mikið spilað
og spjallað og oftar en ekki gauk-
uðu þau að okkur einhverju góð-
gæti. Ekki var minna fjör að fara
til Eyja í heimsókn á Háls. Þar
voru alltaf heimabakaðar kleinur,
flatkökur og annað bakkelsi og að
sjálfsögðu líka tekið í spil, en það
sem var mest um vert var að allt-
af var okkur tekið opnum örmum.
Amma fylgdist alltaf vel með
okkur og öllu sínu fólki. Hún
hvatti okkur til dáða og við minn-
umst hennar sem jákvæðrar,
glæsilegrar og duglegrar konu.
Hún var svo sannarlega góð fyr-
irmynd og við erum þakklát fyrir
þær stundir sem við áttum með
henni.
Rannveig, Hafdís og
Steinar Björn.
Fallegar og góðar minningar
eru mikill fjársjóður að eiga, og
þær eigum við systkinin svo
sannarlega um þig, amma á
Hálsi. Að leiðarlokum viljum við
þakka þér, elsku amma, fyrir allt
sem þú gerðir fyrir okkur og
kenndir okkur. Við erum þess
fullviss að afi tekur á móti þér
með opinn faðminn. Ekki er hægt
að setja niður fáein orð án þess að
vitna í fallegan texta sem minnir
okkur svo mikið á þig, afa og
Vestmannaeyjar.
Meðan öldur á Eiðinu brotna
og unir fugl við klettaskor
mun ég leita í Eyjarnar eins og fyrr
í æsku minnar spor.
Þar sem lundinn er ljúfastur fugla
þar sem lifði Siggi bonn
og Binni hann sótti í sjávardjúp
sextíu þúsund tonn.
Meðan lífsþorstinn leitar á hjörtun
meðan leiftrar augans glóð,
þó á höfðanum þjóti ein þrettán stig
ég þrái heimaslóð.
(Ási í Bæ.)
Hvíldu í friði – hinsta kveðja,
Guðrún Ósk, Guðfinna Björk
og Sveinbjörn Már.
Það var alltaf svo notalegt að
koma til Gunnu langömmu á
Hálsi. Þar var tekið vel á móti
manni með hlýju og kærleik og
það leyndi sér ekki hvað henni
þótti vænt um barnabörnin. Allt-
af var farið beint í að byggja kast-
ala úr flottu dósunum eða leika
með merkilega dótið sem leyndist
í gulu töskunni. Það var líka
þannig eftir að hún fór á Hraun-
búðir og ég fór að kíkja á hana
með syni mína, að þeir léku sér
með dótið í gulu töskunni og
laumuðust í nammið í skúffunni.
Dósirnar hafa hins vegar verið
heima hjá mér í nokkur ár og syn-
ir mínir hafa leikið sér mikið með
þær.
Við Haukur Leó fórum reglu-
lega til hennar eftir leikskóla og
Tómasi Bent þótti voða gott að
vita af henni þegar hann var úti á
gervó og notaði hann stundum
tækifærið og hlýjaði sér hjá henni
og fékk smáorku úr skúffunni.
Alltaf var amma jafnánægð að
hitta okkur og þakklát fyrir
heimsóknirnar og fannst henni
spennandi að fá frettir af og fylgj-
ast með afkomendunum sem eru
orðnir ansi margir.
Amma var alltaf ánægð með
mig þegar hún sá að ég lét strák-
ana hlýða mér því henni fannst að
börn ættu að vera kurteis og
sagði hún mér oft sögur af því
hvernig hennar börn báru virð-
ingu fyrir fullorðnum og voru
hlýðin og góð. Ég er svo ánægð
að amma náði að hitta Lenu Mar-
íu, en amma var einmitt á spít-
alanum þegar Lena fæddist og
sagði hún starfsfólkinu stolt frá
því að hún væri langalangömmu-
barnið hennar. Amma var orðin
ansi veik undir lokin og vil ég nú
trúa því að henni líði vel og Óskar
langafi hafi tekið vel á móti henni.
Við munum minnast hennar með
söknuði og hlýju í hjarta.
Hvíldu í friði elsku langa og
langalanga.
Harpa, Magnús, Tómas
Bent, Haukur Leó og
Lena María.
„Hvað segið þið til?“ Þannig
byrjaði Gunna frænka á Hálsi oft
samræður. Síðan fór hún að segja
frá sínu fólki, sýna blaðaúrklipp-
ur og myndaalbúm, á meðan hún
bar fram kaffi og með því. Hún
hafði gaman af því að segja frá
hvernig allt var í gamla daga og
hvaða fólk væri skylt okkur. Hún
var hjarthlý, kát og alltaf bros-
mild. Ég er mjög stoltur að hafa
átt hana sem frænku.
Gunna frænka hefur kennt
mér margt um lífið og mikilvægi
þess að vera jákvæður og hafa
gaman af sér og sínum. Það eru
margar góðar minningar sem
brjótast fram þegar ég hugsa til
frænku minnar sem er mér svo
kær. Ég minnist þess að vakna
við hlátur úr eldhúsinu heima í
Hrauntúninu þegar ég var ungur
peyi. Gunna var mætt í heimsókn
kát og hress eftir morgunsundið.
Ég varð auðvitað svo forvitinn, að
ég varð að fara framúr og athuga
hvað væri svona skemmtilegt.
Hún var ánægð með sitt fólk
og talaði um það með stolti, en
mont var henni ekki að skapi. Ég
man að við vorum að horfa á sjón-
varpið þegar sterkasti maður
heims var að keppa í lyftingum og
lyfti góðri þyngd og sagði „þetta
er ekkert mál fyrir Jón Pál“. Þá
heyrðist í Gunnu: „nei, svona á
maður ekki að segja“. Henni
fannst þetta nefnilega smá mont.
Þetta var góður lærdómur fyrir
ungan mann um hvernig ætti að
haga sér þegar vel gengi.
Gunna frænka átti það til að
vera stríðin. Í eitt skiptið þegar
ég heimsótti hana á Elló var hún
að horfa á fótbolta í sjónvarpinu.
Hún sagðist halda með þeim bláu,
því Sveinbjörg dóttir hennar
héldi alltaf með þeim rauðu. Síð-
an bætti hún við hlæjandi að hún
væri bara að stríða Sveinbjörgu.
Gunna var systir ömmu minn-
ar sem ég fékk aldrei að hitta og
var hún tenging mín við hana.
Hún hefur gefið mér hugmyndir
um hvernig amma mín var.
Ég veit að Gunna frænka kveð-
ur okkur sátt, en ég kveð hana
með ást og söknuði. Ég mun
geyma góðar minningar um
Gunnu í hjarta mínu og halda
áfram að lifa eftir hennar gildum.
Guðfinnur Arnar
Kristmannsson.
Guðrún S.
Björnsdóttir
✝ SvanborgRósamunda
Kjartansdóttir
fæddist 23. janúar
1916 á Þórdís-
arstöðum í Eyrar-
sveit. Hún lést á
dvalarheimilinu
Fellaskjóli, Grund-
arfirði, 18. októ-
ber 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Kjartan
Ólafsson f. 15. nóvember 1877
á Bolavöllum í Staðarsveit,
Snæf., d. 1. janúar 1956 og
Salbjörg Jósefsdóttir f. 4. apr-
íl 1876 á Gríshóli í Helgafells-
sveit, d. 12. október 1957.
Systkini Svanborgar voru
Páll Leó f. 15. nóvember 1900,
d. 31. janúar 1919. Finnur
Sveinbjartur f. 20. apríl 1904,
d. 17. maí 1968. Jens Spend-
rup f. 10. júní 1907, d. 14. jan
1999. Jósep Ólafur f. 1. júní
1909, d. 26. ágúst 1982. Krist-
ján f. 20. júlí 1911, d. 21. apríl
1937. Jeremías f. 28. júní
1913, d. 3. júlí 2003. Lilja f. 1.
júní 1919, d. 9. júní 1919.
Svanborg átti eina dóttur, Jó-
hönnu Jóhannsdóttur f. 12.
september 1935 á Þórdís-
arstöðum. Faðir Jóhann Ás-
mundsson fæddur að Kverná.
Jóhanna er gift Svani H. Hall-
dórssyni f. 1. mars 1935 í
Reykjavík. Saman eiga þau 5
börn, 15 barnabörn og 6 lang-
ömmubörn. Eiginmaður Svan-
borgar var Nói Jónsson f. 16.
september, d. 5. júní 1998,
saman áttu þau sjö börn.
Kristín Lilja f. 23. júní 1938,
maki Tryggvi Gunnars f. 4.
júlí 1937 á Ströndum. Saman
eiga þau 5 börn og 13 barna-
börn. Jón Jóhann fæddur 9.
ágúst 1941, maki
Ólöf Njálsdóttir f.
8. maí 1942 í Nes-
kaupstað, d. 31.
mars 1993. Saman
áttu þau eitt kjör-
barn. Núverandi
sambýliskona Sól-
ey Sigursveins-
dóttir.
Jónína Guðrún
f. 11. október
1944. Fyrrverandi
maki Ágúst Skarphéðinsson
fæddur í Borgarnesi. Saman
eiga þau 4 börn, 16 barnabörn
og 2 barnabarnabörn.
Salbjörg Sigríður f. 26. jan-
úar 1948, maki Friðgeir V.
Hjaltalín f. 13. október 1943 í
Brokey, Breiðafirði. Saman
eiga þau 3 börn og 5 barna-
börn. Þráinn f. 16. ágúst 1952.
Hann á 4 börn og 3 barna-
börn. Kjartan f. 15. desember
1953, maki Halldóra Guð-
mundsdóttir f. 12. janúar 1957
á Akranesi. Saman eiga þau 7
börn og 3 barnabörn. Trausti
f. 4. desember 1956, maki Vil-
borg Sigurðardóttir f. 18. júlí
1959 á Hellissandi. Saman
eiga þau 2 börn og 1 barna-
barn. 16 ára var Svanborg
með í því að stofna kven-
félagið Gleym-mér-ey í Eyr-
arsveit og var heiðursfélagi
þar síðustu árin. Eftir að
Svanborg varð húsfreyja í
Vindási gegndi hún hinum
ýmsu störfum bæði úti og inni.
Börnin og barnabörnin áttu
hug hennar allan og naut hún
þess að fylgjast með þeim
vaxa úr grasi.
Útför Svanborgar fer fram
frá Grundarfjarðarkirkju í
dag, 22. október 2011, og
hefst athöfnin kl 14.
Elsku besta amma.
Þú varst okkur svo kær að
það er erfitt að sætta sig við það
að þú ert farin frá okkur fyrir
fullt og allt, en við vitum það að
þú ert komin á betri stað. Þú ert
okkar stærsta fyrirmynd og
værum við ekki þær manneskj-
ur sem við erum í dag ef það
væri ekki vegna þín. Við erum
svo þakklátar að hafa átt þig að.
Við fengum þann mikla heið-
ur að eyða miklum tíma með
þér. Þar sem við bjuggum hlið
við hlið var samgangur mikill.
Dagarnir voru ófáir sem þú
passaðir okkur systkinin fyrir
mömmu og pabba. Við munum
sérstaklega eftir því þegar þú
sagðir okkur frá því að þú labb-
aðir til okkar frá Vindási í blind-
byl og óðst snjóskafla eins og
jarðýta, bara til þess að passa
hana Dagnýju.
Þín verður ávallt minnst sem
mjög hreinskilinnar konu, þú
varst ekkert að skafa ofan af
hlutunum og fengu margir að
finna fyrir hreinskilninni þinni.
Til dæmis fórum við með þér í
kirkju og þar léstu allt flakka,
okkur til mikilla ánægju. Fæstir
tóku því nú illa þar sem allir
vissu hversu góð kona þú varst.
Við munum sérstaklega eftir
tímunum í Vindási þar sem við
gátum eytt mörgum mörgum
dögum og þá sérstaklega yfir
sumartímann. Það var ómetan-
legt að geta varið tíma með þér,
hjálpað þér og lært af þér í
sveitinni, því þar var alltaf nóg
að gera. Okkur leið vel hjá þér,
amma, takk fyrir það.
Við gáfum þér það loforð að
gifta okkur áður en þú myndir
fara til afa, en þar sem hvorug
okkar er gift þá stóðum við ekki
við það loforð. En við vitum það
að þú verður hjá okkur þegar sú
stund kemur.
Við þessi skrif þá rifjuðum
við upp svo margar minningar
sem við vildum að við gætum
deilt með sem flestum því minn-
ingarnar um þig eru ómetanleg-
ar.
Þú ert stór hluti af lífi okkar,
elsku amma, og þú munt alltaf
eiga sérstakan stað í hjarta okk-
ar. Við söknum þín óendalega
mikið, elsku besta amma.
Saknaðarkveðjur,
Dagný Rut og Berglind.
Svanborg
Rósamunda
Kjartansdóttir
✝ Herdís Ólafs-dóttir fæddist í
Presthvammi 9.
des. 1923. Hún lést
á Heilbrigð-
isstofnun Þing-
eyinga 13. október
2011. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ólafur Gíslason og
Bergljót Jóns-
dóttir. Hún átti tvo
bræður sér yngri,
Jón Helga á Kraunastöðum og
Gísla á Brúum. Jón lifir systkini
sín. Herdís giftist Sigurði Sö-
renssyni frá Heiðarbót 10. júní
1944 (f. 29. nóv. 1912, d. 18. maí
1981). Þau bjuggu að Búvöllum
í Aðaldal sína búskapartíð og
þar stóð heimili Herdísar til
æviloka. Börn þeirra eru Ólafur
fæddur 1945, Jón Helgi fæddur
1948, giftur Sigurlínu Maríu
Benediktdóttur og eiga þau 3
börn og 6 barna-
börn, Bergljót
fædd 1951, gift
Bjarka Árnasyni
og eiga þau 3 börn
og 5 barnabörn,
Sveinbjörn Þór
fæddur 1955, gift-
ur Huldu Kristjáns-
dóttur, þau eiga 4
börn og 1 barna-
barn, Sören fædd-
ur 1956, giftur
Bryndísi Þóru Jónsdóttur, þau
eiga 2 börn og 1 barnabarn, Sö-
ren átti fyrir 1 son, Hörður
fæddur 1958, hann á 3 börn og
1 barnabarn, Sigríður fædd
1965, gift Heimi Magnússyni,
eiga þau 2 börn, fyrir átti Sig-
ríður 1 dóttur.
Útför Herdísar fer fram frá
Grenjaðarstaðarkirkju í dag,
laugardaginn 22. október 2011
klukkan 11.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund rifjast upp margar góðar
og hlýjar minningar úr barn-
æsku okkar. Það voru forréttindi
að fá að alast upp með ömmu
sína á heimilinu sem var alltaf til
staðar þegar á þurfti að halda og
erum við ævinlega þakklát fyrir
það.
Það var alltaf svo gott að geta
skroppið upp til ömmu á loftinu
og spjallað, spilað á spil, þá helst
lönguvitleysu eða fylgst með
henni sauma út allar fallegu
myndirnar sem hún gerði á með-
an við jöpluðum á kandísmola
eða súkkulaðirúsínum. Stundum
voru líka bakaðar lummur og var
ekki slæmt að fá nýbakaðar
lummur þegar komið var heim úr
skólanum.
Amma var alltaf með eitthvað
í höndunum og var einstaklega
lagin við alla handavinnu hvort
sem það voru prjónar, sauma-
skapur eða eitthvað annað. Alltaf
átti hún lager af sokkum og vett-
lingum af öllum stærðum og
gerðum í gamalli ferðatösku.
Hún samdi einnig mikið af ljóð-
um og hafði gaman af öllum
kveðskap og það var gaman að
hlusta á hana fara með ljóð eða
vísur.
Amma gerði mikið fyrir okkur
systkinin og vakti áhuga okkar á
ýmsu, s.s. bókmenntum, handa-
vinnu, sápuóperum og jafnvel því
að ganga í pilsum ásamt svo
mörgu öðru.
Elsku amma Dísa, takk fyrir
allar góðu minningarnar.
Hildur, Sigurdís, Sólrún
Harpa og Snæþór Haukur.
Elsku amma.
Sit hér með kaffibollann, með
yndislega peysu yfir öxlunum
sem þú prjónaðir á mig um árið
og velti fyrir mér hvar skal
byrja. Börnin mín þrjú komin í
draumaheiminn, ég sit ein í
rökkrinu og horfi inn í kertalog-
ann. Hugsa út í það hvernig þín
kvöld voru þegar þú varst á mín-
um aldri. Lífsbaráttan hörð,
endalaus vinna sem fylgdi bú-
störfum og barnmörgu heimili.
Þegar börnin þín voru komin í
háttinn settistu niður með
handavinnu, öll föt prjónuð
heima og öll föt saumuð heima.
Aldrei setið auðum höndum.
Fórst síðust í háttinn og fyrst
allra á fætur.
Minningarnar eru ótal marg-
ar. Fyrstu minningarnar tengj-
ast þér og afa saman, standandi í
hlaði á Búvöllum, afi búinn að
lauma mola í litla lófa áður en
lagt yrði af stað heim. Þið stand-
ið hlið við hlið, hamingjusöm,
brosandi og veifið. Alltof fljótt
stóðstu ein í hlaðinu og óskaðir
okkur góðrar heimferðar. Þú
barst harm þinn í hljóði en mikið
óskaplega saknaðirðu afa.
Lífið heldur áfram. Á tímabili
áttirðu heima í fallega þorpinu
okkar í Kristnesi og vannst á
spítalanum. Þetta voru góðir
tímar fyrir stelpuskottið í næsta
húsi. Fátt var betra en að kíkja
yfir til ömmu, fá þétt og hlýtt
faðmlag, samveru og jafnvel smá
súkkulaðibita. Í tvígang fórstu
með okkur til Ítalíu, hafðir ekki
farið til útlanda fyrr. Þú naust
þess svo sannarlega og við ekki
síður að hafa þig sem ferða-
félaga. Þú varst heilluð af gróðr-
inum, litunum, loftslaginu, mat-
armenningunni og lífstaktinum á
þessum suðrænu slóðum. Ferða-
lögin urðu ófá árin á eftir.
Lífið heldur áfram. Frum-
burðurinn minn fæðist. Amma
tilbúin með fallegt prjónað teppi
og hosur fyrir litla fætur. Allt
svo fínlegt, mjúkt og hlýtt. Brúð-
kaupsdagur okkar Palla rennur
upp, amma falleg og fín, afskap-
lega stolt af skottunni sinni. Þér
fannst við svo heppin að hafa
fundið hvort annað.
Elli kerling bankar of snemma
á dyrnar þínar, það koma glopp-
ur í minnið og við fáum að heyra
sömu sögurnar endurteknar. Ári
síðar ertu komin í óminnisheim-
inn, glampinn horfinn úr augun-
um og ekkert verður eins og áð-
ur. Söknum þess að heyra ekki
sögurnar endurteknar.
Lífið heldur áfram og nú er
komið að kveðjustundinni. Ég er
þakklát þar sem nú ertu laus úr
veika líkama þínum en um leið
eru sorgin og treginn allt um
kring. Trúi því að nú séuð þið afi
saman eftir alltof langan aðskiln-
að og að afi syngi fyrir þig um
Dísu í Dalakofanum.
Bestu þakkir fyrir allt, elsku
amma mín, og fyrir allt sem þú
kenndir mér. Fyrir vikið er ég
betri manneskja.
Þín
Bergdís Ösp.
Herdís Ólafsdóttir