Birtingur - 01.01.1967, Blaðsíða 20

straumum og stefnum í skáldskap samtíðar-
innar og lesa Ijóð þeirra skálda, sem hæst ber
liverju sinni.“
Sumt er hér aðeins skrýtið, annað að auki
skaðlegt, enn annað beinlínis rangt. Það er
skaðlegt sjónarmið að sniðganga ljóð góðra
skálda einvörðungu vegna þess, að þau hafi
kvatt sér hljóðs um og eftir miðja þessa öld.
Engu að síður væri það þó sjónarmið, sem
maður yrði að láta sér lynda eða fengi að
minnsta kosti ekkert við gert. En það er al-
rangt, að þessari reglu sé fylgt. Snorri Hjart-
arson gaf út Kvæði 1944, en hafði kvatt sér
hljóðs sem ljóðskáld fyrr. Hann stendur nú á
sextugu, og óumdeilanlegra skáld er ekki auð-
fundið hérlendis nú á dögum. Jón úr Vör
birti fyrstu ljóð sín fyrir rúmlega 30 árum, en
gaf fyrst út bók árið 1937. Hann er nú fimm-
tugur að aldri, og þótt menn kunni að greina
á um ytra byrði sumra Ijóða hans, hefur eng-
inn maður með viti reynt að níða af honum
skáldorð. Meira að segja einn afturhaldssam-
asti bókmenntapólitíkus landsins neyðist til að
viðurkenna, að Ijóðin í Þorpinu eigi fegurð,
sem snertir lesandann (ICristinn E. Andrésson:
íslenzkar nútímabókmenntir 1918—1948, bls.
171). Mér er því með öllu óskiljanlegt, hvers
vegna ljóð eftir þessi skáld eru ekki í skóla-
Ijóðum, sem eru nýkomin úr prentun. En þar
að auki tel ég, að í bókina vanti ljóð eftir
heilan tug annarra samtíðarskálda, sem síðar
komu til skjalanna.
Erfitt er að glöggva sig á, hvort Kristján getur
þess hinum yngri skáldum til Iofs eða lasts eða
hvorugt, að „mörg þeirra fara nýjar og áður
lítt troðnar brautir i íslenzkri ljóðagerð",
nema hvað ætla mætti, að hann hefði tekið
verk þeirra með, ef hann teldi þvílíka skáld-
kosti mikils virði. Skrýtilega þykir mér að
orði komizt um hin nýju viðhorf: „Rekja má
stefnu þessa að nokkru til erlendra áhrifa . . .“
Á ekki hið sama við um allar stefnur í ís-
lenzkri ljóðlist á síðari tímum?
í verkefni með ljóðum Steins Steinarr seg-
ir: „Stundum fylgir Steinn ekki föstum rím-
reglum eða bragarháttum, þótt flest kvæði
hans séu rímuð. Lestu kvæðið Tímann og
vatnið og berðu það saman við órímuð ljóð,
sem sum ungu skáldin yrkja nú. Hvort þykir
þér standa nær rímuðum ljóðum þetta kvæði
Steins eða þeirra ljóð?“
Ég skil raunar ekki, hvaða bókmenntalega
gagnsemi eða glcði slíkur samanburður getur
veitt lesendum. En látum svo vera. Hitt finnst
mér furðulegt að leggja þvílíkt verkefni fyrir
nemendur, en hafa ekkert órímað ljóð í bók-
inni til samanburðar — og reyndar ekkert
rímað ljóð heldur eftir neitt ungt skáldl
Þrátt fyrir þessar aðfinnslur er mér Ijúft að
játa, að ég tel feng að nýju skólaljóðunum —
18
BIRTINGUR