Uppeldi og menntun - 01.01.2012, Blaðsíða 18
Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 21(1) 201218
forystUhegðUn skólastJóra við að þróa forystUhæfni skóla
Garðar hugsaði skipulega um framvindu skólaþróunarinnar og endurskipulagði
skólastarfið eftir því sem framþróun varð í því. Honum var í mun að þróunarstarf
skólans væri heildstætt og vettvangsathuganir, skólanámskrár, gögn frá kennarafund-
um og orð stjórnenda studdu þá niðurstöðu að þróunarverkefni skólans væru í skýru
innbyrðis samhengi og ættu rætur í sýn skólans og stefnu. Allir kennarar tóku þátt í
þróunarverkefnum en þó voru umsjónarkennarar hvað virkastir og þeim gáfust fleiri
tækifæri til þátttöku en sérgreinakennurum, gilti það til dæmis um þróun teymisvinn-
unnar. Stjórnendur skólans lögðu sig fram um að taka þátt í þróunarverkefnum og
iðulega var einhver úr hópi þeirra í þróunarteymum ásamt kennurum. Fram kom í
viðtölum við stjórnendur, í skólanámskrám og vettvangsathugunum að eftir því sem
skólastefnan festist í sessi fór þróunarstarfið að snúast meira um kennslufræðilega
þætti.
Þeim kennurum sem rætt var við fannst að þróunin öll og sú gróska sem hafði verið
í skólanum síðan Garðar tók við skólastjórn, eða þann tíma sem þeir höfðu starfað við
skólann, hefði haft heildaráhrif á skólastarfið og leitt til nýbreytni í kennsluháttum
og starfsþróun kennara. Til dæmis sagði Bára, umsjónarkennari, að hún hefði ílengst
við skólann og hefði „ekki tímt“ að hætta, því öll þessi ár hefði verið svo mikil gróska
í skólastarfinu. Heyra mátti á orðum stjórnenda og kennara að þeim fannst fag-
mennska, forysta og almenn hæfni kennarahópsins hafa farið vaxandi á þessum árum
og sama viðhorf kom fram í svörum foreldra. Aldís orðaði það svo að það væri „nátt-
úrulega … stór og góður kjarni hérna í skólanum sem er mjög öflugur … er að vinna
bara af sannfæringu og samkvæmt öllu sem við erum að gera.“ Þó kom fram það
álit nokkurra foreldra að fagmennska væri misjöfn eftir kennurum og undir það tóku
stjórnendur og nokkrir kennaranna. Bára sagði til dæmis: „ég held að við séum öll
að reyna okkar besta. Við bara erum misjafnlega í stakk búin undir það.“ Stjórnendur
töldu að þó að mikið hefði áunnist væri enn nokkuð í land með að allir kennarar og
starfsfólk tileinkuðu sér að fullu þá starfshætti sem gert væri ráð fyrir í stefnu skólans.
Þá áttu þeir við viðhorf kennara til starfsins, ígrundun á eigin starfsháttum og starfs-
hætti innan teyma og að kennarar byggðu starf sitt nægilega á gögnum sem til væru
um nemendur.
Stjórnendur og sumir kennarar létu í ljós áhyggjur af því að nýtt starfsfólk byggi
ekki alltaf yfir sama áhuga og þekkingu á þróunarverkefnum og þeir sem tekið hefðu
þátt í að vinna að þeim og töldu það geta dregið úr styrk stefnunnar. Garðar lagði
áherslu á að tekið væri vel á móti nýju starfsfólki. Hann sagðist reyna að hitta nýja
kennara reglulega fyrsta hálfa árið og hann sagðist hafa þá trú að með því að vera nýju
starfsfólki fyrirmynd og með reglulegum umræðum síaðist stefnan og vinnubrögðin
smám saman inn. Í viðtölum og óformlegum samtölum kom fram að flestir þeir sem
komu inn í skólann eftir að sjálf skólastefnan var mótuð voru ánægðir með hvernig
tekið hafði verið á móti þeim og fundu sig í þróunarverkefnum, einkum þegar þeir
tóku þátt í þróun þeirra frá byrjun. Hins vegar var mismunandi inn í hvers konar
aðstæðum nýir kennarar lentu, eins og eftirfarandi orð Dísu bera vott um:
Ef viðkomandi lendir inni í teymi … þá náttúrulega er það svolítið bara … teymið
sem að heldur utan um þann kennara. Hins vegar held ég að þetta sé svolítið mis-
munandi … fólk, auðvitað þarf náttúrulega að … bera sig eftir því.