Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 77
FELUSTABUR FRÚARINNAR
dal 23. júní 1551, eða viku eftir að Oddeyrardómur var kveðinn
upp, meðal annars til að gera þar skipti á hluta af eignum séra
Björns á Melstað til barna hans. Helgu er þar að engu getið,
sem heldur ekki er við að búast. Hún hefur þá verið flúin af
staðnum. Verður að telja víst, að henni hafi borizt til eyrna niður-
staða Oddeyrardóms, áður en skipin höfnuðu sig á Skagafirði, og
því ekki viljað verða á vegi þessara óvelkomnu gesta (Fornbréfa-
safn, XII. bindi, nr. 145).
Hinn 17. júlí næst þar á eftir hafa þeir dönsku herramenn verið
horfnir úr Skagafirði, því að þá er þing sett að Vallalaug til að
fjalla um þær sakir, er Þorsteinn nokkur Jónsson bar fram á hendur
Helgu Sigurðardóttur og hennar meðfylgjurum, Jóni og Gottskálki,
hverjar svo hljóðuðu, að þeir lýstu alla þeirra peninga fallna undir
konung. Þorsteinn þessi kemur nokkuð við skjöl þar nyrðra um
þetta leyti, sat m. a. í Oddeyrardómi, en mun annars vera lítt þekkt-
ur maður. En þarna kemur hann fram sem umboðsmaður hinna
dönsku. Ekki er í það sinn greint nánar frá, hver sakarefnin voru.
Og ekki verður séð af neinu, að Helga hafi sótt þetta þing, og engin
andmæli komu fram frá henni. Gæti það bent í þá átt, að ekki hefði
náðst til hennar um þetta leyti. Hins vegar er víst, að nefndur
Gottskálk var að Vallalaug þennan dag, því að tylftardómur gekk
þar í öðru tilgreindu, en þessu óskyldu máli, og er hann einn af
dómendum þar. — Rétturinn, sem skipaður var sex mönnum, taldi
sig ekki bæran um að dæma í svo stóru máli sem Helgu var, en
úrskurðaði í þess stað, að öll þau málaferli kæmu undir lögmanns-
dóm að Vallalaug miðvikudaginn næstan eftir Mikaelsmessu um
haustið, eða 30. september (Fornbréfasafn, XII. bindi, nr. 151).
Vel mætti hugsa sér, að Skagfirðingar hefðu ekki haft áhuga á
að fella fullnaðardóm í málinu, meðan þeir vissu Dani enn vera
hér við land, en þeir héldu víst ekki á brott héðan fyrr en undir
haust.
Hið síðara dómþing var háð á tilsettum stað og degi. Þar var
Helga stödd, svo og tveir áðurnefndu fylgdarmenn hennar. Játaði
hún sig réttilega fyrirkallaða. Hefði þess og efalítið verið getið í
fyrra skiptið, ef hún hefði verið þar viðstödd. Nú voru sakirnar
75