Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 92
SKAG FIRBING ABÓK
Það töldu menn víst, að karl ætti talsvert af peningum, því hann
lifði spart, en seldi þó nokkuð af búsafurðum. Var álitið, að hann
geymdi þá í kút, sem væri grafinn niður í gólfinu inni hjá honum.
Þó fór það nú svo, að þegar Galdra-Björn dó, fundust engir pen-
ingar, og hefur þó vafalaust verið gáð að, hvort ekki fyndust mis-
smíði á gólfinu, en það var víst ekki, og sáralítið fannst fémætt.
Nú liðu margir tugir ára, en um 1879 fluttist Helga Jóhann-
esdóttir að Villinganesi. Hún var eyfirzk, kom að norðan með Jón-
asi lækni, þegar hann fluttist að Tunguhálsi, og var svo alla tíð
í Skagafirði upp frá því — og í Villinganesi frá 1879 eða '80 til
ársins 1920, að hún dó í hárri elli.
Einhvern tíma á fyrri árum sínum í Villinganesi dreymir Helgu
eftirfarandi draum.
Hún þykist koma út í skemmu norðaustur á hlaðinu. Ekki kann-
aðist hún neitt við sig þar inni. Hún sér gamlan mann sitja á rúm-
fleti undir norðurvegg, og stóð henni stuggur af karli. Hann yrðir
á hana og bendir yfir að veggnum á móti sér: „Hér sérð þú á kút,
sem ég á. Þú mátt eiga það, sem í honum er, ég hef nú hvorki
gleði né gagn af því." Hún lítur þangað, sem henni var bent, og
sér á botn á kút allstórum, á að gizka 8 potta, en við það hrökk hún
upp af svefni og kenndi ónotaáhrifa frá draummanni.
Draumurinn var Helgu mjög ljós að öðru leyti en því, að hún
gat ekki munað, hvort kúturinn var í suðaustur eða suðvesturhorni
skemmunnar. Ekki veit ég til, að neinn hafi dreymt karl síðan
þetta eða að hann hafi á annan hátt reynt að komast í samband
við þennan heim. Og víst er um það, að ekki hafa peningar fund-
ist á þessum stað, enda veit nú enginn nákvæmlega, hvar skemmr
Galdra-Björns stóð.
90