Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 160
SKAGFIRÐINGABÓK
Faðir minn Steinn L. Sveinsson á Hrauni kannaðist við sög-
una um draumversið, sem Magnús segir frá. Hafði hann það
þannig:
Sæfari þetta skírist skip o.s.frv.
Tel ég vafasamt, að skipið hafi nokkurn tíma borið Andvara
nafnið, þó ég geti ekki fullyrt um það, — held jafnvel, að Sveinn
afi minn hafi verið sá fyrsti, sem réri því eftir slysið. En víst er
um það, að Sæfari reyndist þeim feðgum, Sveini og Steini, hin
mesta happa- og farsældarfleyta.
Seinni búskaparár Sveins afa míns á Hrauni var faðir minn
formaður á Sæfara og eignaðist bátinn, þegar hann tók við búskap
þar. Hélt hann áfram að sækja sjó, bæði til fiski- og hákarlsveiða.
Hákarlsveiðar stundaði hann fram til 1924, en fiskiveiðar fram
yfir 1930. Hann þótti dugmikill formaður sem faðir hans og
aflamaður ágætur. Sagði faðir minn mér einhverju sinni, að fram-
an af búskaparárum sínum hefði hann oft haft meira verðmæti úr
sjó, heldur en búið gaf af sér, en hann hafði allstórt bú eftir því
sem þá gerðist.
Faðir minn reri ýmist úr Hraunsvík eða Kelduvík, en þar var
talin betri lending einkum í norðlægri átt. Sá galli var á að lenda
í Kelduvík, að innsiglingin á víkina er um fremur þrönga leið
milli tveggja boða, sem ganga alllangt út frá landinu báðum
megin víkurinnar, þegar kvika er. Var mjög viðsjárvert, þegar
leita þurfti lands þar í dimmviðri og sjó, er ekki sást til leiðar-
merkjanna, en landtaka var góð, er upp í víkina kom. Eins og oft
vill verða fyrir þeim, sem sjóinn sækja, lenti faðir minn stundum
í misjöfnum veðrum á sjó, en farnaðist alltaf vel, þó stundum
hafi ef til vill ekki munað miklu að verr færi.
Eg vil hér segja sögu frá einum hákarlsróðri föður míns á
Sæfara, sem var mjög einstæður, ekki þó fyrir það, að veður væri
slæmt og harðsótt þess vegna, heldur af því, að afli var slíkur,
að ég hygg að fágætur megi teljast á opnum báti.
Veturinn 1923 var tíð fremur góð, og byrjaði hann að róa í há-
karl, er líða tók á þorrann. Ráðnir hásetar hjá honum þessa ver-
158