Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 141
ÚR SKÚFFUHORNI
Bægisá um stutt skeið, áðut en hann fékk Fell. Fátækur var hann,
þó barnlaus með konu sinni og bjó í Felli ýmist í einbýli eða
sambýli. Hann var meðalmaður á hæð, en regingildur, karlmenni
til burða og harðgjör. Er sagt, að hann stæði oft í hörkufrostum
hjá fé sínu og læsi í bók.
Séra Bjarni í Felli naut ástsældar af sóknarfólki sínu, enda
mjög góður kennimaður. Hann var smá gamansamur, en lund-
hægur nema þegar hann saup, þá hófst hann á loft og varð allur
fyrirferðarmeiri, annars mesta ljúfmenni.
Dálítið hefur geymzt af kveðskap eftir Bjarna prest, þar á
meðal er staka ein. Henni fylgir sú sögn, að prestur hafi gist á
bæ einum í Fellssókn og væri mikil óværð í rúminu, þar sem
honum var vísað til svefns. Þá kvað hann:
Flærnar setjast fljótt til borðs,
flá og naga gestinn.
Það mun þykja illt til orðs,
ef þær drepa prestinn!
Bjarni presmr slapp lifandi úr þessari sæng og dó seinna á
öðrum bæ í sókn sinni. Hann hafði orðið að rýma Fellsstað í far-
dögum á vori 1841, þegar Jón Hallsson kom þangað aðstoðar-
prestur. Mælt er, að séra Bjarni væri þá nauðuglega staddur, fár-
sjúkur maður og örfátækur, og lægi við sjálft, að hann yrði hús-
villtur. En þá fékk hann inni í kotinu á Kappastöðum, gamalli
hjáleigu frá Felli, og skildi þar við í febrúar 1842, á fimmtug-
asta og sjötta ári aldurs síns.
4.
Hringey hét kot í Vallhólmi gegnt Akratorfu. Það var
hálfgert húsmannsbýli, byggt úr landi Mikleyjar laust eftir miðja
19. öld og fór í eyði að fullu árið 1902.
I Hringey ólst upp hjá foreldrum sínum Hjörleifur Sigfússon
(d. 1963), sá er seinna varð allra manna markafróðastur nyrðra.
I Skagfirzkum æviskrám er hann sagður fæddur í Hringey, en
139