Skagfirðingabók - 01.01.1996, Qupperneq 56

SKAGFIRÐINGABÓK
bóndi á hálfum Ingveldarstöðum en fer þaðan árið 1742. Hér
fæst og staðfesting þess að Gísli Gíslason á þegar árið 1741 að
minnsta kosti þann part Ingveldarstaða sem Ólafur býr á. Gísli
bjó á Ingveldarstöðum 1729-69, var lengi hreppstjóri og efna-
bóndi, átti Kálfárdal allan árið 1762 og hálfa Daðastaði og
Ingveldarstaði á móti Thorkilliisjóði.31
Gísli er harðdrægur við Þorgerði, ætlar að byggja henni út í
trássi við gerða samninga og tekur af henni innstæðukúna, hef-
ur ef til vill talið að fyrirstaða yrði lítil að Ólafi fjarstöddum.
En Þorgerður er greinilega enginn veifiskati, fær atkvæðamann
til að reka mál sitt og hefur að heita má fullan sigur þótt svo
mætti virðast sem við ofurefli væri að etja.32 Það átti og eftir að
koma í ljós síðar að Þorgerður var skörungur.
Fullar sættir virðast hafa tekist í þessum nábúakryt og ekki
er að sjá að nein eftirmál hafi orðið. Svo mikið er víst að Þor-
gerður og Ólafur gerðust síðar landsetar Gísla í Kálfárdal og
hefur nytfall innstæðukýrinnar því ekki valdið ásteytingi svo
að orð væri á gerandi.
Ólafur kann að hafa komið úr utanför sinni með sama skipi
og flutti þá Lúðvík Harboe biskup og Jón Thorchillius rektor
til landsins, seint í ágúst 1741.33 Þessi seinni utanför Ólafs er
nokkur ráðgáta. Naumast er ætlandi að hann hafi farið hana á
eigin vegum. Vandséð er að hann hafi sjálfur átt nokkurt erindi
utan og auk þess virðist ólíklegt að hann hafi haft bolmagn til
að kosta för sína og dvölina ytra. Sennilegast er því að hann
hafi farið í erindum einhvers annars, e.t.v. Hólastóls eða Skúla
Magnússonar. Þeir Ólafur voru samtímis í Kaupmannahöfn
31 Jarda- og búendatal íSkagafjarðarsýslu I (Rvík 1950), bls. 33, 34, 37 og 46.
32 Gottskálk Þorvaldsson hafði áður verið lögréttumaður í Vaðlaþingi en var
bóndi á Þorleifsstöðum í Blönduhlíð þegar þetta var (sjá Einar Bjarnason:
Lögréttumannatal (Rvik. 1952—55), bls. 166 og Svarfdœhnga II, bls. 95-97).
Hann var langafi myndhöggvarans Bertels Thorvaldsens.
33 Sjá um ferð Harboes og Jóns í Sögu íslendinga VI, bls. 172.
54