Þjóðmál - 01.09.2010, Blaðsíða 34

Þjóðmál - 01.09.2010, Blaðsíða 34
32 Þjóðmál HAUST 2010 stórir, heimskir og gáfaðir, hommar og gagnkyn hneigðir, ljótir og fallegir o .s .frv . Skilningar vit un um, heilbrigðri skynsemi og sjálfum lög málum náttúrunnar er þannig afneitað alfarið . Don Quixote taldi illa galdra- og sjón- hverfingamenn hindra aðra í að sjá allt vonda sem hann þóttist sjá allt í kringum sig . Á sama hátt telja vinstri menn samtímans alla þá sem treysta sínum eigin skilningar- vitum og efast því um þessar nýju, aðallega amerísku kenningar, vera illmenni, „ras- ista“, „karlrembusvín“ eða „homma hatara“, gjarnan áhangendur hins nýja djöfuls 20 . aldar, Hitlers, en Hitler og nasistar hafa nú fengið það hlutverk, sem djöfullinn og árar hans gegndu á miðöldum . Fáir þora þess vegna að mótmæla, því þeir vita að minnsti efi um hinar nýju kenningar kostar sjálfkrafa mannorðs-sjálfsmorð . Þess vegna þorðu fáir að andmæla hinn 10 . desember 1996 þegar vinstri menn, með stuðningi og atfylgi talhlýðinna kjána fengu samþykkta þá útgáfu 233 . greinar almennra hegningarlaga sem nú gildir . Með þessari lagasetningu var tján ingar frelsið, undirstaða alls lýðræðis og allra mann- réttinda í raun afnumið á Íslandi . Einhver kann að segja að hér sé tekið of djúpt í ár- inni en ég tel svo ekki vera Samkvæmt þessari lagagrein getur hver sá sem ekki hefur hina kórréttu, opinberu, víðsýnu og umburðarlyndu skoðun stjórn- valda á svertingjum, femínistum, múslim- um og hommum lent í allt að tveggja ára fangelsi . Hér á nefnilega að þvinga fram víðsýni, ást og umburðarlyndi með valdi og lögregluofbeldi . Rasistar, karlrembusvín og hommahatarar eru vissulega til, en hvað með það? Enginn sæmilega skynsamur maður tekur mark á slíku og hvað kemur það lögreglunni við? Ég bara spyr . Þessi lagasetning verður án minnsta vafa í framtíðinni talin hið markverðasta sem gerðist í tíð Þorsteins Pálssonar sem dóms- málaráðherra . Fyrsta og stærsta skrefið í átt til alræðis var stigið og þau verða fleiri . Boðað hefur verið til „stjórnlagaþings“ og þar mun án nokkurs vafa vinstra fólk og þeir einfeldningar, sem sjá ekkert athugavert við 233 . greinina eða beinlínis styðja hana, vafalaust verða fyrirferðar- mestir . Hættan af vinstri mönnum er nefni-lega viðvarandi og mikil, þótt kalda stríðinu sé lokið og þeir hafi ekki lengur þann bakhjarl, sem alræðisherrar komm- ún istalandanna voru þeim þá . Margir þeirra teljast varla leng ur sósíalistar, hvað þá marx istar, en það breytir litlu . Hatrið á eigin þjóð félagi er samt við sig . Hinir „róttækari“ í þeirra hópi leita nú nýrra bandamanna með al íslam ista . Þegar fyrsta „bátafólkið“ fór að berast til landsins 1980 var stofnað sérstakt „vináttufélag“ við kvalara og ofsækjendur þessa fólks, Hanoi-stjórnina, til að dreifa athyglinni . Fyrsti formaður Víetnamfélags ins er nú formaður félagsins „Ísland-Palest- ína“ . Önnur helsta sprautan í því félagi er kvikmyndagerðarmaður nokkur, sem skrifaði langar greinar í Moggann á sínum tíma til stuðnings við Rauða Kmera og Pol Pot þegar blóðbaðið stóð sem hæst . Þeir eru nú stuðningsmennn Hamas og Hizbollah og munu áfram, eins og þá, með mannúð og manngæsku, lýðræði og mannréttindi á vörum óvitandi halda áfram að grafa undan vestrænu lýðræðisþjóðfélagi . Eitt besta dæmið um þá hættu sem af vinstri mönnum stafar enn í dag er stuðningur þeirra við óheftan innflutning á fólki af gjörsam- lega framandi uppruna og með framandi, beinlínis fjandsamleg trúarbrögð til Vestur- landa . Þeir skynja ósjálfrátt að þannig geta þeir tortímt Vesturlöndum innan frá, þótt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.