Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1993, Blaðsíða 48

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1993, Blaðsíða 48
Tímarit hjúkrunarfræðinga 1. tbl. 1. árg. 1993 Starfsemi heilsugæslustöðvarinnar er með hefðbundu sniði, hún spannar alla þá þætti sem við þekkjum hér á landi, s.s. ungbarnaeftirlit, mæðraeftirlit o.s.frv. Þar að auki er umfangs- mikil starfsemi þar sem stuttbylgjur og önnur álíka tækni er notuð til lækninga á ýmsum kvillum, t.d. gigtarsjúkdómum. Heilsugæslu- stöðin þjónar stóru svæði með u.þ.b. 60 þús. manns, þar af eru um 20 þús. börn. Einn hjúkr- unarfræðingur er á hverja 1600 íbúa. Það vakti athygli okkar, er við skoðuðum stöðina, hve lítið .líf” var þar, þ.e. hvað fáir voru að leita þjónustu. Þegar litið var inn í vinnuherbergi hjúkrunarfræðinganna voru þau tóm eða þeir sátu og lásu blöðin, það virtist sem allir biðu eftir að dagurinn liði. Þetta er án efa afleiðing yfirmönnunar, tækjaskorts, lyfja- og hjúkrunargagnaskorts. í viðtali við hjúkrunar- fræðinga á stöðinni kom í ljós að stærsta vanda- málið er að fá skjólstæðingana í stöðina. Á hinn bóginn voru húsakynni mjög hrein og greini- lega hugsað vel um þau mál. Næst skoðuðum við bráðasjúkrahúsið í Vilníus. Þetta sjúkrahús hefur aðeins verið rekið í 2 ár. Byggingin orkaði frekar kuldalega á okkur líkt og allar aðrar byggingar sem við skoðuðum. Þarna er reyndar hátt til lofts og vítt til veggja en mikið pláss fer í endalausa ganga sem gjarnan eru gluggalausir, veggirnir grá- málaðir og auðir, jafnvel var að finna fúkkalykt og raka. Á bráðasjúkrahúsinu heimsóttum við almenna deild, skurðdeild og gjörgæslu. Deild- irnar voru dökkar og ljós alls staðar slökkt (sparnaður). Hvergi var aðstaða fyrir sjúklinga utan sjúkrastofa og sú skýring gefin að veikt fólk lægi í rúminu og þyrfti því engar setu- stofur. Þetta svar endurspeglar svolítið hjúkrun- ina á staðnum. Aðstandendur verða að færa sjúklingunum mat annars fá þeir ekki þær lág- markshitaeiningar sem þeir þurfa til að viðhalda þyngd sinni. Á þessu sjúkrahúsi er sami skortur- inn á tækjum og lyfjum eins og alls staðar í Litháen. Inni á gjörgæsludeildinni voru gamlir hjartamonitorar, sem sennilega voru ónothæfir, og var þá tækjabúnaðurinn upptalinn fyrir utan blóðþrýstingsmæli. En tæki eru ekki allt í hjúkrun, ef grunnþörfum sjúklingsins er sinnt. En oft reynist það erfitt, t.d. er ekki mikið lagt upp úr persónulegu hreinlæti enda er heitt vatn skammtað á sjúkrahúsum sem annars staðar. Sjúkrahúsið er rekið af læknum. Þó er þar starfandi hjúkrunarforstjóri en hann hefur takmarkað vald. Á næsta ári eru ráðgerðar breytingar á lögum um rekstur sjúkrahúsa. Samkvæmt upplýsingum frá hjúkrunarfræð- ingi, sem vinnur í heilbrigðisráðuneytinu í Vilníus, hafa hjúkrunarfræðingar ekki brugðist nógu vel við til að hafa áhrif á þessar breytingar og vinnur hún nú ötulleg að því að koma á fót hjúkrunarráði innan hverrar stofnunar. Á þessu tiltekna sjúkrahúsi er starfstími hjúkrunarfræð- inga stuttur. Á síðastliðnu ári hættu 150 hjúkr- unarfræðingar við sjúkrahúsið vegna lélegra launa og vinnuaðstöðu. Gjörgæsluvinnan er einna óvinsælust. í dag eru 200 stöðugildi fyrir hjúkrunarfræðinga á sjúkrahúsinu en vegna manneklu í þeirra röðum vinna læknanemar sem hjúkrunarfræðingar. Næst heimsóttum við elliheimili. Þetta var mjög ,,fínt“ elliheimili sem hafði áður þjónað aðalsmönnum úr hernum. Það voru bæði almennar deildir með herbergjum fyrir einstakl- inga og hjón svo og einkadeildir þar sem fólk borgaði fyrir stærri herbergi og meiri gæði. Herbergin voru öll með salerni auk ísskáps. Við hittum nokkra vistmenn, þar á meðal mann sem hafði verið í 40 ára útlegð í Siberíu. Hann sat og skrifaði beiskar endurminningar sínar. Einnig hittum við fólk sem hafði búið í Banda- ríkjunum eða Kanada og var komið heim aftur til að eyða ævikvöldinu í heimalandi sínu. Töluvert er um að Litháar, sem flýðu til Banda- ríkjanna og Kanada, snúi heim, eftir áratuga fjarveru. (Þess má geta að sjúkdómsgreiningin Alzheimer er ekki þekkt í Litháen!) Eftir heimsóknina á elliheimilið lá leiðin í hjúkrunarskólann. Þar opnuðust augu okkar og skilningur á því sem við höfðum áður séð á heilbrigðisstofnununum. Orðið hjúkrun er ekki
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.