Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2008, Blaðsíða 33

Christer Magnusson, christer@hjukrun.is
BÓKAKYNNING
SÚPA FYRIR SÁLINA
„Chicken Soup“ bækurnar
eru orðnar margar og ein
í röðinni er um hjúkrun.
Bókin er eins og hinar í
röðinni full af sögum sem
hughreysta og gefa okkur
innblástur. En það er eins
með bókina og súpu,
hana er best að innbyrða
í skömmtum.
Þetta er bók sem ætti að vera til á íslensku,
skrifuð af íslenskum hjúkrunarfræðingum.
Hér er safnað saman góðum sögum
úr starfinu sem hjálpa okkur að halda
starfsorkunni. Bókinni er skipt í níu kafla
með heiti eins og „Hið sanna inntak
hjúkrunar", „Augnablik sem skilgreina
okkur" og „Handan skyldustarfanna". í
hverjum kafla eru svo 6 til 15 sögur. Hver
kafli byrjar með tilvitnun og hér og þar í
bókinni eru skopmyndir úr ýmsum áttum.
„Kjúklingasúpan" í titli bókarinnar vísar til
þess að í Bandaríkjunum og víðar er slík
súpa í alþýðulækningum álitin hjálpa við
umgangspest og hafa róandi áhrif.
Flestar sögurnar fjalla um atvik í starfi og
gerast oftast á einni vakt en stundum
á lengra tímabili. í aðalhlutverki er
iðulega hjúkrunarfræðingur sem iætur
gott af sér leiða og hefur veruleg áhrif
á skjólstæðinga eða samstarfsfólk. Ein
af mínum uppáhaldssögum í bókinni
fjallar um deildarstjóra á hjartadeild
einni. Þangað kemur frá bráðamóttöku
órakaður, feitur, óhreinn og almennt
óaðlaðandi mótorhjólamaður, líklega
eftir hjartaáfall. Allir hjúkrunarfræðingar
deildarinnar stara á manninn þar sem
honum er ýtt inn ganginn á hjólabekk og
jttt New York Times
JL BESTSELLINC AUTHORS
Jack Canfield
Mark Victor Hanscn
Nancy Mitchell-Autio, R.N.
LeAnn Thieman, L.P.N.
101 Stories lo Celebrale,
Honor and Inspire the
Nursing Professlon
Chicken Soup for the Nurse’s Soul. 101
stories to celebrate, honor and inspire
the nursing profession. Ritstjórar: Jack
Canfield, Mark Victor Hansen, Nancy
Mitchell-Autio R.N. og LeAnn Thiemann
L.P.N.' Útgefandi: Health Communications
Inc., Deerfield Beach, Florida, 2001. ISBN
1-55874-933-0. Bókin er 336 bls.
horfa svo á deildarstjórann eins og þeir
vilji segja: „Ekki biðja mig um að taka
hann að rnérl" Deildarstjórinn stígur þá
fram, setur á sig hanska og segir: „ Ég
tek hann að mér!“ Það sem í fyrstu virðist
vera merki um meðvirkni eða hræðslu
við að útdeila verkefnum reynist þó vera
dæmi um stórkostlega leiðtogahæfileika
deildarstjórans. Hún (því deildarstjórinn
er eins og oftast kona) byrjar á að þvo
manninn hátt og lágt, ber krem á þurra
húðina og býður honum axlarnudd sem
hún segir að muni hjálpa líkamanum að
ná sér aftur. Maðurinn fer næstum því að
gráta og tjáir deildarstjóranum að enginn
hafi snert hann í langan tíma.
Boðskapur sögunnar finnst mér vera að
stundum þurfi leiðtoginn að stíga fram
sjálfur og taka að sér erfiðustu verkin.
Með því er hann að segja: „Hér er okkur
ekkert mannlegt óviðkomandi, við tökum
á móti öllum og þjónum öllum eins vel.“
Þetta er forysta sem gefur tóninn og veitir
starfsfólkinu innblástur.
í lokin vottar fyrir væmni í sögunni, svo
vægt sé til orða tekið. Þannig eru flestar
sögur í bókinni. Þetta er kannski helsti
galli bókarinnar og ein af ástæðum þess
að ég kallaði eftir íslenskri bók í byrjun
greinarinnar. Aðrir gallar eru tiivitnanirnar
í byrjun hvers kafla, þær hefðu mátt
tengast betur hjúkrun og umhyggju, og
skopmyndirnar sem eru misjafnar og
sjaldnast fyndnar að mínu mati. Ég hefði
frekar viljað sjá skopmyndir gerðar af
hjúkrunarfræðingum, eins og til dæmis
Nurstoons.
Hjúkrun er alltaf hlaðin tilfinningum, það
er eðli starfsins samkvæmt, en misjafnt
er hvernig sagt er frá því. Ef ekki eru
lesnar allt of margar sögur í einu eru
þessir gallar þó ekki það áberandi að
ekki sé hægt að horfa fram hjá þeim.
Þá er hægt að taka til sín megininntak
bókarinnar sem er að hjúkrun er afar
fjölbreytt og gjöfult starf sem oft er erfitt
og orkufrekt. Þá getur verið gott að grípa
í bók eins og þessa og hressa sig við.
*R.N. er skammstöfun fyrir Registered Nurse, það
er hjúkrunarfræðingur með starfsleyfi. L.P.N. er
Licensed Practical Nurse og samsvarar nánast
sjúkraliða.
Timarit hjúkrunarfræðinga - 4. tbl. 84. árg. 2008
31