Læknaneminn - 01.03.1949, Blaðsíða 13

LÆKNANEMINN
13
'g að lœra hlutina af bókum,
verður að gera þá!
'ðtal við Jóhann Sæmundsson.
misjafnir, en það eru hinir erlendu
engu síður. Ég fæ ekki betur séð,
en að ísl. læknakandidatar standi
erlendum kollegum nokkurn veg-
inn jafnfætis, upp og ofan, að bók-
legri bekkingu til. En okkar kandi-
datar hafa séð minna fyrir sér,
vegna fólksfæðar og smæðar
sjúkrahúsanna. Einnig skortir
nokkuð á þjálfun í ýmsum rann-
sóknaraðf erðum. ‘ ‘
— Mun ekki bezt fyrir íslenzka
kandidata að starfa erlendis, a.m.k.
kandidatsárið ?
,,Ég er mjög hlynntur því, að
íslenzkir kandidatar sigli og tel
það bráðnauðsynlegt. En ég efast
um, að bezt sé að sigla strax að
loknu prófi. Tel ég mjög þroskandi,
að gegna héraði eða vinna önnur
sjálfstæð læknisstörf hér heima.
Það skapar örvggi og festu, en
kennir manni þó betur en nokkuð
annað, hvar skórinn kreppir, hvað
maður kann ekki.“
— Virtist yður áhugi á því að
stytta og breyta fyrirkomulagi við
læknisfræðinám í þeim löndum,
sem bér dvölduzt s.l. ár?
„Mikið er um það rætt á Norð-
urlöndum, að breyta þurfi náms-
tilhögun og talið æskilegt að stytta
námið. Helzt hallast menn að því,
að stytta beri og þjappa saman
náminu til fvrrahluta prófs. Hygg
ég, að helzt kæmi þetta til greina.“
— Hverja álítið þér beztu lausn
þeirra mála hér heima? Ég held,
að ég megi fullyrða, að flestir
læknanemar hér séu óánægðir með
verklega námið eins og það er.
Okkur finnst það ekki koma að
tilætluðum notum, aðallega vegna
skipulagsleysis og ónógrar tilsagn-
ar. Teljið þér von um, að úr þessu
rætist eitthvað á næstunni?
„Ég get ekki sagt á þessu stigi
málsins, hver muni bezta lausnin
hér hjá okkur. Ég hefi enn kennt
allt of stuttan tíma, til þess að geta
komið með ákveðnar tillögur. Þó
býst ég við, að smám saman komi
í ljós, hvar breytinga sé mest þörf-
in. f fljótu bragði virðist mér þó,
að ýmsir agnúar liggi í augum
uppi:
1. Nemendur eiga að geta mætt
í tímum í handlæknisfræði og
lyflæknisfræði, strax og lokið
er fyrsta hluta prófs, og þeir
eiga að gera það. Skipuleggja
verður verklega námið þannig, að
þetta sé kleift. Eitt má ekki rek-
ast á annað.
2. Það er of snemma byrjað á
göngu á lyflæknisdeild, sé það gert
strax að loknu prófi í fyrsta hluta.
Nemendur kunna þá ekkert í lyf-
læknisfræði og það, sem gerist á
spítaladeild, fer fyrir ofan garð
og neðan hjá þeim.
3. Nauðsynlegt er að kenna
sem mest af rannsóknaraðferðum
á rannsóknarstofu og auka þá
kennslu, en reyna þó að velja að-
ferðirnar þannig, að hægt sé að