Menntamál - 01.04.1956, Blaðsíða 126

120
MENNTAMÁL
og réttindin miðist þá aðeins við 65 ára aldur eða hann haldi áfram að
greiða og geti þá notað sér 95 ára regluna.
Þess skal getið hér vegna kennara við framhaldsskóla, að sams konar
breytingar og hér hefur verið getið voru gerðar á lögum um lífeyris-
sjóð starfsmanna ríkisins.
lAnveitingar.
Eins og kunnugt er ávaxtar lífeyrissjóðurinn fé sitt að langmestu
leyti í byggingalánum til sjóðfélaga. Er um tvenns konar lán að ræða:
ríkisábyrgðarlán, veitt til nýbygginga til allt að 35 ára með 6%
vöxtum og lán með fyrsta veðrétti í fasteign með vöxtum.
Lánsupphæð fer að sjálfsögðu eftir stærð íbúðar, en þó aldrei yfir
100 þús. krónur.
Nú liggja fyrir svo margar lánbeiðnir, að því miður er ekki unnt
að sinna nýjum beiðnum a. m. k. um eins árs skeið.
Árni Þórðarson.
Frá stjórn S. í. B.
LAUNAMÁL.
Eitt aðalmál sambandsstjórnar s. 1. tvö ár liefur verið launamál
kennara. Haustið 1954 voru liafnar viðræður við menntamála- og
ijármálaráðuneytið um, að tími til fullra aldurshækkana yrði styttur.
Að lokum var ákveðið að stytta tímann til fullra launa úr 6 árum
í 4 ár frá ársbyrjun 1955.
Um áramótin 1954—55 skrifaði sambandsstjórnin og stjórn Stéttar-
félags barnakennara í Reykjavík ríkisstjórninni, þar sem farið var
fram á launabætur til bráðabirgða, þangað til ný launalög yrðu sett.
Jafnframt áttu fulltrúar stjórna þessara félaga mörg og ýtarleg samtöl
við menntamálaráðherra og fjármálaráðherra um launamál kennara.
Niðurstaða þessara mála varð sú, að ríkisstjórnin ákvað að greiða
kennurum aukalega laun einnar viku árið 1955.
Jafnhliða tilmælum til ríkisstjórnarinnar um bráðabirgðalausn á
launamálinu sendi sambandsstjórn tillögur sínar til nefndar þeirrar,
sem vann að frumvarpi til nýrra launalaga.
Tillögur þær voru í aðalatriðum þessar:
1. Kennarar yrðu færðir i 8. launaílokk.
2. Tími aldurshækkana yrði a. m. k. styttur í 4 ár.