Kirkjuritið - 01.04.1971, Blaðsíða 98

og erlendis
SÆNSK HUGVEKJA UM SKÓLAMÁL
Skólamál eru á döfinni hér á landi um þessar
mundir og í ráði að gera ýmsar breytingar
á kennslu og námsefni. Þar munu kristin frœði
einnig koma við sögu. Sœnskur skólamaður
og rithöfundur, David Hedegárd, dr. theol.,
víkur að kristindómsmálum í sœnskum skólum
í tímaritinu ,,Fast Grunn" og segir þar m. a.:
,,Ohœtt mun að fullyrða, að mikill hluti
sœnsku þjóðarinnar heldur fast við kristin-
dóminn, í vissum skilningi, eða telur að
minnsta kosti, að kristindómurinn sé nokkurs
virði.
Vér fengum óvœnta sönnun þess árið 1963.
Þá lá fyrir tillaga um að draga úr kristin-
frœðikennslunni í nýja menntaskólanum. Þá
brugðust trúaðir menn hart við. Yfir tvœr
milljónir manna skrifuðu undir áskorun þess
efnis, að kennslustundum í þessari námsgrein
yrði ekki fœkkað.
Hins vegar kemur í Ijós, sé litið á málin frá
annarri hlið, að fáfrœði manna getur vart
orðið meiri en raunin er varðandi kristna trú
og kristið siðgœði. Þetta er afleiðing þess,
hversu kristindómsfrœðslan í skólum vorum
hefur sífellt sett ofan síðan árið 1919. Þá
var hœtt að binda frœðsluna við játningar
kirkjunnar. Og kver Marteins Lúthers varð
bannfœrð bók. Nú bera einungis börn frá
trúuðum heimilum nokkurt skynbragð á, hvað
kristin kenning er.
Hinn kunni rithöfundur, Sven Stolpe, sem
mikið hefur skrifað um menningarmál, er
lektor í sœnskri útborg. Hann lýsti því yfir
fyrir skömmu, að meirihluti nemendanna í
skóla hans vœru ,,alveg ótrúlega fáfróðir um
kristindóminn". ,,Þeir þekkja ekki einu sinni
undirstöðuatriðin. Þeir hafa ekki hugmynd um,
hver Job er. Þeir geta talað um guðspjall°'
mennina tólf. Þeir geta ekki nafngreint e\fl°
einasta spámann Gamla testamentisins. Én
frumhugtök kristindómsins eins og synd, fydr'
gefning, endurfœðing og náð eru þeim líkö
algerlega framandi".
Frœðslukerfið hefur verið endurskoðað hvc^
eftir annað á síðasta áratug. Og endurskoð-
unin hefur að sjálfsögðu einnig snert kristin*
frœðina. Nú um stundir á þessi grein að heil°
trúarbragðafrœði. Skýringin er sú, að öðrufl'1
trúarbrögðum en kristindómnum hefur veri^
œtlaður œ hœrri sess í frœðslunni.
Nú sjáum vér nýtt hœttumerki. Þessi gre'n
á ekki lengur að vera sérstök grein í náms'
skránni, heldur sameinast hópnum, ,,greinar
til upplýsingar". Margir hafa látið í Ijós þann
ugg, að þetta kunni að leiða til þess, að námS'
greinin verði felld niður úr skólanum — efl,r
krókaleiðum.
Vér erum sjálfsagt allmargir, sem lítufl1
svo á, að slíkt bœri naumast að harma. Sanfl'
leikurinn er sá, að guðleysingjar hafa korrflzí
í áhrifastöður varðandi samningu frœðsluskmr
og kennslubóka.
Kennslubók er ekki viðurkennd, ef guð'
leysingjarnir hafa eitthvað við hana að ot'
huga. Eg samdi fimm kennslubœkur á árufl'
um 1950—1960, og voru þœr samþykktör
af skólayfirvöldum. Nú er ekki lengur heirrfl'*
að nota þœr.
í stað þess hafa guðleysingjarnir nú Iö9f
lið sitt við samningu kennslubóka í trúar'
bragðasögu. Leiðtogi hinna vígreifu guðleys'
ingja er skólamaðurinn Stellan Arvidson. Honr1
er einnig formaður samtaka þeirra, ,,Förbundeí
för religionsfrihet". Hann hefur í samviflflu
við tvo frjálslynda guðfrœðinga gefið ^
96
j