Morgunblaðið - 28.02.1915, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
^DreRRié: „Saniías" Ijúffenga Siírón og Sföampavin. Simi 190.
Munið
Tekið á móti
eítir samskotunum til Belga.
gjöíum á skrifstofu Morgunblaðsins.
Golden Mustard
heitir
heimsins bezti mustarðor*
Likkistur
fást vanalega tilbúnar á
Hverfisgðtu 40. Sími 93.
Helgi Helgason
Nokkrar húseignir
ftfram
eftir
á góðum stöðum í bænum, fást keyptar. Sanngjarnt
verð, góðir borgunarskilmálar.
Semjið við
Jón Ásbjörnsson
yfirdomslögmann,
sem er að hitta i Landsbankanum (uppi) frá kl. 12—2 og í Áustur-
stræti 5 frá kl. 4—j1/^ síðdegis.
»Eg kenni tiU mælti læknirinn
»svo eg er sjálfsagt glaðvakandi. Og
þess vegna eru það engar ofsjónir
sem við höfum séð. Hvað eigum
við nú að gera?«
Við ræddum nú fram og aftur um
þetta í heila klukkustund og að lok-
um urðum við ásáttir um það að
vekja dyravörðinn og biðja hann að
koma með okkur inn í herbergi
læknisins. Og það gerðum við.
Hið fyrsta sem við sáum, þegar
við komum inn, var hvitmáluð lík-
kista með gyltum listum. Dyravörð-
urinn signdi sig.
»Við skulum nú sjá hvort kistan
er tóm eða — hvort það er lík í
henni«, mælti læknirinn náfölur af
ótta. —
Hann hikaði þó við nokkra stund.
Svo hleypti hann í sig kjark og hóf
lokið. Kistan var tóm. 1 henni var
ekki annað en bréfmiði og þetta
ritað á:
Pogostof vinur I
Þú veist að verzlun tengdaföður
míns er alveg á heljarþröminni. Inn-
an fárra daga verður tekið lögtaki
hjá honum og það mun gera hann
öreiga og okkur öll. En til þess
að komast hjá algerðum eignamissi
höfum við afráðið það að skjóta
undan dýrustu munum okkar. Þú
veizt að tengdafaðir er einhver bezti
líkkistusmiðurinn í borginni og þess
vegna ætlum við einnig að fela
nokkrar dýrustu líkkisturnar. Eg
sný mér því til þín sem vinar og
bið þig öllum bænum um að geyma-
þessa likkistu fyrir okkur þangað til
við getum látið sækja hana, sem eg
vona að verði eftir viku. Við send-
um hverjum vina okkar eina kistu
og treystum á drenglyndi þeirra og
vinfengi. Því ef þeir hjálpa okkur
ekki, er okkur glötunin vís.
Þinn einlægur.
Ivan Tschelustin!
Eg náði mér ekki í marga mán-
uði eftir þessa nótt. Vinur okkar,
tengdasonur líkkistusmiðsins, hefir
nú sett á fót nýja verzlun og selur
þar meðal annars legsteina og minn-
isvarða. En verzlunin gengur ekki
vel og eg býst við því á hverju
kvöldi, þegar eg kem heim að hitta
legstein hjá rúminu mínu.
O. Sweff JTlarden.
Framh.
Ef eg frétti, að keppinautur minn haíi lyft handvogunum 350
sinnum, reyni eg að lyfta þeim tvisvar oftar næsta sinni», sagði
James Carbett. »Ef hann vinnur hálfa stund vinn eg heila«. Car-
bett varð heimsmeistari í hnefaleikum.
I bókasafninu í Cincinnati er myndastytta af þagnargyðjunni
með fingurinn á vörunum og vekur hún mikla athygli allra er þang'
að koma. Flestir verða mjög gagnteknir af henni. Silfurs virði er
að tala, en gulls igildi að þegja. Að tala er mannlegt, að þegja
guðdómlegt. Þögnin hefir á stundum miklu meira vald í sér fólgie
en orðræður.
»Er það ekki eitthvað háleitt við vatnsaflslyftivélarnar«, spyr
dagblað eitt, »þegar þær lyfta 100 smálesta björgum hægt og
vaðalaust og halda þeim lengi á lofti, án þess að kveinka sér, leggía
þau síðan niður aftur á öðrum stað — jafn hávaðalaust og þær lyfta
þeim upp«. Er það nokkur furða, þótt áhorfendúr er þetta sjá fyrsta
sinni, verði gagnteknir af þögulli aðdáun«?
Svo segir sagan, að eina skiftið, sem Emerson heimsótti CarlyR;
hafi Carlyle rétt honum pípu og þeir síðan setið fram yfir miðnætth
hvor með sína pípu, án þess að segja eitt einasta orð. Þá skikf11
þeir og þökkuðu hver öðrum fyrir þægilega samveru. Japansk
máltæki segir: »Oft er mikilsvert að hlusta á þöglan mann«. . ,
»Hérna er ræðan mín«, sagði myndhöggvarinn Story og benti a
standmynd þá, er hann hafði gert af George Peabody. Þetta gerðiS
við afhjúpun minnisvarðans, er Story var beðinn um að tala.
Allir miklir mælskumenn þekkja það, hversu lítið þeir í raUl1,
inni fá fram á varirnar í ræðum sínum af því sem inni fyrir by •
Eins er það um skáldin. Þau sjá sýnir, sem þau aldrei geta kom1
á pappír. ' t
Myndhöggvarinn Duquesne sagði við aðkomumann, sem daoi
að einu verki hans: »Betur að þér gætuð séð það, eins og það va
hérna« — og um leið benti hann á höfuð sitt. j
Voltaire sagði, að hann hefði aldrei ritað neitt, semhannvæ
ánægður með. Svo var munurinn mikill á hugsjónum hans og P ’
er hann kom i framkvæmd. Virgill hafði hug á því að bren
Eneosarkviðu, þegar hann var búinn að vinna að henni 11 ár.
Listamaðurinn fær eigi málað finustu drætti andlitsins á lín- E
er altaf eitthvað, sem eigi verður þó lýst, sem á vantar. Skal
getur eigi lýst dýpstu hugsunum sínum. Þær flýja pennann og V1
Tárin geta eigi fullnægt mesta*harminum,"orð ekki lýst be2tu
Dugnaðurinn heima fyrir skapar sigrandi liðsveitir. Þjóð
heima fyrir nógu stóran »viðlagasjóð« er eins og Magarafossinn11 ^
öll vötnin að baki sér. Aflið verður svo mikið í ófriðarfossinuuVg,
alt þyrlast með. Því aðeins að móti gangi enn tilkomumeiri
lagasjóður, svo sem var frelsisandi landnámsmanna í Bandaríkjm1 f
— verður hann undan að láta, rétt eins og er vindurinn knýr b g
Erievatnsins aftur á bak og dregur með því úr afli NiagarafoS