Tíminn - 13.03.1945, Page 2

2
TÍMITCN, þriðjndaginn 13. marz 1945
20. I»Iað
Þi'iðjtidnpr 13. marz
ÞiDgmálin vítna
í áróðri stjórnarflokkanna
fyrst eftir að stjórnin kom til
valda, var lögð á það megin-
áherzla, að aðalmarkmið henn-
ar væri að koma fram stór-
felldri nýsköpun á sviði atvinnu-
veganna. Jafnframt var lagt á
þáð meginkapp að stimpla
Framsóknarmenn fjandmenn
allra framfara og nýsköpunar
og kalla þá hrunstefnumenn og
ýmsum slíkum nöfnum.
Þjóðin hefir nú fengið að sjá,
hvernig þessi áróður hefir stað-
izt próf reynslunnar. Fyrsta
þinghaldi hinnar nýju stjórnar
er lokið. Það stóð í 4y2 mánuð,
og verður því ekki sagt, að það
hafi staðið svo stutt, að stjórn-
inni hafi ekki unnizt tími til að
leggja fram áhugamál sín.
Hver er þá vitnisburður þing-
málanna um nýsköpunaráhuga
stjórnarinnar og stjórnarflokk-
anna?
Þessi vitnisburður er sá, að
aldrei hafi sitið hér þing, sem
hafi látið jafn lítið liggja eftir
sig í framfaramálum. í bezta
lagi lögðu stjórnarsinnar fram
slík mál til að sýnast. Kommún-
istar fluttu frv. um nýbýli og
byggðahverfi, er þeir lögðu síðar
til í nefnd, að yrði vísað frá til
athugunar! Einnig lögðu þeir
fram frv. um stuðning við
bátasmíðar, en forseti þeirra í
efri deild tók það aðeins einu
sinni á dagskrá! Loks fluttu
nokkrir þingmenn Alþýðuflokks-
ins og Sjálfstæðisflokksins frv.
um virkjun Dynjanda á sein-
USlm stundu þingsins og gerðu
ekki hið minnsta til að koma
málinu fram að öðru leyti! í
öllum þessum málum var al-
vöruleysið svo augljóst, að það
ætti ekki að leynast nelnum.
Þá hugðust stjórnarflokkarnir
að dylja þessa sviksemi við ný-
sköpunina með þvi að setja á
laggirnar svokallað nýbygging-
arráð, en mikið hefir dýrð þess
minnkað síðan kommúnistar
upplýstu 1 bæjarstjórn Reykja-
víkur, að hlutverk þess væri að
láta athugun koma _í stað at-
hafna!
Þingmálin vitna þannig, að
aldrei hafi verið hér stjórnar-
forusta og stjórnarflokkar, er
jafn lítið hefir sinnt framfara-
og nýsköpunarmálum. Þing-
málin vitna líka meira. Þau
vitna einnig, að einmitt sá
flokkurinn, sem stjórnarliðið á-
sakaði mest fyrir fjandskap við
framfarir og nýsköpun, Fram-
sóknarflokkurinn.var eini flokk-
urinn, er beitti sér og barðist
fyrir slíkum málum. Þau fáu
framfaramál, sem samþykkt
voru, voru öll frá honum komin
eins og t. d. ræktunar- og bygg-
ingarsamþykktirnar, kaup Sví-
þjóðarbátanna, endurbætur
póstmálanna, búnaðarmálasjóð-
urinn, rannsóknarstöðin á
Keldum, lögin um flugvelli og
lendingarstaði, bygging brúar á
Jökulsá á Fjöllum og bygging
Ölfusárbrúar, svo að nokkur
mál séu nefnd. Hin stóru fram-
fara- og nýsköpunarmál, er
fyrir þingið voru lögð og felld
voru eða svæfð af stjórnarflokk-
unum, voru líka flutt af honum
eða fyrir hans atbeina. Þar má
nefna jarðræktarlagafrv., raf-
orkumálafrv., áburðarverk-
smiðjufrv., strandferðaskips-
málið, landnám ríkisins o. fl.
Þessi framkoma stjórnarflokk-
anna annars vegar og Fram-
sóknarflokksins hins vegar,
talar gleggstu máli um raun-
verulega afstöðu flokkanna til
framfaramála og nýsköpunar.
Þingmálin eru vissulega óljúg-
fróðari vitnisburður um það en
áróður stjórriarblaðanna.
Fjármálog nýskopun
Því kann að verða haldið
fram, að annað sé áreiðanlegri
mælikvarði á nýsköpunarvilja
flokkanna en einstök umbóta-
mál, sem þeir flytja á Alþingi.
Rétt fjármálastefna, sem auki
framtak og áhuga einstakling-
anna, geti jafnvel áorkað meira
í þessum efnum en samþykktir
r
Á víðavangi

Framsóknarmenn og
afgreiðsla launalaganna.
Það er bersýnilegt, að Sjálf-
stæðismenn óttast mjög hiná
gálausu og misheppnuðu af-
greiðslu launalaganna. í öng-
um sínum reyna þeir að telja
mönnum trú um, að framkoma
Framsóknarmanna hafi verið
sízt betri í þeim efnum. Þetta er
venjuleg aðferð þeirra, sem
finna sig seka og hafa ekki ann-
að sér til málsbóta en aðrir séu
þó sekari!
íhaldsblöðin eru einkum látin
saka Framsóknarmenn um það,
að þeir hafi fyrst flutt tillögur
um miklar launahækkanir, en
síðan greitt atkv. gegn lögunum
í heild. Þetta er ekki aðeins upp-
spuni, heldur er sannleikurinn
sá, að Framsóknarmenn gerðu
margar atrennur til að fá laun-
in lækkuð. Fyrst reyndi Bern-
harð Stefánsson 'að fá alla
launaflokkana lækkaða. Næst
reyndi Hermann Jónasson að fá
lögunum frestað til haustþings-
ins, svo að hægt yrði að afgreiða
lög um skyldur embættismanna
og fækkun embætta jafnhliða.
Loks reýndi Skúli Guðmundsson
að fá lögutium breytt í það horf,
að þau yrðu miðuð við þjóðar-
tekjur og afkomu framleiðslu-
stéttanna á hverjum tíma. Allt
var þetta fellt og það var fyrst,
þegar sýnt var að réttmætum
lækkunartillögum yrði ekki
framkomið, að Framsóknarmenn
greiddu atkvæði gegn lögunum
í heild.
Einu hækkunartillögurnar,
sem Framsóknarmenn beittu
sér fyrir og nokkru skiptu, var
að farkennurum væru greidd
sömu laun, hvort sem þeir væru
kennaraskólagengnir eða ekki,
og að póstafgreiðslumenn úti á
landi og símstjófar við 1. fl. og
2. fl. símstöðvar fengju tilsvar-
andi kaup, miðað við vinnutíma,
og aðrir starfsmenn póstsins og
landssímans. Hvort tveggja var
fullkomið réttlætismál og hvor-
ugt jók ríkisútgjöldin að neinu
ráði.
Þegar á þetta er litið, verður
harla lítið úr þeim fullyrðingum
íhaldsblaðanna, að Framsóknar-
menn hafi flutt miklar hækk-
unartillögur.Þeir beittu sér fyrst
og fremst fyrir lækkunum, og
voru á móti lögunum vegna þess,
að þær voru ekki teknar til
greina. íhaldsmenn geta ’ því
ekki friðað samvizku sína út af
gálausri afgreiðslu launalag-
anna með þessum blekkingum
um afstöðu Framsóknarmanna.
Pétur veitir viðtal.
Nokkru áður en Pétur Magn-.
ússon ákvað verðið á ameríska
smjörverðinu óskaði nefnd frá
Búnaðarþingi að mega ræða við
hann um þetta mál, þar sem
kvisast hafði að ákveða ætti
lægra verð á því en íslenzka
smjörinu. Pétur varð fúslega
við þessari ósk og lofaði að ræða
við nefndina á tilteknum tíma.
Þegar þessi viðræðufundur átti
svo að verða, mætti Pétur ekki
og beið nefndin hans lengi
árangurslaust. Ný tilraun var þá
gerð til að ná tali af honum og
aftur lofaði Pétur að tala við
nefndina á tilteknum tíma. í
það skipti var hann líka m.ætt-
ur og flutti nefndinni þau tíð-
indi, að hann hefði alveg verið
að enda við að undirrita auglýs-
inguna um verð ameríska
smjörsins og gæti því miður
ekki orðið við málaleitun henn-
ar!
Jón rekinn,
Kristinn kosinn.
Einn af starfshæfustu for-
ustumönnum Alþýðuflokksins í
verkalýðsmálum, Jón Sigurðs-
son, hefir nýlega verið rekinn
frá Alþýðusambandinu af kom-
múnistunum í stjórn þess. Rétt
á eftir að þessi brottrekstur átti
sér stað, kusu Barði Guðmunds-
son og Haraldur Guðmundsson
kommúnistann Kristinn And-
résson í bankaráð Búnaðar-
bankans.
Þetta er næsta keimlíkt því,
sem kallað er að kyssa á vönd-
inn. Alþýðuflokknum er áreið-
anlega óhætt að fara að telja
lífdaga sína, ef hann ætlar að
halda þannig áfram að kyssa á
vönd kommúnista.
Hláturstund í
brezka þinginu.
Þegar Churchill flutti ræðu
sína í brezka þinginu um Krím-
arfundinn, skýrði hann m. a.
frá ' þeirri ákvörðun, að þeim
ríkjum yrði aðeins boðið á ráð-
stefnuna í San Francisco, er
hefðu sagt Þýzkalandi og Japan
stríð á hendur fyrir 1. marz.
Churchill bætti síðan við:
Mörg ríki hafa birt stríðsyfir-
lýsingar síðustu daga!
Þegar hann hafði þetta mælt,
hvað við hlátur þingmanna um
allan salinn og mátti vel á því
sjá, að þingmenn töldu þessar
yfirlýsingar, sem birtar höfðu
verið á síðustu stundu stríðs-
ins, næsta broslegar.
Þó var hér um ríki að ræða,
sem eru miklu stærri en ís-
land og geta lagt nokkurn skerf
til hernaðarframkvæmda. Fram-
koma þeirra var því hvergi nærri
eins hlægileg og það hefði verið,
Alþingis um ýmsar fram-
kvæmdir.
Þetta getur að vissu leyti ver-
ið rétt. Þess vegna er vert að
athuga, hvort fjármálastefna
stjórnarflokkanna sé líklegri til
að auka nýsköpun en fjármála-
stefna Framsóknarflokksins.
Fjármálastefna stjórnarinn-
ar markast af því, að ekki skuli
ráðast gegn dýrtíðinni, heldur
látið undan skammsýnum kröf-
um um launa- og kauphækkan-
ir. Dýrtíðin heldur því áfram að
vaxa og eyðsluútgjöld rikisins
halda áfram að þenjast út með
þeim afleiðingum, að hið ný-
lokna þing varð að leggja á
fleiri og þyngri skatta en nokk-
uru sinni fyrr. Þó er talið vafa-
samt, að tekjurnar rísi undir
gjöldum. Afleiðing hinna auknu
skatta og hins hækkandi kaup-
gjalds verður óhjákvæmilega sú,
að einstaklingar geta lagt minna
af mörkum , til nýsköpunar og
þeir verða líka ragari við að
gera það. Þannig er fjármála-
stefna stjórnarinnar hinn mesti
þrándur í vegi nýsköpunar, sem
unnin er af einstaklingum, auk
þess, sem hún gerir ríkinu ó-
kleift að leggja nokkuð verulegt
fram til nýsköpunarinnar.
Þetta var fjármálaráðherran-
um líka ljóst í þinglokin. Hann
lýsti þá yfir því, að engin veruleg
nýsköpun gæti átt sér stað, nema
breytt væri um fjármáíastefnu.
Fjármálastefna Framsóknar-
flokksins er fólgin í því, að dýr-
tíðin verði færð niður, verðlag
og kaupgjald lækkað í réttum
hlutföllum, sem fundin voru af
fulltrúum bænda og verka-
manna í sexmannanefndinni, en
þess jafnhliða gætt að draga úr
öllum milliliðakostnaði og auka
ýms hlunnindi (tryggingar, út-
vegun hagkvæmra lána til hús-
bygginga), svo að kaupgeta al-
mennings þurfi ekki að rýrna að
neinu ráði. Með þessum hætti
myndi eyðsla ríkisins minnka og
því verða kleift að leggja í mikl-
ar framkvæmdir, og jafnhliða
myndi geta og vilji einstakling-
anna til nýsköpunar aukast. Ný-
sköpunin yrði tryggð, atvinnan
yrði tryggð. Ný skip, bætt rækt-
un og nýjar verksmiðjur myndu
síðar verða grundvöllur fyrir
kjarabætur og afkomuöryggi
alménnings.
Almenningi er það vel ljóst,
að nýsköpun atvinnuveganna
er langstærsta mál hans. Þess
vegna má hann ekki lengur láta
glepjast af fölskum kauphækk-
unum, sem teknar eru jafnharð-
an af honum aftur í aukinni
dýrtíð og hærri sköttum, en
verða til þess að stöðva nýsköp-
unina. Seinasta þing mætti vera
honum lærdómsrík sönnun um
þetta. Það" er engin önnur leið
til að koma fram nýsköpuninni
en að fylgja stefnu Framsókn-
arflokksins og skapa honum
nægilegt fylgi til að hrinda
henni fram og þeim stóru um-
bótamálum, er. hann hefir beitt
sér fyrir á seinasta þingi. Þá
verður nýsköpunin tryggð og þá
verður jafnframt tryggð vel-
megun alþýðumanna á íslandi.
ef íslendingar hefðu farið að
lýsa yfir stryjaldarþátttöku.
En íslenzku kommúnistarnir
hugsuðu hvorki um þetta né
annað, þegar þeir vildu ólmir
að ísleridingar færu í stríðið.
Sjálfur Stalín hafði skorað á ís-
lendinga að gera það og þvi varð
að bregðast við hart og títt, hvað
sem liði heiðri og hagsmunum
þjóðarinnar.
Eru Gísli og Pétur
ábyrgðarlausir?
Út af hinu sífellda nöldri Mbl.,
um að andstaða Framsóknar-
flokksins gegn veltuskattinum
hafi sýnt ábyrgðarleysi í fjár-
málum, mætti vel minna það á,
að tveir reyndustu þing-
menn Sjálfstæðisflokksins, Gísli
Sveinsson og Pétur Ottesen,
greiddu einnig atkvæði gegn
veltuskattinum. Hingað til hafa
þeir verið taldir fullkomlega á-
byrgir í fjármálum, enda hafa
Sjálfstæðismenn falið öðrum
þeirra formennsku í fjárveit-
inganefnd.
Mbl. ætti vissulega að gera*1 sér
grein fyrir þessari afstöðu elztu
og reyndustu þingmanna Sjálf-
stæðisflokksins áður en það
kallar það aftur ábyrgðarleysi
hjá Framsóknarmönnum að
hafa sörriu afstöðu og þessir
tveir reyndu flokksbræður þess
í veltuskattsmálinu. Þessi af-
staða var í stuttu máli sú, að
þeir þingmenn hefðu engar
skyldur til að fylgja fáránleg-
ustu tekjuöflun vegna nýrra út-
gjalda, sem stjórnin hafði stofn-
að til, en þeir voru á móti, eins og
t. d. launalaganna.
Rafmagnsskvaldur Mbl.
Mbl. eyðir nýlega heilli for-
ustugrein til þess að ræða um
rafmagnsmálin. Það talar mjög
um nauðsyn þess, að mörkuð
sé ákveðin heildarstefna í þess-
um málum. Það ræðir einnig
um, að Sjálfstæðismenn hafi
haft mikinn áhuga fyrir raf-
magnsmálum áður fyrr, einkum
í formannstíð Jóns Þorláksson-
ar. Hins vegar ræðir blaðið ekk-
ert um það, hver heildarstefn-
an eigi að vera né hver sé áhugi
Sjálfstæðisflokksins nú í þess-
um málum. Það var líka hyggi-
legra, því að meirihluti Sjálf-
(Framhald á 7. síðu)
ERLENT YFIRLIT:
Harmsa^a Flnna
Síðan Finnland komst undir
áhrifavald Rússa, hafa fregnir
þaðan verið mjög af skornum
skammti, enda strangt eftirlit
með öllum skeyta- og bréfa-
sendingum þaðan. Það litla, sem
fréttist þaðan,. bendir flest til
þess, að þróun stefni þar í sömu
átt og í Búlgaríu og Rúmeníu,
þar sem Rússar auka stöðugt
ihlutun sína, m. a. með því að
koma völdunum sem mest í
hendur kommúnista.
Seinustu fréttirnar, sem benda
í þessa átt, eru þær, að Manner-
heim sé í þann veginn að leggja
niður forsetavöld og er borið við
sjúkleika. Líklegt þykir þó, að
hin raunverulega ástæða sé önn-
ur. Þá hefir það einnig fregnast,
að Paasikivi hafi beint þeirri
ósk til Tanners og velflestra
áhrifamanna Jafnaðarmanna-
flokksins, að þeir gefi ekki aftur
kost á sér til þingmennsku og
þykir víst, að hann hafi gert
þetta að ósk Rússa, er ella hafi
hótað að taka til sinna ráða.
! Tanner hefir svarajg þessum tíl-
mælum Paasikivi játandi, og
sama munu umræddir flokks-
bræður hans hafa gert. Þegar
fyrri leiðtogar Finna hafa þann-
ig dregið sig í hlé, verður auð-
! veldara fyrir kommúnista og
samstarfsmenn þeirra að koma
ár sinni fyrir borð. Paasikivi,
sem er kominn á áttræðisaldur,
verður sennilega forseti, ef
Mannerheim fer frá, en eigi
þykir líklegt, að hans njóti
lengi við, heldur muni hann að-
eins látinn hafa stjórnarforust-
una meðan kommúnistar eru að
koma sér betur fyrir.
Það þykir benda til þess, hve
Rússar telja það miklu skipta
að treysta ítök sin í Finnlandi,
að forseti vopnahlésnefndar
þeirra þar er Sdanov, sem er
talinn líklegasti eftirmaður
Stalins ' og stjórnaði vörnum
Leningrad. Hann er af mörgum
talinn harðdrægasti og slyng-
asti stjórnmálamaður Rússa.
Vophahlésskilmálarnir, sem
Finnar urðu að fallast á síðastl.
haust, voru á margan hátt miklu
strangari en skilmálarnir frá
1940. Auk þess, sem þeir urðu
að láta aftur af hendi allt það
land, sem Rússar tóku af þeim
1940, urðu þeir að afhenda
Petsamo, einu íslausu höfnina
í Norður-Finnlandl, og hið auð-
uga- nikkelnámusvæði þar. Þá
urðu þeir að láta Rússum eftir
hafnarbæinn Porkala, sem er 10
mílur frá Helsingfors, og munu
Rússar koma sér þar upp flota-
stöð. Hins vegar slepptu Rússar
tilkalli til bækistöðva í Hangö,
enda er Hangö um 100 mílur frá
Helsingfors. Þá var Finnum gert
að greiða Rússum 300 milj.
amerískra dollara skaðabætur
eða helmingi lægri upphæð og
Rúmenar og Ungverjar eiga að
greiða Rússum, þótt þær þjóðir
séu mörgum sinnum fleiri og
auðugri en Finnar. Einnig eiga
Finnar að endurbæta allt styrj-
aldartjón, sem orðið hefir af
völdum hernaðarins milli Finna
og Rússa á rússnesku landi, og
eru þá þau héruð, er Finnar af-
hentu Rússum 1940, talin til
rússnesks lands.
Það má ljóst vera, að þessar
miklu skaðabótagreiðslur verða
Finnum meira en erfiðar, þegar
þess er jafnframt gætt, að fjár-
hagur þeirra er mergsoginn af
margra ára styrjöld, í landinu
eru um 400 þús. flóttamenn frá
héruðunum, sem Rússar hafa
tekið, og mikill hluti vöruút-
flutnings Finna fyrir stríðið var
líka frá þessum herteknu hér-
uðum. Við þetta bætist, að
Rússar vilja að skaðabæturnar
séu að verulegu leyti greiddar
með vélum, er Finnar eiga mjög
erfitt með að framleiða eða út-
vega.
Af hálfu finnskra stjórnar-
valda hafa undanfarið verið
gerðar margháttaðar róttækar
fáðstafanir til að vinna bug á
þessum erfiðleikum, en þeim
hefir að vonum verið misjafn-
lega tekið. M. a. hafa verið sett
mjög róttæk lög um jarðaskipt-
ingu til að útvega flóttamönn-
unum jarðnæði og hafa þau
vakið mikla andúð bandastétt-
arinnar. —•
Á stríðsárunum • var margvís-
legur skortur í Finnlandi, en
sýnt þykir, að almenningur
verði enn að herða að sér, ef
fullnægja á friðarskilmálunum,
og stjórnarvöldin neyðist til
margvíslegra örþrifaráðstafana.
Kommúnistar munu vafalaust
notfæra sér þetta eftir megni
og espa til mótspyrnu og upp-
(Framhald á 7. síðu)
mvm HÁ6RANNANNA.
í Degi 1. þ. m. eru skrif Mbl. um
Bændaþingið gerð að umtalsefni. Dag-
ur minnist m. a. á þau ummæli Mbl.,
að landbúnaðurinn sé „aftur úr öðr-
um atvinnuvegum“, og segir um þau
á þessa leið:
„Hér skal ekki um það deilt,
hvort landbúnaðurinn standi jafn-
fætis, framar eða aftar en aðrir
atvinnuvegir, en á hitt skal bent,
að mikið hefir áunnizt á síðari
tímum í þá átt að hrinda þeim
atvinnuvegi fram á leið. Vita ekki
Mbl.menn, að opinberar skýrslur
sýna, að síðustu áratugina hefir
ræktað land aukizt um helming?
Vita þeir ekki, að jarðyrkjan hef-
ir fjór- til fimmfaldast í hverju
meðalári á sama tíma? Vita þeir
ekki, að stórum og mörgum á-
vietufyrirtækjum hefir verið
hrundið í framkvæmdir? Vita þeir
ekki, að slátturvélar, rakstrarvél-
ar og snúningsvélar eru vel á
vegh með að útrýma handavinnu-
áhöldunum í heilum byggðarlög-
um? Vita þeir ekki, að í sumum
sveitum landsins er nærri hver
einastl bær reistur frá grunni í
nýmóðins sniði? Vita þeir ekki,
að í heilum héruðum hefir sauð-
fjárræktinni verið breytt í naut-
griparækt, af því það hentaði bet-
ur? Vita þeir ekki, að fjölda slát-
urhúsa, frystihúsa og mjólkurbúa
af nýjustu gerð hefir verið kom-
ið upp víðs vegar um land? Vita
þeir ekki, að á síöustu áratugum
hefir landbúnaðarframleiðslan
aukizt jafnt og þétt, þó að fólk-
inu, sem að henni vimiur, fækki
stöðugt?
Allt þetta sýnir, að landbúnað-
urinn er í hraðri þróun að hag-
kvæmri framleiðslu, og allt er það
að þakka leiöbeinandi mönnum
og fulltrúum . bændastéttarinnar
og framsóknarhug bændanna
sjálfra, en ekki dragbítunum í
Morgunblaðiriu".
Hér er vissulega ekki sagt meira
en rétt er. Hinar sífelldu sögur um
kyrrstöðu og athafnáleysi i landbún-
aðinum hafa ekkl við minnstu rök
að styðjast, enda þótt ekki hafi tek-
izt 4 einum aldarfjórðungi að breyta
öllum landbúnaðinum úr miðalda-
rekstri í nýtízkuhorf. Enginn hér-
lendur atvinnuvegur getur bent á eins
stórstígar framfarir á skömmum tíma
og söm myndl líka'verða niðurstaðan,
þótt víðar væri leitað. Rógur Þjóð-
viljans og Mbl. um kyrrstöðu og fram-
taksleysi bænda er eitthvert hið ó-
þokkalegasta og furðulegasta fyrlr-
brigði, sem hugsast getur.
* *
*
Dagur ræðir í sömu grein um hót-
anir Mbl. til bænda og búnaðarþings
og segir:
„Mbl.menn minna bændur og
fulltrúa þeirra á Búnaðarþingi á,
að ríkisstjórnin hafi verið svo
náðug við þá að skipa lanöbún-
aðarmálastjóra í nýbyggingarráð.
Það leynir sér ekki, að Mbl.menn
telja, að stjórnin eigi væna hönk
upp í bakið á bændum fyrir þessa
góðgerðasemi, enda á ekki að gefa
hana heldur selja dýru verðl.
„Svoddan konur kosta nokkuð,“
sagði Ingimundur við Guddu. „Ef
Búnáðarþing vill ekki svíkja sínar
skyldur, þá ber því í samræmi við
þetta að leita einlægrar samvinnu
við núverandi ríkisstjórn og henn-
ar stuðningsliðs." Þannig tala
Mbl.menn. Búnaðarþingi er boð-
ið upp í flatsængina til íhalds-
kommúnista-stjórnarinnar, en
þangað verða Búnaðarþingfull-
trúarnir að koma í einlægni eins
og saklaus, góð og hlýðin börn.
Þá mim stjórnin og stuðningslið
hennar líta með velþóknun á
bændaræflana og gera citthvað
fyrir þá. En vilji Búnaðarþings-
fulltrúarnir ekki sinna þessu til-
boði, þá eru það svik við skyldur
þeirra“.
Þá segir Dagur að • lokum á þessa
leið:
„En það er meira blóð í kúnni.
Rúsínan í pylsuendanum lítur
svona út:
„Hagur bændastéttarinnar krefst
og alþjóðarhagur verður því að-
eins tryggður, að unnt verði að
leysa hana úr flokksviðjum, sem
liafa þjáð hana að undanförnu".
Síðan koma hótanir um það, að
ef Búnaðarþingið marki ekki
stefnu sína „heilbrigt og rétt“
(þ. e. að vilja Mbl. flokksins og
kommúnista), þá geti bændastétt-
inni verið „hinn mesti háski" bú-
inn.
Þar sprakk blaðran. Þetta er
aðalkjarninn. Allt hitt bara inn-
gangur. Það á að hræða bændur
og fulltrúa þeirra á Búnaðarþingi
með hótunum um afarkosti til
þess að losa sig úr „flokksviðj-
um“, yfirgefa Framsóknarflokk-
inn og stefnu hans og gerast þæg
hjú á kærleiksheimili Ólafs Thors
og Brynjólfs Bjarnasonár.
Ætli Búnaðarþinginu finnist
ekki nokkuð mikill nazistakeim-
ur að þessu öllu.saman?
Litlir mannþekkjarar eru þeir
Morgunbl. menn, ef þeir halda,
• að svona skrif hafi áhrif á bænd-
ur. Þá þekkja þeir illa skaplyndi
bænda.“
Undir þessi seinustu ummæli Dags
er áreiðanlega óhætt að taka. Bænd-
ur hafa átt í höggi við sterkari aðila
fyrr á tímum en hrófatildur það, sem
Ólafur Thors og kommúnistar hafa
klambrað saman til bráðabirgða. Það
hrófatildur mun líka fljóflega falla
saman, en málsstaður bændanna mun
sigra, ef þeir standa þétt saman.