Tíminn - 19.06.1945, Blaðsíða 4

4
TÍMCVN, þrigjndaglim 19. júní 1945
45. blað
T
Þ æiliv
úv Húnaþingi
um nýsköpun og fleiva
Ég hlustaði á útvarpið 3. maí1
I vor, eins og oftar. Þá Var sagt
frá þeim miklu hátíðahöldum,
^em víða áttu sér stað 1. maí.
Þulurinn sagði okkur m: a. frá
því, að í Rússlandi hefði verið
mikið um dýrðir þann dag, og að
þar hefðu menn skemmt sér
„fram á rauðan morgun“.
Hér í sveitum tölum við
stundum um rauða nótt, en ekki
rauðan morgun. En það er vel
skiljanlegt, að annar talsmáti
sé hjá útvarpinu, þegar það
segir fréttir frá þeim rauðp
stjórnendum á rauða torginu i
Moskva.
En það er viðar nýsköpun nú
en hjá ríkisútvarpinu. Ég man
sérstaklega eftir merkilegri aug-
lýsingu frá nýbyggingarráðinu,
sem kom í blöðunum snemma í
vor. Hún var um það, að ríkis-
stjómin hefði ákveðið að láta
smíða innanlands hvorki meira
né minna en 50 fiskibáta. En
það fylgdi með, að þetta væri
því skilyrði bundið, að einhverj-
ir aðrir lýstu því yfir fyrirfram,
að þeir vildu kaupa bátana. Aug-
lýsingin var því í raun og veru
um það eitt, að ef einhverjir
útgerðarmenn kynnu að ráðast
í að smíða eða kaupa nýja báta,
þá skyldi það teljast verk ríkis-
stjórnarinnar og nýbyggingar-
ráðs!
Þessi tilhneiging stjórnarinn-
ar, að slá um sig með auglýs-
ingum og eigna sér annarra
verk, er meinlausari en margt
annað, sem hún gerir, og stjórn-
arflokkunum ekki of gott, ef
þeir hafa ánægju af þessu.
Þá var hún ekki ómerkileg
ferðasagan, sem útvarpið flutti
í kvöldfréttunum núna þann 4.
júní, enda mun hún líka hafa
birzt í stjórnarblöðunum. Sagt
var frá ferðalagi nýbyggingar-
ráðs til Stokkseyrar, til þess að
athuga hafnarskilyrði þar, og
var Eiríkur alþingismaður Ein-
arsson með í förinni. Var frá
því skýrt, að þessir ferðalangar
hefðu komizt að þeirri niður-
stöðu, að bezta ráðið til þess að
bæta lendinguna á Stokkseyri
væri að „sprengja skörð í brim-
garðinn"! Ekki fylgdi það fregn-
inni, hvort þessi frumlega og
skáldlega hugmynd væri komin
frá ráðinu sjálfu eða Eiríki,
fylgdarmanni þess. En hvernig
sem þetta er til orðið, ber sjálf-
sagt að þakka nýbyggingarráði
og ríkisstjórninni fyrir það, eins
og annað, sem til framfara
horfir.
Ef nýbyggingarráð er. búið að
finna auðvelda og ódýra aðferð
til að .sprengja skörð í brim-
garða yið strendur landsins, mun
því almennt fagnað, því að fleiri
munu þar af njóta en Stokks-
eyringar. Gæti þetta vafalaust
sparað ríkissjóði og öðírum mikil
fjárframlög til hafnargerða á
komandi árum.
Það er nauðsynlegt fyrir
landsmenn að eignast ný skip
og önnur framleiðslutæki. En
hitt er ekki síður nauðsynlegt,
að jafnframt séu gerðar ráð-
stafanir til að tryggja heilbrigð-
an rekstur þessara tækja. Það
er gangslítið fyrir þjóðina að
kaupa ný framleiðslutæki, ef
stöðugt fækkar þeim mönnum,
sem vilja vinna að framleiðsl-
unni, m. a. vegna þess, að önnur
störf, oft léttari og áhættuminni,
eru betur launuð.
Gagnleg nýsköpun í atvinnu-
lífi þjóðarinnar og stefna nú-
verandi stjórnar eiga enga sam-
leið. Þess vegna þarf, til að
tryggja nýsköpunina, að taka
upp heilbrigða stefnu í fjár-
hags- og atvinnumálum í stað
þeirrar, sem núverandi stjórn
fylgir.
Enginn vafi er á því, að marg-
ir útvegsmenn hafa áhuga fyrir
því að eignast ný fiskiskip, því
að þeir vænta þess, að þannig
verði á málum haldið af löggjaf-
ar- og framkvæmdavaldinu, að
mögulegt sé að reka útgerð með
viðunandi árangri, þegar árferði
er sæmilegt. Það er líka vitað,
Sð bænduBfiir hafa mikinn
áhuga fyrir að auka ræktun
landsins. Um það vitna m. a.
margar samþykktir, sem gerðar
hafa verið síðustu mánuðinp, á
fundum búnaðarfélaga og kaup-
félaga um áburðatverksmiðju-
málið og breytingar á jarðrækt-
arlögunum. Mörg búnaðarfélög
og kaupfélög hafa fyrir alllöngu
pantað stórvirkar vélar til jarð-
vinnslu, en vegna stríðsins hafa
þær enn ekki fengizt. Vonandi
rætist úr því innan skamms.
En mestur og almennastur
mun áhugi fólksins í sveitum og
kauptúnum fyrir rafmagnsmál-
inu, og er það vel skiljanlegt.
Rafmagnið þarf að komast í all-
ar byggðir, til þess að menn geti
notið svipaðra heimili^þæginda
hvar sem þeir búa á landinu,
og til þess að eðlilegar framfarir
í atvihnuháttum geti orðið um
land allt. Það ætti að vera vel
framkvæmanlegt að koma raf-
magninu í allar byggðir lands-
ins á skömmum tíma, ef vilji er
til þess hjá þeim, sem fara með
löggjafarvaldið. Og því verður
áreiðanlega fylgt með mikilli
athygli, hvað næsta Alþingi
gerir í þessu þýðingarmikla
máli.
Sk. G.

Mynd þessi er tekin, þegar forseti Bandaríkjanna Harry Truman ávarp-
aöi ráöstefnuna í San Francisco í gegnum útvarp frá Washington, er
ráðstefnan hófst 25. apríl síðastl.
Njötta landsþing Kven-
(éla^asambands íslaiuls
6. Landsþing Kvenfélagasam-
bands íslands var háð dagana
4.—8. júní í Skíðaskálanum í
Hveradölum. Um 30 fulltrúar
voru mættir frá kvenfélagasam-
böndum víðs vegar um landið,
auk stjórnar og starfsmanna
sambandsins. Að i þingsetningu
lokinni gaf stjórn og starfsmenn
yfirlit yfir starfsemi sambands-
ins á liðnu ári.
Kvenfélagasambandið beitir
sér eins og kunnugt er fyrir hús-
mæðrafræðslu og ýmsu því, er
má verða húsmæðrum til hags-
bóta. En það er fyrst, á síðast-
liðnu ári, að sambandið hefir
haft fjármagn til þess að koma
starfseminni í fast horf og hafa
launaða starfsmenn í þjónustu
sinni. Sambandið kom á fót
skrifstofu á síðastliðnu hausti'
og starfar hún í Búnaðarfélags-
húsinu. Veitir frú Svava Þor-
leifsdóttir henni forstöðu óg er
jafnframt framkvæmdastjóri
sambandsins. Frú Rannveig
Kristjánsdóttir er heimilismála-
ráðunautur Sambandsins.
Stjórn sambandsins skipa þær
frú Ragnhildur Pétur^dóttir, frú
Guðrún Pétursdóttir og frú Að-
albjörg Sigurðardóttir.
Þessi mál voru rædd á þing-
inu:
J
1. Skipulagsmál sambandsins.
Aðalbreytingin frá fyrri lög-
um var sú, að landinu er skipt
niður í ákveðin kjörsvæði og
tala fulltrúa frá hverju kjör-
svæði ákveðin. Var þetta
gert til þess, að þingið sætu
framvegis fulltrúar frá öllum
héruðum landsins.
2. Skólamál.
Frú Aðalbjörg Sigurðardóttir
‘gerði grein fyrir stefnu milli-
þinganefndar í skólamálum um
fræðslukerfi landsins, og gerði
síðan sérstaklega grein fyrir
húsmæðraskólunum.
Þingið gerði svohljóðandi
ályktanir:
A) 6. Landsþing K. í. lýsir
ánægju sinni yfir störfum milli-
þinganefndar í skólamálum og
telur, að sú samræming á skól-
um landsins, sem tillögur hennL
ar eru byggðar 'á, hljóti að
verða stórt framfaraspor í
fræðslumálum þjóðarinnar. —
Jafnframt leggur þingið áherzlu
á, að menntun þeirra kvenna,
er eiga að verða kennarar við
húsmæðraskóla landsins verði
hliðstæð þeirri menntun, sem
kennurum við gagnfræðaskóla
er skylt að hafa.
B) 6. Landsþing K. í. telur
nauðsynlegt, að húsmæðraskól-
ar í sveit starfi 10 mánuði á ári.
Vegna þess, að sjálfsagt er, að
þar verði kennd garðyrkja, nið-
ursuða og sláturgerð, meðferð
mjólkur og hirðing húsdýra, tel-
ur þingið æskilegt, að skólarn-
ir hefjist um áramót, en sum-
arfrí verði,6—8 vikur í mánuð-
unum júlí og ágúst.
C) 6. Landsþing K. í. telur
sjálfsagt, að Húsmæðrakennara-
skóli íslands verði heimavistar-
skóli í nánd við Reykjavík og
hafi skólinn land og bú til um-
ráða. Skólinn hafi aðgang að
vöggustofu og sé lögð hin rík-
asta áherzla á að gera nemend-
urna hæfa til að kenna verð-
andi mæðrum um undirstöðu-
atriði andlegrar og líkamlegrar
meðferðar barnsins fyrstu árin.
3. Útvarpsfræðsla.
Svava Þórleifsdóttir hafði
framsögu. Lýsti hún óánægju
sinni yfir því, að húsmæðratími
útvarpsins hefði verið lagður
niður og taldi nauðsynlegt, að
slíkur húsmæðratími yrði aftur
upptekinn og þá á víðtækari
grundvelli en áðuy. Þingið veitti
þessu xháli mjög góðar undh>
tektir.
4. Kvennaheimilið
Hallveigarstaðir.
Fyrir þinginu lá bréf frá skila-
nefnd Hallveigarstaða, þar sem
K. í. var boðið að kjósa 3 konur
í stjórn hins: væntanlega
kvennaheimilís, Hallveigarstað-
ir. Samþykkti þingið einróma að
taka boði þessu og voru þær frú
feteinunn H. Bjarnason, frú
Guðrún Pétursdóttir og Svava
Þorleifsdóttir kosnar í stjórnina
af hálfu sambandsins. Epn-
fremur 'var ákvarðað að, leggja
fram fimm þúsund krónur á ári
í fimm ár til þess að tryggja
K. í. húsnæði fyrir skrifstofu
sína í Hallveigarstöðum, þá er
byggingin kæmist upp.
5. Málgagn fyrir K. í.
%Valgerður Helgadóttir frá
Sambandi sunnlenzkra kvenna
óskaði éftir, að, K. í. eignaðist
málgagn, þar sem rædd væru
mál sambandsins. En þótt það.
væri almennt álit þingsins, að
slíkt málgagn væri æskilegt
innan fárra ára, var þó málið
ekki talið tímabært, aðallega
sökum fjárskorts.
6. Sýningar.
Rannveig Kristjánsdóttir sagði
frá þeim athugunum, er hún
þegar hafði gert í samráði við
stjórn K. í. á því, hvort til mála
gæti komið, að sambandið beitti
sér fyrir manneldissýningu og
síðar meir, ef til vill, fyrir víð-
tækari heimilismálasýningu, og
æskti þingiðlmjög eftir, að slíkt
mætti takast.
7. Handbók fyrir húsmæður.
Frú Jónína Líndal frá Lækja-
móti taldi æskilegt, að sam-
bandið.ynni að því, að gefin væri
út Handbók fyrir húsmæður, og
lagði hún nokkur drög að því,
hvernig slíkri bók skyldi háttað.
Málinu var vísað til milliþinga-
nefndar, er kosin var á þinginu
og eiga í henni sæti þær Jónína
Líndal, Fjóla Fjeldsted og Rann-
veig Kristjánsdóttir.
8. Ullariðja.
Frú Viktoría Bjarnadóttir
flutti erindi um ullariðju og var
það í beinu framhaldi af því, er
hún ræddi á auka-Landsþingi
síðastliðið vor og í útvarpserindi
á húsmæðraviku B. í. í vetur.
9. Sveppager til bökunar.
Samþykkt var að beina þeirri
áskorun til þings og stjórnar, að
leyfð yrði sala á sveppageri (þ.
e. þurger og pressuger) til bök-
unar í heimahúsum.
10. Áhöld til heimilisnotkunar.
Fyrir þinginu lá bréf frá Sam-
bandi sunnlenzkra kvenna, þar
sem mælst var til þess, að K. í.
reyndi að hlutast til um, að inn
í landið yrðu flutt hentug áhöld
til heimilisnotkunar og var
stjórn sambandsins falið að
fylgjast með þeim málum og
gera þær ráðstafanir, sem fram-
kvæmanlegar væru.
Þinginu lauk á föstudags-
kvöld. En á laugardaginn sátu
þingkonur boð forsetafrúarinn-
ar á Bessastöðum og skoðuðu að
því loknu handavinnusýningu
húsmæðraskóla Reykjavíkur
samkvæmt boði forstöðukonu
skólans, frú Huldu Stefánsdótt-
einhvers konar dauða beljuvél,
sem framleiddi gervimjólk og
byggi síðan úr henni gervirjóma.
Nú er þessi fyndni orðin úrelt.
Efnafræðingar Fords hafa fram
leitt mjólk úr soyabaunum ár-
uiú saman. Það er meira að
segja sannað, að sú mjólk inni-
heldur mörg mjög þýðingarmikil
næringarefni.
Á lista Fords yfir fæðutegund-
ir, sem framleiddar eru úr soya-
baunum eru meðal annars kjöt,
ostur, morgunverðar réttir, kex,
makkarónur, brauð, sæt mjólk,
rjómamjólk og kaffi.
Úr soyabaunum eru einnig
framleidd vitamínin A, Bl, C, G,
og K-vitamín sem mikilsvert er
fyrir blóðið, fæst einnig úr
soyabaunum. Flestar fæðuteg-
undir, sem eru búnar til úr
soyabaunum, eru ríkari af vita-
míni og öðrum þýðingarmiklum
næringarefnum, heldur en upp-
runalega fæðutegundin var.
Bæði Bandamenn og Þjóðverj-
ar höfðu komið auga á hina
miklu þýðingu soyabaunarinnar
og notað hana óspart í þarfir
hersins.
Rannsóknarstofur Fords hafa
einnig gert tilraunir með gervi-
ullarframleiðslu úr soyabaun-
um. Ford er sjálfUr oft í fötum
úr soyabaunum og reynslan virð
ist gefa til kynna, að föt úr þeim
má framleiða með minni til-
kostnaði en úr nokkru trefja-
efni, sem áður hefir verið notað.
Tveir japanskir vísindamenn
framleiddu ull úr soyabaunum
fyrir stríð og héldu því fram, að
hægt væri að framleiða alföt á
karlmann úr því efni fyrir
minna en einn dollar (kr. 6,50).
Madison-háskólinn í Banda-
ríkjunum er menntastofnun, er
hefir breytt efnafræðirannsókn-
um á landbúnaðarsviðinu í arð-
vænlegt fyrirtæki. Stofnun þessi
greiðir allan reksturskostnað og
meginið af námskostnaði 400
stúdenta með því að reka búgarð
sem er 900 ekrur lands. En þar
er lika rekinn iðnaður, sem fram
leiðir úr uppskefunni, fæðu
handa skólanum sjálfum og
einnig til sölu. Aðallega eru
ræktaðar þarna soyabaunir, en
úr þeim eru búnar til um 30
mismunandi fæðutegundir, allt
frá kjöti til kaffis.
Þær tilraunir, sem hér hafa
að framan verið nefndar með
s^yabaunir, eru aðeins teknar
sem dæmi um það, sem nú fer
fram í rannsóknarstofum og
verksmiðjum víðs vegar um
Bandarík'in.
Soya-plastic er mikið notað í
„jeepa“, flugvélar og mörg önn-
ur hergögn og vélar. Soyaupp-
skeran er ennfremur notuð í
glycerin, sprengiefni, glerung,
gljákvoðu, vatnsþétt efni, linol-
eum, málningu, sápu og prent-
svertu.
Ef draumar efnafræðinga ræt-
ast, þá munu bændur ekki
brenna ódýrasta hlutanum af
kornuppskeru sinni, eins og kom
ið hefir fyrir vegna þess, að það
var ódýrara eldsneyti en kol.
Vísindamaður einn á fram-
leiðslusviðinu hefir látið þau
orð falla, að það væri erfitt að
finna þá grein iðnframleðslunn-
ar, þar sem_ kotrn væri ekki
nytsamlegt. Úr því er búin til
fjöldi af nýtízku iðnaðarvörum,
þar á meðal línsterkja, blek, lím
og sprengiefni.
Líklega hefir enginn komið
fram með jafn merkilegar tilgát-
ur um framtíðar nytsemi korns
og W. J. Hale, sem er helzti
brautryðjandi efnafræðirann-
sókna á þessu sviði. Hale heldur
því fram, að hægt sé að blanfla
vínanda framleiddum úr korni
saman við benzín og nota það
þannig, sem venjulegt brenslu-
efni fyrir mótorvélar. Hann sag-
ir, að 10% blanda muni koma
til með að auka notkun korns
um 35% í Bandaríkjunum.
í mörg ár hefir bómull verið
aðal-akuryrkjxwara Bandaríkj-
anna. Ef efnafræðitilraunirnar
heppnast vel, sem full ástæða
er til að ætla, þarf ekki að bera
áhyggjur af því þó að uppskeran
aukizt um 18 miljón smálestir.
Sú aukning fer öll til rannsókn-
arstofa og iðnaðarins, þegar
rannsóknum sleppir, og verður
breytt í einhver önnur efni, sem
minna er til af.
Bómull hefir reynst bæði hag-
kvæm og notadrjúg í ýmiskonar
tilbúin efni. Hús geta verið eld-
traust, ef gólf, veggir og loft er
klætt bómullar eldvarnar dúk.
Fyrir nokkrum' árum reyndi
veg&málaráðuneytið í ’ Banda-
ríkjunum að gera við holur á
steinsteyptum vegum með bóm-
ullar mottum. Það hefir tekið
nokkurra ára tilraunir að .kom-
ast að því, hvernig þetta verður
haganlegast gert. Nú ætti þetta
að fara að verða fullreynt og
mennn búnir að læra það af
reynslunni, sem þarf. Ef stjóm
Bandaríkjanna hyggst að leggja
miklar akbrautir um landið að
striðinu loknu, er ábyggilegt, að
ekki mun veita af miljón böllum
árlega af bómull til þessara
hluta.
Bómullarefni hafa einnig ver-
ið'notuð með góðum árangri til
að hafda gljúpum jarðvegi sam-
an til þess að nytjajurtir geti
auðveldar skotið rótum. Þykir
þetta auka mjög á öryggi og
góða uppskeru viðkomandi jurt-
ar.
Bómull er þegar notuð í stór-
um stíl við framleiðslu hjól-
barða, pappírs, sprengiefnis og
hundruð annara vara. Margar
munu aukast stórlega, þegar
styrjöldin er til lykta leidd.
Nokkrar nýjar og eftirtektar-
verðar tilraunif hafa verið gerð-
ar með að framleiða gervitrefja-
efni úr ólíkum efnum. Efna-
fræðingur nokkur hefir t. d.
framleitt ullargarn úr eggja-
hvítu. Annar hefir búið það til
úr bómullarfræi og kjöti. Enn
annar hefir búið þaði til úr
stönglum bómullar jurtarinnar.
Ein merkilegasta nýjungin á
sviði vefnaðarvöruiðnaðarins er
framleiðsla á klæðnaði úr kín-
versku jurtinni Romie. Þetta er
því merkilegra, þar sem notkun
þessarar jurtar sem trefjaefnis
er jafngömul mannkyninu.
Þetta klæði er tíu sinnum
sterkara en bómull og mörgum
sinnum sterkara en hampur.
Það hefir meira þennsluþol og
hleypur minna en ull eða gervi
silki, og þolir betur vatn. Það
er eins fagurt að útliti og lín,
en ekki eins móttækilegt fyrir
brot.
Af þessu trefjaefni er hægt
að framleiða. meira magn á
minna landi og fyrir minna
verð pn bómull. Föt úr því eru
endingarbetri og fegurri útlits.
í Kína hefr það verið fram-
leitt í mörg þúsund ár, en ekki
notast sem skildi vegna þess,
að það varð að taka það með
höndunum. Tveir uppfinninga-
menn hafa nú fundið aðferð,
til að gera það með vélum, enda
er þá um stórfellda framleiðslu
að ræða.
Að því er ýmsum getum leitt,
hvað mikið gúmmímagn muni
verða framleitt úr kornvínanda
og öðru landbúnaðarliráefni
þegar friður er aftur kominn á.
Nú þegar framleiða Bandaríkja-
menn árlega um 90 þús. smál.
af gúmí úr einni tegund jurta,
þ. e. vínanda hveitisins. Þetta
er um sjöundi hluti af ársþörf-
um almennings. Til þess að
framleiða þetta magn af gúmí
með gömlu aðferðinni þyrfti um
18,000,000 tré og a. m. k. 100 þús.
verkamenn á Malaya, og er þá
ekki of mikið sagt.
Þegar Bandaríkjastjórn gerði
ásetlanir um aukna gervigúmí-
framleiðslu þar í landi, var á
ætlað að sú framleiðsla væri
komin upp í 80 þús smál. á
þessu ári (1945). En útkoman
varð mun betri. Vegna aukinnar
þróunar á gervigúmísfram-
leiðslu úr fleiri efnum en 4ður
þekktiLst til þeirra hluta, fór
framleiðslan langt fram úr á-
ætlun.
í þessu sambandi má geta þess,
að þrjú stórfyrirtæki í Banda-
ríkjunum framleiða nú á ári
hverju um 25 þús. smál. af gervi-
gúmí úr soyabaunum.
Áætlanir hafa komið fram um
að búast megi við 200 þús. smál.
á ári, af gervigúmí, þegar hafin
hefir verið ræktun rússneskrar
fíflategundar, er nefnist Kok-
saghyz, í því skyni. Nokkrir sér-
fræðingar Bandaríkjastjórnar,
sem fylgzt hafa með tilrauna-
þróun þessarar jurtar telja þess-
ar áætlanir þó of bjartsýnar,
en þó hefir 21 tilraunastöð byrj-
að á tilraunum með ræktun
hennar, auk mjólkurviðar og
fjölda annara viðartegunda.
Suðrænn pílviður hefir jafnvel
dregið að sér athygli vísinda-
manna og hafa tilraunir verið
hafnar með hann til gervigúmí-
framleiðslu.
Þó að hinn upprunalegi til-
garigur með hirysi svokölluðu
landbúnaðarefnafræði í Banda-
ríkjunum, hafi verið að finna
markaði fyrir úrgangsvörur
landbúnaðarins, með því að
breyta efnunum í gerviefni, hef-
ir samt þróunin í gerviefna-
framleiðslunni orðið mun víð-
tækari. Það hefir komið í ljós,
að kornúrgangur, úrgangur er
verður við slátrun búpenings og
ýmiskonar rusl, er verðmæti,
sem vert er að gefa gaum. Efna-
fræðingar hafa t. d. getað fram-
leitt hreinsunarvökva fyrir
flugvélahreyfla og kork úr
hnetuhýði. \
Benzín er farið að framleiða
úr kornstönglum og skemmdum
ávöxtum og gúmí úr korni.
Nokkrir efnafræðingar halda
því fram, að hægt sé að fram-
leiða fimmtán efni úr kornhýði
einu saman. Þekktum amerísk-
um efnafræðing, dr. Carver,
hefir tekizt að búa til gervi-
marmara úr viðarsagi og hann
hefir einnig framleitt úr Ala-
bama-leir ódýra málningu, sem
fáíækir bændur í héraði hans
hafa notað árum saman.
Styrjaldarframleiðsla Banda-
ríkjanna Ijefði getað beðið var-
anlegt tjón, við missi nær allrar
tinframleiðslu þeirra til Japana,
ef ekki hefði tekizt að framleiða
tináhöld með því að blanda, með
aðstoð rafmagnsins, stáli saman
við tinið, án þess að það kæmi
að sök. Þannig hafa Bandaríkja-
menn uppgötvað, að þeir komast
af með % minna tin en áður.
Einnig hefir ameríska efna-
fræðingnum dr. Paúl D. Watson
tekizt að framleiða ágætt tin-
efni úr undanrennu. Þessi upp-
götvun getur vitanlega haft
stórvægilega þýðingu í framtíð-
inni.
Á amerískum búgörðum er
fræhýði bómullarinnar stór-
kostleg úrgangsvafa, og stund-
um er jafnvel miklu af fræi
hent eins og það kemur fyrir.
Það svaraði ekki kostnaði, að
safna fræinu saman og aka því
(Framhald á 7. síðu)
0