Tíminn - 05.02.1946, Blaðsíða 2

2
TtMIM, þriðjmlagiim 5. febr. 1946
22. blað
A CíÍatiaHqi
ErLent yfirlit
Einræðisstjóm í andaslitrunum
mikið meira fylgi af íhaldinu sínu. Fyrir það getur hún líka
og kommúnistum í bæjarstjórn- girt með því að láta þá bíða stór-
arkosningunum nú. |kostlegt fylgistap i næstu kosn-
ingum.
Það er dýrt að láta
íhaldið stjórna
Nokkru fyrir bæjarstjórnar-
kosningarnar gekk bæjarstjórn-
in á Akureyri frá fjárhagsáætl-
un bæjarins fyrir árið 1946.
Samkvæmt henni verða útsvör-
in, sem jáfnað verður niður á
skattgreiðendur þar í ár, um 3.1
milj. kr.
Hér í Reykjavík var ekki geng-
ið frá fjárhagsáætlun bæjarins
fyrir kosningarnar. Frumvarp
borgarstjórans um hana mun að
vfsu hafa verið lagt fyrir bæjar-
stjórnarfund, en hins vegar var
því haldið vandlega leyndu fyr-
ir kjósendum. M. a. var Tíman-
um neitað um að fá að sjá það.
Nú eru kosningarnar liðnar og
frv. hefir verið birt. Samkvæmt
því eiga útsvörin að verða rúm-
lega 34 millj. kr., auk hinna
venjulegu 10% álagningar.
Það þýðir, að útsvörin verða
samkvæmt frv. um 38 milj. kr.
Þetta þýðir, að útsvörin verða
meira en þriðjungi hærri en á
Akureyri, ef miðað er við fólks-
fjölda. Á Akureyri eru um 6 þús.
íbúar, en hér um 45 þús., eða
7i/2 sinnum fleiri. Væri útsvars-
upphæðin svipuð hér og á Ak-
ureyri, ætti hún því að verða
3.1 millj. X 7% eða rúmar 23
millj. kr.
En hún verður hér samkvæmt
frv. borgarstjórans 38 milj. eða
15 milj. kr. hærri.
Hlutfallslega hafa verið miklu
meiri framkvæmdir af hálfu
bæjarins á Akureyri en í Reykja-
vík, eins og t. d. má sjá af því,
að Akureyrarbær hefir byggt
vandaðan gagnfræða- og iðn-
skóla og íþróttahöll meðan slík-
ar framkvæmdir hafa verið van-
ræktar hér. Hlutfallslega ætti
líka að vera dýrara að stjórna
litlum bæ en stórum. Þrátt fyr-
ir það eru útsvörin svona miklu
hærri hér en á Akureyri, þegar
miðað er við fólksfjölda.
Þetta er sannarlega góð sönn-
un þess, hve dýrt það er að láta
íhaldið stjórna — íhaldið, sem
er hugsunarlaust um allt nema
eigin hag, og skeytir því minna
en aðrir flokkar um almennar
framfarir og hvernig opinberar
álögur nýtast.
Fram að þessu hefir þetta ekki
bitnað eins þungt á skattþegun-
um hér og ætla mætti af mis-
muninum á heildarupphæð út-
svaranna hér og á Akureyri.
Ástæðan er sú, að hér er miklu
meiri innflutningsverzlun og
hún hefir borið stærstan hluta
útsvarsbyrðanna. En horfur eru
á, að hún geti dregist saman og
þá finna skattþegnarnir fyrir
alvöru, hvernig stjóm íhaldsins
er.
m aðrir flokkar en íhaldið
hefðu einnig átt hlutdeild í
bæjarstjórninni hér og sömu
hagsýni því verið gætt og á Ak-
ureyri, ættu útsvörin nú að vera
hér um 23 milj. í stað 38 milj.
Ef íhaldsmenn einir hefðu
stjórnað Akureyri og haft út-
svörin þar jafnhá og í Reykja-
vík, hefðu þau orðið rúmar 5
milj. f stað 3.1 milj. kr.
Þegar þetta er athugað, væri
ekki urtdarlegt, þótt ýmsir
skattgreiðendur vakni við vond-
an draum nú eftir kosningarn-
ar. En sú er alltaf bót í máli,
að þeir geta mikið bætt úr þessu
með því að leggja lóðið í vogar-
skálina á móti íhaldinu í kosn-
ingunum í vor.
25,5% aukning
Samkvæmt útreikningi, sem
Alþýðublaðið hefir gert á úr-
slitum bæjarstjórnarkosning-
anna fyrra sunnudag og úrslit-
um þingkosninganna haustið
1942, hefir Alþýðuflokkurinn
aukið fylgi sitt í kaupstöðun-
um á þessum tíma um 26.8%,
Framsóknarflokkurinn um
25.5%, Kommúnistaflokkurinn
um 17,3% og Sjálfstæðisflokk-
urinn um 14.6%.
Við nánari athugun kemur
það í ljós, að þesar tölur eru
ekki með öllu réttar, hvað
snertir Framsóknarflokkinn.
Andúðin gegn stjómar-
stefnunni.
Það hefir að vonum vakið
mikla athygli, að Alþýðuflokk-
urinn sem var tregastur til
stjórnarsamvinnunnar og mest
hefir gagnrýnt hana, var eini
stjórnarflokkurinn, er hélt velli
og jók heldur fylgi sitt í ný-
afstöðnum bæjar- og sveitar-
stjórnarkosningum. Þetta sýnir,
að almenningur bæjanna er
byrjaður að opna augun fyrir
því, hvert stjómarstefnan leiðir
og vill því gjarna vera láus við
hana. Hefir þó ekki verið eytt
orku, málæði og prentsvertu
meira til neins af hálfu íhalds-
ins og kommúnista en að blekkja
íbúa kaupstaðanna með hvers
konar skrumi um ágæti stjórn-
arstefnunnar. Jafnframt hafa
svo þessir tveir flokkar keppst
um að eigna sér hana. Allur ár-
angurinn er svo sá, að fylgi
þeirra hrörnar, en óánægði
stjórnarflokkurinn færist í auk-
ana, ásamt stjórnarandstæðing-
um.
Þessi þróun mun þó áreiðan-
lega koma miklu skýrara í ljós
í kosningunum í vor, þegar
afleiðingar stjórnarstefnunnar
verða orðnar enn augljósari.
Á réttri leið.
Jk
Það hefir áreiðanlega verið
hyggilega ráðið af jafnaðar-
mönnum á ísafirði að vilja ekki
taka þátt í samvinnu íhalds-
manna og kommúnista um
bæjarmálin. Það er sama stefn-
an og jafnaðarmenn hafa fylgt,
þar sem þeir hafa unnið mest
á, t. d. í Bretlandi. Þar lýstu
jafnaðarmenn því yfir fyrir
kosningar, að þeir treystu sér
hvorki til að vinna með auð-
kóngunum eða kommúnistum
og myndu heldúr vera í stjórn-
arandstöðu en að taka þátt í
stjórnarsamvinnunni með þess-
um aðilum.
Hér hefir mikið skort á, að
forustumenn jafnaðarmanna
hafi fylgt slíkri stefnu. Þótt
margir þeirra hafi gjarnan vilj-
að það, hefir annað orðið í
reyndinni. Þannig fóru þeir eig-
inlega gegn vilja sínum inn í
stjórnarsamvinnu við kommún-
ista og íhaldið í fyrrahaust.
Það er ekki nokkur vafi á því,
að hefðu jafnaðarmenn verið
lausir við alla ábyrgð á heild-
salagróðanum og fjármálaspill-
ingunni, sem núv. stjórn við-
heldur, myndu þeir hafa unnið
Haustið 1942 hafði hann fram-
bjóðendur í Hafnarfirði og á
ísafirði, og eru atkvæðin, sem
þeir fengu, vitanlega talin með
í heildartölunni frá 1942. Hins
vegar hafði hann ekki fram-
bjóðendur á þessum stöðum nú
og verður það til að lækká eðli-
legu heildartöluna nú og þá
jafnframt hundraðstölu aukn-
ingarinnar. Væri tekið fullt til-
lit til þessa, og smávægilegra
skekkja annarra, myndi það
koma i ljós, að Framsóknar-
flokkurinn er sá flokkurinn, sem
mest hefir aukið fylgi sitt í
kaupstöðunum á þessum tíma.
Hefir hann þó aldrei haft meira
fylgi í kaupstöðunum í þing-
kosningum en 1942.
En jafnvel þótt fylgisaukn-
ingin þar, væri ekki nema 25.5%,
eins og Alþýðublaðið segir, er
það glæsileg útkoma. Gegn
Framsóknarflokknum hefir ver-
ið rekinn hinn hatrammasti
áróður í kaupstöðunum af hálfu
allra stjórnarflokkanna og þó
einkum eftir að stjórnarsam-
vinnan hófst. Framsóknarflokk-
urinn hefir haft ónógan blaða-
kost þar og óhæga aðstöðu til
að mæta þessum áróðri. Samt
hefir hann unnið svona glæsi-
lega á.
Því veldur vitanlega ekkert
annað en hinn góði málsstaður
flokksins.
Það hefir verið þrálátasta á-
róðursefni andstæðinganna, að
flokkurin væri einhliða bænda-
flokkur. Hann hugsaði ein-
göngu um málefni bænda og
væri helzt á móti öllu öðru.
Þetta er að því leyti rétt, að
hann hefir verið og er eini flokk-
urinn, sem hefir viljað unna
bændum jafnréttis og réttlætis,
Skrípaleikurinn heldur áfram.
Enn heldur skrípaleikurinn á-
fram, sem hafinn var í blöðum
kommúnista og íhaldsmanna
fyrir bæjarstjórnarkosningam-
ar. Þjóiðviljinn er nú jafnvel
enn stórorðari um okurgróða
heildsalanna og braskaralýðsins
yfirleitt. Mbl. gefur jafnvel enn
berlegar til kynna, að kommún-
istar séu ekkert annað en land-
ráðalýður.
Þessum leik mun vafalaust
eiga að halda áfram fram yfir
þingkosningarnar í vor. En
mikið mætti vera, ef þessar að-
farir gætu ekki fyrir þann tíma
opnað augu kjósendanna og
hjálpað þeim til að gera sér
ljóst, að "þetta er ekkert annað
en fullkomnasti skrípaleikur
meðan þessir flokkar ekki að-
eins una hið bezta samstarfinu
í ríkisstjórninni, heldur færa
það út á öðrum sviðum, t. d. í
bæjarstjórn ísafjarðar.
í augum allra sæmilegra
manna munu kommúnistar líka
áreiðanlega hljóta aukna fyrir-
litningu fyrir skammirnar um
heildsalagróðann, meðan þeir
halda verndarhendi yfir honum
með þátttökunni í ríkisstjórn-
inni. Enn meiri fyrirlitningu
verðskulda þó leiðtogar Sjálf-
stæðisflokksins fyrir að vinna
með mönnum, sem blöð þeirra
lýsa sem erindrekum erlends
stórveldis, þ. e. ómenguðum
landráðalýð.
Leikritagerff stjórnarflokk-
anna.
Þjóðviljinn gerir sér nú tíð-
rætt um, að Sjálfstæðisflokkur-
inn hafi í smíðum leikrit, er
nefnist: Til Vesturheims vil ég
halda. Mun víst eiga að gefa til
kynna með þessu, að Sjálfstæð-
isflokkurinn sé að undirbúa
einskonar yfirráð Bandaríkj-
anna hér á landi.
Frásagnir Þjóðviljans um
þetta skulu ekki rengdar, því að
hann ætti að vera kunnugur
því, sem er að gerast á stjórnar-
heimilinu. En hins er jafnframt
rétt að minnast, að annar flokk-
ur hér hefir einnig lengi haft
leikrit í smíðum, sem mætti
nefna: Til Austurheims vil ég
halda. Fyrir þjóðina væri það
áreiðanlega bezt, að hvorugur
flokkanna fengi lokið leikriti
og eini flokkurinn, sem hefir
viljað búa landbúnaðinum
sömu framfaraskilyrði og öðrum
atvinnuvegum. Þessari stefnu
mun flokkurinn hiklaust fylgja
áfram. En hann gerir það ekki
vegna bændanna, heldur vegna
þjóðarinnar allrar, því að hann
telur, að því aðeins geti þrosk-
ast blómlegt menningar- og at-
vinnulíf í landinu, að stór hluti
þjóðarinnar haldi áfram að búa
í sveitunum og hafi ekki lakari
lífsskilyrði en aðrir þegnar
þjóðfélagsins.
Vaxandi fylgi Framsóknar-
flokksins í kaupstöðunum sýnir,
að þetta sjónarmið nýtur vax-
andi stuðnings þar, jafnframt
því og önnur stefnumið flokks-
ins,eins og t. d. samvinnan, afla
honum þar aukins fylgis. Kosn-
ingarnar leiða það í ljós, að það
er að verða erfiðara en áður að
rægja þá sveitamenn og kaup-
staðarbúa sundur, er eiga að
hafa sameiginleg sjónarmið og
eiga á margan hátt sameigin-
leg hagsmunamál. Þess vegna
er það, að Framsóknarflokkur-
inn eflist í kaupstöðunum.
f næstu ..kosningum, alþingis-
kosningunum í vor, er það svo
sveitafólksins að sýna, að það
kunni að meta baráttu Fram-
sóknarflokksins fyrir j afnrétti
þess og jafnvægi atvinnuveg-
anna í landinu. Nú er það þess
að sýna, að það verði ekki frek-
ar eftirbátur kaupstaðafólksins
en í lýðveldiskosningunum 1944.
Þess vegna eiga kosningarnar i
vor ekki aðeins að sýna 25.5%
fylgisaukningu Framsóknar-
flokksins. þar, heldur miklu
meiri. Að því marki verða Fram-
sóknarmenn þar að stefna og
gera sitt bezta til að ná því.
Almannahagur og heildsala-
gróffi.
Jón Pálmason heldur enn á-
fram þeirri iðju sinni að skrifa
um Sjálfstæðisflokkinn, sem
flokk allra stétta. Hann er ekki
enn farinn að sjá, hve hlægileg
þessi blekking er orðin í aug-
um alls meginþorra þjóðarinn-
ar. En gaman væri, ef Jón vildi
skýra það, hvort það er í sam-
ræmi við kenninguna um allra
stétta flokkinn, að Sjálfstæð-
isflokkurinn berst með hnúum
og hnefum gegn skerðingu
heildsalagróðans. Að dómi ann-
arra er sú staðreynd ein nægi-
leg til að sýna það, að það eru
hagsmunir stórgróðamanna, er
Sjálfstæðisflokkurinn ber fyrir
brjósti. Flokkur þeirrar st^ttar
er hann, en annarra stétta ekki.
Stefna meffalvegarins.
Jón Pálmason er nú aftur far-
irin að klifa á því í Morgun-
blaðinu, að hér eigi aðeins að
vera tveir flokkar, þjóðnýting-
armenn og eignarréttarmenn. í
raun réttri er Jón ekki að gera
þar annað en að túlka hina ríkj -
andi stefnu húsbændanna, sem
vilja skipta þjóðinni í slíkar
fylkingar. í bæjarstjórnarkosn-
ingunum reyndu þeir að láta
líta svo út og höfðu um það
samstarf við kommúnista, að
baráttan hér væri eingöngu milli
þeirra og kommúnista. Kjósend-
urnir sýndu hins vegar, að þeir
litu Öðruvísi á málin og þess
vegna voru það miðflokkarnir
tveir, Framsóknarflokkurinn og
jafnaðarmenn, er efldust mest
í kosningunum, en íhaldið og
kommúnistar, er töpuðu.
Þetta viðhorf kjósenda er líka
ríkjandi um allan heim. Þeim
mönnum fer yfirleitt fjölgandi,
er vilja draga úr margvíslegum
sérréttindum eignastéttanna og
auka opinbera íhlutun og sam-
hjálp borgaranna, án þess þó
að hverfa til stórfelldrar þjóð-
nýtingar. Þessir menn geta
hvorki starfað sem hreinir þjóð-
nýtingarmenn eða hreinir
eignaréttarsinnar. Þeir vilj a
í janúarblaði sjómannablaðsins Vik-
ingur birtist grein um nýsköpunina
eftir Þorv. Björnsson. Er þar m. a.
drepið á þau hafnarskilyrði, sem
íhaldið hefir undirbúið í Reykjayík
fyrir nýsköpunina. M. a. segir á þessa
leið:
„Þegar tekið er tillit til aukning-
ar þess skipastóls, sem gert er ráð
fyrir með „Nýsköpuninni" og
áætlað að Reykjavík fengi bróður-
partinn af þeim flota, sem höfnin
ætti að bera, samanborið við mann-
fjölda og önnur skilyrði til útgerð-
ar, þá virðist óskiljanlegt hvar á
að koma þessum skipastól fyrir, ef
hann á að hafa sömu skilyrði, og
aðrar þjóðir skapa sínum fiskiflota.
Þar eru aðgerðarhús, frystihús og
niðursuðuverksmiðjur byggðar á
bryggjum eða sem næst henni, svo
fiskur fer fyrirhafnarlítið frá skip-
inu inn í þetta hús. Þar er einnig,
eða rétt við hendina, geymslur
fyrir veiðarfæri skipsins og annað
er því fylgir, svo kostnaður við
tilfærslu verði sem minnstur. En
þegar athugað er hvernig aðstaða
útvegnmn er búin hér, munu flestir
verða undrandi. Hér eru þessi hús
reist sem lengst frá höfninni, og
jafnvel farið með þau í önnur
byggðarlög, svo sem fram á Sel-
tjarnames. Sagt er að standi til að
reisa eitt suður í Kópavogi. Og
síðustu dagana hefir staðið í frétt-
um að leyft hafi verið að reka
frystihús inni á Kirkjusandi og
starfrækja það í 15 ár! En þess var
ekki getið hvað kostaði að flytja
fiskinn þangað, og því síður hvað
hann myndi velkjast mikið í þeim
meðförum. Sama á og við um hina
staðina.
Að visu hefir frystihús verið
byggt fyrir nokkru í námunda við
bátahöfnina og fiskimálanefnd er
að láta reisa frystihús m. m. niðri
á hafnarbakka, en samt eru þessi
Af hinum mörgu einræðis-
herrum í Evrópu fyrir styrjöld-
ina og á styrjaldarárunum eru
nú aðeins þrír eftir, Stalín í
Rússlandi, Salazar í Portúgal og
Franco á Spáni. Sá þessara
þriggja, sem er líklegastur til að
hrapa fyrstur úr valdastólnum,
er Franco. Veldissól hans virðist
nú ganga hratt til viðar og mun
þess tæpast langt að bíða, að
hún gangi alveg undir.
Það, sem hefir gert Franco
erfiðast fyrir síðan stríðinu
lauk, er stuðningur sá, sem Hitl-
er og Mussolini veittu honum,
þegar hann var að brjótast til
valda. Án þessa stuðnings hefði
Franco aldrei komist í valda-
stólinn. Það hefir hins vegar
hjálpað honum nokkuð, að
hann gekk aldrei fullkomlega í
lið með Hitler og Mussolini á
stríðsárunum, en þátttaka
Spánar í styrjöldinni með öxul-
ríkjunum hefði getað ráðið úr-
slitunum á þeim tíma, er Banda-
mönnum gekk verst. Þetta hafa
Bretar viljað metá og því sýnt
honum nokkura linkind. Linkind
þeirra mun þó einnig eiga þær
rætur, að þeir vilja komast hjá
því, að stjórnarbylting á Spáni
leiði til nýrrar borgarastyrjald-
ar og blóðsúthellinga.
Um stjórn Francos eru mjög
deildar skoðanir. Franco-tók við
landinu í hálfgerðum rústum
eftir borgarastyrjöldina. Hann
hefir enga vægð sýnt pólitízk-
um andstæðingum, þótt ekki
hafi hann komið jafn grimmd-
arlega fram og hinir þýzku
skoðanabræður hans. Fátækt
almennings er enn mikil, þótt
nokkuð hafi miðað í rétta átt.
Hins vegar hafa verklegar fram-
farir orðið miklar og allmikill
nýr iðnaður risið upp. Að því
leyti verður aðstaðan sæmileg
fyrir eftirmenn Francos.
Eins og málin standa nú, er
konungdæmið líklegra en lýð-
þræða milliveginn og taka það
bezta frá báðum. Þeir flokkar,
sem hafa fylgt þessari stefnu,
hafa yfirleitt unnið mest á í
kosningum annars staðar síð-
an stríðinu lauk.
Jóni Pálmasyni og öðrum for-
kólfum íhaldsins, sem vilja
hús, ásamt bátabryggjunni, er
byggS var á síðastliðnu sumri, stað-
sett þannig að óhjákvæmilegt er,
að einhver flutningatæki verður að
nota, til að koma fiskinum að hús-
unum. Og þótt sá flutningur sé
styttri en um bæinn enda á milli,
eða út fyrir takmörk hans, þá kost-
ar það þó eitthvað og alltaf velkist
hann f flutningnum.“ ,
Þessi lýsing á hafnaraðstöðu út-
vegsins í Reykjavík, sýnir vel þá fram-
sýni og íyrirhyggju, er jafnan ein-
kennir íhaldið. X greininni segir enn
fremur:
„Fyrir höndum eigum við harö-
vítuga baráttu og samkeppni við
aðrar þjóðir um markaði erlendis
fyrir fiskafurðir okkar. Og ef ekk-
ert er gert, svo aðstaða sjávarút-
vegs batni í þessum efnum, þá er
nokkurnveginn ljóst hvert hlut-
skipti okkar verður þrátt fyi-ir, að
helmsins beztu fiskimið liggja upp
að landsteinum okkar. Um hæfni
hinna nýju skipa okkar liggur hálf-
gerð hula. Nokkur eru komin það
langt áleiðis, að hægt er að sjá
hvernig þau líta út í sjó. Að öðrum
aðeins frumdrættir. Svo það verða
aðeins getgátui- um, hvemig þau
muni reynast í okkar óblíða veð-
» urfari og hvort þau muni verða
það sparneytin í notkun og það
endingargóð, sem þau þurfa að
vera, svo að við vinniun sigur í
hinni hörðu baráttu, sem fram-
' undan er, fyrir tilverunni."
Greinarhöfundur lýsir sig mjög
fylgjandi nýsköpuninni, en seinustu
ummæli hans eru þó ekki laus við
efasemdir um ágæti nýju skipanna. Og
því miður munu þær efasemdir ekki
alveg ástæðulausar.
★
Alþýðublaðið birti 1. þ. m. forustu-
grein um kosningasamvinnu íhalds-
manna og kommúnista á ísafirði.
Blaðið segir:
veldið til að leysa einræðisstjórn
Francos af hólmi. Valda því
margar ástæður. Lýðveldissinn-
ar, en foringjar þeirra dvelja
allir í útlegð, eru tvískiptir. í
spönsku útlagastjórninni, er
hýtur forsætis Girals, eiga
hvorki sæti kommúnistar né
rótttækir jafnaðarmenn, eins
og t. d. Negrip. Er mjög grunnt
á því góða milli þessara flokks-
brota, þótt það sé sæmilegt á yf-
irborðinu. Ýmsir stuðningsmenn
Gírals hafa látið svo um mælt,
að þótt þeir kjósi helzt lýðveld-
isformið, telji þeir samt endur-
reisn frjálslyndrar konungs-
stjórnar til mikilla bóta frá því,
sem nú er. Þá kjósa vitanlega
Falangistar, þ. e. stuðnings-
menn Francos, konungdæmið
miklu fremur en lýðveldið, og
svo mun um alla hægri menn,
er óttast refsiaðgerðir, ef rót-
tækir vinstri menn komast til
valda. Loks er líklegt að Bretar
styðji konungdæmið af þeirri
ástæðu, að það sé líklegra til
að afstýra upplausn og innan-
landsstyrjöld.
Konungsefnið er Don Juap,
yngsti sonur Alfonsar konungs,
er hrökklaðist frá völdum árið
1931. Hann þykir á ýsan hátt
vel til foringja fallinn. Sagt er,
að Franco hafi lengi boðið hon-
um endurreisn konungdæmis-
ins, en hann hafi jafnan hafnað
þeim skilyrðum, er Franco setti
fyrir því. Jafnframt er hann
sagður hafa sett ný skilyrði, er
Franco hafi ekki viljað ganga
að.
Don Juan birti eins konar
stefnuskrá fyrir 10 mánuðum
síðan. Lýsti hann sig þar fylgj-
andi frjálslyndu stjórnarfari og
fúsan til samvinnu við alla
flokka, nema kommúnista. Don
Juan hefir lengstum dvalið í
Sviss, en nú'fyrir nokkrum dög-
um fór hann þaðan um England
áleiðis til Portúgal. Er sú ferð
hans sett í samband við það, að
hánn muni vera að ganga frá
samningum við Franco, er gerð-
ir séu með samþykki Breta. Því
er spáð, að Franco verði að
ganga að kostum hans, því að
annars muni Bretar ekki aftra
því lengur, að stórveldin beiti
Spán þvingunarráðstöfunum,
eins og Frakkar eru taldir hafa
viljað lengi.
„En hitt er svo annað mál, hvað
kjósendur ihaldsmanna og komm-
únista hugsa um þá flatsæng, sem
forsprakkar þeirra eru nú skriðnir
í á ísafirði, eftir allan bægsla-
gang kosningabaráttunnar.
Hvað eiga til dæmis þær þúsund-
ir Sjálfstæðismanna, sem vikum
saman fyrir kosningarnar lásu það
í Morgunblaðinu, að kommúnistar
sætu á svikráðum við lýðræðið í
landinu, að hugsa um heilindi síns
eigin flokks, sem ekki er fyrr kom-
inn frá kjörborðinu, en hann tekur
höndum saman við slíka menn til
þess að hefja þá til valda og áhrifa
með sér í einu af stærri bæjar-
félögum landsins? Hvort skyldu
þær þúsundir Sjálfstæðismanna
hafa viö því búizt, að þær yrðu
sviknar þannig og hafðar að ginn-
ingarfíflum af forsprökkum flokks-
ins? Og hvort skyldu þær treysta
slíkum forustumönnum og greiða
þeim atkvæði í annað sinn?
Eða hvað skyldu kjósendur kom-
múnista segja? Var þeim ekki sagt
það í Þjóðviljanum fyrir kosning-
ar, að nú stæði baráttan á móti
íhaldinu? Og hefir Þjóðviljinn ekki
farið um það mörgum fjálglegum
orðum, síðan kosningaúrslitin urðu
kunn og ósigur kommúnista varð
öllum ljós, að nú þyrfti að sameina
fylgi og bæjarfulltrúa verkalýðs-
flokkanna á móti íhaldinu? Hvað
eiga lesendur Þjóðviljans og fylg-
ismenn kommúnista yfirleitt að
hugsa um slíka hræsni, sem birtist
í blaði þeirra í sömu andránni og
þeir fá fréttina af samfylkingu
kommúnistaforsprakkanna við í-
haldið í bæjarstjórn ísafjarðar?
Hvort munu þeir greiða slíkum
loddurum og svikurum atkvæði sín
í annað sinn?“
Hvað mikil óheilindi skyldu forkólfar
íhaldsins og kommúnista þurfa að
sýna til þess, að kjósendur þeirra láti
ekki blekkjast lengur og snúi baki við
þeim?
(Framhald á 7. ttíJu)