Tíminn - 13.11.1947, Blaðsíða 3

Tíminn - 13.11.1947, Blaðsíða 3
207. blað TÍMXNN, fimmíudaginn 13. nóv. 1947 3 magister Smáþjóðir þurfa jafnan að eiga gott maijnval. Það er menningin, sem vinn- ur þeim álit og sóma, og leggur grundvöllinn að viður- kenningu heimsins á tilveru- rétti þeirra, sem sjálfstæðra og fullvalda þjóða. fslenzka þjððin á sér mikl- ar menningarerfðir. Hún hefir, betur öllum öðrum, varðveitt og verndað margar menningarlegar samerfðir norrænna þjóða. Hún varð- veitti betur öllum öðrum margs konar dýrmæti úr heimi máls og Ijóða, sögu og sagna, hinna tápmiklu og hraustu fornþjóða Norður- landa. Það hefir lengi verið viðurkennt, að íslendingar væru fyllilega liðtækir við fræðimennsku og vísinda- störf á því sviði. En íslenzka þjóðin á sér fleiri menningarverðmæti en mál sitt og sögu. Hún á líka land sitt og sögu þess. Þetta land er mikið rannsóknarefni skyggnum mönnum og fróð- um, því að auk þess, sem náttúruskoðun er hvarvetna merkilegt viðfangsefni, býr ísland með jöklum sínum og jarðhita, eyðihraunum og eldfjöllum yfir sérstökum verkefnum og heimildum fyrir vísindamenn í jarð- fræði og jarðeðlisfræði. Það er að sínu leyti jafn mikið menningarmál og sjálfstæðismál, að ísl. þjóðin eigi jafnan sjálf á að skipa vísindamönnum, sem standa í : fremstu röð þeirra, sem lesa og skilja leyndardóma og opinberanir íslenzkrar nátt- úru, eins og rúnir máls og sögu. Þjóðin verður að láta það sjást, að hún sé fær um að byggja land sitt með sæmd, svo að heimurinn virði hana þess verðuga að eiga land sitt sjálf. Og einn þátt- urinn í því og ekki sá veiga- minnsti, er að eiga vís- indamenn, sem fallnir eru til forystu í rannsóknum lands- íns, og skapa þeim þau skil- yrði, að þeir geti notið sín. Slíkir menrr eru meira virði sjálfstæði þjóðarinnar, en ef til vill íburðarmiklir sendi- herrar, sem sökkva í sam- kvæmislíf framandi stór- borga. A síðastliðnu voru gerðust þau tíðindi, sem beindu aug- um umheimsins að íslandi. Hekla tók að gjósa. Það voru náttúruundur, sem drógu að sér hug jarðfræðinga fjær og nær. Og þá sýndi það sig frammi fyrir öllum hinum menntaða heimi, að smáþjóð- in íslenzka var menningar- þjóð, sem var við því búin að mæta slíkum atburðum með fullri sæmd, svo að menntum og vísindum yrði að eðlileg- um notum. Rannsóknir ís- lenzkra fræðimanna á Heklueldum 1947 eru stór- merkur þáttur í þekkingu vísindanna á þeim hlutum ýmsum, sem allar hugmyndir og skoðanir um jarðmyndun og jarðeðlisfræði byggj'ast á. Vísindamenn grannþjóöanna vildu gjarnan skreppa að Heklu sér til gamans og fróð- leiks um stundarsakir. En þeir sáu og viðurkenndu að íslenzkum fræðimönnum Minningarræða um Steinþór Sigurðsson magisíer ■■ -■■■■’ ■ __ - Flnti.aí Wesíergaard^ieisen á saiateigln- legum fundi íslendingafélagsins og Dansk- íslenaska félagsins í ftaupmannahöfn 6. þ. m. væri treystandi til að gera þar svo réttar og nákvæmar rannsóknir, sem tök væru á. Það var mikill menningarleg- ur sigur, sem íslenzka þjöðin vann þá. Jarðfræðingarnir fslenzkú unnu með lífi og s&l við Hekluelda. Þeir mældu og mátu, rannsökuðu og reikn- uðu og tóku kvikmyndir, sem hvergi eiga sinn líka í viðri veröld. Þetta var þjóðinni sæmd og gleöi. En þetta kostaði líka fórn. Það er enginn barna- leikur að rannsaka rennandi hraun, kvikt og glóandi, enda gerðust þau sviplegu tiðindi, sem öllum eru í fersku minni, sunnudaginn 2. nóvember, að einn sá, er fremst hafði gengið og mest unnið þjóð sinni til sæmdar, lét líf sitt, þar sem hann vann vísinda- störf sín við hina miklu eld- línu hraunsins. Steinþór Sigurðsson var fæddur í Reykjavík 11. ian- úar 1904. Foreldrar hans voru Siguröur Jónsson, skóla- stjóri Miöbæjarskólans og Anna Magnúsdóttir kona hans. Steinþór varð stúdent 1923 en stundaði síðan nám í náttúrufræði við Kaup- mannahafnarháskóla. Varð hann þar magister 1929. Að- alnámsgrein hans var stjörnufræði, en auk þess lagði hann stund á efna- fræði, eðlisfræði og stærð- fræöi. Að námi loknu gerðist Steinþór kennari við Menntaskólann á Akureyri en árið 1935 varð hann kennari við menntaskólann í Reykjavík. Árin 1938—41 var hann gerður skólastjóri Við- skiptaháskólans, unz hann var gerður að deild í Háskóla íslands. Eftir það kenndi Steinþór við Menntaskólann og verkfræðideild Háskólans. Steinþór var góður skóla- maður, laginn og' vinsæll kennari. Árin 1931—s’38 yanp Stein- þór við landmælingar ,og gat sér þar mikinn oröstír þeirra er til þekktu fyrir dugnað, nákvæmni og Skipulágsgáfu: Síðustu árin var Steinþór formaður og framkvæmda^ stjóri Rannsóknarráðs ríkis- ins, og stjórnaði þar mörgum merkilegum störfum. Undir hans stjórn og_ forystu var allt móland á íslandi mælt og athugað í byrjun stríðsins. Síðar voru mældir allir jarð- hitastaðir á landinu. Sömu- leiðis voru undirbúnings- rannsóknir vegna áburðar- verksmiðju og sements- vinnslu gerðar undir hans stjórn. Og þó að þetta séu mikil og merkileg verkefni, þá er það ótalið enn að á þessu tímabili vann Rann- sóknarráð ríkisins að því, að fá skipulegt yfirlit um jarð- vegsfræði landsins í heild, en þó einkum málmgrýti og önnur verðmæt jaxðefni. Jafnhliða þessum störfum vann Steinþór Sigurðsson að jöklarannsóknum á gosstöðv- unum, bæði við Grímsvötn í Vatnajökli og á Mýrdalsjökli. Auk allra þessara starfa í þjónustu náttúruvísindanna var Steinþór Sigurðsson óvenjulegur áhugamaður á fleiri sviðum. Hann var íþróttamaður og var meðal annars ritari milliþinga- nefndar í íþróttamálum 1938—39, en sú nefnd samdi frumvarpið að íþróttalögun- um. Þá var hann og lengi formaður Skíðaráðs. í Ferðafélagi íslands vanrr hann mikið starf og var varaformaður þess. Steinþór kvæntist 1938 Auði Jónasdóttur Jónssonar, alþingismanns. Þau eiga tvö börn, Sigurð 7 ára og Gérði 3 ára. Með sérstæðri tilhlökkun hugðum vér til sýningarinn- ar, sem höfð er hér í kvöld, á Heklu-kvikmynd Steínþórs Sigurðssonar og Árna Stef- ánssonar. En þeim mun sviplegri varð okkur fregnin á mánudag, um hið skyndi- lega andlát Steinþórs Sig- urðssonar náttúrufræðings. Sem kunnugt er, var það Steinþór Signrðsson, sem tekið hafði meginhlutann af þessari kvikmynd, og hann, sem framar öllum öðrum hafði lagt sig fram til þess að gjöra þessa áhrifamiklu frásögn af fegurð íslenzkrar náttúru og jörmunefldum hamförum hennar, að jafn einstæðu, vísindalegu TSönn- unargagni. Eftir fréttum að dæma, sem síðar hafa borizt, hefir slysið, sem, kostaði Steinþór lífið átt sér stað á sunnudag með þeim hætti, að glóandi hraun steinn,. um einn metri að lengd, féll af brún eins hraunstraumsins og fyrir brjóst Steinþóri, meðan hann — eins og.svo oft áður — var að ' kvikmynda hráun- rennslið. Steinninn hefir með þunga sínum valdið ándláti Steinþórs á augabragði. Þetta er ekki einungis í fyrsta sinn i sögunni, sem. ís- lenzkur náttúrufræðingur ferst í þeirri viðleitni sinni, að ræna ísle.nzka náttúru leyndardómum hennar, held- ur hlýtur þétta slys að orka alveg sérstaklega á oss hér í kvöld, sakir þess, að á Heklukvikmyndinni, sem fyrst og fremst er afrek Steinþórs Sigurðssonar, fáum vér innan stundar, hvað eftir annað, að sjá hrynjandi hraungrjót, fyrirbæri, sem endurtekist hefir ótölulega oft, en nú á svo hryggilegan hátt leitt til þess, að Heklugosið að þessu sinni hefir krafizt sinnar fyrstu mannfórnar. Vér getum þá heldur eigi skoðað þessa mynd, án þess að minnast höfundar hennar. Steinþór Sigurðsson var fæddur 1904. Hann var sonur hins nafnkunna skólastjóra Sigurðar Jónssonar í Reykja- vík. Steinþór varð stúdent 1923. Magister 1 náttúru- fræðum frá Hafnarháskóla 1929, með stjörnufræði áð að- alnámsgrein. Starfaði sem kennari við báða íslenzku menntaskólana. Skólastjóri við íslenzka verslunarháskól- ann 1938—’41. Á árunum 1930 til 1938 vann hann af miklum dugnaði að íslenzkum land- mælingum á vegum dönsku landmælingastofnunarinnar. Frá 1941 var hann, forstjóri hinnar nýstofnuðu atvinnu- deildar við háskóla íslands, og frá þeim tíma ritari í nefnd, er hefir með höndum rannsókn íslenzkrar náttúru. Loks tók hann öflugan þátt i Heklurannsóknunum. Steinþór Sigurðsson kvænt- ist árið 1938, Auði, döttur Jónasar Jónssonar alþingism. og lætur eftir sig, nú er hann féll frá, 43 ára að aldri, tvö ung börn. Steinþór Sigurðsson var nú, þegar dauða hans bar að höndum, fullþroska og kunn- ur vísindamaður. Ég, sem ekki er náttúrufræðingur-, kann eigi að ..fullu að meta vísindaafrek hans. En ég átti því láni að fagna að kynnast honum sem einum fremsta ferðamanni á íslandi. Á hin- um fjölmörgu ferðum Stein- þórs um óbyggðir íslands, var þrek hans og þol sjald- gæf eigind. Hann óttaðist engar hættur án bess þó að gjöra of lítið úr þeim. Hann var flestum hjálpsamari, hlýfði hvorki sjálfum sér né farartækjunum, ef takmarki skyldi náð, og heppnaðist honum það jafnan, þrátt fyr- ir alla erfiðleika. En þetta eru eigindir, sem ekki eru fátíðar, en þá einnig ómet- anlegar þegar ferðast er um fjöll og öræfi íslands. Það er þvi ekki að undra, þótt Steinþór væri dáður af hinum dönsku félögum sín- um við landmælingarnar og einnig af íslenzkum félögum sínum við Heklurannsókn- irnar. Steinþór gekk með karl- mennsku að lausn viðfangs- (Framhald á 6. síðu) Þegar Heklugosið hófst (Framhald á 6. síöu) Vegna jarðarfarar Magnúsar SignrlSssonar banka* stjóra verður Iiaukiim lokaður föstiitlagiuu 14. uóveinber 1917.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.