Tíminn - 10.03.1948, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, miðvikudaginn 10. marz 1948.
57. blað
- GAMLA BIÓ NÝJA BÍÓ
Eigiiikeiia á valífi
Þá uiigur ég var. Bakkiasar. Stórmyndin um bölvun of-
# drykkjunnar.
(The Green Years) Sýnd kl. 9.
Amerlsk stórmynd af hinni víð- Klaufism og
- frægu skáldsögu A. J. Cronins, sem nú er að koma í Tímanum. kveiihetjan.
Ein. vinsælasta mynd í Ameríku („She Gets Her Man“)
Sýnd kl. 3, 6 og 9. Pjörug og skopleg leynilög- reglumynd. — Aðalhlutverk: ' JOAN DAVIS' og grínleikar-
inn góði LEON ERROL.
Sýnd kl. 5 og 7.
• TRIPOLI-BÍÓ TJARNARBIÓ.
„SteÍEfibSóiMÍS.44 Útlagar
Hin heimsfræga rússneska öRenegadcs)
litmynd Sýnd kl. 9. * Spennandi amerísk mynd í eðli
legum litum frá Vestur-slétt-
MiI|ÓEianaærÍHgwr unum.
í atviiiiuateit Evelyn Keyes Willard Parker
(Romance and Riches) Larry Parks..
; Amerísk kvikmynd gerð sam- Sýning kl. 5 og 7.
kvæmt frægri skáldsögu eftir Bönnuð innan 16 ára.
E. Phillips Oppenheim. Sagan hefir birzt sem framhaldsaga í Morgunblaðinu. liitmysid
Aðalhlutverk: - Lofts Guðmundssonar
Cary Grant íSLAND
Sýnd kl. 5 og 7. Sýning kl. 9.
Dæmdur saklaus
Mjög skemmtileg mynd með
Roy Rogers og
Trigger.
Sýnd kl. 5.
STJORNMALAFUNDTJR KL. 9
KABARETT KL. 7
Meniitaskálahúsið
- (Framhald af 5. síSu)
'ef dómkirkjan ætti eftir að
verða skemmtistaður.
2 Þetta er mál, sem Alþingi
Jyerður að Iáta sig varða. Og
í-aunar er málið einfalt til
Tausnar. Þingið þarf nýtt og
f ullkomið hús. Það getur ekki
til lengdar verið í því húsi,
sem Danir reistu yfir það,
þótt það væri sæmilegt á
ísinni tíð. Þingmenn hafa þar
öhæg vinnuskilyrði og áheyr-
endur hinn versta aðbúnað.
'Nýtt hinghús á einmitt að
rísa á beim stað, þar sem
:Menntaskólahúsið er nú. Hin
úm sögufræga. þingfundarsal
á að koma fyrir í nýju þing-
húsbyggingunni og hafa
hann þar opinji allri þjóð-
ínni. Menntaskólinn á að fá
nýtt og fullkomið hús eða
kannske réttara sagt mennta
skólarnir, því hér er að verða
þörf fyrir tvo menntaskóla.
Menntaskólahúsið nýja eða
menntaskólahúsin eiga að
rísa á rúmgóðum stöðum, þar
sem ekki eru síður skilyrði til
íþróttalífs og útiveru en til
inniveru. Við byggingu
slíkra húsa þarf ekki sízt
að hafa í huga, hvernig
Bretar hafa menntað sína
menntaskólanemendur, því
að fátt hefir átt ríkari þátt
í því, að Bretar hafa orðið
Ný löggjöf
ssm l^jöímsat
A. J. Cronin:
uiiiiii iii ii itiiiiiiiiiiiiiiiimii ■iiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiimrj
| Tíminn
i Enginn getur fylgzt með I
| tímanum nema hann I
i lesi Tímann.
| Bezt er að gerast áskrif- É
| andi strax og panta blað- 1
| ið í síma 2 3 2 3 |
.......................
t
Erlent yiirSií
(Framhald af 5. síðu)
síðan haustið 1941. Seinast voru
þeir i fangabúðum hjá Smolensk.
Vegna andstöðu Mikolajczyk
gegn Rússum munu þeir vera ýms-
ir, sem ekki telja hann fullgilt
vitni.
Merkilegra sönnunargagn í þess-
um efnum er sennilega það, að eitt
atriðið í ákærunni á hendur Göring
og félögum hans í Niirnbergréttar-
höldunum fjallaði um Katynmorð-
in. Hins vegar var ekki minnst á
þau einu orði í dómsúrskurðinum.
Það var eina ákæruatriðið, sem
ekki var minnst á í dómsúrskurð-
inum. Af hverju stafaði sú þögn?
Hefði veriö þagað um Katynmorð-
in, ef hægt hefði verið að sanna
þau á nazistana?
Bandamenn hafa nýlega birt
ýms leyniskjöl frá samstarfsárum
Þjóðverja og Rússa. Jafnframt
hafa þeir tilkynnt, að þeir hafi í
fórum sínum skjöl og skilríki, sem
ekki muni vekja minni athygli, ef
birt yrðu. Pjalla kannske einhver
af þessum skjölum um Katyn-
morðin?
(Framhald af 3. síðu)
inn — kjötmatsformann. Meö
þeirri breytingu er reynt aö
fá ákveðna forustu um þessi
mál, sem hingað til hefir
vantaö, a. m. k. frá hinni
lagalegu hlið. Kjötmatsfor-
manni er ætlað að hafa sam-
band við hina yfirkjötmats-
mennina í því skyni að koma
á og viðhalda betra samræmi
í kjötmati, frágangi slátur-
fjárafurða og öðru, er að
þessu lýtur. Með reglugerð
þyrfti kjötmatsformaður að
fá heimild til að halda fundi
með yfirkjötmatsmönnum og
jafnvel tiT að halda námskeið
með kjötmatsmönnum og
sláturhússtj órum, ef þess
væri talin þörf. Þá er hon-
um ætlað að skoð^a kjöt og-
aðrar sláturfjárafurðir, sem
ætlaðar eru til útflutnings
eöa til sölu á helztu markaðs-
stöðum innanlands. Með því
væri honum gefinn kostur á
að gera- samanburð á. mati,
verkun og Öllum frágangi frá
hinum ýmsu slátrunarstöð-
um landsins. Skýrslur þyrfti
hann að gefa ráðuneytinu
um slíkar athuganir og gera
að öllu leyti ráðstafanir til
að koma í veg fyrir, að hvers
konar ágallar, er hann kynni
að verða var við, endurtaki
sig. Með tilliti til þeirra
starfa, sem kjötmatsfor-
manni er ætlað að leysa af
hendi, teljum við hæfilegt, að
árslfeun hans verði ákveðin
kr. 2.400,00 auk dýrtíðarupp-
bótar, en aðrir yfirkjötmats-
menn hafi í árslaun krónur
1.200,00, auk dýrtíðaruppbót-
ar, og er það lítið eitt hærra
en þeir hafa samkvæmt nú-
gildandi lögum.
ungur ég var
slík forustuþjóð og raun ber
vitni.
Metnaður gömlu stúdent-
anna má ekki leiöa til vand-
ræðalausnar í þessu máli.
Það verður að vera hafið yfir
slík sjónarmið. Og þá mun
Iausi(i þess verða á svipaða
leið og hér er bent á.
X+Y.
IimflBBÍmsaggiB* |»ýzks
vcrkafólks
(Framhald af 4. síðu)
stjórn aö greiða gö.tu þessa
máls.
Hvað snertir samninga við
hernaðaryfirvöldin, þá er
varla hægt að hugsa sér ann-
að en þeir gengju greiðlega,
jafn mikil neyð og öngþveiti
sem er í Þýzkalandi nú.
Varla er hægt að ætla, að
nokkur stétí eða flokkur í
þessu landi yrði á móti þeirri
ráðstöfun, sem hér er um að
ræða, svo brýn er þörfin, og
gagnið auðsætt. Meira að
segja sósíalistar hljóta að vera
það hjartagóðir menn, að þeir
munu unna litlu broti „fjöld-
ans snauða“ í Þýzkalandi að
koma hingað til bjargar sér,
en hjálpar okkur og fráleitt
munu þeir ganga í spor naz-
istaleiðtogánna þýzku með því
áð gera sig seka í útlendinga-
ofsóknúm.
Tillaga mín er sú, að þing
og stjórn leitist nú þegar fyrir
um það hjá hernámsstjórn-
um bandamanna í Þýzkalandi
hvort unnt, séaðfáleyfiþeirra
til þess, að íslendingar mættu
leita samninga við þýzkt fólk
um vinnu á íslandi. Enn-
fremur að rannsakað verði,
hvað hin ófullnægða vinnu-
þörf atvinnuveganna er mikil,
og erlent verkafólk flutt inn í
samræmi við þá þörf.
Ingvar Frímannsson,
Skógum.
Viimið ötullega að
útbreiðslu Timans.
„Komið þér aftur á morgun, læknir?“ spurði pabbi vand-
ræðalega, en þó fokvondur yfir þessum nýju útgjöldum, sem
hlóðust á hanh. '
„Nei,“ svaraðí læknirinn hvasst. „Hún verður ekki hér á
morgun. Þér megið.hrósa happi, ef ég kæri yður ekki fyrir
glæpsamlega meðfgrð á konunni yðar. Það kæmi í Ijós, hvað
hún hefir átt viö að búa, ef hún væri krufin“.
Mig hryllti við þeirri tilhúgsun, að líkama hennar yrði
flett sundur — það var vanhelgun. En af pabba var það að
segja, að honuín jgþkk bölvanlega að átta sig á því, að hún
skyldi dirfast að yfirgefa hann. Það tók hann margar vik-
ur — jafnvel lengri tíma heldur en hann entist til þess að
dást að .blómunum og krönsunum, sem grannar og kunn-
ingjar höfðu sent á kistu hennar.
„Hún sagði líká alltaf, að ég myndi verða lángiífari en
hún,“ sagði hann oft hugsandi.
Mig furðaði mest á því, að hann skyldi ekki selja föt
mömmu og annaö dót, sem hún lét eftir sig. í þess stað hafði
hann tekið upp þánn sið að bursta kjólana hennar vandlega
á hverjum sunnudegi og hengja þá síðan aftur á sin stað.
Hann var farihn að sakna hennar. v
Mér var ekki þrðið ljóst, hversu mikiö ég átti að þakka
þessari hljóðlátú, beygðu og þrælkuðu konu — þessari hetju,
sem frá morgm'til kvölds þjónaði öllu heimilisfólkinu í auð-
mýkt og æðruleySí og reyndi ávallt að láta sem bezt af sér
leiða. Hún reynöí til hins ýtrasta’ að halda fjölskyldunni
saman, milda skapsmuni pabba og draga úr nízku hans og
smásálarskap, bera höfuðið-hátt ,i augsýn heimsins, gera
alla ánægða. Mamma var ekki alfullkomin og peningaleysiö
g'erði henni oft gramt í geði. Meðan ég vgr í skóla, gat það
komið fyrri, aö hún drægi svo lengi að borga skólagjaldið,
að það yröi mér ’ti'l skammar. Það gat hent, að skólastjórinn
byrjaði kennslústund á því að segja í áheyrn allra: „Það er
einn drengur hérna í bekknum, sem ekki hefir borgað skuld-
ir sínar. Hún gat verið að því komin að bugast, ef grautur-
inn brann við h'já henni, og hún gat rokið upp i reiði sinni og
byrjað að þvo húáið hátt og lágt, eins og til þess áð sánh-
færa sig nógú rækilega úm, að hún væri píslarvottur. En
þrátt fyrir þetta hefi ég aldrei fyrirhitt neinn, sem nálgast
það eins og húri aö vera dýrðlingur — helgur maður ....
„Alltaf’fær maður einhver ótíðindin,“ sagði pabbi um leið
og hann beit í bráuðsneiðina, sem hann hafði grámað með
smjörlíkinu, léit á mig og brosti dauft, en ekki óvingjarnlega.
Hann var farinn áð sýna mér talsverða virðingu síðan ég lét
vikulaunin mín' koma til sögunnar og talaði oft við mig í
trúnaði yfir matborðinu. „Smjörverðið er enn að hækka.
Það er mikil gúðsblessun, að smjörlíkið getur komið í þess
stað — og brágðast hér um bil eins vel, auk þess sem það
er bara hollará."
Amma var að hekla — hún mat iðjusemina og dugnað-
inn alltaf jafri mijkils. Hún var sífellt að færast í aukana,
stýrði heimilinu af mikilli prýði með hjálp stúlku, sem kom
á hverjum morgh og hafði meðmæli góðgerðasamtakanna í
Levenford. Hún kveinkaði sér ekki við að berja niður örg-
ustu nízkuna í þabba og heimta af honum stúlku til aðstoö-
ar við heimilisvþrkin.
„Ekki hefi ég frétt neitt frá Adam,“ sagði pabbi. „Það get-
ur þó ekki gengið lengur. Ég hefi beðið Kötu og Murdoch
að koma hingað á Sunnudaginn, svo að við getum borið sam-
an ráð okkar um -það, hvað gera skuli. Ég vildi helzt, að þú
yrðir líka viðstáödur, Róbert.“
Ég sagðist ætla að minnast þess, hélt svo áfram að borða
og gaf ömmú behdingu. Hún vissi undir eins, að ég vildi
meira kál. Máíurjnri var að vísu ekki sérlega góður, en ég fékk
alltaf fylli míria,' og gamla konan var ævinlega fús til þess
að stjana við mig. Það var eins konar þegjandi bandalag á
milli okkar ömmu, og það hlaut að vera-vottur þess, að ég
hafði að heiinar áliti tekið talsverðum framförum. En þær
framfarir hirtí'eg ekki mikið um. Mér var nákvæmlega sama
um þær, rétt eins og siggið i lófum mínum, brotnar neglurn-
ar, þreytuna og.hóstann, sem aftur var tekinn aö þjá mig.
Ég hafði jafnvel byrjað að reykja, vitandi það, að slíkt myndi
aðeins gera hóstann enn verri.
Ég fór upp strax og ég hafði matazt. Stúlkan okkar, Soff-
ía Galt, hafði farið upp til afa með kvöldmatinn og notaði
um leið tækifærið til þess að taka teppið af rúminu mínú, svo
að’ ég gæti ^iaxað mér beint upp í, þegar ég vildi fara að
hátta. Þetta var holdug stúlka með tólgarlegan hörundslit.
Hún var ofuriítlð rangeygð og mjög stuttfætt, en baðm-
ullarkjóllinn, Sérii amma hafði saumað handa henni, var svo
síður, að lítið,sá6t af þessum stuttu fótum. Hún var seytján
ára gömul og átti heima í Vendilhverfinu hjá foreldrum