Tíminn - 18.08.1948, Side 6

6
TÍMINN, miðvikudaginn 18. ágúst 1948.
181. blað

tfijja Síé
Volga — Volga Sprenghlæileg gamanmynd með dönskum skýringartexta. Sýnd kl. 5 og 7. Síðasta sinn. Ðragonwyek Amerísk stórmynd byggð á samnefndri sögu eftir Anya Seton. Sýnd kl. 9.
Fílliarmonlska liljémsveiíin í London (London Philharmonic) ■ Hrífandi músíkmynd um bar- ’áttusögu hljómsveitarinnar sögð og leikin af meðlimum hennar. Sýnd kl. 9, aðeins í kvöld. Árás Inslíánanna (Canyon Passage) Æfintýrarík og spennandi stór- mynd í eðlilegum litum. Dana Andrews Brian Donlevy Susan Hayward. Bönnuð börnum yngri en 16 ára Sýnd kl. 5 og 7.
Búgarður
Kund Kristensciis
, .(Framhald af 4. siðu).
íímann. Þeir vinna sjálfir
baki brotnu alla daga og
leggja sjáaniega mikla alúð
Við störfin, því öll umgengni
á búgarðinum, utan húss sem
innan, var með einstökum
snyrtibrag, en blátt áfram og
Iátlaus.
Húsaskipan.
Þegar komið er heim að
búgarðinum, blasir fyrst við
fagur trjágarður, blómum
skreyttur og ná trjákrónurn-
ar hærra en byggingarnar.
Þær eru yfirleitt gamlar,
nema hlaðan er nýlega byggð
eftir bruna árið 1945. Mikið
hús úr rauðleitum múrsteini.
Vegghæðin er um 5 m. og all
hátt ris. Þar voru geymdar
þreskivélar og önnur tæki,
sem notuð eru við kornið.
birgðir og annað fóður handa
kúnum. Hlaðan er á vinstri
hönd, þegar komið er heim,
Þar voru enn nokkrar hey-
en fjósið á hægri. Milli þeirra
er stórt hlað, sem lokast á
þriðja veginn af íbúðarhús-
inu, sem tengir hlöðu og fjós
saman. Það er gamalt og
virðulegt, með lágum veggj-
um og mjög háu risi.
Fjósið er drifhvítt hið
innra, með mjaltavél, breið-
um fóðurgangi, sjálfbrynn-
ingu. Við það er byggt mjólk-
urhús. Þar er mjólkin kæld
og vegin. Við hvern bás í fjós
inu. er tafla, sem sýnir ná-
kvæmlega mjólkurmagnið úr
hverri kú. Skammt frá fjós-
inu er stór verkfærageymsla.
Þar var sláttuvél, rakstrarvél,
plógar, herfi, snúningsvél og
yfirleitt flest þau tæki, sem
notuð eru við landbúnaðar-
störf og hestum er beitt fyr-
ir. Hesturinn mun lengi enn
gegna mikilvægu hlutverki í
dönskum landbúnaði.
Rabbað um búskapinn.
Ég ræddi fyrst við Hans,
sem var að hreinsa arfann úr
rófugarðinum og beitti Blesa
fyrir vélina. Hann sagði, að
búgarðurinn ætti 22 ha. land,
sem allt væri ræktað, og mest
ur hluti þess væri mjúk leir-
mold. Eftir að hafa litið yfir
akrana, sem voru í miklum
blóma, spurði ég um upp-
skeruhorfur. Hann svaraði:
„Uppskeran í ár verður með
langbezta móti. í fyrra var
hún ákaflega léleg vegna
þurkanna“. „Hvað kallið þið
góða uppskeru?" „Meðal-
uppskera eru 36—37 tunnur
korns af ha. í ár verður upp-
gkeran talsvert meiri og telst
því mjög góð“, svaraði Hans
og benti yfir rúgakurinn, sem
var hávaxnastur og bylgjað-
ist fyrir austangolunni í
glampandi sólskininu.
Hvernig skiptið þið þess-
um 22 ha. milli einstakra teg-
unda?
„Þeim er skipt þannig:
Tún (sumt af því er
haft til beitar) 6.6 ha.
bygg 2.7 —
hafrar 2.7 —'
rúgúr 2.7 —
fóðurrófur 2.7 —
kartöflur (Bintje) 2.3 —
matari'ófur 1.1 —
kartöflur (King Ed-
warr) 0.5 —
Alls ca. 21.3 ha.
Við höfum sáðskipti á
hverju ári.Þannig notast bezt
að næringarefnum moldar-
innar. í sumar hefur hver
tegund sinn reit, eins og lit-
irnir á ökrunum sýna. Næsta
sumar verður þetta allt
breytt. Þá verður máske kom
inn rúg'ur, þar sem nú eru
fóðurrófur, kartöflúr þar sem
byggið er o. s. frv.“.
Hver er svo bústofninn?
„Mjólkurkýrnar eru 17 (allt
Jerseykyn), 20 ungviði, hest-
arnir eru 3 og hænsni höfum
við aðeins til heimliisnota.
Svínarækt var hér allmikil
áður. En í stríðslokin var
hvorttveggja, mikill fóður-
skortur og lélegur markaður,
svo við hættum allri svina-
rækt, að minnsta kosti um
sinn. Svínastofn Dana hefir
stórminnkað hin síðari ár“.
Hvaða grein búsins gefur
beztan arð?
Óli gekk síðan með mér um
akrana og sagði mér sitt af
hverju um ræktunarstörfin.
Þegar ég spurði hann, hvaö
borgaði sig bezt í búsk'apnum,
svaraði hann hiklaust: „Korn
ræktin gefur undir flestum
kringumstæðum beztan arð.
Af þessu landi er meðal upp-
skera nokkurra ára um 300
tunnur á ári (rúgur, bygg og
hafrar). Þótt kýrnar mjólki
vel, 3500—4000 lítra hver á
ári, er fóðrið svo dýrt og vinn
an við þær, að arðurinn af
þeim verður alltaf lélegri.
Hinsvegar er öruggara að
treysta aldrei á eina grein
framleiðslunnar“.
Óli hafði mikinn áhuga
fyrir íslandi, einkum hvernig
landbúnaðinum væri háttað
og hvað væri sambærilegt
með honum í báðum löndun-
um. Ég er hérumbil viss um,
að hann skreppur hingað
eitthvert sumarið, áður en
uppskerutíminn hefst í Dan-
mörku. Hann hefir örugga
trú á dönskum landbúnaði og
miklar erfiðleikana ekki fyr-
ir sér, eins og margir aðrir.
Hann veit af eigin reynslu,
að sjálenzka moldin er gjöf-
ul og launar sáðmanninum
sitt erfiði ríkulega.
Ég kvaddi svo bræðurna
með þökkum fyrir fræðsluna
um búreksturinn á Bivium-
gaard. Búgarðinn, sem á sér-
stakan hljómgrunn meðal
Dana og allir kannast við,
svo fágætt er, að bóndi verði
Ástleltni
■uiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiHiiiiimimiiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiimiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiikiiiiiiiiiiiiniiiiiiif
IGUNNAR WIDEGREN:
\Ungfrú
t *
78. dagur
strós
(Erotik)
tilkomumikil og vel leikin ung- |
versk stórmynd. É myndinni er 1
danskur texti. |
Aðalhlutverk:
Paul Javor =
Klari Toinay i =
Sýnd kl. 5 og 7 j
Skemmtun félagsins til fegrun-
ar bæjarins kl. 9.
Frjálsn íStréttirnar á.
Ólyiaipíuleikuauam
(Framhald af 5. síðu). §
heppinn að þessu sinni og munaði |
minnstu, að hann kæmist ekki í =
úrslit, því að hann kastaði ekki til- i
skilda lengd í forkeppninni, 64 m. |
Ef tólf keppendunum hefði heppn- j
ast að kasta þessa lengd, hefði i
hann verið úr sögunni að þessu i
sinni. Það hjálpaði honum, að ekki |
urðu nógu margh' til þess að kasta 1
þessa lengd og komst hann því í i
úrslitakeppnina, sem einn þeirra, =
er áttu næstbezt köst innan við =
64 m. |
Önnur úrslit í spjótkastinu uröu |
þessi: Varzegi, Ungverjaland 67.03 i
m., Vesterinen, Pinnland 65.89 m., i
Mæhlum. Noregi 65.32 m. og Biles, i
Bandaríkin 65.17 m.
Úrslitin í spjótkastinu urðu að 1
ýmsu leyti lakari en við var búist. I
M. a. urðu Svíum það nokkur |
brigöi, að Dalaflod eða Petterson, I
skyldi ekki vera meðal hinna- sex j
beztu. Varzegi þótti vel að vinningi |
sínurn kominn, því að hann er j
orðinn gamall í hettunni. Fyrir |
10 árum var hann upp á sitt bezta i
og kastaði þá spjótinu yfir 70 m. i
Ólympíumetið í spjótkasti er 72.71 i
m., sett af Jaervinen, Pinnlandi |
1932, en heimsmetið er 78.70 m., |
sett af Finnanum Nikkanen 1938. 1
Eangstökk kvcnna
Þennan dag var keppt í lang- I
stökki kvenna og urðu úrslitin i
þessi: Gyarmati, Ungverjalandi, i
5.695 m„ Portela, Argentínu 5.60 |
m.f Leyman, Svíþjóð 5.575 m„ i
Kade-Koudys, Holland 5.57 m„ |
Karelse, Holland 5.545 m. og Russel, i
Jamaica 5.495 m.
Heimsmetið í langstökki kvenna i
er 6.25 m„ sett af Blankers-Koen S
1943. Ólympiumetiö var ekki til, |
því að þetta er í fyrsta sinn, sem |
keppt er í þessari íþróttagrein á |
Ólympíuleikjunum.
Kúluvarp kvenna
Þá var keppt í kúluvarpi kvenna. |
Hlutskörpust varð Ostemayer hin
franska, er sigrað hafði í kringlu-
kastinu. Hún kastaði kúlunni 13.75 |
m. Önnur úrslit urðu: Piccinini,
Ítalíu 13.09 m„ Schiefer, Austur-
ríki 13.08 m„ Veste, Prakklandi
12.985 m„ Komarkova, Tékkósló-
vakíu 12.92 m. og Bruk, Austurríki
12.50 m.
Heimsmet í kúluvarpi kvenna er
14.38 m„ sett af Mauermayer,
Þýzkalandi 1934. Þetta var í fyrsta
sinn, sem keppt var í þessari íþrótta
grein á Ólympíuleikjunum Þ. Þ.
forsætisráðherra í Dan-
mörku. Heimili hins mikils-
virta stjórnmálaleiðtoga,
Knud Kristensen, í rúmlega
aldarf j órðung. Friðsæll og
hlýlegur dvalarstaður hans
frá hinum pólitísku stormum
lífsins.
— Ég er alls ekki hrædd, hvæsti ég og ætlaði að
strunsa framhjá honum með nefið beint upp í loftið.
Ég vildi líka heldur, að einhver eldingin dræpi mig en
ganga í gegnum bæinn með manni eins og þér.
Því miður var þessari djörfu yfirlýsingu fylgt eftir
með nýrri eldingu. Ég fleygði mér æpandi beint í fang-
ið á honum.
— Túlli — hjálp, hjálp!
— Svona — svona, barnið mitt, sagði hann um leið
og hann renndi höndinni yfir hárið á mér. Það væri
kannske rétt, að við næðum í bíl?
— Ertu frá þér, sagði ég vandræöalega. Heldurðu, aö
ég sé einhver kelturakki? Heldurðu, að ég þori ekki að
ganga? .... Jú — náðu í bíl, kveinaði ég, þegar þrjátíu
eldingar riðu yfir í einni lotu. Geturðu ekki gert, eins
og ég bið þig? Farðu og náðu í bíl.... Ég á við — þú
mátt ekki fara frá mér, æpti ég, þegar hann gerði sig
líklegan til þess að veröa við óskum mínum.
Og þannig hefði ég sennilega haldið áfram alla nótt-
ina, ef Lagerberg, sem alls staðar var nálægur, hefði
ekki komið á vettvang og tilkynnt okkur, að hann hefði
þegar náð í bíl handa okkur. Meira veit ég eiginlega
ekki — ég sat baja með teppi yfir höfðinu, meðan
þrumur buldruöu og dundu, eins og allir koparpottar
veraldarinnar væru komnir í villtan dans á Stóratorgi.
—- Á ég ekki að fylgja þér alla leið upp? spurði Túlli
um leið og hann opnaöi hliðið.
— Nei — kærar þakkir fyrir boðið, svaraði ég háðs-
lega. Svo steig ég tvö skref af mikilli einbeitni. — Guð
minn góður, veinaði ég í næstu andrá og greip utan um
eitthvað og þrýsti mér upp að því. Það var ekki hlið-
stólpinn, heidui' Túlli. Hann lagði armana þétt utan
um mig. Ég ætlaði að fara að veita honum rækilegt
tiltal, þegar enn komu hræðilegar eldingar. Ég fann
bara, að Túlli hóf mig á loft og bar mig upp þrepin að
eldhúsdyrunum. Ég held jafnvel, að ég hafi hallaö
höfðinu að brjósti hans.
— Þakka þér fyrir, sagði ég hljómlítið, þegar ég
fann, að fótur minn snerti dyrapallinn við eldhús-
dyrnar. Þú hefir fórnaö miklu að hverfa frá whiskýinu
hjá Heimer. En þettá hefði Lagerberg líka getað gert.
Nú skaltu fara til þeirra aftur.
Að svo mæltu flýtti ég mér upp í herbergi mitt. Fyrst
í stað þorði ég ekki að opna gluggann, þótt kæfandi hiti
væri inni. Ég þraukaði lengi, svo óbærilegt sem það þó
var. Seinast stalst ég til þess að opna gluggann aðeins,
| en þegar til átti að taka, gat ég ekki staðizt þá freist-
ingu að galopna hann og halla mér út í hann. Þaö var
hætt að rigna, og niðri i myrkrinu heyrði ég Ólaf Mot-
hander spjalla við hundinn Túlla og reyna með öllum
| ráðum að ginna hann til þess að fara nú inn í hunda-
byrgið. En Túlli lá kyrr og lét sér nægja aö urra við og
við. En svo kom ný persóna á vettvang. Ég heyrði
skarka í mölinni og sá einhvern skugga reika upp að
húsinu. Þetta var Gústaf frændi, sem var að koma
úr hófi Heimers forstjóra.
— Gott kvöld, sagði Túlli lágt. — Hver er þar á
| ferli?
— Hver eruð þér sjálf-hálfur? spurði Gústaf frændi
I undrandi. Hann átti auðheyrilega mjög erfitt með að
I valda tungunni. Ég er Hamar höfuðsmaður. Hver er
! sá, sem ég hefi þann heiður að tala við?
— Þetta er Túlli, var svarað. Hann notaði í fátinu
I gælunafn sitt.
— Getur verið, að ég sé svo fu-hullur, að mér vi-hirð-
! ist hundurinn vei'a kominn upp í tréð og ta-hala þar
I eins og maður? spurði Gústaf frændi sjálfan sig.
— Þetta er Túlli, var aftur sagt uppi í trénu. Manstu
I ekki eftir mér?
í — Re-heyndu ekki að hafa mig að spotti og spéi,
j sagði Gústaf frændi reiðilega. Haldið þér, að ég sja-hái
\ ekki með mínum eigin augum, að Tu-húlli liggur hér?
| Ekki ge-hetur þó hundurinn bæði setið uppi í trénu
1 og legið so-hofandi undir því á sömu stundu. Hvaö
j finnst y-hyður?
1 — Þetta er Mothander málaflutningsmaður, sagði
j Túlli og reyndi að tala eins skýrt og honum var unnt,
= rétt eins og hann væri aö tala við aðra heimsálfu í
j síma. Ólafur Mothander. Við hittumst í veitingahúsinu
%iiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiuuHiiiiHininíiiúíiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiuiuiuiuuiiUEiiiiuimiiiiiiinniiuiiiiHnunuuiiiii
iuiitiuiimmniii...........................................................................„„„„..„„„..........