Tíminn - 04.01.1949, Side 6

6
TÍMINN, þrigjudaginn 4. janúar 19491
1. blað
ttýja Bíc
Geymt cn ckki
gleymt
(So Well Kemembered)
Tilkomumikil ensk stórmynd
frá J. Artur Rank og RKO
Radio Pictures.
John Mills
Martha Scott
Patricla Roo
Sýnd kl. 5 og 9
Hafaarfáariafttíó
Yöí’ðsjriuti vi® Rín
(Watch on the Rhine)
Eínisrík og hugnæm amerísk
stórmynd.
. Aðalhlutverk leika:
V- Betty Davis
z Faul Lukas
* "" Sýnd kl. 9
** Síðasta sinn
r-4 - * GOSS
Walt Disney teiknimyndin
Á fræga.
Sýnd kl. 7
Sími 9249
%
Ua^narbíc
§
t Elskliugi tli’oítn-
ingariimar
fQueen Elisabeth of England)
Stórfengleg söguleg mynd íeðli
'h legum litum.
IS»4S
Aðalhlutverk leika:
T Betty Davids
Errol Flynn
Olivia de Haviliand
•j Donald Crips o. fl.
Sýnd kl. 5 og 9
:i Sími 6444
Minningarorð
(Framhald ai 3. siSu)
morg handtök var hann bú-
inn að vinna um dagana, þótt
fált sjáist af þeim nú. Þrátt
fýrir sjónleysið var hann sí-
starfandi, bæði úti og inni,
við þau störf, sem honum
hentaði, allt til síðustu ára.
Hann var dýravinur mikill,
góður og glöggur fjármaður
og engan hefi ég þekkt glað-
ari en hann var í nálægð kind
arinnar.
Konu sína missti hann ár-
ið, 1931. Þau eignuðust ekki
börn, en ólu upp þrjú börn að
öllu leyti og hið fjórða að
nokkru. Þess utan dvöldu hjá
þeim, á fyrri búskaparárum
þeirra, fleiri börn um lengri
og skemmri tíma.
Guðmundur Einarsson var
ern í anda, þrátt fyrir háan
aldur, og fylgdist óvenju vel
með öllu því, er til framfara
horfði. Hann var minnugur
vel og hafði frá mörgu að
ségja frá fyrri tímum. — í
tuttugu og fjögur ár var hann
iimluktur myrkri, það var
dapurlegur endir á ævi áhuga
mannsins. Nú er hann horf-
inn yfir landamærin miklu og
til ljóssins og háleitara lífs.
V.
Monsfcur Verdoux
CIIARLIE CHAPLIN
Sýnd kl. 9
Sussie
Mjög -skemmtileg sænsk músík-
myn,d,................
Aðalhlutverk:
Marguerite Viby
■“ Gunnar Björnsitrand
Sýnd'kl. 5 bg 7 3 :
x Jjatnatkíc
Eót alls ilís
. (The Root of AIi Evil)
Spennandi mynd eftir sam-
nefndri skáldsögu eftir J. S.
Fletcher.
Phyllis Calvert
Michacl Rennie
John McCalium
Sýningar kl. 5, 7 og 9
HafnarfirBt
TOSCA
Sérstaklega spennandi og meist
aralega vei gerð ítílsk stór-
mynd, gerð eftir hinum heimsí
fræga og áhrifamikla sorgarleik
„Tosca“ eftir Vitorien Sardo.
Bönnuð börnum innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9
Tanrækt atvfunu-
grcin
(Framhald af 5. síBu).
aörar ísl. utflutningsvörur, að
erlenda verðið fullnægir oft
ekki framleiðslukostnaðinum.
Hér þarf að verða fullkom-
in stefnubreyting. íslending-
ar verða sem fiskveiðiþjóð að
keppa að því að standa a.m.k.
jafnfætis öðrum á sviði nið-
ursuðunnar. Þeir þúrfa það
ekki síður til að auka fjöl-
breytni útflutningsfram-
leiðslu sinnar og byggja þann
ig afkomu sína á traustari
grundvelli. Þeim ætti að vera
vandalaust, ef vel er á hald-
ið, að framleiða niðursuðu-
vörur fyrir nokkra tugi millj.
króna, eins og t. d. Norðmenn
gera nú.
Til þess að lyfta undir
þessa atvinnugrein nú og afla
aukins gjaldeyris, sem getur
skipt nokkrum millj. kr., þarf
strax að gera annað tveggja
að taka hliðstæða ábyrgð á
verði niðursuðuvara og ann-
arra fiskafurða eða að leyfa
svipaða sölu á þeim og hrogn
um, þ. e. að leyfa að fluttar
séu inn fyrir andvirði þeirra
vörur, sem selja má hærra
verði en hið skráða gengi
(jatnla Bíc
Sindbað sæfari
(Sinbad the Sailor)
Stórfengleg ævintýramynd í eðli
legum litum.
Aðalhlutverkin leika:
Douglas Fairbanks
Maureen O’Hara
Walter Slezak
Anthony Quinn
Sýnd kl. 5 og 9
JrípclUíc
Söngur Iijartaus (Song of my lieart) Hrífandi amerísk stórmynd um ævi tónskáldsins Tchaikovsky. Frank Sundstrom Audray Long Sir Cedric Hardiaick Sýnd nýársdag kl. 5, 7 og 9
Undramaðurmn (WONDER MAN) skopleikaranum DANNY KAYE Sýnd nýársdag kl. 3 Sala hefst kl. 11 f. h. Sími 1182 Gleðilegt nýár.
bendir til. Jafnframt þarf svo
að kóma á mati með útflutn-
ingi niðursuðuvara og greiða
fyrir þessari framleiðslustarf
; semi hjá bönkum og gjaldeyr
: isyfirvöldum.
Verði þessar ráðstafanir
| gerðar, yrði áreiðanlega hægt
að afla mikils erlends gjald-
eyris, sem ella myndi ekki
fást. Jafnframt yrði komið
fótum undir atvinnugrein,
sem getur verið sjávarútveg-
inum og afkomu þjóðarinnar
mikill styrkur.
Þær ráðstafanir, sem hér
hafa verið nefndar, heyra
fyrst og fremst undir sjávar-
útvegsmálaráðherra. Hingað
til hefir hann sýnt þessum
málum furðulegt tómlæti.
Vill hann og flokkur hans
bera ábyrgð á, að vísir að
þessum atvinnuvegi verði
eyðilagður hér á landi á sama
tíma og hann blómgast ört
hjá Norðmönnum?
X+Y.
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötu 10 B. Slml 6530.
Annast sölu íasteigna, sklpa,
bifreiða o. fl. Ennfremur alls
konar tryggingar, svo sem
brunatryggingar, innbús-, lií
trygglngar o. fl. I umboði Sjó-
vátryggingarfélag Islands h.
f. Viðtalstími alla virka daga
kl. 10—5 aðra tima eftir sam-
komulagl.
Köld borð og
hcltnr veizlnmatiir
sendur út um allan bæ.
SÍLD & FISKUR

BERNHARD NORDH: |
í JÖTUNHE9MUM
FJALLANNA
i| 21. DAGUR |
fcííííííííííííííííííá'
teygjunum.
Þegar Páll og Jónas höfðu flegið dýrið, skáru þeir beztu
bitana af skrokknum. Ekki svo að skilja, að þeir byggjust
við, að kjötið af þessum gamla birni væri neitt sælgæti —<
það var. bæði grindhorað og seigt eins og leður. En það kom
ekki til mála að fella bjarndýr, án þess að bragða kjötið
af því. Fáeina faðma frá skrokkum stóð hundurinn og reif
í sig innyfli, sem hent hafði verið til hans,
Þeim sóttist spinna heim en upp heiðina, og við Hljóða-
klettslækinn námu þeir staðar og köstuðu mæðinni. Allt,
sem minnti á æði bardagans við björninn, var horfið úr
svip þeirra. Skinnið og kjötstykkin var hið eina, sem sýndi,
að eitthvað hafði meira til tíðinda borið en hvessdagslega.
— Pabbi er að hugsa um að tala við Lappana, sagði Jóns
allt í einu.
— Jæja? Já, við förum að eiga von á þeim. Bara, að þeir
laumist ekki framhjá Marzhlíð, án þess að gera vart við
sig. Komið hefir það fyrir.
— Og laumist þeir þá bara, urraði Jónas. Ég skal þá
hafa upp á þeim! — Pabbi bíður kannske, þangað til mess-
að verður í Fattmómakk.
Jónas sagði nú Páli, hvað þeim föður hans hafði farið á
milli niðri við vatnið. Það kom hörkusvipur á Pál.
— Heldur pabb.i að við gerumst hreindýraþjófar? rumdi
hann. O-jæja — það er kannske mest undir Löppunum sjálf-
um komið, hvað verður í því efni- Ef það er satt, að þeir
ætli að fáokkur gerða útlæga héðan, getur verið, að fleira
beri til tíðinda. Maður getur ekki-sætt sig við, hvað sem er.
Bræðurnir héldu áfram að rséðá þetta máí. Það hafði
gerzt í skugga Marzfjallsins, jafnvel þótt Lars, sem alltaf
vildi forðast ofbeldi, hefði látið margt kyrrt liggja. Allt
benti til þess, að synir hans myndu svara í sömu mynt, ef
Lapparnir reyndu að svifta þá réttindum ffumbýlingsins.
Innan skamms héldu bræðurnir ferðinni áfram — örkuðu
heim, þungum skrefum. Björninn var unninn og þar með
úr sögunni, og hugur þeirra dvaldi nú einvörðungu við það,
sem gerzt myndi í Flattómakk á messudaginn.
VI.
Það var messað í Flattómakk tvisvar á ári, siðan þar vár
reist lítið bænahús. Enginn hafði þar þó fasta búsetu, og
þar sást ekki fólk nema þessa tvo messudaga. Fyrri messu
dagurinn var um Jónsmessuleytið, meðan Lapparnir héldu
sig í fjöllunum þar í grendinni, en sá seinni var í september-
mánuði, þegar hreindýrahjarðir voru farnar úr sumarhög-
unum. Á milli þessara messudaga voru aldrei, gift hjón, barn
skírt né maður grafinn í nýbyggðunum. Dæi einhver seint
á haustin, gátu menn að vísu holað honum niður í jöröina,
ef þeir vildu, en rekunum var ekki kastað á, fyrr en um
Jónsmessu sumarið eftir. Stundum bar við, að barn fæddist,
lifði um hríð, en dó svo, áöur en presturinn kom. Þá var
fæðing og andlát bókfest samtímis. Það var hér um bil
eins og barnið hefði aldrei í heiminn komið.
Flattómakk var við Kolturvatnið, vestan vert við litla vík,
sem gekk inn á milli tveggja múla, þar sem áin Glymjandl
féll út í vatnið. Þarna megin við víkina gnæfði Marzfjall-
garðurinn hæstur- Það var enn snjór á tindunum, þótt sól-
in skini allan sólarhringinn. Skógi klætt fell byrgði útsýn
til suðurs, og í norðvestri voru hin sléttbrýndu Veggjafjöll.
Það var varla hægt að hugsa sér eyðilegri stað.
Daginn fyrir messuna var kyrrðin á kirkjustaðnum rofin.
Snemma morguns komu Lappafjölskyldur ofan úr fjöllun-
um, og áður en hádegi væri komið, rauk þar úr hverjum
Lappakofa á grundinni milli víkurinnar og bænahússins.
Stórir pottar fylltir af vatni og hreindýrakjöti. Það var ekki
gott að hlusta soltinn á guðsorðið — það gat ekki orðiö nein
hátíð, nema magarnir væru mettir. Lapparnir átu eins og
þeir þoldu — og helzt dálítið meira.
Presturinn kom undir kvöldið, ásamt Lappafógetanum,
og sýslumaðurinn frá Vilhjálmsstað litlu síðar. í fylgd með
honum voru tveir meðdómarar, sem áttu bújarðir sínar í
öruggri fjarlægð frá byggðatakmörkunum. Þeir höfðu kon-
ur sínar með sér, og það var sjálfsögð skylda þeirra að
annast matseld í skála, sem hróflað hafði verið upp handa
yfirvöldunum. Stórar matarskrínur voru bornar inn, því að