Tíminn - 28.05.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, laugardaginn 28. maí 1943.
114. blað
Ttíjja Síó
I Siiertiiig daiiSans i
(„Kiss of Death“)
| Ameríks mynd er vakið hefir |
| feikna athygli alls staðar þar |
| sem hún hefir verið sýnd, fyrir f
E frábæran leik.
Victor Mature
Brian Donlevy
Richard Widmark,
I sem öllum mun verða ógleym- |
= anlegur er sjá hann í mynd þess |
| ari. Myndina er þegar búið að 1
| sýna yfir 3 mánuði í einu |
| stærsta Bíói í Kbh.
|________Sýnd ki. 5, 7 og 9,______|
SMÁMYNDASAFN
| Teikni-, skop- og músikmyndir. f
1 Sýnd kl. 3. Sala hefst kl. 11 f.h. i
s =
uiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiummviiiiiiiimmmmmu
SKSIWfiOTU
Dómari gerist
þjófaforingi
i iPHSteitai' ■■ .
(Formildende
Omstændigheder)
= Bönnuð innan 16 ára — Dansk-
| ur texti. — Sýnd kl. 5, 7 og 9.
| Sala hefst kl. 11 f. li. Sími 6444. =
aammimimiiiniiiiiiiiimiiiiisitiiiiiimmmirniiiimii,
I Ha^HarfáarÍarkíó;
Landnemalíf
| Þessi fallega stórmynd í eðli- ;
| iegum litum verður sýnd í kvöld i
| kl. 9. ;
5 - / síðasta sinn.
| Bak við íjöldin =;
| Skemmtileg músik- og gaman- 1
§ mynd. |
Sýnd kl. 7. i
Sími 9249.
vmiiiiiiiimiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiniimiiiiimiiiiiiiiiiniiiu
Erlent yfirlit
(Framhald al 5. síðuh
stöðu. Nú hefir skipt um. Þetta
mun ekki sízt stafa af því, að vest-
urveldin hafa styrkt samnings-
aðstöðu sína verulega síðan 1947.
Efnahagslegri endurreisn Vestur-
Evrópu hefir þokað vel áfram og
fylgi kommúnista hefir hrakað þar.
í Austur-Evrópu virðist bera á vax
andi óánægju, eins og Titodeilan
ber merki um. í Þýzkalandi sjálfu
virðist og afstaða vesturveldanna
hafa styrkzt, ekki sízt vegna Ber-
línardeilunnar. Loks er Atlantshafs
bandalagið vesturveldunum mikill
styrkur. Þetta allt veldur því m.
a., að þau fara sér nú hægar í
samningum en áður, enda telja
þau sig líka vera búin að öðlast
þá reynsiu, að undansláttarleiðin
sé ekki vænleg til árangurs. ,
| Monslesir Vmloux 1
É Hin stórkostlega ameriska stór- E
I mynd, eitt mesta meistaraverk É
É kvikmyndanna, verður sýnd aft |
I ur vegna f jölda áskoranna.
E Samin, stjórnað, aðalhlutverk: E
Carlie Chaplin.
É Bönnuð börnum innan 16 ára. É
|_________Sýnd kl. 9,______|
1 Roy keimir ttl j
hjálpar
(The Gay Ranchero)
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Sala hefst kl. 11 f. h.
iiiUrti.iiuiiimiiiiiiin miiiiiim 1111111111.1111111
■iiinmm
Jjarnarkíó
| „Bezta mynd ársins 1948“ 1
HAMEET
I Fyrsta erlenda talmyndin með É
É íslenzkum texta. Aðalhlutverk: |
| Lauense Olivier. Bönnuð börn- =
1 um innan 12 ára.
Sýnd kl. 9.
Henry verður
ásffanginn f
= (Henry Aldrich swings it) É
= E
i Bráðskemmtileg ný amerísk =
| músik- og gamanmynd frá Para f
I mont. Aðalhlutverk:
I Jimmy Lydon, Carles Smith, =
I Marian Hall. Sýnd kl. 3, 5 og 7.1
Sala hefst kl. 1.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiii
Sœjarkíó
iiiiiiiiiuii
| HAFNARFIRÐI |
Eruinskóga-
droítningin
f (Jungles Droning)
E Spennandi ævintýramynd frá |
É frumskógum Annazonfljótsins. =
§ Isa Miranda.
Sýnd kl. 7 og 9.
| Myndin hefir ekki verið sýnd í i
i Reykjavík.
I É
| Sími 9184. E
1 I
iiiiiiliilliiiiiiiiliiiiiiiuiiiiiiiiiniiiiitiiiiiiiiiiiiliiniiiiiiii
Ath ngasenad
(Framhald af 3. síðu).
hann hefir þá ekki alltaf
landamerkjaskrá með sér,
þegar hann flýgur til fanga.
Ég vil því taka það fram,
að ég mundi ekki taka við
bótum fyrir þau spjöll, þó að
bætur væru veittar. £að eru
orðin svo mörg meindýrin í
varpinu núna, að það munar
ekki um einn blóðmörskepp í
sláturtíðinni.
Jónas Jóhannsson,
Öxney.
111111111113!
(jaynla Síó...
f Stríðshjónaband i
(Living in a big way) É
= Skemmtileg ný amerísk gam- i
É an- og dansmynd frá Metro- É
! Goldvin-Mayer-félaginu. \
Aðalhlutverk:
Geue Kelly \
Marie McDonald \
Charles Winninger \
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
umimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiliiiiiiiimiiiiiiiiiiiiif
i '".. ~[tipcli-kíó
iiiiiimiu
| Spilaviíiö Macao |
(Lenfec De Jeu) f
! Afar spennandi frönsk kvik- \
! mynd um braskara og vopna- !
f smyglara gerð eftir samnefndri i
= skáldsögu Mausice De Kobia — f
f Danskur texti.
Aðalhlutverk:
Enc von Strohenn
Micielle Bahn
Sessue Hayakawa.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
f Börn fá ekki aðgang.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Simi 1182. I
miimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimirmiifimiummiiiimimi
Gífuryrði
Eldurlnn
gerir ekki boð á undan sérl
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Sam.VLnnutryggin.gum
Eýðskruiu og
loddaraskapur
(Framhald af 5. síðu).
heyra nefndar. Þeir kusu
heldur að gefa auknar ávís-
anir á ríkissjóðinn, sem ann-
aShvort reypast falskar eða
leiðá til nýrra skattaálagna
síðar meir.
Hvort heldur þjóðin, að
það sé líklegra til úrbóta að
auka áhrif slíks stjórnmála-
flokks eða að draga úr þeim
og eyða þeim helzt með öllu?
X+Y.
(Framhald af 4. siðu).
vísu þurfum við að flytja inn
áhöld, sem höfð verða til
reynslu, svo að við fylgjumst
vel með, og mæli ég því ekki
á móti, að vei mátti, og rétt
var, að kaupa votheysturn til
að skera úr um réttmæti
hans, en dóm ber ekki að
kveða upp fyrr en að vel at-
huguðu máli.
Hver bóndi hugsar sig vel
um, hvernig hann geti byggt
upp vélakost og tækni bús
síns, á þann hátt að allt sé
notað til hins ýtrasta, hver
athöfn skili fullum arði, og
hve bústofninn skuli stór, svo
i réttu hlutfalli sé við véla-
eign og vinnulið.'
Þetta gera bændur oft, e. t.
v. oftast eftir leiðbeiningum
og í samráði við ráðunauta
sína, þess vegna ríður mikið
á þeirra rannsóknum og orð-
um, enda er því ekki að neita,
að þeir hafa oft vel gert. Það
verður að líta svo á, að þeir
þurfi eins að gera, sem með
höndum hafa innflutning og
gj aldeyrismeðf erð ísl. land-
búnaðarins.
Bændur hafa ætíð viljað
hafa allar sínar athafnir á
traustum grunni. Þeim hefir
stundum verið borin á brýn
afturhaldssemi og seinlæti
um fram aðra, vegna þess, að
þeir hafa ekki verið eins gin-
keyptir fyrir öllum nýjung-
um, sem sumir vilja. Sann-
leikurinn er, að bændur vilja
um fram. allt fylgjast með
nýjungunum og breyttum
starfsaðferðum, en þó því
aðeins, að þeir finni, að unn-
ið sé með heilindum og vand-
virkni, og lái þeim það hver
sem vill, en furðanlega vel
hefir þeim þó gefist það. —
Reynslan hefir ætíð veriö
þeirra tryggasti ráðunautur.
Þess vegna er ráðlegra að tala
máli nýjunganna með meiri
raunhæfni, ef til ávinnings á
að verða, því að gífuryröi
viljum við engin hafa.
Gautlöndum, 13. okt. 1948.
|
I
g ft
(JSemhafÁ /]oiclh :
WjarzUíí
ctrá i
31. DAG'JR
að með honum, svo að hann gæti sýnt honum, hvar árar
voru geymdar.
Stuttu síðar sat Lars undir árum úti á Malgóvatni. Hann
hafði gengið meira en fjórar mílur, og nú átti hann fyrir
höndum fimm tíma róður. En Lars var alls hugar feginn.
Hann losnaði við að ganga meðfram vatninu — lengri,
erfiðari og seinfarnari leið.
Það var vestankylja, og hennar gætti meira, þegar út á
vatnið kom og ekki var lengur skjól af nesoddunum. Svo
mikill asi var á Lars, að hann var kominn langt út á vatn,
er hann sá, að það var siglutré í bátnum. Auk þess fann
hann líka rá. En segi var ekki finnanlegt — ekki einu sinni
poki eða hreindýrsfeldur. Þá fór Lars úr vaðmálshempu
sinni. Hann reisti sigluna, stakk ránni í gegnum ermarnar
á flíkinni og batt löfin niður með skóþvengjum sínum.
Vindurinn þandi flikina út, og þegar hann settist aftur
undir árar, fann hann, að nú sóttist ferðin talsvert betur.
Þaö var orðið skuggsýnt um nætur. Lars hefði komizt til
Malgóvíkur um lágnættið, ef hann hefði haldið beint þang-
að. En þegar Straumnes kom í augsýn, breytti hann um
stefnu. Hann átti erindi í Straumnes. Einn af bændunum
þar átti gamlan og lélegan framhlaðning. Það var kannske
hægt að gera við hann. Hann ræddi um stund við Straum-
nesbændur, en lagðist síðan til svefns í heyhlöðu og sofn-
aði fljótt.
Klukkan fjögur um nóttina var hann aftur kominn af
stað. Það var kalt í veðri, rétt um frostmark, og Lars lagðist
þungt á árarnar á leiðinni til Malgóvíkur. Frost hér —
hvernig skyldi þá vera í Marzhlíð? í skutnum lá byssuhólk-
urinn, sem hann hafði verið að falast eftir — kolryðguð
og skeptið klofiö.
Skyldmenni Lars í Malgóvík spurðu hann margs. En þeg-
ar hann spuröi, hvort hann gæti fengið mannhjálp til þess
að koma húsinu upp, véku þeir talinu að öðru. Þaö hafði
verið vætusamt síðustu vikurnar, heyið var enn á hesjun-
um og guð mátti vita, hvenær það þornaöi.
Lars hlustaði þungbúinn á þennan barlóm. Það var satt —
heyskapurinn var ekki neinn leikur, þegar þurrkalitið var.
En hvað var í veði í Marzhlíð: Heyið hans var svo sem ekki
komið í hlöðu — börnin höfðu ekki einu sinni þak yfir höf-
uðið. En hann þagði. Lars hafði alltaf átt erfitt með að lifa
á bónbjörgum. Það vildi ekki hjálpa honum, frændfólkið —
þá það....
— Þú hefðir átt að vera kyrr í Tröllafelli, sagði móður-
bróðir hans. Þar áttuð við hús, og nóg af aýrum í skóginum.
Lars svaraði honum ekki. Það var bara tímaeyösla að
sitja hér lengur. En eitt erindi varð hann samt að reka,
áður en hann fór. Bændurnir í Malgóvík áttu hesta, og á
þeim fluttu þeir heim ýmsar nauðsynjar á vetrum. Venju-
Iega drógu þeir svo ríflega að sér, að þeir gátu selt frum-
býlingunum, sem uppi við fjöllin bjuggu, ýmsan varning.
Lars keypti nú það, sem honum var brýhust þörf á, fyrir
þá skildinga, er hann átti. Síðan bjóst hann til heimferðar.
Honum var þungt í skapi. Þegar hann var kominn fram að
dyrum, nam hann snöggvast staöar. Átti hann að segja því,
aö Birgitta var vanfær? Myndi það kannske....?
En Lars hætti við að segja ættfólki sínu neitt af högum
Birgittu. Hann hélt þegjandi burt.
Hann var kominn hér um bil niður að vatninu, þegar
kallað var á eftir honum. Út úr skóginum kom maður á
þrítugsaldri með dauðan lóm í hendinni. Þetta var Hans
Pétursson, —- þeir Lars voru systkinasynir. Hann hafði ver-
iö hálfan mánuö niðri í Laxárþorpi að smíöa gripahús hjá
mági sínum tilvonandi. Það var á allra vitorði, að Greta
var unnasta hahs. En’ hún var kornung, aðeins seytján ára,
og það var ekkert sem kallaði að með hjónavígslu. Á hinn
bóginn sögöu menn, að Hans yröi tíðförult niður í Laxár-
þorpið.
I-Ians fagnaði frænda sínum vel.
— Þú ert kominn í heimsókn, sagði hann. Hvaö er að
frétta þarna ofan að?
Lars snaraöi af sér næfrapokanum og tók að segja af
högum sínum. En því meira sem hann sagði af ástandinu
í Marzhlíð, þeim mun alvarlegri varö Hans.
— Ég fer með þér og hjálpa þér að koma húsinu undir
þak, sagði hann.