Tíminn - 12.08.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, fðstudaginn 12. ágúst 1949
168. blatV
JJARNARBÍq
z
I Eiglukona á liest I
liaki
| (The Bride wore boots) |
1 Skemmtileg og vel leikin f
| amerísk mynö. |
| Aðalhlutverk:
Barbara Stanwyck |
Robert Cummings |
| Diana Lynn I
AUKAMYND |
í Atburðirnir við Alþingis- |
í húsið 30. marz 1949. [
| Sýnd kl. 5. 7 og 9.
JiuiiiiiiiimiiiiiiinmiiiiiiiiMiiiiMWiiiiiiiiimiiHiiiuiiu
I Nií vagga sér bár- f
| ur... |
| Bráðskemmtileg og fjörug |
| sænsk söngva- og gamanmynd. |
| — Danskur texti.
Sýnd kl. 5 og 9.
f ■ ' ........ — i
í Merkustu víðburðir ársins =
I Sýnd kl. 7. Í
Mllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
^GAMLA Bí□
i Masie í leynilög- I
rcglunni
(Undercover Masie)
| Spennandi og gamansöm =
| amerisk leynilögreglumynd. |
§ Aðalhlutverk:
ANN SOUTHERN,
BARRY SOTHERN,
MARK DANIELS.
| Sýnd kl. 5, 7 og 9. |
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinn,
N Ý J A B í Ú
| Maiusna noíaði líf-1
f stykki
Í (Mother Wore Tights) I
I Sýnd kl. 9. |
| ISver var maður- |
inn?
| Bönnuð börnum yngri en 12 ára |
| Sýnd kl. 5 og 7.
1 AUKAMYND:
I Amerísk fréttamynd, er sýn- =
| ir meðal annars viðburðina við |
| Aiþingishúsið 30. marz 1949. I
BÆJARBÍÚ
! HAFNARFIRÐI I
Fyrirmyndar-
bjáskapur
| Mjög skemmtileg amérísk i
| mynd frá Paramont.
•I Aðalhlutverk:
Í LOVETTA YOUNG,
i DAVID WIVEN,
EDDIE ALBERT.
| Sýnd kl. 7 og9.
| Sími 9184.
líiiiiiiimiimiiiiitiiiiiiMitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiit
anna
(La Femme Perdue)
I Hrífandi frönsk kvikmynd,
I sem verður ógleymanleg þeim
: er sjá hana.
I Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPDLI-BÍq
fólkið inni og skotið broddstaf að frumbýlingnum. Sögunni
um broddstafinn trúðu menn þó varla. Að frumbýlingur-
inn hefði gripið hann á lofti og skilið hann svo eftir — nei,
það hlaut að vera málum blandað.
Um þetta var margt rætt við eldana á kvöldin. Frumbýl-
ingurinn átti margs að hefna. Hingað til hafði hann ekki
hafzt að — bara látið eins og ekkert hefði í skorizt. Það
var óskiljanlegt, hve vel hann hafði hjúkrað Vönnu, þegar
hún fótbrotnaði. En kannske hafði honum þótt það lítil
hefnd að láta Lappastelpu deyja í umkomuleysi uppi á
fjalli. Kannske beið hann færis til þess að koma fram
hefndum, sem meira munaði um. Því að annars heföi hann
sigað úlfinum á Vönnu, þegar hann fann eitrið í vasa henn-
ar. Þaö fór hrollur um Lappana, er þeir minntust á eitrið.
| Níels hafði líka barmað sér yfir því, að þaö skyldi hafa
j horfiö. En söguna af því hafði Vanna ekki sagt, fyrr en
hreindýrin voru komin upp úr Ketildalnum.
j
i Hefndin vofði yfir. Jafnvel Vanna var ekki sannfærð um
góövild Hlíðarbóndans. Eitrið og heyskaðinn — það gat hafa
riðið baggamuninn. Stundum var hún meira að segja kvíða-
fyllst allra..Hún vissi, aö Lars var raungóður vinur — en
kannske var hann jafn hræðilegur andstæðingur.
Hefndin hlaut að koma. En hvernig mundi hann hefna
sín? Ýmsar getgátur voru uppi. Flestir þóttust þess fullviss-
ir, að hreindýrin fengju ekki að vera í friði. Hann kæmi
með úlfinn — því að hann átti úlí! Hann hafði kannske
tamið fleiri úlfa í vetur — stóra, gráa varga, sem ekkert
hræddust og engin vopn bitu. Allir höfðu heyrt Níels segja,
Erloní yfirlit
(Framhald at 5. slOu).
nær allt milli himins og jarðar:
allt frá því, hvernig reikna eigi
út magn það af regni, er feilur
íramaf bakka úr ákveðinni
hæð, og upp í tillögur, sem
minna nærri því á Jules Verne,
um vindmyllur með 50 metra
langa vængi. í nokkrum af
skýrslunum er skýrt frá því,
hvernig nota megi svifið í sjón-
um til manneldis, og aðrir sér-
fræðingar skýra frá því, hvernig
hægt sé að breyta eyðimörkum
Suður-Palestínu í blómlegar
byggðir, þar sem „smjör drjúpi
af hverju strái.“ Enn aðrir sýna
fram á það, hvernig hægt er
að spara milljarða dollara og
tugþúsundir smálesta af stáli
árlega, með því að nota efni,
er vernda stálið gegn ryði.
Það er ólíklegt, að allar þess-
tiilögur verði framkvæmdar
.þegar i stað, en það er mjög
mikilvægt að þær séu ræddar
á réttum vettvangi. Ef Rússi
getur kennt Bandaríkjamanni
betri aðferð við fiskveiðar, eða
Breti kennt Júgóslava betri aö-
ferð við kálrækt, hefir þegar
mikið áunnist. Vísindamenn um
allan heim bíða þessarar ráð-
stefnu með eftirvæntingu — og
það getur vel farið svo, að hún
eigi eftir að hafa úrslitaþýð-
ingu fyrir heimsbúskapinn.
rannsakað yrði hvort krafa
opinberra starfsmanna um
launabætur hefði við rök að
styðjast.“
Sannleikurinn er sá, að
Framsóknarflokkurinn lagði
fram á þingi í vetur þings-
ályktunartillögu þess efnis,
að slík rannsókn á kjörum
opinberra starfsmanna yrði
látin fara fram. Þetta veit
ritstjóri Alþbl. áreiðanlega
mæta vel, en svo mikil er
reiðin út í Framsóknarflokk-
inn, að hann vílar ekki fyrir
sér augljósustu ósannindi til
þess að geta ófrægt hann
sem mest. Svo mikil er reið-
in yfir því, að Framsóknar-
flokkurinn skuli rjúfa þá
skjaldborg um spilliivgu
braskaranna, er núv. stjórn-
arsamstarf var orðið.
En skyldi hinum óbreyttu
liðsmönnum Alþýðuflokksins
geðjast slík ritstjórn á „mál-
gagni alþýðunnar" — svona
blind og taumlaus þjónkun
við íhaldið? Kosningarnar
munu m. a. skera úr því.
íþróttir
(Framhald af 3. sUSu).
Umf. Keflavíkur, 6,21 m., 2.
Trausti Eyjólfsson, K.R. 6,02
og 3. Valdimar Örnólfsson Í.R.
5,88 m.
1 Fljiigandi morð- f
iiiginn
I (NON — STOP NEW YORK) í
1 Afar spennandi ensk saka- i
| málamynd. byggð á skáldsög- 1
1 unni „Sky Steward“ eftir Ken |
I Attiwill. i
| Aðalhlutverk: |
JOHN LODER, 1
ANNA LEE, f
FRANCIS SULLIVAN.
I Sýnd kl. 5, 7 og 9.
1 Bönnuð börnum yngri en 16 ára. |
Simi 1182. |
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
E.s.,Brúarfoss’
fer frá Reykjavík til Kaup-
mannahafnar um miðja
næstu viku.
H.f. Eimskipaíélag ísiands
& víðavangi
(Framhald á 5. síðu)
nú vera búinn að fá enn
meira á heilann en kommún-!
únista og mátti það þó ekki
Kúluvarp: 1. Þórður B. Sig-
urðsson, K.R., 12,21 m., 2.
Páll Jónsson; K.R., 11,85, 3.
Stefán Sörenson, Í.R., 11,83.
400 m. hlaup: 1. Guðm. Lár
usson, Á, 50,2 sek. (ísl. met.)
2. Þorbjörn Pétursson, Á, 56,6,
3. Reynir Gunnarsson Á, 56,8.
SIUPAÚTG6RÐ
RIKISINS
meira vera.
Seinasta dæmi um þetta
er að finna í forustugrein í
Alþýðublaðinu í gær. Þar
segir, að svo fjandsamlegur
hafi Framsóknarflokkurinn
verið opinberum starfsmönn
um í vor, að hann „hafi ekki
einu sinni léð máls á því, að
1500 m. hlaup: 1. Sigurður
Guðnason, Í.R., 4:31,0 min.,
2. Þorsteinn Friðriksson, Í.R.,
'4:31,8 og 3. Óskar Jónsson Á,
4:32,2 mín.
Kringlukast:
Clausen, Í.R.,
1.
35,49
Haukur
m„ 2.
„0 D D 0 r
Tekið á móti flutningi til
Hornafjarðar, Djúpavogs,
Torfi Bryngeirsson, K.R., 35,20 Borgarf j arðar, Vopnafj arðar
3. Ingvar Jóelsson, Í.R:, 34,10. [og Bakkafjarðar i dag.
að hvorki járn né eldur biti á Lars sjálfan.
En myndi hann láta sér nægja að tortíma hreindýrunum?
Kannske yndi hann sér inn í tjöldin eitthvert kvöldið og
villti um allt fólkið með augnaráðinu einu. Það var til
dæmis Vanna — hafði hún ekki verið undarleg í vetur?
Hún hafði stundum grátið heilar nætur, og augun i henni
voru orðin öðru vísi en í öðru fólki....
★
Á Jónsmessuhátíðinni var tvennt jaröað i kirkjugarðin-
um í Fattmómakk — lítiö barn úr nýbyggðinni við Gáuka-
vatn og Jón í Skriðufelli.
Lík Jóns hafði fundizt seint í apríl, rétt við veginn milli
Darraðarskarðs og Þokuhnjúks. Hann hafði legið á hnján-
um, eins og hann hefði verið að biðja sér griða, þegar
hann dó. Fyrst féll grunur á Lars í Marzhlið, því að frétzt
hafði, að þeir hefðu orðið samferða úr Króknum. En líkiö
var óskaddað, og seinna fannst hesturinn og sleöinn með
stuttu millibili í Darraðarskarðinu, og þá fór menn að
| gruna, hvernig þetta hafði gerzt. Þó þótti mörgum undar-
legt, að jafn kunnugur maður og Jón skyldi hafa ætlað
að leggja á skarðið í einhverri verstu stórhríð, er komið
hafði i mannamimium.
j Lapparnir gátu kannske í eyðurnar. Að minnsta kosti
litu þeir einkennllega hver á annan. Var það ekki einmitt
á þessum slóðum, sem Míkael hvarf um árið? Og dauðir
menn, sem ekki hlutu leg í vígðri moldu, gátu mörgu til
leiðar komið. Þeir gátu villt um lifandi menn og gengið af
þeim dauðum. Þeir gátu hegnt hinum seku.
j En frumbýlingunum datt ekki hegning í hug, þegar prest-
juiinn kastaði rekunum á fátæklega kistu Jóns. Og Lapp-
|arnir grétu jafnvel mest allra. Það var þó ekki af þvi, að
þeir syrgðu hann í venjulegum skilningi. Lapparnir óttuð-
|
just sjálfan dauðann og beygöu sig í duftið fyrir honum.
í þeirra augum var dauðinn vera, sem varð að auðsýna til-
hlýðilega lotningu, hver sem fallið hafði fyrir hrammi hans.
Það rikti ekki slík glaðværð á þessari Jónsmessuhátíð
sem endranær. Niðri við Lappatjöldin heyrðist varla hlát-
ur. Allir rýndu út á víkina, og öllum var hið sama í huga:
Skyldi frumbýlingurinn frá Marzhlíð koma? En það bólaði
ekki á Lars, og Löppunum varð æ órórra. Þegar í kirkjuna
kom, gátu þeir ekki fest hugann við orð prestsins. Þeir
gátu einhvern veginn ekki fylgzt með boðskap hans. Öðru
hverju litu þeir til gluggans, og margir sneru sér við, ef
kirkjudyrnar voru opnaðar og nýr kirkjugestur kom inn.
Þegar messunni var lokið, flýttu þeir sér óeðlilega mikið út,
|og það var eins og þeir yrðu undrandi, þegar þeir sáu, að