Tíminn - 08.11.1949, Síða 6

TÍMINN, þriðjudaginn 8. nóvember 1949
240 blað
TJARNARBID
Gullna borgin
(Die goldene Stadt)
2
Hrífandi falleg og ahrifamikil |
þýzk stórmynd frá Bæheimi, |
tekin í hinum undurfögru Agfa |
Wfe. g
litum.
Myndin er með scenskum texta. \
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
1
>• r> ’
N Y J A B I □
Hin stórfenglega litmynd i
með:
Sýnd kl. 9.
Tarzan og Græna i
Gyðjan
Ævintýrarík og spennandi I
Tarzan mynd. Aðalhlutverkið |
leikur hinn heimsfrægi íþrótta- i
kappi
Herman Brix
GAMLA B I □
SARATOGA
(Saratoga Trunk)
1 Bönnuð börnum innan 14 ára. |
Sýnd kl. 9.
Susie sigrar
(Susie Steps Out)
I Bráðskemmtileg og fjörug, ný,
amerísk söngvamynd.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Aukamynd:
IÐNNÁM
dönsk menningarmynd.
Sýnd kl. 5 og 7.
Hafnarf jarðarbíó
|
1 >''
s .
Kjatran O.
Bjarnason
sýnir
ÍSLENZKAR MYNDIR
kl. 7 og 9.
Simi 9249.
aiiHiiiMiMiuniiimiiiiiiiimiiiuitMntituuuuimniiHiu
Ráðskonan á
Grund
| Vegna ótal fyrirspurna verður
I þessi afarvinsæla og eftirsótta
Ígamanmynd sýnd
kl. 5, 7 og 9
I\ Tryggið yður aðgöngumiða i
tíma.
Sími 6444.
:
MlHiiHHHliiinnnunHirninru,mirimwnnnMff
Snðrænir söngvar
(Song of the South)
Skemmtileg og hrífandi fögur
kvikmynd í eðlilegum litum,
gerð af snillingnum
WALT DISNEY
Aðalhlutverk:
RutU Warrick
Bobby Driscoll 0
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
mimiiiiifmmnn
Gef mér eftir
5
konnna
= Skrautleg frönsk gaman- |
1 mynd, sprenghlægileg
: :
Michelin Presle
Fernand Gravey
Pierre Renoir
: jj
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I |
S S
iiiuiuuiiiiMiiiiiiimmiiiiiMNimmiiim^iiiiimimiiuii
BÆJARBID
í HAFNARFIRÐI [
s
I Ástarglettur og i
I
ævintýri
Brá.ðskemmtileg ensk gam-
anmynd.
Aðalhlutverk:
Anna Neagle
Michael Wilding
Tom Walls
Sýnd kl. 7 og 9
Sími 9184.
TRIPDLI-BÍÖ
Leynilögreglu-
maðurinn Diek
Tracy
(Dick Tracy)
Ákaflega spennandi amerísk
leynilögreglumynd.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
Frakkir félagar
(In fast company)
Skemmtileg amerísk gaman-
mynd um fimm sniðuga stráka.
Sýnd kl. 5 og 7.
Sími 1182.
tiiiiiiiiiiiiiHimiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiminiiiimiiimuiH
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu).
Það er óg talið, að Attlee hafi
ráðið mestu um brottvikningu
þeirra þingmanna Verkamanna-
flokksins, er ýmist voru á mála
hjá kommúnistum eða íhalds-
flokknum. Þó er iangt frá því, að
Attlee stjórni með harðri hendi.
Hinsvegar er honum ljóst, að eng-
in stjórn fær staðist, nema nokkr-
um aga sér haldið uppi.
Stefna Attlees.
Einbeitni Attlees hefir nýlega
sýnt sig í því, að hann hafnaði
ákveðnum kröfum um kosningar 1
haust, en Bevan heilbrigðismála-
ráðherra og ýmsir aðrir foringjar
flokksins beittu *sér fyrir þeim.
Það verður talið hræðslumerki af
okkur, sagði Attlee, ef við látum
kjósa nú. Við skulum bíða til vjrrs-
ins og sýna, að við þorum að láta
áhrif gengislækkunarinnar og
sparnaðartillagnanna sjást áður
en kosið er. Ef við töpum, þá skul-
um við tapa heiðarlega. En ég vil
heldur bíða ósigur en að stjórna
þannig, að hægt sé að segja, að
ekki hafi verið gert hið ítrasta til
að tryggja viðreisnina og því ekki
hlifst við að gripa heldur til rót-
tækra ráðstafana en að hugsa um
stundar vinsældir.
Svo virðist, sem brezka þjóðin
láti sér vel líka þessa stefnu
Attlees. Ýms erlend blöð sögðu, að
gengislækkunin myndi reyna á
skilning og þegnskap brezkrar al-
þýðu meira en flestar aðrar ráð-
stafanir og hún væri þar að ganga
undir eitt erfiðasta próf sitt. Það
virðist hún ætla að standast, eins
og flest hin fyrri. Og þessvegna
fylgir hún líka Attlee, þótt marg-
ir stjórnmálamenn hennar virðist
honum glæsilegri og snjallari. Hún
finnur hinsvegar, að hann er
traustur og heiðarlegur og hikar
ekki við að segja sannleikann. Þess
vegna treystir hún honum og
fylkir sér um merki hans.
Eldurinn
gerlr ekkl boð á undan lér!
Þelr, «em eru hyggnlr,
tryggja straz bjft
Samvinnutryggingum
Lækkun ríkisát-
gjaldanna
(Framhald af 5. siðu).
þær tekjur, sem af honum
fást, til greiðslu á ríkisskuld-
unum, ættu þær að geta
lækkað verulega. Þar meff
myndi vaxta- og afborgana-
greiðslur ríkisins lækka og
þannig verða lækkun á rík-
isútgjöldunum.
Ýmsir kunna að telja, aff
sumar þær ráðstafanir, sem
hér eru nefndar, séu harðar
affgöngu. En i slíkt óefni hef
ir fjárhagur landsmanna
komist, að þjóðin á enga aðra
kosti, en verstur er þó sá
að gera ekki neitt og bíða
eftir hruninu og öngþveitinu.
Verði líka ekki hafist handa
um aff draga úr ríkisútgjöld-
unum nú, kallar þjóðin í
þess stað yfir sig aukna tolla
og skatta og þaff mun reyn-
ast henni þungbærara en að
gera þær ráffstafanir, sem
hér eru nefndar. Meff þeim
skapast einmitt möguleikar
til skatta- og tollalækkunar.
X+Y.
48. dagur
7
Gunnar Widegren:
Greiðist við mánaðamót
af lestinni, segir hún og er hin viðskotaversta. Hún
fer rétt eftir átta og bíllinn bíður flautandi hérna
fyrir utan.
— Er Teresa að leggja af stað í ferðalag? spyr Stella.
Hvert er ferðinni heitið?
— Þú heldur, að ég fari að skrifa það á nefið á
þér? segir móðir hennar háðslega. — Jú, það vantaði
ekki annað.
— Jæja — fyrirgefðu forvitnina. Ég óska þér góðrar
ferðar, segir Stella og læzt vera góðvildin sjálf, en
hyggur þó á hefndir. Er frúin búin að tala við póst-
húsið eða á ég að sjá um, að bréfin verði send til
hennar.
Móðir hennar gengur í gildruna.
— Æ — ég hef alveg gleymt pósthúsinu^ segir hún.
Og svo kemur nýja heimilisfangið.
— Guð komi til, stynur Stella, rýfur sambandið í
örvæntingu og slangrar inn í krókinn, þar sem „eld-
hús“ hennar er. Nú tók þó í stóru hnjúkana, eins og
Langa-Berta var vön að komast að orði. Þetta var
sama utanáskriftin og Refur hafði skilið eftir, og hann
ætlaði einmitt í tveggja vikna leyfi með sömu lest.
Ferðinni var sem sagt heitið til Jamtalands — þang-
að, sem almannarómurinn sagði, að fólk leggði leið
sína' þegar það ætlaði að lyfta sér upp utan við sið-
ferðileg lög og rétt.
— Guð styrki mig í öllu, sem að höndum kann að
bera, sagði Stella við sjálfa sig um leið og hún lét
kaffibollana á bakkann.
FIMMTÁNDI KAFLI
Einn góðan veðurdag situr Lars heima hjá Karen
systur sinni og leggur kapal. Hann vill kvænast Stellu.
Nú veit hann loks, hvað hann vill. Ástin hefir fest ræt-
ur í hjarta hans — gildar eins og eikarrætur, segir
hann, þegar Karen lætur í ljós vantrú. Frá því þau
voru i menntaskóla hefir hún verið ráðanautur hans
og trúnaðarmaður í óteljandi ástarævintýrum og hjart-
ans málum. Þau eru tvíburar og mestu samlokur.
Hann spyr, hvort hún haldi ekki, að Stella sé stúlka
með útþrána í blóðinu. Hvort hún myndi ekki geta
lært að steikja flesk á teini, sjóða graut yfir opnu eld-
stæði í fjallaskála, hrjóta í svefnpoka undir berum
himni og klífa fjallatinda?
— Jú — aðra eins fætur og hún hefir, svarar Karen,
sem lært hefir réttu orðatiltækin. Og ég held líka, að
hún gæti orðið myndarlegasta forstjórafrú. Ekki skyldi
ég amast við því að fá hana fyrir mágkonu.
— Nú — hvað er þá til fyrirstöðu? Ég manna mig
upp strax á morgun og bið hennar í skrifstofunni, segir
hann afdráttarlaust.
— Bara eitt, Lars minn, segir Karen hlæjandi:
Manstu, hvernig gamla manninum er við þetta skrif-
stofudufl, sem hann kallar svo? Honum er ekki verr
við neitt en það, að skrifstofufólkið sé að draga sig
saman. Þú ættir að telja gamla manninum hughvarf,
áður en þú biður hennar.
— Já — en þarna hef ég hana alveg hjá mér, oft og
tíðum, og hvernig ætti ég að svo að biða. Gamli mað-
urinn.....
— Þú veizt, hvað einþykkur og sérvitur pabbi hefir
alltaf verið, og þó hefir hann aldrei verið verri en
eftir uppskurðinn, segir systir hans. Hann færi aldrei
ofan af því, að Stella hefði bara gifzt þér af því, að þú
varst háttsettur maður í fyrirtækinu.
— Hvað á ég þá að gera? stynur hann. Ég þori ekki
að láta þetta dragast. Ég bauð henni í gær að borða
með mér, en hún afþakkaði það. Hún þóttist ekki mega
vera að því. Ég bað hana þá um að borða með mér
seinna. En hún sagðist alls ekki geta þegið nein slík
boð hjá yfirmönnum fyrirtækisins. Finnst þér nema
von, að þetta taki á taugarnar?
— Ágætt hjá henni, segir Karen. Hún þykist vera
jafnoki þinn og vel það, og hún er ekki upp á aðra
komin. En eigi ég að leggja þér ráö, þá myndi ég fyrst
af öllu ráða þér frá því að leggja hana í einelti í skrif-
i
stofunum. Betra væri að bjóða henni hingað heim til