Tíminn - 28.12.1949, Blaðsíða 6

6
---’T'
TÍMINN, miðvikudaginn 28. desember 1949
278. blað
TJARNARBiD
STÓRMYNDIN
Sagan af
A1 Jolson
Amerísk verðlanuamynd byggð
á æfi hins heimsfræga söngv-
ara A1 Jolson. Þetta er hrífandi
söngva- og musikmynd tekin í
eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Larry Parks
Evelyn Keyes
Sýnd kl. 5 og 9,
JÓLAMYNDIN 1949
I frska villirósin
| Bráðskemmtileg og falleg
| amerísk söngva- og gamanmynd,
| tekin í eðlilegum litum.
Dennis Morgan
Arlens Dahl.
Sýnd kl. 7 og 9.
» r *'
N Y J A B I □
JÓLAMYND
Jólasvcinninn
(Miracle on 34th Street)
Falleg og skemmtileg amerísk f
verðlatmamynd, er sýnir sér-1
kennilegt jólaæfintýri, sem lát
ið ger gerast í stórverzluninni
,,Macy“ í New York og nágrenni
hennar.
Fyrsta flokks skemmtimynd
fyrir fólk á öllum aldri.
Aðalhlutverk:
John Pyne
Maureen O’Hara
Edmund Gvenn
Sýnd kl. 5, 7 og 9,
1
Gullæðið
| Hin sprenghlægilega og spenn
í andi ameríska gamanmynd með
bezta grínleikara heimsins:
CHARLIE CHAPLIN
Sýnd kl. 5.
GAMLA B I □
Ævintýralieiinar
(Make Mine Music)
Ný litskreytt músík- og
teiknimynd gerð af Valt Disney
í líkingu við „Fantasía". í mynd
inni leika og syngja:
Nelson Eddy
Benny Goodman
Andrew Sisters
Dinah Shore
King’s Men o. }l.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarf jarðarbíó
Þrjár röskar
dætnr
Skemmtileg ný amerísk
söngvamynd í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Jeanette McDonald
Jan Powell.
Sýnd kl. 7 og 9.
Simi 9249.
VIP:
SKÚlAfiOTUí
&
JÓLAMYND
Fedora
Framúrskarandi íburðamikil
og læsileg ítölsk stórmynd, um
stórbrotin örlög.
Hljómlistin í myndinni er
samin af hinum fræga ítalska
tónskáldi Uberto Giordano.
Danskur texti
Sýnd kl. 7 og 9.
Leynifarþegarnir
Sprenghlægileg þýzk gaman-
mynd með LITLA OG STÓRA.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBID
HAFNARFIROI |
Gleym mér ei
Hin mikið umtalaða og ógleym |
anlega ítalska söngvamynd með 1
GIGLI
Sýnd kl. 7 og 9.
Syngið með mér
(Cantata con me!)
Falleg ítölsk söngva- og skemmti
mynd með hinum heimsfræga
tenórsöngvara
GIUSEPPE LUGO
ásamt
Rubi Dalma
Aríur úr óperunum Tosca, Rigo-
letta og Stúlkunni úr vestri. —
Danskar skýringar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPaLI-BID
IIans hágöfgi
skemmtir sér
(Hofkonzert)
Afburða falleg og skemmtileg
gamanmynd í hinum fögru
Agfalitum.
Aðalhlutverk:
Elsie Mayerhofer
Erick Dondo
Hans Nielsen
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sími 1182.
fJtflutningur . . .
(Framhald af 3. slOu),
því að ekki verður komizt hjá
alþjóðlegum staðreyndum.
Sökum vanrækslu íslenzkra
gjaldeyrisyfirvalda er við-
skiptajöfnuður andlegra verð
mæta milli íslands og ann-
arra landa nú mjög óhag-
stæður fyrir oss. Hann væri
sennilega þegar orðinn hag-
stæður hefðu nauðsynlegar
ráðstafanir verið gerðar í
tæka tíð. Hann mun því fyrr
verða hagstæður, sem skiln-
ingur forráðamanna eykst
skjótar í þessum efnum. Ekki
verður til þess ætlast a'ð allir
heimalningar hafi sama skiln
ing á því, sem kunnáttumikl-
ir erlendir veraldarmenn, að
útflutningur andlegra verð-
mæta er höfuðstoðin til álits-
auka íslendinga og þeirra
eina sjálfstæðisvörn, einnig
öruggt en hægfara auglýs-
ingatæki til að auka alla
efnalega afurðasölu og vöru-
verð- Sérhver heimalningur
getur hins vegar skilið að
hagstæð fjárviðskipti and-
legra verðmæta eru æskileg.
Þess vegna eru íslenzkir rétt-
hafar neyddir til að leggja nú
höfuðáherzluna á að sýna
slíkar staðreyndir með aug-
ljósum dæmum reynslunnar.
Hér á landi hefir sú skoð-
un náð fótfestu að listamenn
séu oft draumóramenn eða
fífl, — að þeir séu margir
nokkurs konar Sölvar Helga-
synir. Ef listamaður reynir
hér að tala við menn í al-
vöru, þá hlæja menn stund-
um eins og ómenntaðir leik-
húsgestir, sem skella upp úr
við dýpstu speki og halda að
sorgarleikur sé gamanleikur.
Sumir okkar listamanna hafa
tekið þann kostinn vænstan
að látast vera fífl, að leika
fífl, til þess eins að geta bet-
ur þolaö nærveru þessara list-
snauðu manna. Það er sorg-
arlpikur.
Reykjavík, 24. nóvember 1949
Jón Leifs.
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. slðu).
jafnréttis og lýöréttinda, sem Karl
Marx og Lenin dreymdi um að
skapa. Hln blinda foringjadýrkun
minnir vissulega meira á ríki zar-
anna og Hitlers en ríki sósíalism-
ans.
Fclur íhaldill fjár-
hagsáætlunina . . .
(Framháld al 5. siðuj.
stjórnina. Og þá er það stór-
felldur ávinningur að steypa
einræði hlutaðeigandi flokks,
þótt af því leiði samstjórn
fleiri flokka. Ef menn gera
sér grein fyrir þessu og bera
saman reynsluna frá stöðum
eins og Reykjavík og Akur-
eyri, munu þeir vissulega
sannfærast um, að það er
kominn tími til þess að brjóta
einræðisstjórn íhaldsins í
Reykjavík á bak aftur-
X+Y.
..........................................."-I
84. dagur
Gu.nn.ar Wiclegren:
Greiðist við mánaðamót
ungi, sem mér geðjast að. Og þetta er kornungur mað-
ur. En hann skaut hinum öllum ref fyrir rass.
— Hvað heitir hann? spyr Stella.
— Að spyrja mig um nöfn á fólki, segir faðir henn-
ar hlæjandi. En hann var haltur — það man ég.
Stella sprettur upp með ópum og írafári, þegar hún
hefir rýnt í póstinn, sem kom á laugardagsmorgun-
inn. Hún fær bréf með stimpli hersins, og það er frá
Herbert. Kristinn Kuhlhjelm hefir séð um, að hann
fengi að vita hið nýja heimilisfang hennar. Þetta bróf
getur varla haft nema eitt að færa henni.
Hún vegur bréfið í hendi sér. Hana langar til þess
að fleygja því ólesnu. En freistingin verður yfirsterk-
ari. Samt sem áður rífur hún það ekki upp að sinni —
hún stingúr því í tösku sína. Hún vill ekki lesa það,
fyrr en gott og öruggt næði gefst.
TUTTUGASTI OG SJÖUNDI KAFLI.
„Herbert!
Ég hefi fengið bréfið frá þér. Þú baðst um svar taf-
! arlaust. Ég hefi ekki haft tíma til þess að svara því,
| fyrr en nú eftir tvo daga. En þú hefir látið mig biða
i tvo mánuði eftir svari við þeirri spurnnigu, sem þú
nú leggur fyrir mig. Mér finnst því ekki koma að sök,
þótt ég hafi ekki brugðið undir eins við.
Þú hefir sagt skýrt og skorinort, hvers vegna ég
varð að bíða. Þú þurftir að sigrast á andstöðu móöur
þinnar, og andstaða hennar varð harðari og langvinn-
ari en ella, sökum margháttaðra misbresta í fari móð-
ur minnar. Nú hefir móðir þín loks sagt, að það sé
ekki gegn hennar vilja, þótt þú kvænist mér. Hún
hefir fengið bréf frá vesalings móður minni, sem biður
þess sáran, að misbrestir hennar verði ekki mér að
fótakefli. Móðir þín hrærðist til meðaumkunar, þegar
móðir mín vitnaði til guðs og miskunnsemi hans, og
telur nú, að það sé guðs vilji, að leiðir okkar liggi sam-
an. Það var fallegt af móður minni að hugsa um mig
og framtíð mína. En það hefði þó verið betra, ef hún
hefði minnzt þess fyrr, að hún átti dóttur, sem naut
hennar eða gait.
Ég vil ekki ræða meira um það, sem liðið er. Milli
línanna í bréfi þínu sé ég, að það muni vera skylda
mín að vera þakklát fyrir það, sem lífið hefir mér að
bjóða við hlið þér. Þess vegna á ég að taka þér fegins
hendi.
En ég afþakka þá hamingju. Herbert. Ég segi nei.
Ég vil ekki giftast þér. Þú ert of huglaus. Þú þorðir
ekki að fara þínu fram gegn vilja móður þinnar, þótt
ég stæði þér til boða. Þú vildir vera viss um að hreppa
hvort tveggja — mig og Hamarsheiði. En fyrst og
fremst þó Hamarsheiði. í þeirri von, að þetta mætti
takast léztu mig bíða og bíða. Og ég lét blekkjast. Þú
bjóst við, að ég stæði alltaf kyrr á hillunni, og þú
þyrftir ekki annað en rétta út höndina, þegar þér væri
haganlegast. Manstu, hvað ég skrifaöi þér einu sinni?
Hugsaðu aldrei um þau orð? Ég skrifaði þau til þess
að reyna karlmennsku þína og hugrekki — ég vildi
vita, hvort þú þyrðir að voga og vinna. En þú kaust
fremur krókaleiðirnar, kænskuna, og þóttist vera að
sækja að settu marki. Kænska þín hefir líka borið
þann árangur, sem þú væntir. En markið, sem þú
sóttir að — það er ekki lengur þar, sem það áður var.
En þetta hefði getað endað á annan veg. Það var
meira að segjá enn tækifæri, þegar þú skrifaðir mér
síðast. Vissulega vaknaði í brjósti mínu rödd, sem
sagði nei, þégar ég las það. En samt var ég reiðubúin
til þess að auðmýkja mig, ef þú stóðst mér til boða.
Ég mundi, hve umhyggjusamur þú hafðir alltaf verið,
og ég vildi njóta umhyggju þinnar alla ævi. Því miður
er það stundúm svo um okkur konurnar, að við gleym-
um stolti okkar oft, þegar mest liggur við.
Ég beið þess yegna og beið — eftir tækifæri til þess '<
að segja já- En svo gerðust þeir atburðir, sem styrktu
mig og efidu, þegar ég var að því komin að gera ;
stærstu skyssuna, sem mér hefði getað orðið á. Ég ;
sannfærðist um sviðinn og sárindin, er sátu mér fyrir
brjósti, meðan þú hélzt að þér höndum og þagðir, stöf-
uðu ekki af ófullnægðri ást. Það var bara hégóma-
2 girnd, sem þarna var að verki. Mér sárnaði það, að