Tíminn - 28.01.1950, Qupperneq 6

6
TÍMINN, laugardaginn 28. janúar 1950
23. blað
TJARNARBÍD
California
1 I V . / S
Afar viðburðarík og spenn- J
; andi amerísk kvikmynd tekin í <
; eðlilegum litum. <
Sýnd kl. 9. Bönnuð börnum. <
Og' dag'ar koma
Áhrifamikil og vel leikin amer-
ísk kvikmynd.
Sýnd kl. 5 og 7.
Reimleikar
Sýnd kl. 3.
©FSÓTTCR
(Pursued)
Mjög spennandi, viðburðarík og
sérstaklega vel leikin amerísk
kvikmynd frá Warner Bros. —
Aðalhlutverkið er leikið af ein-
um vinsælasta leikara, sem nú
er uppi,
ROBERT MITCHUM,
ásamt Theresa Wright.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BÍÚ
IAnua Karenina j
eftir LEO TOLSTOY. — Aðal- |
hlutverk: l
VIVIEN LEIGH
Sýnd kl. 9.
t gifting'ar-
þönkum
(Honeymoon)
; Ný amerísk gamanmynd, semí
I gerist í höfuðborg Mexícórikis j
! og nágrenni hennar. s
!; Sýnd kl. 3, 5 og 7. |
! Sala hefst kl. 11 f. h. j
N Ý J A B í □
IFornar ástir
og' nýjar
La femme que j’ai le plus aimée í
Bráðskemmtileg frönsk gaman- !
niynd um ástalíf fólks á ýms- j
um aldri. Aðalhlutverk:
Arletty <
Mireille Balin S
Sýnd kl. 7 og 9. j
Gög og Gokke I
á flótta
Ein af þeim allra hlægilegustu. /
Sýnd kl. 3 og 5. j
Sala hefst kl. 11 f. h. í
Flughetjurnar
(Sky Devils)
Bráðskemmtileg og spennandi
amerísk gamanmynd. — Aðal-
hlutverk:
Spencer Tracy
Sýnd kl. 9.
Skóg'arfólk
Falleg og skemmtileg amerísk
litmynd.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
BÆJARBÍD
IHAFNARFIROI j
Mýrarkotsstelpan j
Efnismikil og mjög vel leik- <
in sænsk stórmynd, byggð á <
samnefndri skáldsögu eftir hina !
frægu skáldkonu Selmu Lagerlöf ’
— Danskur texti. —
Aðalhlutverk:
Margreta Fahlén
Sýnd kl. 7 og 9.
Simi 9184 S
Hafnarf jarðarbíó
llppreisnin á
Sikiley
Ævintýrarík og spennandi
mynd. — Aðalhlutverk:
Arturo de Cordova
Lucille Bremer
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9249.
; Vegna áskorana verður hin
vinsæla mynd
Steinblómið
Sýnd í kvöld kl. 3 og 9.
Gættn peninganna
Aðalhlutverk:
Clifford Evans
Patricia Roc
Nýjar fréttamyndir frá Politiken
Sýnd kl. 5 og 7.
Síðasta sinn.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
TRIPDLI-BID
Sally O'Rourke
Skemmtileg og spennandi am-'
erísk mynd um kappreiðar og}
> veðmál. — Aðalhlutverk:
Alan Ladd
Gail Russel
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Simi 1182.
Umim&us s.

Ræjarstjórnar-
kosning'ar nar.
(Framhald af 3. siSu).
höfnuðum frú Sigríði Eiríks-
dóttur, og svo má ekki vera.
Eg er þess fullviss að þú les-
andi góður, skoðar hug þinn
tyisyar áður en þú kýst ann-
an lista, en þann sem ber
nafn frú Sigríðar Eiríksdótt-
ur, sért þú ekki ánægður með
‘hehbrigðismál bæjarins. Haf-
irðu t. d. einhverntíma staðið
andspænis þeirri staðreynd
að hafa sjúkling innan heim-
ilisins sem þurft hefir að fá
Sjúltrahússvist, stundum mjög
aðkallandi, en ekki getað
Æ’ngið. Eins er ég alveg viss
um að þú sem móðir manst
eftir þegar þú þurftir í sárri
neyð að fá hjálp hjá Líkn.
Frú Sigríður Eiríksdóttir á
indælt heimili, þar sem hún
án efa hefði getað notið þægi
legra og kyrrlátra stunda, en
henni hefir bara ekki verið
það lagið, að standa hjá þeg-
ar verkefnin kölluðp, og hún
sá að margt þurfti skjótra
úrlausna.
Nú stöndum við andspænis
miklu vandamáli, sem eru
heilbrigðismál þessa bæjar,
við vitum að þar myndu starfs
kraftar frá Sigríðar fá að
njóta sín, þess vegna kjósum
við B-listann. á sunnudaginn-
Sigríður Björnsdóítir.
Málgagn hoimskii
og siðloysi.s.
vísku auðkýfinga eigið þið
að hafa flúið af manndóms-
leysi, og kiknað undir hug-
sjón ykkar. Á ykkur á ekki
að vera mark takandi. Þann
ig skrifa hin andlegu leiðar
Ijós Sjálfstæðisflokksins.
Að endingu þetta. Síðan ég
lcomst til vits og ára, hefi ég
aldrei séð Morgunblaðið
leggja lið góðu máli.
Eftir því sem aldur hefir
færst yfir mi,g, hefi ég sann
færzt betur og betur um það,
að eitthvað heilbrigt og gott
sé í hverjum manni, sem
(Framhald af * síga)
Morgunblaðið ofsækir. Þess-
vegna mun mér hin mesta
ánægja, að sjá persónulegt
níð um mig í dálkum Mogg-
ans. En hitt er alvarlegt mál,
ef þessu málgagni heimsk-
unnar og siðleysisins tækist
að afmanna þjóðina og gera
henni engin vé lieilög. En
svo hlýtur að fara, ef kjós-
endurnir í landinu sýna ekki
þessum mönum með atkvæði
sínu, að þeir hafa skömm á
öllu þeirra athæfi.
Atkvæðaseðillinn er eina
málið, sem þeir neyðast til
að skilja.
TENGILL H.F.
Sími 80 694
Heiði við Kleppsveg
annast hverskonara raflagn-
ir og viðgerðir svo sem: Verk
smiðjulagnir, húsalagnir,
skipalagnir ásamt viðgerðum
og uppsetningu á mótorum,
röntgentækjum og heimilis-
vélum.
WILLY CORSARY:
23. dagur
Gestur í heimahúsum
heldur ástmögur drauma hennar. En maðurinn sleppti
henni snögglega, áður en varir þeirra mættust. Hann hrökkl
aðist aftur á bak, eins og hún hefði hrundið honum af sér.
Hún grillti í andlit hans í myrkrinu. Munnurinn var
opinn, augun eins og svartar glufur. Þetta minnti hana
1 óhugnanlega á lík. Það fór hrollur um hana. Bæði meö-
jaumkun og sjálfsásökun greip hana, því að hún vissi, að
hún hafði vakið manninum von, sem var dæmt til þess
að deyja, þegar hann sá andlit hennar. Það var eins og
hún hefði sjálf orðið fyrir þeim vonbrigðum, er hún olli
manninum. Þegar hann loks tók til máis, var rödd hans
ósegjanlega þreytuleg.
— Þér verðið að afsaka, sagði hann. Ég sá yöur standa
hér og hélt, að þér væruð. .. . þér væruð önnur manneskja.
Ég hefi beðið lengi....
— Mig tekur þetta sárt, svaraði hún lágt. Ég kom hingað
til þess að tala við yður.
— Við mig?
— Já — erðu þér ekki Ríkarður Lorjé?
— Jú. +*
— Ég er frú Elsting. Ég bý í Heiðarbæ, stundarfjórðungs-
gang héðan. Ég hitti kunningja mína, læknirinn hérna og
konu hans, af tilviljun í gær, og þau sögðu mér, að Sabína
Nansen væri horfin — eða að minnsta kosti farin....
Aftur ásakaöi hún sig fyrir að særa hann og valda honum
vonbrigðum, því að nú var eins og hann eygði nýja von.
— Þekkið þér Sabínu? Vitið þér, hvar hún er? Vitið þér
kannske, hvað gerzt hefir?
Hann greip utan um handlegg hennar og hristi hana, og
orðin hrukku af vörum hans eins og högl.
Hún flýtti sér að svara: Nei — ég þekki hana ekki, og ég
veit ekkert, hvað af henni hefir orðið. En ég kom hingað til
þess að tala við yður... . Getum við ekki farið inn?
Þetta var eins og draumur — að standa hér undir lindi-
trjám i myrkrinu og tala við bráðókunnugan mann.
Hann sleppti henni snögglega.
— Auðvitað. Ég hafði ekki rænu á að bjóða yður inn.
Gerið þér svo vel. Ég er viti mín fjær af ótta. Enginn veit,
hvað komið hefir fyrir Sabínu.
Hann opnaði dyrnar.
— Má ég ganga inn á undan og kveikja ljós?
Hann fór inn í þröngan gang, opnaði aðra hurð og seild-
ist inn fyrir. Ljósið flæddi fram í dyrnar.
— Gerið svo vel að koma inn.
Ljósið féll beint á andlit mannsins. Hann var kornungur,
eins og hún hafði ímyndað sér, og eitthvað í svip hans, er
minnti á vansælt barn — eitthvað, sem upphefur allt, er
heitir aldur, því að dauði og þjáningar eru jafnaldrar
sjálfs mannkynsins.
Hann var órakaður, jarpt hárið úfið og fötin svo hrukk-
ótt, að engu var líkara en hann hefði sofið í þeim. Skór
hans voru útataðir í mold og óhreinindum. Hún þóttist vita,
að hann hefði óhreinkað þá svona í rigningunni, kvöldið
sem hann kom. Öllu þessu veitti hún undir eins athygli.
Hún sá líka, að augnaráð hans var mjög sérkennilegt, bæði
tryllingslegt og starandi. Hann var eins og blindur maður,
sem veit sig í hættu, er hann reynir árangurslaust að sjá.
Hún gekk inn í stofuna og lokaði hurðinni á eftir sér.
Hún varð undrandi, er hún kom inn. Öllu var mjög smekk-
lega fyrir komið, og gamlir bjálkarnir svo hlýlegir og vina-
legir, að henni kom það gersamlega á óvæpt. Við opinn ar-
ininn stóð rokkur, í gömlum skáp var gljáandi koparketill,
og á borðinu var fallegur, heklaður dúkur. En það var ryk
á öllu, og í tinkeri voru visin hagablóm. Öskubakkar og und-
irskálar voru full af ösku og sígarettustubbum, og þung
stybba af innibyrgðum tóbaksreyk var í stofunni.
— Væri ekki betra að opna glugga? sagði hún.
Ungi maðurinn flýtti sér að draga frá mislit gluggatjöldin
og opna gluggann. Hann tautaði eitthvað um það, að hann
hefði lokað öllum gluggum, er hann fór um morguninn.
— Ég hefi ekki verið heima, sagði hann. Ég fór til Gouda
og kom ekki aftur fyrr en seint í dag, og svo gekk ég hérna
út á ásana....
Hann ýtti til hennar stól, og hún settist. Sjálfur settist
hann ekki. Hann gat aldrei verið kyrr. Hann stakk höndun-
um í buxnavasana, dró þær upp aftur, gekk fáein skref, hall-
aði sér upp að skáp eða þili, æddi að borðinu, fitlaði við
dúkinn eða barði fingrunum í plötuna. Vinstra augnalokin
titraði í sífellu. Og samt gerði hann sér far um að sýnast
eins rólegur og honum var unnt. En barátta hans við sjálf-
vn sig var svo átakanleg, að það gekk ínu til hjarta.