Tíminn - 05.05.1950, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, föstudaginn 5. maí 1950
97. blað
TJARNARBID
í
A Yæugjum |
Vindannn
(Blaze of Noon)
Ný amerísk mynd, er fjallar um
hetjudúðir amerískra flug-
manna um það bil er flugferð-
ir voru að hefjast.
Aðalhlutverk:
Anne Baxter
William Holden
Sonny Tufts
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
N Y J A B I □
| Amhátt Araba- jj
höfðlngjans
íburðamikil og skemmtileg ný
amerísk mynd í eðlilegum lit-
um.
Aðalhlutverk:
Yvonne de Carlo
George Brent
Andy Devine
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPDLI-BID
jGissur og Rasmína
fyrir rétti
Ný, sprenghlægileg amerisk
grínmynd um Gissur Gullrass
og Rasmínu konu hans.
Aðalhlutverk:
Joe Yule
Renie Riano
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Sími 1182
Sigurför jazzins
(NEW ORLEANS)
Hin skemmtilega og vinsæla
ameríska söngva- og músik-
mynd, er lýsir fyrstu árum jazz-
ins í Ameríku.
Sýnd aðeins í kvöld kl. 7 og 9.
Ævintýrahetjan
frá Texas
(The Pabulous Texa*0
John Carroll
Catherine McLeod
William Elliott
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5.
Siðasta sinn.
í

ag
ÞJÓDLEIKHÚSID
í dag kl. 8:
Listamannaþing 1950.
A. KamrAermúsik, Einsöngur,
kórsöngur (Fóstbræður). B.
Listdans.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
3—8 í dag.
Verð: kr. 15.00 og 10.00.
★
Á morgun kl. 4.
A*)fírsnóttin
eftir
Indríða Ez'narsson.
Leikstjóri:
i Indrzðz Waage.
Up p s e 11.
Vegna hátíðahalda Lista-
mannaþings, hefst sýning á
Nýársnóttinni kl. 4 í stað kl. 8
★
Sunnudag kl. 8.
Fjalla-Eyvindur
(5. sýning)
eftir
Jóhann Sigurjónsson.
Leikstjóri:
Haraldur Björnsson.
Aðgöngumiðar seldir í dag
frá kl. 13,15—20
Pantaðir aðgöngumiðar
sækist fyrsta söludag hverr-
ar sýningar.
lliekkunin i
(Framhald af 5. slöu.)
Þess er að vænta, að þing
og stjórn athugi vel rekstrar
kostnað umræddra stofnana
áður en leyfð er næsta hækk
un á síma- og póstgjöldum.
Almenningur kann því
ekki vel, að allt hækki hjá
ríkinu, en hvergi örli á sparn
aði. X+Y
SKULAfiOTU
Ástin sigraði
(Innri maður)
Spennandi, ensk stórmynd i eðli
legum litiun, byggð á sam-
nefndrl skáldsögu, sem nýlega
hefir komið út á íslenzku.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Fjórir kátir karlar
Hin bráðskemmtilega sænska
gamanmynd. — Sýnd kl. 5.
BÆJARBID
HAFNARFIRÐI
Laun syndarinnar
Mjög áhrifamikil og athyglis-
verð finnsk-sænsk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Kirstin Nylander .
Leif Wager
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Blml 81038.
Stormur yfir
f jölliinum
(Mynd úr lífi íbúa Alpafjalla)
Fjallar um ástríður ungra
elskenda, vonbrigði þeirra og
drauma. — Danskur texti.
Aðalhlutverk:
Geny Spielmann
Mataline Koebel
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu.)
gera auglýsendur Times hlægilega
í blaði sínu. Slíkum strákapörum
er nú löngu hætt og Tide er orð-
ið hið æruverðuga rit Fortune.
EFTIR DAUÐA Haddens náði
Time eignarhaldi á gömlu tíma-
riti, sem hét Life og gerði það að
stærsta, vandaðasta og frægasta
fréttamyndablaði heimsins. Nú er
Time félagið voldugt fyrirtæki, sem
hefir árlega umsetningu, sem nem
ur 130 milljónum dollara.
Á styrjaldarárunum kom fram
nýtt viðhorf, þar sem hersveitir
Bandaríkjanna voru dreifðar víða
um heim. Hermennirnir þurftu að
fá greiðlega fréttayfirlit í aðgengi-
iegu formi. Time var eins og skap-
að til að leysa þennan vanda,
enda leið ekki á löngu þangaö til
hermannaútgáfur þess breiddust lit
um allar vígstöðvar heimsins. Eft-
ir striðslokin breyttust þessar her-
mannaútgáfur svo í útlendingaút-
gáfur, sem alltaf eru að aukast.
GAMLA B I□
Nóttin langa
(THE LONG NIGHT)
Hrikaleg og spennandi, ný, am-
erísk kvikmynd, byggð á sann-
sögulegum viðburði. Aðalhlut-1
verkin eru framúrskarandi vel
leikin af:
Henry Fonda
Vincent Price
Barbara Bel Geddes
Ann Dvorak
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang.
ENDA ÞÓTT Time sé íhalds-
samt blað, hefir það þó aldrei
lagzt á sveif með hörðustu aftur-
haldsöflunum. í negramálum hefir
það til dæmis alltaf tekið ákveðna
afstöðu gegn, kynþáttahatri. Og
enda þótt Time reyni að lauma
ýmsu dálítið lituðu í lesendur sína
með liðlegum og þokkalegum hætti
i málflutningi er það þó ómetan-
leg heimild hverjum þeim, sem les
það með athygli og gagnrýni og
hefir áhuga á þeim málum, sem
•
eru á dagskrá í Bandarikjunum.
Þegar lengra er litið má þó ef til
vill segja, að helzta þýðing alaðs-
ins sé sú, að það hefir flutt efni
og fræðslu um stjórnmál, fjár-
hagsmál og fleiri þjóðfélagsmál á
þann hátt, að lesendur skemmti-
ritanna hafa tileinkað sér það.
Á þeim grundvelli hefir svo Time
fengið dægurskemmtiritin til að
breyta efnisvall sínu verulega.
JOHN KNITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
-------------- 3. DAGUR ----------------------
sjaldan nokkrífm manni um hjálp. Hann var örlátur við fá-
tæka menn, og hann opnaði hús sitt fyrir svöngum göngu-
mönnum, sem báðu um vinnu og fyrirgreiðslu. án þess að
hrella þá með spurningum um það, sem á daga þeirra
hafði drifið.
Það voru margar hurðir á hjörum á Gammsstöðum, en
þar voru hvorki skrár né lyklar. Á þeim bæ var aðeins lokað
með slagbröndum innan frá.
Þessir slagbrandar þóttu honum þó nauðsynlegir. Það
getur verið óþægilegt að láta ókunnugt fólk ryðjast inn á
sig, hvenær sem er, sagði hann. Þar að auki var það óhjá-
kvæmilegt, að hinar mörgu stúlkur, sem hjá honum unnu,
nytu einhverrar verndar gegn áleitni karlmannanna.
Anton Jakob Möller hafði fastmótaðar og óhagganlegar
skoðanir á flestum hlutum, og kannske var dauðinn eina
gátan, sem olli honum dálitlum heilabrotum. Á fimmtugs-
afmæli sínu viðurkenndi hann hreinskilnislega, að þeim
mun meir sem „hinn óboðni gestur“ virtist nálgast, því
erfiðara ætti hann með að trúa öllu þvi, sem prestarnir og
annað fólk hefði frá honum að segja.
Það voru á sveimi hundruð sögusagna um Anton Möller.
Sumar þeirra voru varla til þess að segjast á prenti. En
allar voru þessar sögur vitnisburður um hina sérkennilegu
og stórbrotnu skaphöfn hans. í honum bjó undarlegt sam-
bland af ofsa, heilbrigðu mannviti og góðvilja.
Allir vissu, að Anton Möller var ríkur. Akrar hans voru
uppspretta auðs, og gullið streymdi að honum. Samt var
hann maður mjög sparsamur, og sérstaklega var honum
mjög á móti skapi að láta neitt fara til ónýtis. Hann var
áreiðanlegur, samhaldssamur og réttlátur, og hann fyrir-
leit óhóf og eyðslu. Eyðslusömum manni getur ekki þótt
vænt úm samborgara sína, sagði hann oft, og breytti sjálfur
samkvæmt kenningum sinum. Þó var hann oft og iðu-
lega manna gjafmildastur og örlátastur, en hann bar mikla
virðingu fyrir helgi eignarréttarins. Þess vegna fannst hon-
um það hinn svívirðilegasti tdæpur, ef einhver stal frá hon-
um. Hann varð viti sínu fjær, ef hann heyrði minnzt á
þjófnað. En hann hafði aldrei framselt þjóf í hendur rétt-
vísinnar. Það var þó ekki af því, að hann virti réttvísina
lítils — síður en svo. En honum var illa við löggæzlumenn,
og kærði hann einhvern, varð hann auðvitað að láta lög-
regluna taka við honum. Hann gat ekki fellt yfir honum
eigin dóm á eigin jörð. Þetta" nægði til þess, að hann kærði
aldrei þjóf. Á hinn bóginn vílaði hann ekki fyrir sér að
taka sér vænan staf í hönd, þramma út i fjós eða kjaga
upp á heyloft og útdeila sjálfur brotlegum manni verð-
skuldaðri refsingu. En þó að hann refsaði syndugri vinnu-
kind harðlega méð eigin hendi, rak hann hana aldrei á
dyr. Það kom ekki til mála að reka neinn úr vistinni. Ég
þekki þig orðið, sagði Anton Möller, og þú getur svo sem
verið kyrr. Vertu ærlegur þjófur, og næst þegar þú finnur,
að freistingin er að sigra þig, þá komdu til min og segðu
mér allt af létta, áður en þú stígur óheillaspor!
Það voru margir þjófar á Gammsstöðum. Joggi, Kosimó,
Lénharður, ída, Matthías — öll höfðu þau hnuplað, og öll
höfðu þau orðið að láta sér lynda, að hann flengdi þau. En
undarlegast af öllu var, að hver sá, sem hefði leyft sér að
nefna þau þjófa, hefði hlotið miklu harðari hegningu. Hann
hefði nefnilega verið rekinn frá Gammsstöðum.
Anton Möller taldi það dyggð að ljósta upp um þjóf, og
það var ill nauðsyn að refsa þjófi. En að kalla þjóf þjóf var
auvirðileg hunzka. Fólk hafði aðeins heyrt hann segja, að
væri sá á Gammsstöðum, er aldrei hefði látið neitt hverfa,
þá myndi hann taka á sig langan krók til þess að þurfa
ekki að koma nærri honum.
Það var þess vegna ekki undrunarefni, þótt heimilis-
fólkið á Gammsstöðum bæri ósvikna lotningu fyrir bónd-
anum — lotningu, sem var hæfilegt sambland af ótta og
trausti — og bæði elskaði hann og hataði hann til skiptis
og jafnvel samtímis.
Teresa Etienne hafði fyrst þennan morgun heyrt þess
getið, hve ríkur og göfugur hann var. Og henni hafði alls
ekki dottið í hug, að hún ætti þegar að kvöldi að komast
oð raun um örlæti hans. Hún rölti á eftir Röthlisberger að
byggingu, sem stóð spölkorn frá öðrum húsum, og var að
hálfu leyti hlaða og að hálfu íbúðarhús. Þar vatt Röthlis-
berger sér að ungri konu: