Tíminn - 29.07.1950, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, laugardaginn 29. júlí 1950
163. blað
TRIPDLI-BÍD
Slóttng kona !
Fjörug og bráðskemmtileg |
frönsk gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Vivian Romance
Frank Villard
Henry Guisol.
Sýnd kl. 9
MAÐURINN MEÐ
STALHNEFAIVA
Sýnd kl. 5 og 7.
N Ý J A B í □
Voika kynið
Ensk mynd, ein af hinum
frægu Paul Soskin myndum.
Aðalhlutverk:
Ursula Jeans
Cecile Parker
Joan Hopkins.
Sýnd kl. 7 og 9.
—
Skrítna
fjölskyldan
Ein af vinsælustu og allra
skemmtilegustu grínmyndum
sem hér hafa sést.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f. a.
Seinna koma
snmir dagar
Spennandi ný amerísk saka- j
málamynd. ,
Bönnuð yngri en 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.___
Sæflugnasvcitin
Óvenju spennandi amerísk
stríðsmynd.
Bönnuð yngri en 16 ára.
______Sýnd kl. 5.____!
Iíátir flakkarar
Sýnd kL 3.
Sala hefst kl. 11 f. a.
eum iini
1 ræningjahöndum
Kalli prakkari
Afar taugaæsandi saka-
mynd. Aðeins fyrir sterkar
taugar.
Aðalhlutverk:
Jack La Rue
Hugh Mac Dermott
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
(Madam Andersson Kalle)
Sprenghlægileg sænsk
gamanmynd
Aðalhlutverk:
Thor Modeen
Nils Hallberg.
,, Sýnd kl. 3 og 5.
TJARNARBÍÓ
Örlagaf jailið
(The Glass Mountain)
Skemmtileg og vel leikin
nú ensk mynd. í myndinni
syngur m. a. hinn frægi
ítalski söngvari Tító Gobbi.
Aðalhlutverk:
Michael Denison
Dulcie Gray
Tito Gobbi.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
LOKAÐ
vegna sumarleyfa
frá 15.—29. júlí.
<—»
Lokasvar
(Framhald af 4. siðu.)
sömu sporum, en félagið vant
ar dáðríka menn, hugsjóna-
menn, með hendurnar langt
fram úr ermunum, sem láta
verkin tala.
Veðurfræðingurinn segir i
grein sinni í Tímanum 12.
júlí s. 1. að hann sé hættur
ritdeilum við mig. Gott, að
vindgangurinn fari að minnka
í honum, því þar er slæmur
þefur af síðustu grein hans.
Hann má ekki saka mig um,
þó málsstaður hans sé eins
og hann er, ekki saka mig um
þó hann hafi litið vald á móð
urmálinu, ekki saka mig um
hve lítið ljós er í höfðinu á
honum, ekki saka mig um þó
hann vanti nauðsynlega geð
stillingu til að gæta sín, og
tali ekki af sér Það mun
hafa álitist mikil dirfska hjá
mér, að leggja út á ritvöllinn
gegn veðurfræðingnum um
heilsufræði. Já, ég skal viður
kenna þetta. Þetta sýnist fyr
ir mannasjónum vera eins og
hunangsfluga halsaði ljóninu
völl.
Björn veðurfræðingur, sem
hefir haldið fyrirlestur í
Reykjavik, fyrir fullu húsi,
um ristilbólgu og afleidd veik
indi, hefir skrifað mikinn
greinaflokk um krabbamein
og orsakir þess, gengur álf-
reka fjórum sinnum á dag og
fær mikla innsýn í heilsu
fræðina á þeim ferðalögum,
hefir sjálfsagt andlega yfir-
burði yfir mig. Mér skilst að
veðurfræðingurinn sé ekkert
barnaleikfang. Hjörtur heild
sali lætur ekkert á sér kræla.
Ef til vill er hann að kynna
sér nýjungar í bamasjúkdóm
um.
Veðurfræðingur segist hafa
rekið ofan í mig allt, sem ég
GAMLA BÍD
Morðinginn
Spennandi hrollvekjandi
ný amerísk sakamálamynd.
Aðalhlutverk:
Lawrence Tierney
Claire Trevor
Walter Siezak.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Bönnuð yngri en 16 ára
hefi skrifað í Tímann um mál
efni Náttúrulækningafylags-
ins. Sannleikurinn er, eins og
háttvirtir lesendur blaðsins
munu minnast, að hann hefir
ekki rekið neitt ofan í mig,
enda ekki hægt, þvi ég held
sannleikanum fram. Sjálfur
hefir hann skotið sér undan
að svara fyrirspurnum mín-
um um mikilsverð atriði. Nátt
úrulækningafélagið er opin-
bert félag, sem á að starfa
fyrir opnum tjöldum í öllum
atriðum, sem máli skifta.
Kveð ég svo Björn veðurfræð
ing og segi: Vertu blessaður
og sæll. Hittumst heilir I
haust, því þá mun ég sækja
um upptöku í Náttúrulækn-
ingafélag Reykjavíkur.
Pétur Jakobsson
Gerist áskrifendur að
7
^simanum
3ÆJARBÍD
HAFNARFIRÐI
Lng ást
(To young to know)
Skemmtileg amerísk kvik-
mynd um ástir og barnaskap
ungra hjóna.
Joan Leslie
Robert Hutton.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
---------------r»r„*
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. siðu.)
urgöngu bandamanna inn í
París. Sagan segir, að við slíka
viðhöfn hafi enginn hershöfð-
ingi fengið eins marga kossa
á vangann og Walker við þetta
tækifæri.
Þennan sama dag bárust hon-
um líka heiðursmerki úr öllum
áttum, því að sigurinn við Metz
var rómaður um allt. Meðal
annars barst honum frá Moskvu
„heiðursmerki styrjaldarinnar
í þágu föðurlandsins." Það skal
látið ósagt, hvort hann skreytir
brjóst sitt með þeirri orðu í
Kóreustyr j öldinni.
Eftir heimkomu sína til Banda
ríkjanna 1946 hefur Walker
verið yfirmaður 5. hersins með
aðsetri í Chicago. Á síðari árum
hefur hann oft verið kvaddur
til Washington á þýðingarmikl
ar hernaðarráðstefnur þar.
Amerísku skriðdrekarnir eiga
aðeins eina leið, sagði Walker
í orrustunum í Normandi:
Áfram, áfram.
Reynzlan sýnir, hvort honum
tekst að framfylgja þessu kjör-
orði sínu í Kóreu.
JOHH KBITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
I-------------- 66. DAGUR -----------------------
hans var slokknaður. Lífið var honum leitt. Ástin, sem hann
hafði lagt á Teresu stjúpmóður sína, hafði tært hann og
bugað.
Þegar Gottfreð Sixtus fékk þetta bréf, spurði hann Teódór
vin sinn ráða. Teódór lagði að honum að fara heim. Hann
mætti líka vera þakklátur, því að námið væri orðið honum
kvalræði. Kannske yrði hann betri bóndi en lögfræðingur,
og þar að auki væri það skylda hans að verða við óskum
föður síns.
Gottfreð lét sér þennan úrskurð Teódórs vel líka. Hann
bjó um föggur sínar og hélt til Gammsþorps meö næstu lest.
Endurfundir þeirra Gottfreðs og Teresu voru næsta kulda-
legir. Það gat varla heitað, að þau heilsuðust með handa-
bandi. En það var undarleg glóð í flöktandi augum Gott-
íreðs. Teresa vísaði honum þegar inn til Antons Möllers og
lét þá talast við í einrúmi.
Gottfreð hafði gert sér í hugarlund, að móttökurnar yrðu
á annan veg. Hann hafði ímyndað sér, að Teresa heilsaði
honum fagnandi. Hann varð fyrir miklum vonbrigðum. Hún
stóðst ekki samanburð við þá Teresu, sem hafði tekið sér
bólfestu í huga hans. Þetta var ekki sú Teresa, er hann hafði
skrifað öll bréf sín.
Teresa reyndi á allan hátt að láta fara sem bezt um Gott-
freð. Hann skyldi ekki geta kvartað yfir neinu á Gammsstöð-
um. En af mikilli lagni forðaöist hún að vera nokkra stund
ein í návist hans.
— Teresa, sagði hann allt i einu einn daginn. Ertu hætt
að lesa?
Hún varð vör við ásökunarhreiminn í rödd hans. Það var
eðlilegt, að hann spyrði hana þessarar spurningar. Það
hafði farið færra þeim á milli síðan hann kom til Gamms-
staða en meðan hann var fjarverandi.
— Nei, svaraði hún. Ég les, þegar tómstundir gefast. En
ég er mjög áhyggjufull vegna heilsufars föður þíns. Ég ætla
ekki að láta mitt eftir liggja, ef hann gæti fengið heilsuna
aftur. En mér skilst, að aðeins uppskurður geti bjargað
honum. En hann vill ekki leggjast á skurðarborð. Ég verð
að sitja hjá honurh frá morgni til kvölds og hlynna að hon-
um. Hvenær gæti ég lesið, meðan hann er svor/a þungt
haldinn?
Hún þagnaði skyndilega. Hvers vegna sagði hún allt
þetta? Eins og hann vissi þetta ekki eins vel og hún.
Hann hló einkennilega og hvessti á hana augun. Hún
gat ekki áttað sig á því, hvort heldur þau voru blá eða græn.
En þau voru djúp, ósegjanlega djúp. Hann virti fyrir sér
augnabrúnir hennar og hinn mjúka ávala kinnanna. Hvað
var faðurt við þessa drætti? Hvers vegna þykir mér hún
svo yndisleg? Hvað hefir rænt mig ró og réttu ráði? Þannig
hugsaði hann.
— Það var gottvað vera kominn heim aftur, sagði hann,
og um leið setti að honum undarlega velgju. En ég sé samt
ekki, hvað ég á að gera hér. Ég hefi þegar gert það, sem
gera þarf. Reikningar Röthlisbergers eru réttir.
— Ég er viss ufri, að faðir þinn er þér þakklátur, sagði
Teresa.
Hún fór út úr þerberginu, hljóp niður stigann og inn í
eldhúsið. En hann stóð kyrr og horfði á eftir henni. Ósjálf-
irátt strauk hann-hendinni um ennið. Var þetta Teresa?
spurði hann sjálfan sig. Eða einhver önnur kona? Er þetta
allt, sem hún heífr lært af bókunum frá mér?
Með frábærri lipurð tókst Teresu að lægja eldinn, sem
brann í brjósti hins unga aðdáanda hennar. Hún bjó yfir
eigínleikum, sem hún vissi varla af sjálf. Hún hafði verið
orðin kvíðin. Kannske hafði það verið rangt að láta Gott-
freð koma heim. Kannske tefldi hún sjálfri sér í hættu.
Litlu seinna varð Teresa þess vör, að hann var tekinn að
breyta hátterni sínu. Hann stóð ekki lengur í stigum og
krókum og beið hennar. Henni létti stórum, er hún upp-
igötvaði þetta, en samt var hún ósegjanlega hrygg.
Hún forðaðist herbergin uppi, og dvaldi allar stundir i
sjúkrastofunni eða i sínu eigin herbergi, er var við hliðina á
henni. Þar mataðist hún. Þetta lagðist samt þungt á hana.
Var henni nú bönnuð öll gleði um aldur og ævi? Hann
hafði ekki sagt eitt einasta orð henni til hróss og hugg-
unar, og þess hafði hún þó vænzt. En hún mátti ekki hætta á
neitt. Hún mátti ekki seiða fögur orö af vörum hans. Henni