Tíminn - 31.01.1951, Síða 6

6
TÍMINN, miðvikudaginn 31. janúar 1951.
25. blað.
La travlata
Amerísk mynd gerð æftir
hinni frægu óperu Verdis.
Sýnd kl. 7 og 9-
Silfwrsiioriim
Sýnd kl. 5
TRIPOU-BÍOj
Kreutzorsonatan I
j Austurbæjarbíó
Sægammnrinn
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
Sterki drengurinn
frá Itostou
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
Ný argentísk stórmynd byggð
á samnefndri skáldsögu eftir
Leo 'Tolstoy, sem komið hefir
út í ísl. þýðingu.
Bönnuð innan 14 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Gullræningjarnir
Sýnd kl. 5

NÝJA BÍÓ
Sigurvegarinn frá
Kastalíu
(Captain form Castile)
Stórmyndin fræga, í eðlileg-
um litum.
Aðalhlutverk:
Tyrone Power
Jean Peters
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð innan 14 ára
BÆJARBiO
HAFNARFIRÐI
Bom í lierfijánustu
Bráðskernmtileg sænsk gam-
anmynd.
Aðalhlutverk:
Nils Poppe
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
JryíuAjusigSoéluAsuzA. etií áejtaAJ
0uu/elGxíu? %
Bergur Jónsson
Málaflutningsshriístofa
Laugaveg 65. Siml 5833.
Helma: Vitastlg 14.
Askr iftarsímf i
TIMIIflV
2323
Gerizt
áskrifendnr.
TJARNARBÍÓ
Krjár ungar
bl«»mar«»sir
Tvvo blondies and að redhead
Bráðskemmtileg amerísk
söngva- og músíkmynd.
Aðalhlutverk:
Jean Porter,
Jimmy Lloyd.
Tony Pastor og hljómsveit
hans leika í myndinni.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
IVnefalcikapp-
inn
(The kid from Brooklyn)
Aðalhlutverk:
Danny Kaye
Virginia Major
og dansmærin
Vera Erlan
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ'
California'
Afar spennandi og viðburða
rík amerísk stórmynd í eðli-
legum litum.
Barbara Stanwyk,
Ray Milland,
Barry Fitzgerald.
Sýnd kl. 5, 7 óg 9.

MUAIÐ:
Auglýsingasími
TÍMANS er
»1300
♦♦♦»»»♦♦♦♦♦♦♦♦
fsaflagnlr — Viðgerðlr |
Eaftækjaverziunln
LJÓS & HITI h. f.
Laugaveg 79. — Síml 51841
I ELDURINNj
| gerir ekkl boð á undan sér. |
I Þeír, sem eru hyggnlr, |
trygffja strax hjá
[ Samvinnutrygginguni I
iimiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiMiiiiimiiiiniiiii
VIDSKIPTI
HÚS • ÍBÚÐIR
LÓÐIR • JARDIR
FASTEIGNA
SÖLIJ
MIÐSTÖDIN
Lækjargötu
10 B
SÍMI 6530
Erlcnt yfirlit
(Framhald af 5. síOu.) ,
Kinverjar þurfa því enn að stór
auka her sinn í Kóreu, ef þeim
á að verða sigurs auðið.
Skoðun, sem nýtur
vaxandi fylgis.
Þeir bandarískir stjórnmála-
menn, sem hafa krafizt brott-
flutnings hersins frá Kóreu, láta
nú minna til sín heyra en áður.
Þeirri skoðun virðist vaxa fylgi,
að það sé ávinningur fyrir
Bandamenn, þótt þeir vinni ekki
sigur í Kóreu, að geta bundið
þar um nokkúrn tíma mikinn
kínverskan herafla, því að Kín-
verjar geta þá síður komið því
við að ráðast á Indo-Kína og
Formósu og lengri tími gefast þá
til þess að styrkja varnirnar þar.
Þeirri skoðun eykst líka fylgi,
að Kínverjar kunni að verða
fúsari til samninga, er þeir kom
ast að raun um, að þeir geti
ekki unnið auðunninn sigur í
Kóreu. Of mikil undanlátssemi
nú geti því aöeins spillt fyrir
því, að Kinverjar fáist siðar til
að gera sanngjarna samninga.
Þess vegna skipti nú mestu að
sýna festu, en forðast hins veg-
ar allt, sem gefi Rússum nýtt
tilefni til að espa Kínverja upp.
Sennilega verður það þetta við-
horf, er kemur til með að marka
næstu ákvarðanir stjórnmála-
nefndar S. Þ. varðandi Kóreu-
deiluna.
Cjina ^JCauó:
Fyrirs|Msrnir til . . .
(Framhald af 5. sífai.)
að geta hjálpað til að upp-
lýsa það, hve rættlætanleg-
ar eru þær árásir, sem Mbl.
heldur nú uppi gegn verð-
gæzlustjóra.
Æsiskrifum Þjóðviljans
um verðgtpzlusijóra í gær er
óþarfi að svara frekar en
gert hefir verið. í þessum
skrifum kemur hins vegar
fram athyglisvert atriði, sem
sýnir af hvaða toga þau eru
spunnin. Þjóðviljinn heldur
því fram, aö Olíufélagið njóti
betri aðstöðu en hinar olíu-
verzlanirnar. Það eru hags-
munir þeirra, sem Þjóðvilj-
inn er hér raunverulega að
berjast fyrir. Milii Þjóðvilj-
ans og þeirra hafa alltaf leg-
ið leyniþræðir, síðan annar
olíuhringurinn yfirtók Nafta
af Einari Olgeirssyni og fé-
lögum hans.
SKIPAUTG6KO
RIKISINS
Ármann
til Véstmannaeyja í kvöld. —
Vörumóttaka í dag. —

■*
ÞJÓDLEIKHÚSÍD
Næsta sýning á fimmtudag
í febrúar:
FRUMSÝNING
Flekkaðar hendur
eftir Jean Paul Sartre
Leikstjóri: Lárus Pálsson
★
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15 til 20.00 þriðjudag, mið
vikudag og fimmtudag. Tek-
ið á móti pöntunum í síma
80000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
20
Tómas fór fyrst inn í klefann, sem konuröddin hása hafði
borizt úr. Þetta var einn af ódýrustu klefunum á „Kólumb-
íu“ — sex rúm og enginn gluggi. Raflj ós lýsti klefann, og
vindsnælda suðaði yfir hurðinni.
í einu efri rúmanna lá hálfvaxinn drengur á maganum
og las í bók. Hann studdi niður olnbogunum og lét höfuðið
hvíla í höndum sér, en stakk fingrunum í eyrun. Hann leit
snöggvast við, er Tómas og Marta komu inn og heilsaði
kurteislega, en stakk svo fingrunum undir eins í eyrun aft-
ur og grúfði sig yfir bókina.
— Hvers vegna farið þið ekki út á þiljur og andið að ykk- j
ur hreinu lofti? sagði Tómas undir eins í sama tón og hann
var vanur að nota við fátæka sjúklinga sína heima. Maður á
að kappkosta að anda að sér hreinu lofti, meðan maðuj- er
heilbrigður.
Á rúminu gegn dyrunum sat kona með spihi hendi. „yar
það svo nauðsynlegt að liggja yfir spilum, meðan sólin skein
glaðast á þilfarinu hugsaði Tómas. Konan var fremur lag-
leg, eb hún leit kuldalega, að ekki væri sagt óvihgjTCTnlega
til gestanna. Hún hét Pála Fabian og var á leið. tÍLfiaadá-
ríkjanna til þess að heimsækja mann sinn.
Tómas spurði nokkurra spurninga: hve lángt var siðan
hún hafði séð mann sinn eg annuö'þ’ékiffiáttafcr'Höh^syaT-
aði dræmt. \ / /
— Ég er ekki veik, sagði hún svo önuglega. Hér- þa-rf eng-
an lækni. Ef þér viljið endilega eitthvað gera, þá talið við
frú Weber.
Um leið og hún sagði þetta, benti hún með miklum til-
burðum á næsta rúm.
Þar hvildi lítil kona í drifhvítum náttkjól. Andlitið ;var
hrukkótt og tekið og nefið mógult og hvasst. í gegnum
þunnt, hvítt hárið mátti gerla sjá höfuðsvörðinn. Frú Weber
var á leið til sonar síns. Hann fór til Vesturheims fyrir ,tutt-
ugu og fimm árum, kvæntist þar og eignaðist börn, og börn-
in uxu úr grasi. Ár eftir ár hafði hann heitið því að konía
heim, og ár eftir ár hafði liðið, án þess að hann efndi lof-
orö sitt. Og nú hafði móðir hans tekið spariskildinga sína,
búizt sjálf að heiman og stigið á skipsfjöl, svo að hún fengi
þó að sjá drenginn sinn, áður en hún dæi.
— Ég gat ekki beðið hans lengi úr þessu, sagð ihún.
En hún var samt furðu hress — hafði bara háttað af því,
að hún hafði ekkert að gera. Og svo vildi hún ekki vera fyr-
ir börnunum, er þau væru að leikjum sínum.
Það var reyndar ekki nema eitt barn í klefanum. Það var
lítil telpa, sem hásróma konan skammaði hástöfum. En allt
í einu þagnaði konan, leit á systur Mörtu og mælti:
— Það myndi jafnvel engill missa þolinmæðina, ef hann
ætti að fara langferð með fjögur börn!
Emma Lensch var sem sagt með fjögur börn. Kom frá
Posen og ætlaði til Oklahoma. Maður hennar haföi fariö
þangað fyrir sex árum. Það var óró í blóðinu — þess vegna
rauk hann þetta. Þeim hafði alls ekki liðið illa í Posen.
Hún hafði rekið ritfangaverzlun, er hún haíði erft eftir
föður sinn, og rekið svo vel, að hún gaf allVæfián hagnað.
Hún hafði líka kennt bifreiðaakstur. En þegar maður henn-
ar kom heim úr heimsstyrjöldinni, var hann stygglyndur
og sífellt óánægður. Skapsmunir henhar höfðu líka farib
versnandi í sambúðinni við manninn. Loks hélt hann áð
heiman. Árum saman hafði hún ekkert af honum frétt. Húh
hafði orðið að þræla baki brotnu fyrir börnunum. En svo
kom bréf einn góðan veðurdag. Maður hennar hafði eign-
ast bújörð í Bandaríkjunum — akur, engi, hlöður og pen-
ingshús. Nú vildi hann, að konan kæmi yfir hafið meö börn-
in. Þess vegna hafði Emma Lensch selt ritfangaverzlunina
sína, húsið og innanstokksmunina.
— Það þarf kjark til slíks, sagði*Tómas vingjarnlega.
— Var þetta kannske ekki rétt gert? hvæsti Pála Fabian
illilega. Átti hún kannske fremur að burðast með þessa búð,
þar til hún gafst upp? Og láta manninn, sem strauk frá
henni, eyða eignum sínum í Ameríku í annað kvenfólk?
Nú tók Emma Lensch málstað manns síns. Hapn var í raun
inni ágætismaður, og það var fyrir hans hvatningu, að hún
tók sig upp og réðst til þessarar ferðar.
Börnin voru öll hraust. Hér var María litla, og Fransi lék
sér frammi í ganginum. Milla vár elzt — hún hafðist við
uppi á þilfari, því að þar var hátalari, og telpan var alltaf
þar, sem hún gat heyrt hljómlist og horft á annað fólk.
Fjórða barnið var Georg, drengurinn, sem grúfði sig yfir
bókina. ’• ♦■•**•*♦ <