Tíminn - 02.02.1951, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, föstudaginn 2. febrúar 1951.
27. blað.
La traviata
Amerísk mynd gerð eftir
hinni frægu óperu Verdis.
Sýnd kl. 7 og 9.
Silfursporinn
Sýnd kl. 5
TRSPOU-BÍÓ
Kreutzersonatan
Ný argentísk stórmynd byggð
á samnefndri skáldsögu eftir
Leo Tolstoy, sem komið hefir
út í ísl. þýðingu.
Bönftuð innan 14 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Gullræuingjarnir ]
Sýnd kl. 5
NÝiA BIO
Sigurvegarinn frá
Kastallu
(Captain form Castile)
Stórmyndin fræga, í eðlileg-
um litum.
Aðalhlutverk:
Tyrone Power
Jean Peters
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð innan 14 ára
BÆJARBIO
HAFNARFIROI
Leikfélag Hafnarfjarðar
„Kinnahvols-
systur“
sýning kl. 8,30.
Sími 9184.

dryiuA/usUjJ O&uAnxiA elu tfejtaAJ
&uu/eUí$u/%
Bergnr Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Síml 5833.
Heima: Vltastlg 14.
Askr iftar sín>l x
T I Mí 11¥ IV
2323
Gerlzt
áskrifendnr.
Austurbæjarbíó
Barátta laml-
nemnnna
Sýnd kl. 5 og 7.
KABARETT VÍKJNGS KL. 9
tUllllllMIIMM ••••*•*
TJARNARBIO
I»rjár nngar
hlómarósir
Two blondies and að rcdhead
Bráðskemmtileg amerísk
söngva- og músíkmynd.
Aðalhlutverk:
Jean Porter,
Jimmy Lloyd.
Tony Pastor og hljómsveit
hans leika í myndinni.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta.sinn.
GAMLA BÍÓ
Skakkt ReiknafS
(Dead Reckoning)
Spennandi ný
leynilögreglumynd.
amerísk
Aðalhlutverk:
Ilumphrey Bogart,
Lizabeth Scott.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
-n»nm»«n»wiui»Mii»uii«»nu »»»iii«hiiih»w——1
lMUItlllltlHMIHM|IHrUIIHMH»'A-‘-“’ii»Hl>»ftfc*M»«KW»MM
HAFNARBÍÓ
Jazzinn heillar
Nýjar amerískar jazzmyndir.
Margar þekktustu hljóm-
sveitir Ameríku leika. Einn-
ig koma fram Andrew List-
ers, Ribz Brothers, Deanna
Durbin o. fl.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan
16 ára.
MUNIÐ:

Anglýsingasími
TtMAIVS er
81300
M =
1
| Raflagnlr — VlðgerSlr j
Raftækjaverzlunln
LJÓS & HITI h. f.
I Laugaveg 79. — Sfmi 5184 j
j ELDURINNI
í gerlr ekkl boð á undan sér. |
| Þelr, sem eru hyggnJr, i
tryggja strax hjá
í Samvinnutryggringum i
rilllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIKIIIIIIllllMIIIIHIIimilllHllllií
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðvi.)
um. Líf hans var áberandi.
Hann var fremsti maður á fund
um og ráöstefnum og veizlum,
en hann var einstæðingur í
miðri hringiðunni, — viðkvæm-
ur, hjáipfús og vinfastur, — en
einmana þó.
í stjornmálum gerði hann á-
ætlanir bæði til langs og
skamms tíma, en hann var
ekkert að túlka þær fyrir öðr-
um. Hann skrifaði margt í vasa
bókina frægu, en hana fékk
enginn að sjá. Hann sagði ekk-
ert frá því, hvaða spil hann
hefði á hendi, en lofaði öðrum
að tala eins og þeim sýndist.
Hann hlustaöi og dró sínar á-
lyktanir af því, sem hann
heyrði og sá, en sagði fátt.
Hann hafði forustu í stjórn-
málunum. Og hann gætti þess
alltaf, að flokksskipulagið færi
ekki í ólestrí.
Hann tók við forustunni um
páskana 1920, þegar Kristján
konungur tíundi lét ráðuneyti
Zahles fara frá völdum í trássi
við þingræðislegar reglur. Hann
mótaði Odense-yfirlýsinguna
1923 með það fyrir augum, að
jafnaðarmenn næðu stjórninni
eftir næstu kosningar, eins og
líka varð. Hann skapaði stjórn
sinni öruggan starfsgrundvöll
1929 í samstarfi við radikala og
þannig hófst umbótaskeiðið
mikla, sem stóð fram að styrj-
aldarárum.
Flokkur minn.
Jóhannes V. Jensen spurði á
sextugsafmæli Staunings 1933,
hvar menn hefðu séð þjóðar-
einkenni sameinast betur í ein-
um manni. Samkennd Staun-
ings með stétt og flokki kemur
fram í því, sem hann sagði
sjálfur 1939: Það er flokkur
minn, sem hefir brotið leiðina.
Það er flokkur minn, sem hefir
orðið alþýðunni vörn og veitt
hennar áhugamálum fulltingi
og bætt lífskjör almermings. Ég
hefi unnið með þessum flokki,
sem frá æskuárum, frá bernsku
minni, var minn flokkur, skóli
minn og það tæki, sem ég vissi
að átti að hef ia stétt mína til
sæmilegra lífskjara.
Þegar stríðið hófst var Staun
ing bugaður maður og sumar
ákvarðanir hans hafa sætt
gagnrýni, en „með yfirburðum
sínum tókst honum með lipurð
og lempni að halda nazistum
frá ríkisstjórn," segir H. C.
Hansen í kaflanum um Staun-
ing á hernámsárunum.
Snemma árs 1942 varð Staun-
ing alvarlega sjúkur og andað-
ist í maí það ár, 69 ára gamall.
Læknir hans, bæði i þeirri legu
og áður, segir í niðurlagskafla
bókarinnar: Stauning var ein-
hver merkilegasti maður, sem
ég hefi þekkt.
Frímerkjaskipti
Sendið mér 100 íslenzk frf-
merki. Ég senili yður um hsei
200 erlend frimerki.
JÖN 4GNARS.
Frímerkjaverzlun,
P. O. Bgx 356, Reykjavlk-
Gina ^J\anó:
í

gg
WÓÐLEÍKHÚSID
Föstudag kl. 20.00:
Flekkaðar hendur
2. sýning.
★
Laugard kl. 20
Dlýjársnóttin
★
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15—20, daginn fyrir sýn-
ingardag og sýningardag. —
Tekið á móti pöntunum.
Símí: 80 000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
22
Það var þó gamli maðurinn, sem athygli Tómasar beindist
einkum að. Hann var undarlega höfuðstór, og efri hluti
líkamans var einnig mjög fyrirferðarmikill. Hárið var svart
og úfið og aðeins lítið eitt farið að grána í vöngum, en and-
litið stórhrukkótt og veðurbitið. Augnabrúnirnar voru mikl-
ar og loðnar, augun lítil og gáfuleg, en munnurinn hvarf í
svart skeggið. Hann var í litlausum vaðmálsjakka, með
óhreinan flibba og gamla og gauðslitna skó á fótum. Það
var eitthvað í fari þessa manns, sem vakti ósjálfrátt lotn-
ingu og skaut jafnvel skelk í bringu. Hann bar svip af göml-
um sjóræningja, en þó leyndi sér ekki, að. hann átti ekki
síður til í fari sínu mildi en hörku.
— Þér eruð auðvitað veraldarvanur maður, læknir, ságði
gamli maðurinn án þess að kynna sig. Viljið þér gera svo
vel að segja þessari telpu, sem ekki vill hlusta á það, sem
ég segi, hvernig á að halda olnbogunum, þegar maður situr
að snæðingi? - ■ •
i — Þétt að síðunum, sagði Tómas, steinhissa- á þessari
ósk gamla mannsins.
— Þarna heyrirðu, asnakjálkinn þinn! Þétt að síðunum!
sagði gamli maðurinn sigri hrósandi. Kurteist fólk breið-
ir ekki úr sér við matborðið.... Ég hefi nefnilega lofað
henni að kenna henni góða siði, meðan við erum hér sam-
an á skipinu, sagði gamli maðurinn og sneri sér að Tómasi.
Hún segist vilja verða heimskona, þessi telþukrakki!
— Já. Það vil ég, hrópaði telpan, og svört augu hennar
funuðu. Það þýðir ekki að segja, að ríka fólkið sé betra en
það fátæka. En ég vil lika læra að lifa og leika mér. Ég
á að fara vestur í Oklahoma, þar sem bara eru hænsni og
gæsir. En ég ætla að strjúka og fara til New York, og þar
ætla ég að verða fín.
— Enn stingur þú upp í þig hnífnum og sluprar súpuna,
svo aö það heyrist alla leið inn í íbúð skipherrans, sagði
gamli maðurinn. Og* þegar þú hreyfir þig, þá dillarðu bak-
hlutanum eins og gömul gæs, svo að allir halda....
— Hvers vegna ertu með svona óhreinan flibba, úr því
að þú kannt skil á öllu? hrópaði telpan. Og það eru blek-
slettur á fingrunum á þér, Maríus — þú varst líka með þær
í morgun. Hvers vegna þværðu þér ekki, því að nóg er af
vatnskrönum?
— Ég verð einhvern veginn að sýna lítilsvirðingu mína
á umheiminum, sagði gamli maðurinn ofurrólega.
Milla Lensch bar höndina fyrir munninn og hló.
— Heldurðu, að ég trúi því, að þú gangir á götugum
skóm bara til þess að ergja aðra? Hvers vegna ertu þá í
þriðja farrými?
— Vegna þess, að hér er ekki-fjórða farrými, sagði gamli
maðurinn brosandi.
Það þurfti sannarlega fávizku barns til þess að skilja það
ekki, að Maríus var fátæklegur sökum fátæktár áirihar —
og hafði þó einhvern tíma verið betur settur. Hann hlaUt
einhvern tíma að hafa haft talsverð völd — maöur varð
þess ósjálfrátt var. Maður varð sannfærður um það, í hvert
skipti sem hann opnaði munninn.
— Ég veit ekki, hvað ég vildi til þess vínna að vera rík
og ferðast í fyrsta farrými, hrópaði Millá. Jáfrivel þött það
væri ekki nema einn dag.... Æ, læknir — bjóðið mér að
drekka með yður te, svo að ég fái að sjá ríka fóikið,.
Tómas sagðist því miður ekki geta boðið henrii i te, því að
hann væri sjálfur boðinn til tedrykkjú.
— Hver bauð yöur? spurði hún frökk. Verður þar fólk,
sem gaman er að sjá?
Tómas kinkaði kolli.
— Til dæmis Burtlett, og einn ríkasti maðui1 veraldarinn-
ar, Stefanson.
— Stefanson, hvíslaði Milla lágt, eins og hún væri að
byrja á töfraþulu. Stefanson — bara, að ég fengi aö sjá hann.
Er hann gamall og ljótur? Og er konan hans með honum?
Tómas gat varla varizt brosi. Þarna sat þessi gelgjulega
stelpa, og var þegar farin að gera sér í hugarlund, að hún
gæti náð tangarhaldi á Stefanson. En slík ósk leyndist
sennilega í huga flestra kvenna á skipinu. En engin var þó
jafn sneydd öllum sigurlíkum og vesalings Milla litla. Það
voru engin líkindi til þess, að hún fengi einu sinni að sjá
hann.
í Þessari andrá henti óhapp þau systur Mörtu og
manninn, sem hafði boðið henni upp. Hann hrasaði óvænt,
og þau slengdust bæði á gólfið, rétt við fæturna á Tómasi.
Hann flýtti sér til þeirra og hjálpaði þeim að rísa á fætur.