Tíminn - 30.06.1951, Blaðsíða 6

Tíminn - 30.06.1951, Blaðsíða 6
TÍMINN, laug'arðaginn 30. júní 1951. 144 blað. Lokað til 14. jjúlí vegna simaarleyfíi TRIPOLI-BÍÓ Vmlað með sálir (Traffic in Souls) Mjög spennandi frönsk mynd «lum hina illræmdu hvítu i iþrælasölu til Suður-Ameríku. Jean-Pierre Aumont, Kate De Nagy. Bönnuð innan 16 ára. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 1 e. h. NÝJA BÍÓ DoIIys-systur Hin bráð-skemmtilega og íburðarmikla stórmynd í eðli legum litum. Aðalhlutverk: Betty Grable, June Haver og John Payne. Aukamynd: BRAZILÍUMTNDIN Kvikmynd í eðlilegum litum um kaffiframleislðu. Sala hefst kl. 1 e. h. Sýnd kl. 5 og 9. BÆJARBÍÓ HAFNARFIRÐI Eldur ojs brenni- steinn Mjög spennandi ný amerísk gowboymynd í litum. Rod Cameron, Waíter Brennan, Forrest Tucker. Bönnuð innan 16 ára. Sýnd kl. 7 og 9. Sími 9184. Sýnd kl. 0. ÓLI UPPFINNINGA- MAÐUR Litli og Stóri Sýnd kl. 7. Sími 9184. JmulHLrUfjoéíulnnk. otu áejtaV 0Uu/eu<4tc/fy Hðfum efnl til raflagna. Raflagnir 1 mlnni og stæri hús. Gernm við straujárn og v önnur heimilistæki Raftækjaverzlunin LJÓS & HITI II. F. Laugaveg 79. — Sími 5184. «----- Ansturbæjarbíó Á vegnm íiti Bönnvð innan 16 ára. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 1 e. h. TJARNARBÍÓ 1 LokaS til 14. júll vegna snmarleyfa GAMLA BfÓ Lokað tll 14. jiili vegna sumarleyfa Lokað til 14. jjúlí vegna snmarleyfa Bergur Jónsson Málaflutningsskrifstofa Laugaveg 65. Sími 5833. Heima: Vitastíg 14. SEUIM Alls konar hnsgögn og fleira undir hálfvirði PAKKHÚSSALAN Ingólfsstræti 11 Símj 4663 Nýja sendi- bílastöbin hefir afgreiðslu á Bæjar- bílastöðinni, Aðalstrætl 16. Simi 1395. ELDURINN gerir ekki boð á undan sér. Þelr, sem eru hyggnir, tryggja strax hjá Samvinnutrygginguw* Askriftarsími: TIMIXIV 2323 l’AVAV.V.VAV.V.V.V.V.WAVW.VAV.WAV.V.WV JJeitL Bernhard Nordh: 'onci VEIÐIMANNS 52. DAGUR ■.VWWV.VA V.V.V Árbókin og* lahýp (Framha)d af 4. oíðu.) sleikti útum. Það er kannske í eftir þessari veizlu beðið. Þeg! Sj ar stórir menn eins og stansa! ;• í velviljanum við grundvallað j jl ar áætlanir um fjármálaþörf Sl landbúnaðarins, og heimta í; tryggingu fyrir því, að fé, ef í fram yrði lagt, sé ekki á glæ ? kastað í landbúnaði, enda £ mundi þá sú veizla fyrst og fremst á þá lund að bændurn ir byggju að sínu, og kæmust sig smjör og ost, átti hún líka að þola það. Ostsneiðin hvarf í háttum sínum og samvinnu | & svipstundu, og hún sleikti á sér fingurna annars hugar. ^ Hún leit ílöngunaraugum á ostinn og skar aðra sneið af efnahagsmálunum, sem þeir hafa verið dregnir inn í af þjóð honum- hagslegum ábyrgðarleysingj- Erlendur bylti sér við í rúminu, en Ingibjörg mataðist um. Það er ekki þar sem hinir, með góðri samvizku. Hún þurfti ekki aðeins að sjá sjálfri þjóðhagslegu velviljuðu menn’Sér farborða. Hið nýja líf, sem hún bar undir belti, krafðist stansa í hugsun sinni um einnig næringar 0g það lét sér ekki nægja lítið. Hún fann fjármal þjoðarmnar. Afram x „ . . . . . , . . . með 100 og 1000 miljónir kr. Það, Þvl að hun var slsvon8- Karlmenn skyldu það ekki, að 1 atvinnuaðstöður, sem er að konur urðu stundum að borða meira en þær þurftu sjálfar yrjast fyrir heimsku og skipu sér til viðurværis. lagsleysll öllum háttum, ogl Eriendur rak höfuðið út undan gæruskinninu. Hann gaut er komið með þjóðfélagið á1 , _ x ,x .. . ... . glötunarbarminn fjárhagslega augunum á Ingibjorgu, sem tuggði ostinn i akafa, en hann og menningarlega séð, en þó eins hann sæi ekki, hvað hún var með. Hann vissi fyrst og fremst fyrir það, að undir eins, að Ingibjörg hafði uppgötvað herför hann í velviljaðir menn leggja ekki1 matarskápinn, og hann vildi hugleiða, hvernig hann ætti á sig að stansa við ósóman-'að snúast við þessu. ^ — Komstu með rjúpur? spurði hann. Nei, sparið ykkur spóaveizl una tófur góðar! Hér eítir er hún marklaust mál og Stétt- arsamband bænda fylgir fast eftir áætlun sinni um fram- kvæmdirnar, eins og hún ligg- ur fyrir, en eykur hana á allan hátt er tímar líða, og veit að annað betra þjóðhagslegt verk verður ekki unnið. Ósanniiicli Mbl. (Framhald af 5. síðu.j . þeir gátu og þeir Iétu stríðs- gróðann fara í súginn, án þess að honum væri nokkuð varið til vatnsvirkjana. Það er ekki fyrr en Framsóknarmenn fengu forustu í raforkumálun um, er aftur kom skriður á þau máL Það er vej skiljanlegt, að Mbl. vilji leyna þessum stað- reyndum. Þá hefði þögnin hæft því bezt. Hitt er furðu- legt, að blaðið skuli vera svo purkunarlaust að ætla að umskrlfa sögu þessara mála með því að snúa staðreynd- unum við. Mbl. er auðsjáan- lega enn undir áhrifum frá sagnriturum Hitlers, sem það dáðist svo mjög að fyrir eina tíð. X+Y. Snmllíeppnin (Framhald af 3. slbu.j að sundstöðum enn aukast, — Þrjár. — Það var lítið. — Þaö höfðu komið fimm í snörurnar þinar, en þær hirti jarfinn. Erlendur reis snögglega upp I rúminu, og það fóru kippir um andlitið. Það var talsverð áraun að heyra jarfann nefnd- an. — Sástu skrattánn? — Hann var ekki þrjátíu skref frá mér. Þú verður að láta mig fá byssu. Erlendur sletti í góminn. Byssu! Hvað var að heyra! Ætli hún fengi ekki bráðum um annað að hugsa en byssur? Það var ekki heldur búið að flá jarfann, þótt maður væri með byssu. — Ég tek byssuna þína á morgun. — Hvað? — Það er heimskulegt að láta hana hanga heima, þegar maður stendur í skotfæri við dýr í skóginum. Erlendur greip andann á lofti, því að nú gekk alveg fram af honum. Byssan.... hangandi heima. Ekki gat hann verið úti með byssuna, þegar hann var veikur! — Þú vilt mig feigan, sagði hann hásum rómi. Þú getur ekki séð mig í friði veikan. Ingibjörg vatt sér að honum. Undrun hennar var ekki uppgerð. — Hefi ég minnzt á þig? Ég ætla að taka byssuna af því, að þú ert veikur. Erlendur tuldraði eitthvað í bringu sér. Hann var ekki ánægður með svar Ingibjargar, en reyndi að leyna gremju sinni. Þegar Ingibjörg fór að sýsla við eldinn, lagðist hann út af og fylgdist þegjandi með hreyfingum hennar. Allt í og því heitum við á alla starfs einu tok hann að stynja. Það gat verið hollt fyrir hana að menn keppninnar að búa sem heyra, að sjúkleiki hans var enginn smákvilli. bezt í haginn fyrir þá aðsókn.j ingibjörg jós kjötsoðinu í aska. Hún spurði Erlend, hvort sem í vændum er. hann treysti sér til þess að setjast framan á og matast. Jú Það eúia, sem skyggt hefir — hann ætlaði að reyna það. Hann studdi hendinni mæðu- a framkvæmd keppninnar að ekki hefir verið unnt að lega á enmð’ er hann settist við borðið. Það var eins og atgreiða pau sundmerki, sem höfuðið væri að klofna, sagði hann. Alatarlyst hans virtist. þátttakendur hafa óskað eft- tregari en venjulega, og það var slíkur þjáningarsvipur á ir að kaupa. — Sumir telja,' andliti hans, að Ingibjörg fór að trúa þvl, að hann væq í að fólk fari ekki til þátttöku raunínni veikur. Hvað eftir annað strauk hann ennið. keypt meSrki.a Treystum vér Bölvaður höfuðverkur! En svona var að láta kvenfólk ráða! því, að fáir hugsi þannig, en Var vit 1 ÞV1 að rlfa af honum allt hárið, þegar frostið var landsnefndin mun leitast við svona grimmdarlegt? að útvega merkin og dreifa1 Ingibjörg gat með engu móti iörast þess, að hún haíði þeim þá daga, sem eftir eru af gtýft af honum hárið. keppmstímanum. I — verður að nota húfu, þegar þú ert úti, sagði hún. Þér, sem eigið eftir að taka' þátt í sundkeppninni, en get Þá ættlrðu að Þ°la’ Þðtt Þú sért nýklipptur. ið það, komið sem fyrst til| Erlendur sagðist ekki hafa þann haus, að hann þyldi þátttöku, svo að sundstaðirn- hvað sem honum væri boðið. Þetta skyldi vera í fyrsta og ir yfirfyllist ekki síðustu dag- 1 síðasta sinn, sem hún fengi að ráðskast með hárið á honum. ana. Ekki er að vita nema I fyrstu tilraunirnar mistakist. I Frændþjóðirnar gerðu oss> ^^HH stóran hlut að keppa að ver Þakka<5 henni hugulsemina hingað til. Þegar hún hafði höfum sjálf sett oss enn matazt, bar hún smjörið fram. Hún gat ekki leyft sér að stærri hlut. Stöndum einhuga,'sitja lengi auðum höndum, því að nú varð hún að sækja svo að hlutur íslands megi meira af eldiviði, áður en myrkrið datt á. oss^^erðurmeÍIÍ ^ hann Var| Erlendur sneri sér til veggjar og lét fara vel um sig, er &S Landsnefnd Samnorrænu InglbJ°rg Sekk ut tB Þess að sækja eldiviðinn. Eftir nokkra sundkeppniniiár, 'stund teygði hánií úf séx, svo að orakaði í öllum liðamót< Ostinn og smjörið hreyfði Erlendur ekki að þessu sinni. Og Ingibjörg otaði því ekki að honum. Hann hufði ekki

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.