Tíminn - 08.07.1951, Blaðsíða 6

6.
TRIPOLI-
Verzlað moð sálir
(Traffic in Souls)
Mjög spennandi frönsk mynd
um hina illræmdu hvítu j
þrælasölu til Suður-Ameríku.
Jean-Pierre Aumont.
Kate De Nagy.
Bönnuð innan 16, ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
TÍMINN, sunmidaginn 8. jálí 1951.
151. blað
Ævintýrið í 5. g'ötn
Bráðskemmtileg og spenn-
andi amerísk gamanmynd:
Don De Fore
Gale Storm
Sýnd kl. 5.
NÝJA BÍÓ
Rakettuskipið
(Rocketship X-M)
Óvenjuleg og spennandi ný
amerísk æfintýramynd, þar
sem látinn er rætast draum-
ur vísindamannanna um
flug til annarra hnatta.
Aðalhlutverk:
Noah Beery jr.
Osa Massen
Lloyd Bridges
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
núsið við ána
(House by the River)
Mjög spennandi og tauga-
æsandi ný amerisk kvik-
mynd, byggð á samnefndri
skáldsögu eftir A. P. Herbert.
Louis Hayward
Lee Bowmann
Jane Wyatt
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sfmi 9184.
Amper h.f.
Rafrækjavinnustofa
Þingholtstræti 21,
sími 81556.
Mjj áeJtaJD

Ansturbæjarbíó
Skug'ginn
(Shadow or a Woman)
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. n.
Kalli ©g Palli
Með Litla og Stóra.
Sýnd kl. 3.
'Höfum efni til raflagna
Raflagnir í minni og
stæri hús.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
iRnnið
a»
groiða
blaðgjaldið
sem
allra
fyrst.
Ávarp til Keflvík-
inga
Samnorræna sundnefndin í
Keflavík sendir Keflvíkingum
svolátandi ávarp:
Nú eru aðeins 3 dagar, þar
til samnorrænu sundkeppn-
inni lýkur. Síðustu daga hefir
aðsókn að Sundhöll Keflavík-
ur verið mikil og má segja, að
þátttaka í keppninni sé nú
þegar orðin dágóð. En okkur
er kunnugt um fjölda marga,
sem geta synt 200 m., en hafa
ekki gert það enn. Við þykj-
umst vita, að flestum sé það
ljóst, að enginn maður, ungur
eða gamall, karl eða kona,
sem nokkra möguleika hefir
til að ljúka þessari keppni,
má draga sig í hlé, og hugsa
sem svo, að þetta sé svo erfitt,
eða að það muni ekki um einn.
Það er síðferðisleg skylda
hvers einasta íslendings, sem
getur fleytt sér, að reyna.
Geri hann það ekki, er hann
minni maður eftir.
Til þess að gera þetta sem
auðveldast- fyrir þá Keflvík-
inga og aðra Suðurnesjamenn,
sem eftir eru, verður sund-
höllin opin frá kl. 2 til 4 í dag
og 8 til 12 annað kvöld og á
þriðjudagskvöldið eingöngu
fyrir þá, sem eíga eftir að
keppa. Að öðru leyti verður
laugin opin fyrir almenning á
venjulegum tíma.
Notið vel þennan stutta
tíma, sem eftir er. Við heitum
á alla góða Keflvíkinga að
duga nú vel og vinna að þvl,
að þeir, sem eiga eftir að
keppa, geri það, ef ekki fyrir
sjálfa sig, þá fyrir bæjarfélag
sitt og föðurland. «HfB«
Takmarkið er, að allir synd-
ir Keflvíkingar, hvar sem þeir
eru á landinu, syndi 200 metra
fyrir kl. 12 á þriðjudagskvöld.
.V.VAV.V.V.V.V.’.V.V.W."
'.VAV/AW
^JJeitkt
Bernhard Nordli:
'onci
VEIÐIMANNS
í
v.v.v.vv
I
iVW.1
59. DAGUR
W.V.W, v.v.v
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Slmi 5833.
Heima: Vitastíg 14.
sEum
Alls konar husgögn og|
fleira undir hálfvirði
PAKKHÚSSALAN
Ingólfsstræti 11
Sími 4663
Nýja sendi-
bílastöðin
hefir afgreiðslu á Bæjar-
bílastöðinni, Aðalstræti 16.
Simi 1395.
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutryggineu**
Askrlftarsimi:
TIMIMN
2323
Fínpúsning
Skeljasanður
Hvítur sandur
Perla í hraun
Hrafntinna
Kvarz o. fl.
Fínpúsningargerðin
Síir-i 6929
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Simi 7752
Lögfræðistörf og elgnaum-
sýsla.
Raforka
(Gísli Jóh. Sigurðsson)
Vesturgötu 2
Sími 80946
Raftækjaverzlun -
— Viðgerðir —
teikningar.
Auglýsingasíml
Timans
81300
Ólafur tók í tauminn á hestinum, og Árni hvatti hann.
Hann steig gætilega út í skaflinn, lá á kviöi, brauzt um,
reis upp á framfæturna og rykkti sér áfram. Óláfur lét
tauminn upp á makkann, og báðir bræðurnir þrifu í sleð-
ann af öllu afli. Þannig tókst þeim að komast yfir skafl-
inn.
Árni beitti sér aftur fyrir sleðann, sem hann dró, en Ólaf
ur axlaði ekki strax byrði sína. Hann renndi augunum í
kringum sig.
— Erlendur bærir ekki Á sér. Ég sé ekki betur en hann sé
lagstur fyrir.
Árni leit seinlega við, dró aö sér andann, svo að brjóstið
þandist út, og hvessti augun. Jú, þarna lá Erlendur. Það
leyndi sér ekki, þótt tunglskinið væri dauft. Fengj hann
að liggja þarna dálitla stund, yrði Ingibjörg frjáls kona, er
hann kæmi í Akkafjall að morgni. En í næstu andrá stakk
hann við stöfunum og hraðaðj sér þangað, sem Erlendur lá.
Það var þó ekki af því, að honum fyndist ekki Erlendur
eins vel kominn meðal hinna dauðu. En til voru lögmál, sem
ekki var hægt að brjóta, hvernig svo sem á stóð. Þótt djöf-
ullinn sjálfur lægi hjálparvana á víðavangi, var skylt að
hjálpa honum á fætur. Þannig var lögmálið, þótt það væri
hvergi skráð á pappír. Sá maður var ærulaus alla sína daga,
er skildi helfrosið lík eftir í slóð sinni, en kom sjálfur heim
heill á húfj og í fullu fjöri.
Erlendur lá í hnipri í fönninnj og lét höfuðið hvíla á öðr-
um handleggnum. Hann var þegar sofnaður, og hann vakn-
aði ekki einu sinni, þótt Árni svipti honum á fætur. Hann
hékk eins og dula i höndum hans.
— Stattu á löppunum. Hér skaltu ekki liggja.
Erlendur umlaði. Hann vildi ekki missa af ljúfri hvíld og
svefni. Augnalokið lyftust treglega, og útlimirnir voru mátt-
vana.
Árni baðaði náfölt andlit Erlends með snjó og fór ekki
mjúklega að. Nú skyldu þessum ræfli engin grið gefin.
Hann varð að halda áfram. Erlendur möglaði. Hann komst
ekki lengra, sagði hann.
Þú komst þó upp í til hórunnar í kaupstaðnum, svar-
aði Árni ómíldilega. Upp með þig, ef þú vilt ekki láta úlf-
ana rífá þig sundur.
Erlendur gerði enga tilraun til þess að hreyfa sig. Hann
hræddist ekki lengur úlfana. Hann vildi sofa, og annað
skipti hann ekki rieinu máli. Snjóbeðurinn var allt, sem
hann þráði.
Árni tók baggann af baki Erlends og iyfti honum á fæt-
ur á ný.
— í rauninni ættirðu að fá að iiggja hérna, sagði hann
hásum rómí. En nú skaltu brölta á lappir, áður en ég tek
svo á þér, að þú verðir þess var, að þú ert lifandi.
Erlendur var farinn að skjálfa. Hinn þungi dvali var á
förum, og nú var honum farið að skiljast, að hann lá upp-
gefinn og helkaldur úti á eyðihjarni.
Ólafur beið ekki eftir Árna og Erlendi. Hann hélt áfram
með hestinn, og eftir stutta stund var hann kominn niður
í kjarrivaxið dalverpi. Hann nam staðar við háan klett,
breiddi feld yfir hestinn og gaf honum hey á snjóinn. Síðan
tók hann aðra skófluna og tók að grafa fyrir eldstæði. Þeir
höfðu aðeins hvilt sig einu sinni stutta stund allan dag-
inn, og enn hafði þess ekki heyrzt getið, að farið hefði verið
frá Noregi til Akkafjalls með þungar byrðar, án þess að á
og hvílast nokkrar stundir.
Það tók nær háiftima að moka upp snjónum og ná í eldi-
við. Ólafur lagði við hlustirnar, er hann tók uppkveikju af
sleðanum. Hann heyrði ekki til þeirra Árna, og hann fór
að furða sig á því, hve þeim dvaldist. Hefðj Erlendur getað
staðíð á fótunum, áttu þeir að vera komnir. Hann kveikti
eld, lét snjó í pott og tók upp matarskrínið.
Ólafur var orðinn sársvangur, en hann oþnaði samt ekki1
Rafjagnir skrínið strax. Hann sýslaði við eldinn og lelt ofan í pott-
Raflagna-
Það yrði þungt hlass fyrir hestinn, ef líki* værl nú bætt á
sleðann, og sýslumaðurinn yrði sjálfsagt tortrygginn, er
hann frétti um þennan atburð. Það var ekki gott að koma
til kapellunnar og segja, að samferðamaðurinn hefði dott-
ið dauður niöur á leiðinni. En dauðum manni varð að koma
á öruggan stað. Skriður fjallsins gátu ekki kyrrsett hinri
dauða — ekki vatnið — ekki venjuleg mold. Þrjár skóílur
úr hendi prestsins voru hið eina, sem forðaði því, aö dauð-