Tíminn - 10.07.1951, Blaðsíða 3

152. blaö.
TÍMINN, þri'ðjudaginn 10. júli 1951.
r m
ERLENDAR
IÞROTTA/,,*;,

ir ::
M
Í!
eftir H.S.
ft
Aðeins þeir bezfu
Váierengen sigrar
eru nógu góðir ”
í Noregi
Norska íþróttablaðiö, Sports
manden, ræðir nokkuð um
iandsleik íslands og Svíþjóðar
í knattspyrnu og segir þar m.
a.: ísland lék mjög vel i fyrri
hálfleik og vörn Svíanna
hafði mikið að gera. Ríkarð-
ur Jónsson, sem lék með KR
í Noregi 1949, skoraði tvö
mörk í hvorum hálfleik, og
var hann beztf maðurinn á
vellinum ásamt Rune Eman
uelsson. í síðari hálfleiknum
náðu Svíarnir betra spili, og
fengu góð tækifæri til að
skora, en gátu samt ekki hindr
að sigur íslands. Næsti lands
íeikur, sem ísland leikur, verð
ur við Noreg í Þrándheimi og
það er ekki vist að það verði
leikandi létt fyrir Noreg. Á-
huginn' fyrir leiknum verður
áreiðanlega mikill eftir hinn
góða árangur gegn Svíum. Að
k>kum segir blaðið: Við meg-
um vara okkur á því að meta
íslenzka knattspyrnu of lítils
á alþjóðlegum vettvangi. Að-
eins bezta lið Noregs er nógu
gott íyrir leikinn við vini okk
ar.
„ Sexmenningarnir ”
í Svíþjóð
íslenzku frjálsíþróttamenn-
irnir, sem nú eru í Svíþjóð,
kepptu í Uppsölum á föstu-
dagskvöldið. íslendingarnir
voru þar sigursælir sem fyrr,
en árangurinn þó ekki eins
góður og á undanförnum mót
uni.
Norska knattspyrnuliðiö
Válerengen, sem kom hingaö
til lands á sunnudaginn, lék
reynsluleik fyrir íslandsför-
ina á miðvikudaginn við
knattspyrnumeistara Norður-
Noregs, Nor frá Narvik. I.eik
ar fóru þannig, að Váleréngen
sigraði með miklum yfirburð
um, skoraði átta mörk gegn
engu. Syndi iiðið mjög góða
knattspyrnu, sérstaklega
framherjarnir Toffa Olsen og
Lærum, einnig stóðu Berge,
Ragnar Andersen og Jorum
sig vel.
Lið Válerengen, sem hingað
er komið, er mun veikara
vegna þess að framverðirnir,
Olsen og Lærum, gátu ekki
komið vegna anna. Þeir leika
báðir í norska landsliðinu.1
Með tilliti til landsleiksins við
Noreg, sem fram fer í þessum
mánuði, er það nokkur kostur I
að þeir komu ekki, því þá
skapast meirí möguleikar fyr-
ir innherja okkar að koma á
óvart í Noregi, eins og þeir
Ríkarður og Bjarni gerðu í
landsleiknum við Svíþjóð fyrir
stuttu, sem átti sinn stóra
þátt í, að íslendingum auðn
aðis að bera sigur úr býtum.
Góður árangur hjá
Þjóðverjum
Á alþjóðlegu frjálsíþrótta-
móti í Helsingfors á fimmtu
daginn setti Þjóðverjinn Her
mann Shade nýtt þýzkt met
í 5000 m. hlaupi. Tími hans
var mjög góður 14:16,6 mín.
Torfi Bryngeirsson háði þar
þriðja einvígi sitt við Ragnar
Lundberg í stangarstökki og
tapaði nú. Torfi stökk aðeins
4' metra, en Lundberg 4,15.
Haukur Clausen vann 100
m. hlaupið á 10,9 sek., en
Hörður Haraldsson varð ann
ar á sama tíma. Guðmundur
Lárusson vann 400 m. á 49,7
sek. Gunnar Huseby vann
kúluvarp með 15,52 m„ en
varð annar í kringlukastf með
45,81 m. Sigurvegarinn kast-
aði 46,92 m. Torfi vann lang-
stökkið með 6,85 m. og Örn
Clausen varð annar í 110 m.
grindahlaupi á 15,1 sek. Sví-
inn, sem vann, hljóp á 15,0
sek. Þá vann íslenzka sveitin
1000 m. boðhlaup.
Afrek Schade er enn athyglis
verðara fyrir það, að hann
sigraði marga beztu langhlaup
ara Finnlands. Annar í hlaup
inu varð hinn ágæti hlaupari
Hannu Posti, hljóp á 14:24,4
mín. Af öðrum árangri á mót
inu má nefna að Svíinn Gösta
Svenson stökk 1,96 m. í há-
stökki. En síðan reyndi hann
við 2,02 m., sem er betra en
sænska metið, en honum
heppnaðist ekki að stökkva
þá hæð í þetta sinn. Þjóðverj
inn Karl Friedrich Haas sigr
aði í 400 m. hlaupi á 47,8 sek.
Annar varð Rolf Back. Finn
landi, hljóp á 48,8 sek. í
sleggjukasti náði Þjóðverjinn
Karl Storch beztum árangri,
kastaði 55,54 m.
Við ræðum oft um æskuna
og frístundir hennar. Æskan
er framtíöin og hagur þjóðar-
innar veltur mjög á því
hversu æskan mótast og því
er margt gert fyrir hana og
félög, skólar, sveitar- og bæj-
arfélög og einstaklingar leit-
ast við að beina notkun frí-
stundanna inn á hollar braut
ir, íþróttir, útilíf, skátastörf,
námsflokkar, listiðkanir o. s.
frv.
Æskumaður eða kona leitar
uppi gleði og félaga. Þetta
fæst auðveldlegast með dans-
inum. En hvernig er dansin-
um varið? Að mestu leyti svo,
aö það er leitaður uppi „fé-
lagi“ til þess að dansa við allt
kvöldið og það er dansað á
ýmsa vegu. Nautnin af dans
er: Hljómlistin eða
hljómfaliið, hreyfingin og
samvist félaga.Sé nútíma
dansinn metinn samkvæmt
þessum þáttum, þá er sá síð-
asti mest ráðandi og það til
skaða fyrir hóp-félagsskap-
inn, hópánægjuna, á kostnað
hreyfingarinnar, því að sam-
vistin verður þvinguð návist,
sem leyfir litla hreyfingu og
hljómlistin, ef má kalla hana
því nafni, er aukaatriði og
hljómfallið stigið oft á hinn
afkáralegasta hátt. Margir
hafa komið auga á hið skað-
lega við þennan dansmáta og
vegna þessa var fyrir 5 ár-
um tekið til við kennslu bjóð-
dansa. Tvivegis áður hafði
verið reynt að koma á iðkun
(Framhald á 7. siðu).
Finnski Þjóödansaflokkurinn
mum

Utan úr heimi
Bændahátíð Þingeyinga
„Verndun friðarins.“
1 vetur voru sett lög í Ung-
verjalandi „um verndun frið- j
arins“. Fyrsti dómurinn sam-
fyrir nokkru. Maður að nafni
Geza Dohi var dæmdur í 10,
ára þrælkunarvinnu. Samkv.
frásögn ungvérska útvarpsins'
hafði hann gert sig sekan um j
að vinna gegn því að menn;
undirrituðu Stokkhólmsávarp- i
ið.
★
Ung átján barna móðir.
Kínversk kona í Singapore
eignaðist nýlega 18“ barn sitt.
Fleiri konur hafa átt 18 börn,
en met hennar er fólgið í því,
að hún er ekki nema 32 ára
gömul og er talin líkleg til að
eiga mörg börn enn. Hún átti
fyrstu börnin, tvibura, er hún
var 16 ára gömul. Fimmtán
af börnunum eru á lifi og eru
hin hraustustu eins og móðir
þeirra. Faðirinn er vei efnum
búinn og er að þvi leyti allt
í lagi, þótt fjölskyldan stækki
enn.
★
Eftirsóttur Svíi.
Svíi að nafni Per Jörn-
feldt setti nýlega auglýsingu
í þýzk blþð, þar sem hann ósk
aði eftir að kynnast þýzkri
stúiku með hjónaband fyrir
augum. Honum bárust fjölda
mörg tilboð. Hann valdi úr
tuttugu stúlkur, sem hann
taldi álitlegastar, og stefndi
þeim til móts við sig á æsku-
lýðsheimili í Elmsborn í Norður
Þýzkalandi. Stúlkurnar mættu
stundvíslega, en brá heldur en
ekki í brún, þegar þær sáu,
hvernig allt var i pottinn bú-
ið, því að hver um sig hafði
litið á sig sem hina útvöldu.
Svíinn lenti lika í verstu klípu
og hafa þýzku yfirvöldin tek-
ið mál hans til rannsóknar.
★
Nokay.
Nvlega er þessi saga komin á
kreik:
— Fram hafði komið á full-
trúafundi stórveldanna, er ný
lega lauk í París eftir langa
setu og án árangurs, tillaga,
sem talið var, að allir gætu
fallizt á. Fulltrúar stórveld-
anna sögðu líka óðara: Okay.
Gromiko svaraði hins vegar
jafnharðan: Nokay.
★
Talplötur í stað bréfa.
Hertoginn af Edinborg, mað
ur Elísabetar prinsessu, er nú
skipherra á einu herskipinu í
Miðjarðarhafsflota Breta. Þau
hjónin eru sögð löt á bréfa-
skriftir. Þau hafa líka fundið
upp ráð til að komast hjá
þeim. Þau tala daglega inn á
plötu, þar sem þau segja frá
því markverðasta, er fyrir þau
hefir komið þann daginn og
enda svo með tilheyrandi
kveðjuorðum. Plöturnar senda
þau svo vikulega frá sér. Því
er spáð, að þetta plötusafn
muni þykja verömætt, er fram
líða stundir.
★
Neitað um leyfi.
Rússnesku hernámsyfirvöld-
in hafa nýlega neitað austur-
þýzkum blöðum og útvarps-
stöðvum um leyfi til þess að
hafa fréttaritara í Sovétríkj-
unum. Synjunin var byggð á
þvi, að óþarft væri fyrir blöð-
in og útvarpið í Austur-Þýzka
landi að hafa fréttaritara í
Sovétríkjunum, því að allar
markverðar fréttir þaðan
séu sendar þeim fyrir milli-
göngu hinna opinberu frétta-
stofnana.
Anglvsingasími
TÍMANS
er 81300
jOtbr(ei?ið Tísuaim.
>A ■ ■' K » ■ f |
Bændahátíð héldu Suður-
Þingeyingar að Laugum sunnu
daginn 1. júlí s. 1. Var það
hin 4. í röðinni og sú fjölmenn
asta. Hin fyrsta var haldin
um höfuödaginn 1948. Sam
komuna setti Jón Þorbergs-
son og minntist um leið
tveggja manna, sem látizt
höfðu á árinu. Voru þeir mikl
ir stuðningsmenn hugmynd
arinnar um bændahátíð. Það
voru þeir Hermann Hjartar-
son skólastjóri og Jónas Bald
ursson, Lundarbrekltu. Var
þeim vottuð virðing og þökk.
Þá hófst messugjörö. Séra
Sigurður Guðmundsson á
Grengjaðarstað prédikaði. Því
næst flutti undirritaður há-
tiðarræðuna. Að henni lokinni
las Valtýr Guðmundsson á
Sandi frumorta bændadrápu
og þá hélt Hallgrimur Þor-
bergsson á Halldórsstöðum
ræðu. Sungið var milli ræðu-
halda. Söngurinn var almenn
ur. Við messuna stjórnaði hon
um Jónas Helgason á Græna
vatni, en þess utan Sigfús Hall
grimsson í Vogum. Að þessu
loknu fóru fram íþróttir. ís-
lenzk glima, sundkeppni og
knattspyrna milli bænda úr
Mývatnssveit og Reykjadal.
Um þessa íþróttaþætti sá
stjórn héraðssambands ung-
mennafélaganna. Þá voru
sýndar kirkjumyndir. Þar á
meðal íslandsmynd samvinnu
félaganna, sem S.Í.S. lánaði á
samkomuna. Um myndasýn-
inguna annaðist héraðssam-
bandið líka. Að lokum var svo
dans.
Samkcman var hátíöleg og
fór vel fram. Almenn ánægja
ríkti yfir deginum. Fólkið var
fullt af vorhug, þegar blessuð
sumarblíðan var komin, eftir
raunar margra ára harða veðr
áttu samfellt, sem búið var
að sigrast á með sæmilegri af
komu.
Almennur há,tíðisdagur
Sveitafólksins ætti að vera á-
kveöinn árlega og i hávegum
hafður um land allt tii þess
að vegsama gróður jarðar, er
veitir þjóðinni aðalmöguleik
ana til þess að lifa í landinu,
og til þess að heiöra bænda-
stéttina og sveitamenning-
una, sem er undirstaða fyrir
öllu þjóðlegu lifi í landinu.
Nauðsynlegt er að ákveða
vissan dag fyrir þessi hátiða
höld og þarf hann að hljóta
lögfestingu, svo að ekki sé
hægt að truíla hátíðahöldin
með neinu öðru. Sjálfsagt er
að ákveða sunnudag, því að
Jón H. Þorbergsson
hið duglega bændafólk vill
helzt létta sér upp um helgi.
Verður tvimælalaust bezt val
inn til þessa fyrsti sunnudag
urinn í júlímánuði. Undan-
farin fjögur vor hefir sumar-
blíðan hér um slóðir ekki kom
ið fullkomlega fyrr en um sól
stöður og svo getur oftar orð
ið. Fyrir því þýðir ekki að á-
kveða neinn dag sumarsins
fyrir sólstöður, ekki heldur
sólstöðudag eða Jónsmessu-
dag, eins og stungið heflr ver
ið upp á, því að fólkið kemst
ekki í hátíðaskap nema kom
in sé sumarblíða, jörðin í full
um gróðurskrúða og skepnur
allar hafi allsnægtir í högum
úti.
Skotið var á stuttum fundi
á hátíðinni til þess að ákveða
hvaða dag skyldi velja í fram
tíðinni til þessara hátiða-
halda. Voru allir á því máli,
að fyrsti sunnudagur í júlí-
mánuði væri allra daga hent
ugastur.
Þaö mun ekki athugaö með
þjóðinni, svo sem vert er, hve
afar mikils virði sá menning-
arþáttur sveitafólksins er, að
láta fyrirbæri tímanna — í
verkföllum og kröfum — ekki
hreyfa sig neitt frá dyggðug-
um starfsháttum. Það má
sannarlega vera eitt tilefni
hátíðadagsins.
Á þessa hátíð koma allir í
sveitunum, yngri og eldri. Það
er mjög nauðsynlegt og verð
ur því að haga samkomunum
þannig að þangað eigi allt
sveitafólk erindi. Það sýndi
sig á þessari hátíð. Þangað
kom meðal annars elzti bóndi
héraðsins. Hann hvíslaði þvi
að mér að þessar samkomur
ættu að heita landbúnaðarhá
tíð.
nTramhald á 6. siðu.V
Morgunblaðsmenn!
Einhver ykkar fullyrti nýlega í ísafold, að Eimskip
gæti fullnægt allri flutnirtgaþörf þjóðarinnar. Viljið þið
þá ekki svara þessu :
1. Hver er flutningaþörfin til landsins árlega?
2. Hver er flutningaþörfin árlega frá landinu?
3. Hver er flutningaþörfin með ströndum fram i
sambandi við innfluttar vörur og nauðsynlegan
tilflutning útflutningsvara milli hafna innanlands?
4. Hve mikið vörumagn hefir Eimskip flutt árlega
undanfarin ár?
5. Hver er flutningsgeta Eimskipafélagsskipanna yfir
árið miðað við fyllstu hagnýtingu tíma og skips-
rúms og núverandi aðstæður um sölu afurða og
innkaup til landsins?
Á svörunuin við þessu veltur þaö hvort nokkurt vit er
í staðhæfingunni í ísafold urn „almæíti“ Eimskipafé-
lagsins. R. S.