Tíminn - 02.10.1951, Blaðsíða 6

c.
*.í' Vi* *»*-<♦ ./VIÍÍOT
TÍMINN, þriðjudaginn 2. október 1951.
5->'»< vCC
222. blað.
Danslagaget-
raunin
í myndinni kynna vinsæl-
ustu jazzhljómsveitir Banda
ríkjanna nýjustu dægurlög-
in.
Jerome Cortland, Ruth
Warrick, Ron Randell, Virg-
inia Wells, AI Jarios.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
j'
NÝJA BÍÓ
Bréf frá
óhunnri homi
(Letter from an Unknown
Woman)
Svnd kl. 7 og 9.
Hctja fjalla-
lögreglunnar
Spennandi lögreglumynd um
æfintýri kanadiska riddara-
liðsins. Aðalhlutverkið leikur
kappinn
George O’Brien.
Sýnd kl. 5.
BÍÓ
HAFNARFIRÐl
3Ji.skii Rut
(Dear Ruth)
Sprenghlægileg amerísk
gamanmynd gerð eftir sam-
nefndu leikriti, er var sýnt
hér s.l. vetur og naut fá-
dæma vinsælda. — Aðalhlut
verk:
Joan Caulfield
William Holden
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
OO O 4
fr'i

Utvarps viðgerðir
í Racliovmnustof an
LAUGAVEG 166

Augl fssingasími
i'ÍMANS
» er 81 300.
*•
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifsíofa
Laugaveg 65. Síml 5833.
etU ÆeJtaV
C'Uu/eC&$icr%
Austurbæjarfaíó
Pandora ©g Mol-
lemiingsiriim
fljúgandl
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 9.
SkainmJíyssu
hetjan
Sýnd kl. 5.
Kabarett kl. 7 og 11,15
TJARNARBÍO
Ástar töfrar
(Enchantmenn.)
Ein ágætasta og áhrifarík-
asta mynd, sem tekin hefir
verið. Framleidd af Samuel
Goldwin.
Aðalhlutverk:
Bavid Niven
Teresa Wrigth
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Sigsirkoginu
(„Arch of Triumph“)
eftir sögu Erich Maria Re-
marque, sem komið hefir út
í íslenzkri þýðingu.
Aðalhlutverk:
Ingrid Bergman
Charles Boyer
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð fyrir börn.
SS&rgMrljósin
(City Lights).
Ein allra frægasta og hezta
kvikmynd vinsælasta gaman
leikara allra tíma:
Charlie Chaplin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPQLI-BIO
Ævi Mozarts
(When The Gods Love)
Hrífandi ný ensk músík-
mynd um ævi eins vinsæl-
asta tónskáldsins. Royal Phil
harmonie Orchestra undir
stjórrí Sir Thomas Beecham
leikur mörg af fegurstu verk
um Mozarts.
Victoria Hopper
Stephen Haggard
John Loder
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Mimlð
að
Síreiða
bLiðgjaldið

ELDURINN
gerlr ekki boð á undazi aér.
I»eir, sem eru hygrnlr,
tryggja strax hji -
SamvinntiiryggingucM
,i,—o—.jné
Samvinna
IVorÖnrlamla
(Framhald af 3. síðu)
Enn er ástandið í alþjóða-
málum ekki eitthvað svipað
því, sem gerðist í fiskibátn-
um fitla. Vantrú og vonleysi
heltekur marga — og það jafn
vel svo ,að þeir telja gagns-
lítið eða jafnvel gagnslaust
að vinna að þjóðasamstarfi.
Ég vil segja viö ykkur nor-
rænu félögin, sem berjist fyrir
samstarfi Norðurlanda allra.
Haldið starfi ykkar áfram.
Vinnið að sem mestu og nán-
ustu samstarfi milli þessara
þjóða á öllum þeim sviðum,
sem það á við. Með því stuðl-
ið þið að vaxandi samúð milli
norrænu þjóðanna. — Að vax
andi þroska og menningu.
Þótt þessj ríki, hver um sig
séu smá á mælikvarða stór-
veldanna, og þessvegna ekki
miklar líkur til þess að þau
hafi úrslitaáhrif á gagn
heimsmála, þá hefir þó kom-
ið í Ijós, aö ef Norðurlanda-
þjóðirnar standa saman geta
þær látið til sína taka, svo
að um munar.
Parið að eins og sjómaður-
inn íslenzki, sem ég gat um
áðan. Haldið áfram að ausa
ferjuna, þótt fárviðri sé og
hafrót.
Gefist ekki upp, þá mun sig
ur vinnast.
Heill norrænni samvinnu.

Sigge Stark:
I leynum skógarins
Akraiaes — Valur
(Framhald af 5. síðu)
Þórður, máttu sín ekki mikils
í þessum; leik. Eins og áður
segir hélt Halldór Ríkarði al-
veg niðri, og Þórður átti í
miklum brösum við Einar
Halldórsson. Bæði Einar og
Þórður léku svo ólöglega að
furðu sætti, og kom það á ó-
vart það sem tveir iandsliðs-
menn áttu í hlut, og var
megnið, sem dæmt var í þess
um leik á annan hvorn þeirra.
Vörn Akurnesinga var betri
en áður. Sveinn og Dagbjart-
ur léku vel og nýi bakvörður-
inn Helgi skyldi vel stöðu
sína.
Dómari var Brandur Bryn-
jólfsson og var þetta prófleik
ur hjá honum. Áreiðanlegt er
að hann hefir staðizt prófið
með miklum sóma.
H. S.
TENOILL H.F.
Hei$i TiS Kleppsvef
Siml 80 684
armast hverskonar raflagn-
Ir og víðgerðir svo sem: Verk
smlðjulagnlr, húsalagnlr
^kipalagnir ásamt víðgerðurr
og uppsetningu & mótorum
röntgentækjum og heiirlí'»
sSl

ÞJÓDLEIKHÚSID
Lénharður fógeti
Sýning miðvikudag kl. 20,00.
Inivnd iiiinrvcilvm
Eftir Moliér
Leikstjóri: Óskar Borg.
Hlj ómsveitarst j óri:
Róbert A. Ottoson.
Sýning fimmtudag kl. 20.00.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13.15 til 20.00.
Kaffipantanir í miðasölu.

við að stríða, áður en hann hlýddi orðum biblíunnar —•
hjó af sér hægri höndina, sem olli hneykslununum og kast-
aði henni á eld. En hann geröi það. Þá öðlaðist hann frið.
Eða það vona ég.
Þarf hann endilega að vera geggjaður, þó að hann trúi
svo einlæglega á biblíuna, að hann hlýði skilyrðislaust boð-
um hennar? Þess vegna er það líka, aö hann segir ekki ann-
að en já — já eða nei — nei. Biblían segir, að það, sem þar
er umfram, sé af hinu illa. Hann segir aldrei ósatt og hann
gerir aldrei neitt, sem stríðir gegn lögunum, því að þannig
er biblían, að menn eigi að breyta eftir henni. Mér finnst
það ekki aðhlátursefni. Ég held, að hann sé hugrakkari
maður en flestir aðrir og styrkari skaphöfn búinn en þeir,
sem hlæja að honum og kalla hann vitleysing. Hugsaðu
þér kofann hans, hugsaðu þér, hve einmana hann er, hugs-
aðu þér dimman og þöglan skóginn umhverfis kofann og
tortryggni fólks, háð og fyrirlitningu, sem hann mætir'.
Hvílíkar stundir heldurðu ekki, að hann hafi átt þarna í
kofanum sínum. Heldur þú, að nokkrum vesalingi hafi verði
fært að fara í förin hans?
Ég sagðf líka stundum vesalings Pétur. En ég segi það ekki
vegna þess, að hann hefir þorað að lifa samkvæmt sann-
færingu sinni, heldur af því, hve einmana hann er.
Andrés horföi forviða á hana. Hann hafði því nær gleymt
írenu. Það var sem hann sæi Irmu í fyrsta skipti, og þessi
Irma var næsta ólík hinni, sem hann var vanur að sjá —•
þeirri, sem hafði kesknina á hraðbergi og ekkert virtist
virða og talaði svo hraksmánarlega um tilfinningar og
kenndir. Hann hafði séö þá hlið hennar, er hann hafði
ekki áöur grunað, að væri til. Og hún hafði vakið í huga
hans löngunina til þess að kynnast fólkinu í skóginum og
læra raunverulega að þekkja það eins og það var. Hann
fann það núna, að hann hafði aöeins komiö sem gestur í
skógana og ekkj fengið að sjá lífið þar eins og það var.
Hann öfundaði Irmu. Orð hennar og rödd, framkoma henn-
ar og öryggi, sannfærði hana um, að henni hafði tekizt
það, sem hann langaði til.
— Þið skuluð bara halda, hvaö þið viljið, mælti Irma,
sjálfri sér lík á ný. Ég hefi bara mínar skoðanir.
— Þú kannt líka að gera grein fyrir þeim, svaraði Andrés.
Hvers vegna er fólkiö uppi í skóginum þér svona hug-
fólgið?
— Það stafar vafalaust af því, hve litið siðmenningin
hefir hrinið á mér, sagði hún hirðuley(ríslega. Viðhorf
'fólksins í skóginum er mér nákomnara en þeirra, sem vilja
gera mig að fínni dömu. Rólyndi þess og skapfesta eru mér
geðþekkir eiginleikar, og mér líkar vel, að það ber ekki
tilfinningar sínar á torgin. Ég geri það ekki heldur, ef nokkr
ar tilfinningar eru þá til í brjósti mínu, svo að ég finn, að
ég er skyld þvi. Verið þið svo sæl. Þið skuluð fá að vera í
friði fyrir mér dálitla stund.
Hún stökk léttilega niður af borðinu, sem hún hafði setið
á, og skundaði brott með storkandi bros á vör.
IV.
Sunnudagsnótt
Andrés Foss gat ekki sofnað. Hann starði upp í loftið og
taldi breiðar, drifhvítar f j alirnar, þar sem hann við og við sá
á hreyfingu svarta depla, sem hann vissi, að voru einmana
flugur á ferli í næturhúminu. Tunglsljósið seytlaði inn um
gluggann, og gipsmyndirnar á skápnum voru eins og hvítar
vofur, enda þótt þær væru í rauninni brúnflekkóttar. Og á
j milli þeirra skein á sparibyssuna, sem reyndar var grís með
jrifu á bakinu. Þaö var auðfundið á lyktinni, að þetta her-
j bergi í húsi Samúels í Garði var ekki oft notað, því að loft-
'ið var þungt og muggulegt, þrátt fyrir næturkulda úti.
| Framan úr eldhúsinu heyröust reglubundnar hrotur, og við
og við hrikti í legubekknum þar. Samúel bylti sér auðheyri-
lega þyngslalega í svefninum.
Það var laugardagskvöld, eða réttara sagt sunnudagsnótt.
Andrés gat ekki annað en hugsað um það, sem gerzt hafði í
skóginum, ekki svo ýkjalangt undan, fyrir einni viku. Þegar
hann hvíldi nú í herbergi af sama tagi og aðrar vistarverur
á bæjunum í skóginum voru, var ímyndunarafl hans frjórra
en áður og hugsanir hans urðu að vökudraumi. Meðan hann
sjálfur var víðs fjarri hafði honum reynzt erfitt að hugsa
sér það líf, sem lifað var í lágum hreysum skógarins, gerá
sér grein fyrir því sálarstríði, sem þar kunni að vera háð,