Tíminn - 15.11.1951, Blaðsíða 6

iiiinnnnminniiiiiiniimiuniiiininiifiiiiiiiiiiiiniiiiiiniiimiiinininHinniiiiiiiiiiiiiTiiiinni
6.
TÍMINN, fimmtudaginn 15. nóvember 1951.
259. blað.

Ðruumagy&ian
mín
Framúrskarandi skemmtileg i
þýzk mynd tekin í hinum j
undurfögru AGFA-litum. —;
Norskir skýringartextar.
;• Wolfgang Luhschy.
Sýnd kl. 7 og 9
Gnll I sandinum
Spennandi amerísk mynd |
um leit að fornum fjársjóði, §
fiieð |
Randoiph Scott
Sýnd kL 5.
iNÝJA Blo 1
| Litkvikmynd LOFTS
| i\ l d iirset n i n i/iir ittti ■ i
§ Leik^tjóri og aðalleikari
| Brýnjólfur Jóhannesson
BÆJARBÉÓ
- HAFNARFIRÐI -
Stolnar
hamingjustuntlir
Áþrifaipikil og mjög vel leik-
iní núbámerísk stórmynd.
. i. Áð|lhlutverk:
Betty Ðavis,
Glenn Ford,
Dane Clark.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Radiovinnnstoían i
| IJMJGAVEG 166
I Bergur Jónsson
I Máíaflutningsskrifstofa
|
|. Laugaveg 65. Sími 5833
| Helma: Vitastíg 14
!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiu*uiiiiin
Austnrbæjarbíó |
Negðarópið
Bönnuð innan 16 ára.
________Sýnd kl, 7 og 9________|
Stnlkan á bað> i
ströndinni
Sýnd kl. 5.
Tízkusýning á kápum og hött 1
um á 9 sýningu.
| TJARNARBÍÓ1
iElskn mamma míni
(I remember mama)
1 Stórrífandi og ógleymanleg j
| mynd um starf móðurinnar,;
1 sem annast stórt heímili og j
| kemur öllum til nokkurs j
| þroska.
| Aðalhlutverk:
Irene Dunne
Sýnd kl. 5 og 9.
I Síðasta sinn.
IGAMLA BÍOj
1 Sfei'mimót við Judý j
| ( A Date with Judy)
| Ný amerísk söngvamynd í lit- j
| um.
Wallace Beery
Jane Powell
Elizabeth Taylor
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
j Frú Guðrún Brunborg sýnir 1
j norsku verðlaunamyndina |
j Kranens kaffiliies f
(Kranens Konditori)
j Hrífandi norsk stórmynd §
j byggð á samnefndri skáld- |
j sögu eftir Coru Sandels, og §
j nýlega er komin í íslenzkri 1
j þýðingu.
j Aðalhlutverk:
Rönnlaug Alten
Erik Hell I
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára
jj stu SeJlaJO =
0uu/eUi$u?%
uiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinini
TRIPOLI-BÍÓ
Sala hefst kl. 11 f.h. |
(Blaze of Noon) |
A vængjum vind- l
anna
j Bráðskemmtileg amerísk |
j mynd, er fjallar um hetju- 1
j dáðir amerískra flugmanna. f
Anne Baxter
William Holden |
j ___Sýnd kl. 7 og 9,_ |
Týnda eldf jallið
j Spennandi og skemmtileg |
j amerísk frumskógamynd. =
Johnny Sheffield
kl^ ^ # ^ # ( I
Auglýsingasími
TÍMA!H S
er 81 300.
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu)
annað sinn. Það er föst venja
hans að baða sig tvisvar til þrisv
ar á dag. Það er frægt, að hann
frestaði einu sinni að halda
ræðu á Strassborgarþinginu í
einn dag vegna þess, að hann
hafði ekki getað baðað sig. Eft
ir kvöldverð fer Churchill í þing
ið, ef þar eru meiriháttar mál á
dagskrá eða hann heldur áfram
við endurminningar sínar. Þá
les hann og oft ævisögur og forn
bókmenntir. Skáldsögur les
hann lítið. Stundum sér hann
kvikmyndir og er „Lady Ham-
ilton“ með Vivian Leigh í aðal-
hlutverkinu uppáhaldsmynd ’
hans. Hann er búinn að sjá 1
hana 12 sinnum. Churchill vinn
ur oft fram á nótt.
Hefir góðan svefn.
Churchill leggur sig oft á dag
inn og getur yfirleitt sofnað
hvenær, sem hann vill. Lloyd
George gat þetta sama. Churc-
hill hefir haft smáherbergi til
umráða í þinghúsinu og hefir
oft lagt sig þar meðan stóð á
þingfundum. Hann þakkar það
ekki sízt þessu, hve góð heilsa
hans er, og svo böðunum.
Churchill er mikill fjölskyldu
maður. Mikið ástríki er með hon
um og konu hans og ræðir hann
oft um stjórnmál við hana. Einu
sínni var hún viðstödd, er þeir
Eisenhower ræddust við. „Það
er óhætt að tala opinskátt",
sagði Churchill. „Clementine
veit allt.“
Churchill er dýravinur mik-
ill. Hann á rakka, sem er honum
fylgisspakur, og oft leikur hann
sér við Orlando og Smoky, en
svo nefnast kisur tvær, sem eru
á heimili hans í London. Hann
hefir jafnan verið mikill hesta-
maður og hefir fengizt við upp
eldi veðhlaupahesta í seinni tíð.
Eins og áður segir, eru þess
engin merki, að Churchill ætli
að draga sig í hlé. Margir íhalds
menn munu þó óska þess, því að
Churchill hefir aldrei unnið sér
tiltrú þeirra sem íhaldsmaður.
Á yngri árum sínum fór hann
á milli flokka og því geta marg-
ir íhaldsmenn ekki gleymt.
Churchill er í eðli sínu tæki-
færissinni og getur ekki bundið
sig við neina isma. Því finnst
bæði samherjum hans og and-
stæðingum hans hann vera ó-
útreiknanlegur og eiga oftast
von á einhverju óvæntu frá
honum. Margir jafnaðarmenn
naga sig nú í handarbökin yfir
því, að raunverulega voru það
þeir, sem komu honum fyrst í
forsætisráðherrastólinn. Þeir
gerðu það að skilyrði fyrir þátt-
töku í þjóðstjórn vorið 1940, að
Churchill væri forsætisráð-
herra, en hann var þá í ónáð
íhaldsmanna og nánast sagt
flokksleysingi.
Churchill hefir takmarkaða
trú á sérfræðingum. Þess vegna
hefir hann mjög skipað stjórn
sína þannig, að hann hefir fal-
ið mönnum að gegna embætt-
um á öðrum sviðum en sérgrein
þeirra er. Sérfræðingar eru of
þröngsýnir og kreddubundnir,
segir hann, og þarfnast því ó-
háðrar yfirstjórnar. Helzti and-
stæðingur hans í Verkamanna-
flokknum, Bevan, er á sama
máli. Hann segir það hafa ver-
ið mestu skyssu Attlees að láta
hagfræðinga ráða ofmiklu um
stefnu sína og mestu skyssuna
hafi hann þó gert, er hann gerði
hagfræðing að fjármálaráð-
herra.
Sigge Stark:
1 ELDURINN |
| gerir ekki boð á undan sér. |
| Þeir, sem eru hyggnlr, I
tryggja strax hjá
| Samvinnutrygrgingum 1
uiiiiimunnimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiu
WÓDLEIKHÚSIÐ
„DORI“
Sýning í kvöld kl. 20.00
„Hve gott og íagnrt44
2. sýning, föstudag kl. 20,00
Gestir á aðra sýningu vitji að-
göngumiða sinna fyrir kl. 16,00
í dag.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15 til 20.00. — Sími 80000.
KAFFIPANTANIR í MIÐASÖLU
í leynum skógarins
— Það gat ég ekki séð.
— Gekk hann hægt eða hratt?
— Hratt. Hann hljóp við fót. Hann leit nokkrum sinnum um
öxl og skimaði inn á milli runnanna við stíginn. En ég stóð
í skugganum af húsinu, svo að ég held, að hann hafi ekki
séð mig.
— Grunaði þig ekki, að neitt slys hefði orðið í skóginum?
— Nei.
— Virtist þér ekki atferli Friðriks á neinn hátt tortryggi-
legt?
— Nei. Það flaug mér ekki í hug.
— Hefir þú nú sagt allt, sem þú veizt? Engu gleymt?
— Nei. En ég heid, að það hafi ekki verið Friðrik, sem
skaut.
— Heldurðu þá, að það hafi verið hinn maðurinn — sá
í ljósu yfirhöfninni?
Pétur Brask hugsaði sig um.
— Hverju á ég að trúa? sagði hann svo. Ég sá ekki aðra
en þá tvo í þetta skipti, og ég held, að Friðrik hafi ekki
hleypt af skotinu, sem ég heyrði. En hver veit, hve margir
kunna að hafa verið í skóginum.
Hann brá hendinni yfir augun, og það var engu líkara
en hann væri að hníga niður. Þinghúsvörðurinn tók undir
handlegg hcnum og leiddi hann út, svo að hann gæti jafnað
sig í næði.
Nú voru ekki fleiri vitni kvödd til. Framburður Péturs
hafði ruglað sýslumanninn í ríminu og gert málið flókn-
ara. Nú varð að hefja leitina að hinum dularfulla manni í
Ijósu yfirhöfninni, og það var varla vogandi að trúa því,
að hann fyndist nokkurn tíma. En margir trúðu því líka, að
hann værf ekki til nema í huga Péturs Brasks. Tunglskiniö
í skóginum, golan vaggar trjákrónum og laufi — þá
gat hæglega slíka sýn borið fyrir augu manns eins og Pét-
úrs Brasks, sem ekki var eins og annað fólk.
XII.
Bónorðið
Andrés sá, að Irma var að aka brott. Hann greip tæki-
færið, fór skáhallt yfir aldingarðinn og komst út á veginn
nógu snemma til þess, að hún sá hann ekki klofa yfir girö-
inguna. Þegar vagninn náöi honum, snerj hann sér ekki við,
fyrr en hann var kominn fast að honum.
— Ó, Irma, sagði hann og lézt vera bæði glaöur og undr-
andi. Ég fæ sjálfsagt að sitja í hjá þér.
Irma gat ekki neitað honum um það, en ekki var hún
neitt fegin þessum samfundum.
— Hvert ert þú að fara? spurði Andrés eftir stundarkorn.
— Niður í verzlun, svaraði Iram stutt í spuna.
— Ágætt. Ég ætlaði að hitta Nóreníus. Þú verður kannske
svo elskuleg að koma þar við, þegar þú kemur til baka, svo
að ég gæti orðið samferða heim?
— Það get ég sjálfsagt, svaráði Irma tómlega. Hann var
gestur á heimili hennar, og hún varð að koma kurteislega
fram við hann.
Irma hvatti hestinn, og leiðin sóttist fljótt. Andrés renndi
grun í, hvers vegna henni lá svona á. Þetta var broslegt, en
honum var enginn hlátur í huga.
— Heyrðu, Irma, sagði hann. Finnst þér ekki sjálfri, að
þú sért bæði hörð og óréttlát við mig, þegar þú vilt ekki
veita mér tækifæri til þess að bera af mér rangar sakar-
giftir og biðja þig fyrirgefningar á því, að ég óverðugur
hefi orðið ástfanginn af þér.
— Ástfanginn? hreytti Irma út úr sér. Hvað hefirðu oröið
ástfanginn af mörgum?
— Það veit ég ekki — þær eru þó nokkrar, það skal ég
meðganga. En þú ert sú fyrsta, sem ég hefi orðið ástfang-
inn af í fullri alvöru.
— Hvað oft ertu búinn að segja þetta áður, og hvað held-
urðu, að þú eigir oft eftir að segja það?
— Aldrei. Ég get ekki hugsað um annað en þig.
— Hvað þá um írenu?
— írenu? Hún er bara systir þín og skemmtilegur þáttur
í umhverfi þínu.
— Hún ætti aö heyra þessi orö þín, svaraði Irma.
— Hvers vegna mætti hún það ekki? Ef þú bara vildir
þekkjast mig, sky.ldi það ekki vera neitt leyndarmál, hver
á hjarta mitt.
— Hjarta þitt! ,j