Tíminn - 27.05.1952, Blaðsíða 6

-T~rf-”r—n*
TIMlNN; fjriðjúdágzan 27. maí~'l952.
117. blað.
ÍLEIKFÉIAGÍ
REYKJAYÍKUR^
PÍ-PA-Kl
(Söngur lútunnar.)
40. sýning
Aðgöngumiðasala frá kl. 4—7 |
í dag. Sími 3191.
Síðasta sinn.
Kaldur hvemnaður!
(A Woman of Distinction) |
Afburða skemmtileg amer- I
ísk gamanmynd með hkium |
vinsælu leikurum:
Rosalind Russel
Ray Milland
' Sýnd kl. 5,15 og 9.
NÝJA Blöl
" t. t
Ofjarl satnsteris- i
tnannanna
l
(The Fighting O’Flynn) |
Geysilega spennandi ný am- |
erisk mynd um hreysti og ]
vígfimi, með miklum við- I
burðahraða, í hinum gamla |
góða Douglas Fairbanks stíl. f
Aðalhlutverk:
Douglas Fairbanks jr. |
og Helena Carter.
Sýnd kl. 5,15 og 9.
BÆJARBÍÖ)
- HAFNARFIRÐI
Hvíti kötturinn |
(Den Vita Katten)
Mjóg einkennileg, ný, sænsk |
mynö, byggð á skáldsögu ‘
Walter Ljungquists. Myndin
hetfir: hvarvetna vakið mikla
athygli og hlotið feikna að-
sókn. . | mí
Alf Kjellm,
k Eva Henning,
• Gertrud Fridh.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
KJARNORKUMAÐURINN
Síðasti hluti.
Sýnd kl. 7.
Simi 9184.
HAFNARBÍÓ
Drengurinn frá
Texas
(Kid from Texas)
Mjög spennandi og hasar-
fengin ný amerísk mynd i
eðlilegum litum.
Audie Murphy
Gale Storm
Albert Dekker
Sýnd kl. 5,15 og 9.
Askriftarsími:
TIMINN
2323
ELDURINN
rerir ekk< boð A undan *ér.
Þelr, sem ero hyrrnir,
tryggja straz hjá
SAMVIHNUTRYGGIHGUH

/>
PJÖDtEIKHÚSID
| „Det lyhkelige
shibbrud^ .
eftir L. Holberg.
I Leikstjóri: H. Gabrielsen
| 4. Sýning í kvöld kl. 20.00
| 5. sýning miðvikud. kl. 20,00
| 6. sýning fimmtud. kl. 20,00.
Næst síðasta sinn.
| 7. sýning föstud. kl. 18,00.
Síðasta sýning.
| Aðgöngumiðasalan opin alla
I virka daga kl. 13,15 til 20.00.
| Sunnud. kl. 11—20.00. Tekið
| á móti pöntunum. Sími 80000
| «»•
1 Austurbæjarbíó
Parísarnœtur
(Nuits de Paris)
| Síðasta tækifærið til að sjá \
| „mest umtöluðu kvikmynd i
| ársins“.
i Aðalhlutverk:
Bernard-bræður.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
í ríhi undir-
djúpanna
(Undersea Kingdom)
— Seinni hluti. —
Sýnd kl. 5,15.
TJARNARBIO
Gráklteddi
maðurinn
(The Man in Graý)
I Afar áhrifamikil og fræg |
i brezk mynd eftir skáldsögu |
| Eleanor Smith.
Margaret Lockwood,
James Mason
Phyllis Calvert
Steward Cranger
Sýnd kl. 5,15 og 9.
Sala hefst kl. 4 e. h.
GAMLA BfÖ
1ngistneyjar
(Little Women)
Hrífandi fögur M.G.M. lit-
I kvikmynd af hinni víðkunnu
I skáldsögu Louise May Alcott.
June Allyson
Peter Lawford
Elisabeth Taylor
Margaret O’Brien
Janet Leigh
Sýnd kl. 5,15 og 9.
TRIPOLI-BIO
Óperettan
Leðurblahan
(„Die FIedermans“)
Sýnd kl. 9.
| Röskir stráhar
(The Uttle Rascals)
| Hundafár.
| Týnd börn.
| Afmælisáhyggjur.
| Litli ræninglnn hennar
1 mömmu.
Sýnd kl. 5 og 7.
AMPER H.F.
Raftækjavinnustofa
Þlngholtstræti 21
Siml 81556.
Raflagnir — ViðgerBIr
Raflagnaefnl
Erlent j firlit
(Framhald af 5. síðu.)
sem skyldi afla upplýsinga um
starfshætti fjárglæfrafélaga í
Bandaríkjunum. Slíkar þing-
nefndir höfðu oft starfað áður
og með litlum árangri. Ef til
vill hefir Kefauver verið kjör-
inn formaður hennar með til-
liti til þess, að hann myndi ekki
miklu afreka. Sú varð hins veg-
ar ekki raunin. Hann vann að
þesu starfi skipulega og með
mikilli eljusemi. Nefndin yfir-
heyrði fjölda manna og skilaði
síðan áliti, er gaf glöggar upp-
lýsingar um þessi mál. Álitið
sýndi, að nefndin hafði unnið
starf sitt mjög samvizkusam-
lega og ekki látið það hafa áhrif
á sig, þótt hún yrði að ganga í
berhögg við volduga auðkónga
eða stjórnmálamenn. Kefauver
hlaut því miklar vinsældir fyrir
þetta starf sitt og hafa þær vin-
sældir aukizt vegna þess, að
seinustu mánuðina hefir orðið
uppvíst um ýms ný fjárglæfra-
mál. í augum almennings er
Kefauver réttilega eða ranglega
talin andstæðingur fjárglæfra-
mannanna nr. 1.
Vafalítið á Kefauver þessar
vinsældir sínar ekki sízt sjón-
( varpinu að þakka. Mörgum yfir
heyrslunum var sjónvarpað og
mun aldrei hafa verið fylgzt
með sjónvarpinu af almennari
áhuga en þá. Það var óvenju-
legt nýnæmi að sjá og heyra
ýmsa helztu fjárbrallskónga
Bandaríkjanna, er lögreglan
hafði ekki blakað við, yfir-
heyrða um starfshætti sína af
þar til kjörinni þingnefnd. Það
sýndi og sannaði, að enn væri
til réttvísi í Bandaríkjunum og
í augum margra sjónvarpsá-
horfenda varð Kefauver hin
sanna ímynd hennar. Hann
stjórnaði yfirheyrslum einbeitt-
lega en yfirlætislaust. Fram-
koma hans var með þeim hætti,
sem flestum fannst að hún ætti
að vera.
Andstaða flokksstjórnarinnar.
Það er á svipaðan hátt, sem
Kefauver vinnur sér hylli í
kosningaferðum sínum. Fram-
koma hans er látlaus og jafn-
vel stundum ekki laus við það
að vera hálfvandræðaleg. Hann
berst ekki á og beitir ekki fyrir
sig hnyttnum tilsvörum, en er
blátt áfram og viðfelldinn.
Harn kemur fram eins og einn
í hópnum, en ekki eins og sá,
sem sé hafinn yfir hann.
Kefauver er maður myndar-
legur í sjón, en ekki fríður.
Hann er rúmlega sex feta hár
og samsvarar sér vel.
Þótt framkoma Kefauvers við
yfirheyrslurnar í fjárglæfra-
málinu aflaði honum almennra
vinsælda, hlaut hann ekki ein-
róma þakkir fyrir þær. Yfir-
heyrslurnar stóðu sem hæst fyr
ir þingkosningarnar 1950 og er
talið, að þær hafi heldur orðið
republikönum til framdráttar.
Margir áhrifamiklir forustu-
menn demokrata eru Kefauv-
er reiðir fyrir það, hvernig
hann hagaði þeim um þetta
leyti, og eru þvi andvígir hon-
um sem forsetaefni. Suður-
ríkjamenn eru og heldur and-
stæðir honum. Þess vegna hef-
ir Kefauver vart það traust
flokksstjórnarinnar, er til þess
þarf, að hún tefli honum fram
sem frambjóðanda, ef hún tel-
ur sig hafa völ á öðrum manni
jafngóðum og vænlegum til
fylgis. Þetta kann þó að breyt-
ast fram að flokksþinginu og
taflið getur þá vel staðið þann-
ig, að flokksstjórnin eigi ekki
annan sæmilegan kost. Lánið
hefir hingað til virzt fylgja Ke-
fauver og svo getur farið enn.
Spurningin er hins vegar sú,
hvort heppilegra sé fyrir Ke-
fauver að hljóta framboðið r.ú
eða eiga ónotað tækifæri 1956.
Sennilega fer það mest eftir
því, hvort Taft eða Eisenhower
verður frambjóðandi republik-
ana.
Vicki Baum:
Frægðarbraut Dóru Hart
? 10. DAGUR
•i T í MI I N rN. •
AuylijMi í Tmamtn
•i -T,: I,'M I N N i»
Bryant. „O, caro mio,“ stundi hún og hafði alveg gleymt því, að
hún var að syngja.
„Húrra, bravo,“ hrópaði Salvatori og sneri sér við á stólnum.
„Loksins. Afbragð, Bravissimo. Einu sinni enn.“
En það mistókst líka í annað sinn. „Ég get ekki meira“, stundi
Dóra, sem fann nú gerla, að b.arki hennar neitaði með öllu að
gefa frá sér hljóð framar. Salvatori varð þó ekki uppvæg eins og
Dóra hafði búizt við, heldur sat þögul og þungbúin og horfði á
hana. Hún setti meira að segja á sig skóna.
„Barnið mitt“, sagði hún að lokum hrærð og óvenjulega blíð-
lega á ensku. „Barnið mitt, viltu svara undandráttarlaust einni
spurningu minni. Trúir þú því sjálf, að þú verðir einhvern tíma
^fræg söngkona?“
„Ég veit það ekki“, svaraði Dóra niðurlút. „Mér virðist alltaf
hraka. Heima í Þýzkalandi lék ég mér að H, nú næ ég ekki einu
sinni A“.
„Barnið mitt, barnið mitt“, sagði Salvatori. „Ég ætla að kenna
þér ókeypis, og ég trúi á hæfileika þína. En ég veit hvað það er,
sem eyðileggur þig. Það er þessi mannfjandi, þessi myndhöggv-
araræfill. Segðu skilið við hann, rektu hann á dyr. Það mun
nísta hjarta þitt, en það er þér fyrir beztu. Veiztu, hvað hinn
mikli Chimani sagði eitt sinn við mig? Salvatori, sagði hann. Eng-
nn verður meistari í hringleikahúsi fyrr en hann hefir að
minnsta kosti einu sinni fótbrotið sig. Enginn verður heldur
stjarna í óperunni, fyrr en hjarta hans hefir verið níst og
helsært".
„Já, en ég — ég“, stamaði Dóra. Hún varð ætíð dauðhrædd og
fannst hún ganga á glóðum, þegar Salvatori byrjaði slíkar pre-
dikanir. En gamla söngkonan lét ekki slá sig af laginu. „Starf
þitt er önnur orsökin til ills. Þetta hryllilega umhverfi, reykur-
inn, matarlyktin og svefnleysið eyðileggur þig gersamlega. Þú
verður að hverfa frá þessu öllu saman, og þá munt þú verða fræg
söngkona. Þá getur þú endurgoldið mér margfaldlega allt það,
sem ég hef fyrir þig gert“.
Dóra hafði fyrir löngu komizt að raun um, að skynsamlegar
fortölur máttu sín einskis við Salvatori. Samt sem áður reyndi
hún að beita þeún .„En á hverju á ég þá að lifa?“ sagði hún
lágmælt.
Salvatori gerði mikla handsveiflu. „Á hverju lifa aðrar ungar
söngkonur í þessari borg? Á hverju lifði ég, þegar ég var ung?
Á hverju lifðum við öll, Toscani, Rossi, Ciottina? Þar sem hæfi-
leikarnir eru fyrir hendi, finnast ætíð leiðir til að nota þá. Það
finnst ætíð einhver, sem fús er að veita liðsinni. Þú ert ung og
falleg, barnið mitt“.
Þessari hálfkveðnu vísu svaraði Dóra með jafnmikilli ein-
lægni og öllu öðru. „Þér finnst það kannske kynlegt, en slíkt get
ég alls ekki hugsað mér að gera. Ég er ekki þannig gerð“.
Salvatori horfði hugsandi á hana um stund, en síðan yppti
hún öxlum og sneri sér að flyglinum.
„Dyggðin er dýrt óhóf nú á dögum“, sagði hún á ítölsku. „Þú
veizt það auðvitað bezt sjálf, hvort þú hefir ráð á að veita þér
slíkt. Canzonen einu sinni enn“.
Dóra leit skelfd á úr sitt. Það var orðið mjög skuggsýnt. Hún sá
aðeins móta fyrir Salvatori við flygilinn, og andlit hennar var
aðeins ljós blettur í húminu. Dóra herti upp hugann.
„Ég rná ekki vera að því að syngja meira núna“, stamaði hún.
Hún bar ætíð nokkurn ótta af Salvatori, sem virtist fullráðin í
að gera hana að söngkonu með harðri hendi. Kennslukonan blés
líka heiftarlega úr nösum og var fyrirlitningin auðheyrð.
„Já, svínasteikin kallar, súrkálið líka. Ég skal ekki neyða þig
til að syngja, barnið mitt. Það mundi mér aldrei koma til hugar.“
Og þegar Dóra sneri sér þakklát burt frá henni og bjóst til að
fara, varpaði hún enn einni heitingunni á eftir henni. „For la
Cuoca", hrópaði hún og þýddi það meira að segja þegar á ensku:
„Já, þú átt sannarlega heima í eldhúsinu og ekki annars staðar.“
Dóra tautaði einhver þakkarorð og flýtti sér brott. Þegar hún
kom fram í ganginn, dró hún andann djúpt að sér, ræskti sig og
hóstaði lágt. Svo hljóp hún léttilega upp í vinnustofu Basils.
Hún átti enn ofurlitla frjálsa stund, áður en hún byrjaði dags-
verkið hjá Schumacher. Ástæðan til þess, að hún lagði svo mikla
áherzlu á að komast burt frá söngkonunni, var sú, að hún hafði
allt í einu fundið til ómótstæðilegrar löngunar til að vera nokkr-
ar mínútur ein í vinnustofu Basils, áður en hún klæddist þjón-
ustubúningi sínum og færi að bera matardiska til soltinna krá-
argestanna. Þótt vinnustofa Basils væri óhrjáleg og fáum gæð-
um búin, leit hún ósjálfrátt á hana sem heimili sitt. Þetta var
eina heimilið, sem hún hafð átt síðan hún fór úr Þýzkalandi.
Hún gekk inn, því að dyrum vinnustofunnar var aldrei læst.
Svo kveikti hún Ijós og leit í kringum sig.
Basil skildi oft einhverja kveðjuorðsendingu til hennar eftir
á bréfmiða, þegar hann fór að heiman, kveðju eða gamansemi
jafnhliða einhverri smávægilegri beiðni, og allan tímann meðan
hún var að syngja hjá Salvatori hafði hún fundið á sér og vonaö
í hjarta sínu, að slíkan bréfmiða væri nú að finna þarna. En hún
sá hvergi bréfmiða. ílún gekk að járnrúminu og horfði á það
um stund. Henni fannst Basil aldrei hafa verið svo fjarlægur sér
sem á þessari stundu. Hún sá hann aftur fyrir sér í hinu rík-
mannlega húsi, og afbrýðisemin blossaði upp. Eins og allar
ástfangnar manneskjur, gat Dóra ekki hugsað sér, að nokkur
kona gæti kynnzt ástvini hennar nema verða sjálf ástfangin.
Hún svipti ábreiðunni til hliðar og fleygði sér í rúmið. Hún
hélt að meira þyrfti ekki við til að losa um grátinn, en þegar
tárin vildu ekki koma, brosti hún að sjálfri sér og fór að laga
til í vinnustofunni. Þar var allt á tjái og tundri éins og venju-