Tíminn - 16.12.1952, Blaðsíða 5

286. blað.
TIMINN, þriðjudaginn 16. desember 1952.
5.
1‘riðjifii. 16, des.
Verkfallsstyrknrinn
frá Moskvn
í lokaræðu sinni á flokks-
þingi kommúnista 15. október
1952 lýsti Stalin því yfir, að
rússneskir kornmúnistar yrðu
að veita flokksbræðrum sín-
um erlendis virkari stuðning
en hingað til. Efling komm- .
únistaf lokkanna erleiiáis'
væri mikill styrkur fyrir rúss
neska kommúnista í baráttu
þeirra fyrir „varðveizlu frið-
arins“ og þess vegna væri það
beinn og óbeinn hagur fyrir
Rússa að veita þeim fjárhags
lega hjálp og aðra aðstoð,
sem gæti komið þeim að
gagni. |
Þess virðast líka þegar hafa
sést merki, að kommúnista-
flokkarnir utan Sovétríkj -
anna fái nú meiri fjárhags-|
aðstoð frá húsbændunum í
Kreml en áður. Sumpart virð
ist þetta gert með beinum
f j árframlögum og sumpart
með því að tryggja þeim um-
boðslaun af vörum, sem eru
keyptar af Rússum eða lepp-
þjóðum þeirra austan járn-
tjaldsins. M.a. hér á landi
virðast kommúnistar nú búa
við stórum meiri fjárráð en
áöur, þótt innheimta félags-
gjalda gangi verr en áöur og
styrktarfélögum hafi fækkað.
Umboðslaunin af viðskiptun-
um við Austur-Evrópulöndin
og önnur aðstoð austan frá
hefir bætt þetta upp og meira
til. Svb vel eru kommúnistar
nú stéeðir fjárhagslega, að
þeir eru að ræða um að
stækka Þjóðviljann fyrir
næstu kosningar, þótt vitan-
legt sé að bæöi blaðgjöld og
auglýsingatekjur hans hafa
rýrnaö' seinustu misserin.
Einna gleggsta dæmið um
aukna fjárhagsaðstoð rúss-
nesku valdhafanna til ís-
ienzkra kommúnista er þó hin
óumbeðna aðstoð, sem hið
kommúnistiska verkalýðssam
band hefir lofað að veita í
sambandi við verkfallið hér.
Stofnun sú, sem hér um ræð-
ir, er ekki til sem verkalýös-
samband nema að nafninu. í
Austur-Evrópu starfa engin
frj áls verkalýðssambönd, er
hafa verkfallsrétt eða önnur
réttindi hliðstæð þeim, sem
verkalýðssamtökin hafa í lýð
ræðisríkjunum. Verkalýðs-
samtökin í Austur-Evrópu-
ríkjunum eru ekkert annað
en leppfyrirtæki ríkisstjórn-
anna, sem gera það eitt, er
ríkisvaldið fyrirskipar þeim.
í raun réttri eru þau ríkis-
stofnanir, en ekki verkalýðs-
samtök. í samræmi við þetta
hefir umræddu Alþjóöasam-
bandi kommúnista verið neit
að utn að hafa bækistöðvar í
lýðræðislöndunum, þar sem
ekki hefir verið litið á það
sem óháð samtök, heldur
miklu fremur sem rússneska
áróðursstcfnun. Að vísu eru í
því nokkur verkalýðssam-
bönd vestan járntjalds, er
lúta kommúnistiskri yfir-
stjórn, en þau hafa ekkert að
'segja, enda fylgja forráða-
menn þeirra rússnesku vald-
höfunum dyggilega. Vegna
þess, að lýðræðisríkin hafa
úthýst umræddu sambandi
sem áróðursstofnun Rússa,
hafa Rússar valið því bæki-
stöð í Vín, sem er að nokkru
ERLENT YFIRLIT:
Hóreufor Eisenhowers
Óttast er, að styrjaldarátökin fari liarSss-
andi bæði í ICóreas og Indó-Kina
Eisenho-wer er nú aftur kominn herafla til að annast sjálfir varnir
til New York ur för sinni til Kóreu. á vígstöðvunum, ef styrjöldin held
Hann hóf Kóreuför sína frá New ur áfram m$ð líkum hætti og sein
York 29. nóvember og var kominn ustu mánuðina.
til Kóreu 2.: desember. Þetta er í þriðja lagi, að ekki verði hörfað
löng leið og mun flugvélin, er ílutti frá Kóreu og hún látin kommún-
hann, aðeins hafa haft stutta við- istum eftir. Eisenhower hefir hvað
dvöl á nokkrum stöðum til þess að eftir annað lýst yfir því, að siíkt
taka bensín, í Kóreu dvaldi svo komi ekki til mála.
Eisenhower til 5. desember, en þáSegja má, að í þessum þremur
hélt hann heimleiöis. Hann var því meginatriðum felist sama stefna og
í Kóreu í rútha þrjá sólarhringa. stjórn Trumans hefir fylgt undan-
Prá Kóreu flaug hann til Guam, farið í Kóreumálunum. Vafalaust
en þaðan flutti herskip hann til verða því margir af þeim, sem kusu
Hawaii. Nokkr.ir af helztu væntan- Eisenhower vegna Kóreustyrjaldar
legum ráðherrum hans komu til innar, fyrir miklum vonbrigðum.
móts við hann á Guam, m. a. Dulies, Þeir treystu því, að honum myndi
en Wilson hafði verið með honum betur auðnast en demokrötum að
alla ferðina. Á herskipinu hélt leiöa hana til lykta. Að vísu gaf
Eisenhower ráðstefnu með ráðherr- Eisenhower engin hein loforð um !
unum og var þar einkum rætt um slíkt, en lét þó í það skína. Eina | til sín heyra og telur sig hafa sam-
stefnu þá, er stjórn Eisenhowers beina loforðið, sem hann gaf, var j ið áætlun, ei' geti bundið fljótan
skyldi fylgja í Kóreumálum eftir , að efla svo her Suði|--Kóreu- | og sigursælan enda á r.tyrjöldina í
að hún kæmi. til valda 20. janúar manna, að hann gæti að mestu eða j Kóreu. Hann og Eisenhower munu
næstkomandi. Frá Hawaii fóru Eis- öllu annazt gæzlu vígstöðvanna og 1 ræðast við bráðlega. Ekki er ólík-
EISENHOWEE
Lausn verkfallsins
i A£ háífu margra verkfalls-
j manna hefir réttilega verið
j haídið fram þeirri stefnu, að
j lausn verkfallsins ætíi að
| miða við það, að reynt yrði
að lækka verðlag og fram-
færslukosínað. Alit, sem gert
væri í þá átt, yrði rauniiæf
kjarabót. Kauphækkanir
j væru hins vegar mjög vafa-
samar kjarabætur, því að
oftast leiddu þær til nýrra
verðhækkana og yrðu þann-
ig að engu. Afkoma atvinnu-
veganna væri nú líka með
þeir.i hætti, að vel gæti hlot-
ist af því aukið atvinnuleysi,
sem er skaðlegra verkalýðn-
um en nokkuð annað.
! Þess mun nú sennilega
mega vænta, að tillögur komi
i fram, er ganga til móts við
j þær óskir verkfaiismanna, að
unnið sé að því að lækka verð
lagið og tryggja alm. raun-
hæfar kjarabætur á þann
háít. Meö því væri stigið mik
enhower og ráðherrar hans flug- þannig yrði létt á bandaríska hern legt, að hin nýja áætlun
ilvægt skref í rétta átt. Þess
hans ber því að vænta, að slíkum
leiðis til New York og var komið . um. Vafalaust mun hann leggja j stefni að svipuðu markmiði og því, tillögum verði vel tekið og
þangað í fyrradag. ',aukið kapp á þetta, en það mun j sem vakir fyrír Syngman Rhee, þ. þæi geti orðið til að afstýra
Af samherjum Eisenhowers er ’ samt alltaf taka nokkur misseri að ; e. ný sókn í Kóreu af hálfu Banda- áframhaldandi verkfalli, sem
iátið mjög vel af för hans og það koma því í framkvæmd.
talið mikilsvert, að hinn væntan- J
legi forseti skuli hafa kynnt sér ^ Verður hafin stórsókn
ástand og horfur í Kóreu. Hins veg j Kóreu?
ar láta demoltratar lítið af för hans.
manna með það fyrir augum að aUir ta á að standi lengur
hertaka Norður-Koreu, an þess að
. , . . T ’ en orðið er.
raðast nokkuð a Kma. , „
Að dómi ýmsra, sem vel fylgiast I ’Þe-ja ma 1 0 oÞklegt,
með í Kóreu, kann svo að fara, að ( a® tillögur þessar geti mætt
Bandamenn þurfi ekki að taka j andstöðu frá vissum hópi
ákvörðun um slíka sókn. Ástæðan j manna, en það eru leiðtogar
mannafundi, að þetta ferðalag væri siiin’fyígja'sTipaðri stefnuTÍcóreu- i verður Þá sú, aö kommúnistar verða kommúnista. Fyrir þeim vak
raunar ekki annað en lýðskrum eða 1 máluunum fynrrennari hans.! íyrri tU mei5 að hefja stórsókn' ' ir aukinn glundroði og upp-
gert til þess aö fullnægja lýðskrums Hins vegar geta hæglega orðið 1 ^m*f. viðbúnaður af þeirra hálfu lausn og fátt er þeim senni-
Af framangreindum ummælum
Truman hefir gengið lengst í þeim Eisenhowers virðist mega ráða það,
efnum og látið svo ummælt á blaða- I að hann muni a. m. k. fyrst um
loforði, sem hafi verið gefið í hita hreytingar
kosningabaráttunnar.1
Þrjú meginatriði.
Sjálfur segist Eisenhower hafa
haft mikil not af förinni. í við-
tölum við bjáðamenn, er hann átti
við burtförina frá Kóreu og viS
heimkomuna til New York, virtist
hann leggja liöfuðáherzlu á þrennt.
Þessi þrjú atriði voru:
í fyrsta lagi, að vonlítið væri um
skjótan sigur, nema með því að
„færa út styrjöldina", eins og það
hefir verið orðað, en þeirri hug-
mynd virðist. Eisenhower andstæð-
ur a. m. k. eins og enn er ástatt.
Þegar rætt er um að „færa út
styrjöldina“, er einkum átt við þær
tillögur ýmsra hernaðarsérfræð-
inga, að loftárásir séu gerðar á her
bækistöðvar í Mansjúríu og Kína
sé sett í hafnbann. Einnig er rætt
um í því sambandi, að her Chiang
Kai Shek sé studdur til innrásar
á meginlandið.
í öðru lagi, að Suður-Kóremnenn
á þeirri stefnu hans,
, bendir í þá átt.
! lega kærkomnara
þegar frá líður, enda geta gerzt! ^ausrf Kóreu- i verkfall, sem haldið er uppi
aðra'en’mhTernú aðst°ðUna &m ! styrjaidarinnar og þó’einkum eftir ’meö rússneskri hjálp. Fyrir
í Kóreui'ör sinni ræddi Eisenhow- að Rúfar f Kíavef'ar haía hafn‘ ' stcf nu . Þeil'ra er kauphækk-
er m. a. við Syngman Rhee, forseta i að, mdversku sattatillogunum. Það unarleiðm hka heppilegn en
Suður-Kóreu. Vitað er, að Rhee S fklr bezf syna’ hve al^er lePP’ I verðlækkunarleiðin, því að
hefir lagt áherzlu á það við Eisen- | stjorn norður-korallska stjornm er su fyrrnefnda getur vart end
hower, aö keppt yrði að því að j orðla að hun hefir enn engu svar-'
sameina Kóreu, en slíkt virðist von að tl!logum fndverja' Ef allt hefðI
laust, eins og sakir standa, nema j venð með felldu' hefðl hun Þ° *tt
her S. Þ. takist að ná Norður-Kóreu ' að svara a undan bæðl Russum °8
undir yfirráð sín. Slíkt myndi kosta ir mvelJum'
stóraukin hernaðarátök í Kóreu, I
án þess þó, að styrjöldin yrði færð j ^hdo-Kma næsta
að öðru vísi en með atvinnu-
leysi og gengislækkkun. Ef
forsprakkar kcmmúnista féll
ust á að leysa verkfallið með
verðlækkunarleiðinni, væri
þjóðholíusta þeirra vissulega
út, þar sém henni yrði haldið áfram I takmark kommúnista? | meiri en hún hefir verið álit-
innan landamæra Kóreu. j Eitt af því, sem Eisenhower veið- j in. Því miöur eru ekki miklar
Frá sjónarmiði Suður-Kóreu- ! ur fljótlega að taka afstöðu til, er ííkur til, að þeir komi mönn-
manna og Kóreubúa yfirleitt er jsu krafa margra Bandaríkjamanna, j urn her á óvænt.
þessi ósk eðlileg. Það ástand, sem j að kínverska þjóðernissinnahern- j Verkamcnn og aðrir laun-
nú ríkir í Kóreu, er óbærilegt fyrir j um á Formósu verði leyft að taka h h;ns vpo-ar ek!-;
kórönsku þjóðina til lengdar. Víg- Þátt í her S. Þ. í Kóreu. Chiang ' pleniast áf áróS”i komm
lína liggur yfir þvert landið með Kai Shek hefir hvað eftir annað far *ata gler jast al axoó-i komm
erlenda heri sitt hvoru megin og 'ið fram a Það. Margir stjórnmála- : unista. Þaö er þeirra hagur,
land hennar allt er raunverulega 1 menn í báðum aðalflokkum Banda- : a® nú sé snúið við á braut sí-
einn vígvöllur. Krafa Syngman ; ríkjanna hafa lýst sig því fylgjandi.! vaxandi dýrtíðar og verð-
t Rhee er því vel skiljanleg, en ann- j en stjórnin hefir hingað til staðiö (bólgu. Það væri mikil ógæfa
muni lengi enn þurfa á hjálp að i að mál er, hve auðvelt sé að full-; §eSn því. Vafasamt er, að Eisen- fyrir íslenzkan verkalýð, ef
halda og það' muni taka verulegan | nægja henni. I hower breyti þeirri ákvörðun henn- j verðlækkunarstefnunni væri
tíma, að þeir geti komið sér upu Þá hefir MacArthur nýlega látiS (Framhald á 6. síðu.I hafnað, en í staðinn stefnt
-------------------------------------------------------------------------------------------------út í glundroða o“ öngþveiti.
■ leyti hernumin af þeim, en
jklóklegra þykir að hafa bæki
JstöS þess þar en í Moskvu,þvi
! að hin rússnesku yfirráð séu j
þá ekki eins áberandi.
Eins og öllu skipulagi og;
högum þessa verkalýðssam-
bands er háttað, er það öllum ,
vitanlegt, að það gerir ekki!
annað en það, sem rússnesku
valdhafarnir fyrirskipa þvi.
Ákvörðunin um stuðninginn
við verkfalliö hér, er því á-
reiðanlega tekin í Moskvu,
en ekki af leppmönnunum í
Vínarborg. Og þótt ekki skuli
lítið gert úr brennandi áhuga
Stalins og félaga hans fyrir
hag og afkomu íslenzkra
verkamanna, ráða þó áreiðan
lega aðrar ástæður meira um
þessa ákvörðun. Henni er
ekki ætlað að styrkja íslenzka
verkamenn, heldur forustu-
menn íslenzkra kommúnista.j
Henni er jafnframt ætlað að
stuðla að lengra verkfalii en
ella og að verkfallið leysist
með þeim hætti, að stórfellt
J atvinhuleysi eða gengislækk-
| un verði ekki umílúin. Hinir
j reikningsglöggu yfirmenn
1 kommúnista í Moskvu vita
vel, að flokksbræður þeirra
hér kemur fátt betur en upp-
lausn og glundroði í atvinnu-
og fjárhagsmálum landsins.
Það getur því vel veriö nokk-
urra rúblna virði að stuðla _aö
slíkri efnahagsþróun á ís-
landi.
Hin kaldrifjuðu afskipti
rússnesku valdhafanna af
málum íslendinga lýsa vel
hinni kommúnistisku reikn
ingslist. Rússar sjálfir neita
viðskiptum við okkur vegna
þess að framleiðslan sé of
dýr. Viðskiptin við leppríki
þeirra eru bundin þeim skil
yrðum, að við höfum við þau
vöruskipti og borgum vöaur
þeirra miklu hærra verði en
hægt er að fá slíkar vörur
fyrir annars staðar (sbr.
ungverska hveitið og pólsku
kolin), svo að vöruskiptin
við þessi lönd eru í raun og
veru ekkert annað en stór-
felld gengislækkun. Samt
þykja þessi viðskipti svo
alltof hagstæð íslendingum,
að sumir forráðamanna
þessara ríkja hafa verið
hengdir fyrir að reynast ís-
lendingum of hliðhollir í
viðskiptasamningum. Eftir
að hafa hagað viðskiptum
við íslendinga á þessa lund,
bjóða svo forustumenn kom
múnista í Kreml óumbeðið
að styrkja verkfallsmenn á
íslandi. Skyldi nokkur efast
um til hvers sá leikur er
gerður.
Það er bæði algengt og sjálf
sagt, aö frjáls verkalýðssam-
bönd styrki hvert annað í
verkföllum. Því er ekki nema
’ eðlilegt, að verkfallsmenn
hér leiti aðstoðar hiiðstæðra
samtaka í lýðræðisríkjunum.
Ilér er hins vegar ekki um
neitt slíkt að ræða. Hér er
það áróðursstofnun ákveðins
'stórveldis, er leggur pening-
ana fram í pólitískum til-
gangi eða til framgangs á-
kveðnum flokki. Þess vegna
er hér um einstæðan og ó-
| venjulegan" atburð að ræða,
jer hinn lýöræöissinnaði hluti
! verkalýðsins þarf að gera sér
fulla grein fyrir og má ekki
;láta blekkja sig til að trúa
því, að hér búi á bak við ein-
hver raunveruleg velvild í
! garð íslands og íslenzks verka
lýðs.
Þjéðviljinn er oft skemmti-
lega vitlaus, en sjaldan hefir
hann þó komizt lengra í vit-
Ieysunni en á sunnudaginn
var.
| Meðal þess, sem Þjóðviljinn
heklur þá fram, er það, að
Tíminn sé að vinna „fyrir
gráðuga og samvizkulausa
fjárplógsmenn“, þegar hann
sé að gera kröfu til þess að
verkfallsmenn leyfi mjólkur-
flutninga til bæjarins, er full
nægi þörfum barna, sjúklinga
cg gamalmenna.
I Hver og einn getur sagt sér
það sjálfur, að umrætt mjólk-
urbann verkfallsmanna hefir
1 ekki minnstu áhrif á gang
verkfallsins. Þetta bann bitn-
ar nefnilega ekkert fremur á
atvinnurekendum en verka-
mönnurn, nema síður sé.
j Mjólkurbannið . .hvetur at-
vinnurekendur ekki að neinu
i Ieyti til samninga. Það bitnar
| fyrst og fremst á börnum,
; sjúlilingum og gamaimenn-
um. Hin gíámskyggna verk-
! (Framtald á 6. síöu.)