Tíminn - 02.04.1953, Blaðsíða 4

TIMINN, fimmtudaginn 2. apríl 1953.
77. blað.
Rheinlandsnáðunin og landhelgis-
brot Magnúsar í Höskuldarkoti
Athugasemd frá dónismálaráðimeytiira
málaráðueytinu og birtist á, og var það gert með aug
svar við henni á 5 síðu:
I>. M. hcfir kvatt sér hljóðs og
ræðir um orðið stöðul, sem tals-
, vert hefir verið á döfinni undan-
Tíminn hefir birt eftirfar- reglugerð nr. 64 1950, sem all sýsiumanninum í Gull- farið:
andi athugasemd frá dóms-!ir þessir dómar voru byggðir bringu- og Kjósarsýslu meðj
'> —------«-■-*---» —* ---- *—> — ‘ „Þrátt fyrir okkar rómuðu gest-
lýsingu nr. 219 20. okt. 1950. í máli b.v. Rheinland gerð- riAsni;.virÖist orðið stöðull ekki ætla
Qr „of„ Þá akvaS dómsmalaráðuneyt ist þetta: Togarmn var og undrar mig það ekki. Ég tel
Vegna greinar með nafn-.jg^ með hliðsjón af almenn- dæmdur 27. júní 1949 í 29.500 þetta orð mjög fráleitt í þessari
mu „Landhelgisgæzlan og o- j um reglum refsiréttarins um kr. sekt, afli og veiðarfæri merkingu frá öllum sjónarmið-
heilindi Sjálfstæðisflokks- ,iækkun og niðurfelling refs- gerð upptæk, fyrir brot á 1. um. Ég var einn af dvergunum sjö
ins“, er birtist í Tímanum 18 j inga, þegar lagabreytingar gr. laga nr. 5 1920, um bann með orðið „stanz“ og held mig við
þ.m., tekur dómsmálaráðu- j iæitka eða fella niður viður- gegn botnvörpuveiðum. Dóm Það enn.
neytið eftirfarandi fram: | lög við verknaði, að náða alla ltvaddir menn möttu afla og
MeÖ Teglugerö nr. 64 1.! framngreinda skipstjóra af veiðarfæri. Umboðsmaður ^Jkum þttíi T sögu
marz 1950, utgefmm af at-^hinum ídæmdu refsmgum og togarans setti svo tryggingu þjóðarinnar, að við því má ails
vinnumálaráðuneytinu, var j 15. nóv. var gengið formlega fyrir greiðslu sektar, máls- ekki hreyfá. Pata vagnstjórans
bönnuð dragnótaveiði innan frá náðunum þeirra allra, en kostnaðar og andvirði afla gæti ef til vill reiknað sér bróður-
landhelgi frá línu er hugsað-
ist dregin frá Keili um Sand-
gerðisvita á haf út og fyrir
framan strandlengju Gerða-
hrepps, Keflavíkurkaupstað-
ar, Njarðvíkurhrepps og
Vatnsleysustrandarhrepps að
Hraunnesi, á tímabilinu frá
1. júní til 30. nóv. ár hvert.
Reglugerð þessa töldu
margir útgerðarmenn á þess
um slóðum ólöglega setta og
hirtu ekki um bannið.
Af þessum sökum voru eft-
irtaldir skipstjórar teknir og
dæmdir af bæjarfógetanum i
Keflavík fyrir brot á reglu-
gerðinni:
1. Skipstjórinn á Gullþór.
Jón Óskar Jónsson, dæmdur
10. ágúst og 14. okt. 1950 i
með bréfi ráðuneytisins til og veiðarfæra, eins og tíðk- lóð, en aðalerfinginn fyrirfinnst
bæjarfógetans í Keflavík, að er, t.d. um brezka togara, ekki °s finnst aidrei. Það skiidi
dags. 27. okt. 1950, hafði ver- þar til bankatrygging er feng engum láta sér um munn fara, að
ið lagt fyrir hann að afhenda in. Dómnum var með náðun vagnstió‘lnn nii,olkl alla' sfm lnn
aftur veiðarfæri þau og and- breytt í 5000 kr. sekt 16. á- ®gn^fræn° Xfn á'^Sðii^Srt
virði afla, sem gert hafði ver- gúst 1949, með því að hér var dagaj þá væri það mjög fráieitt að
ið upptækt. um rnjög lítið fiskiskip að setja þær í samband við það, sem
Einnig var tekin aftur á- ræða, og er heimild til slíkr- gerist í strætisvögnum nútimans.
frýjun á máli Gunnars Sig- ar náðunar að finna í 29. gr. jhað yrði stofn að misheppnuðum
urðssonar. | stjórnarskrárinnar. Sekt og eamanyrðum til óvirðingar liðna
Að því er varðar mál Magn andvirði afla og veiðarfæra Itimanum' Sialíur steyttt ég á þeirri
úsar í Höskuldarkoti var mál var svo greidd til bæjarfóget i^aSVr^Srt^lSð^íg^^vtai"
hans rannsakað af fuíltrua ans í Vestmannaeyjum hinn
sýslumannsins í Gullbringu- 22. sept. 1949, send ráðuneyt-
og Kjósarsýslu, enda er Magn inu 31. marz 1950, en það
ús búsettur í umdæmi sýslu- sendi sektina ríkisféhirði 4.
manns og skýrsla varðbáts- apríl sama ár. Er það því ekki
foringjans stíluð til sýslu- rétt að sektin hafi ekki verið
mannsíns í Gullbringu- og greidd fyrr en eftir gengis-
Kjósarsýslu. Magnús var tek fellingu.
inn á skipi sínu, Gylfa, að-1 í sambandi við þetta mál
tveggja mánaða varðhald og faranótt 6. ágúst 1950 og var er rétt að geta þess, að þegar
samtals kr. 43.400,00 sekt. j mál hans rannsakað í rétti 6. j lög nr. 5 1920, um bann gegn en nógTil þess að'hallaTéttu^máli!
sem ég set hér þó máli mínu til
sönnunar og skýringar:
Ég um stund á stöðli þar,
stóð við Hverfisgötu.
Strætisvagnastjóri var,
stúlku að mjólka í fötu.
Það skal tekið fram, að Reyk-
víkingar mega ekki breyta fyrsta
vísuoxðinu eftir sínu þágufalls-
höfði. Það er oft lítið, sem aflagar,
2. Skipstjórinn á Fylki, og 11. ágúst sama ár, en í
Gunnar Sigurðsson, dæmdur seinni réttarhaldinu bókar
10. ágúst 1950 í kr. 18.500,00 fulltrúinn, Björn Ingvarsson,
botnvörpuveiðum, voru sett,
stunduðu slíkar veiðar yfir-
Raunar er það nú fremur al-
gengt mál manna, að einn og ann
sekt. jað hann muni leita fyrirsagn
3. Skipstjórinn á Glað, Jón ar dómsmálaráöuneytisins
E. Bjarnason, dæmdur 10. á- um mál þetta. Málið var síð-
gúst og 14. okt. 1950 i tveggja an sent ráðuneytinu til fyr-
mánaða fangelsi og samtals irsagnar með bréfi, dags. 13.
kr. 43.400,00 sekt. jsept. 1950, sbr. nefnda bókun
4. Skipstjórinn á Hilmi, Á- dómarans, og var það gert án
gúst Guðmundsson, dæmdur þess að ráðuneytið léti í ljós
12. ágúst og 14. okt. 1950 í nokkra ósk sína þar um, enda
tveggja mánaða fangelsi og algengt að slíkar rannsókn-
samtals kr. 43.400,00 sekt. t ir eru sendar ráðuneytinu til
5. Skipstjórinn á Kveldúlfi fyrirsagnar áður en mál er
Sigmundur Óskar Einarsson, höfðað. Mál þetta var einnig
dæmdur 10. ágúst og 8. sept. vegna brots á framan-
1950 í tveggja mánaða fang-' greindri reglugerð nr. 64 1950
elsi og samtals kr. 43.400,00 og með því að þá stóð fyrir
sekt. jdyrum áfrýjun til Hæstarétt
6. Skipstjórinn á Tjaldi, ar á einu hliðstæðu máli,
Sigurvin B. Pálsson, dæmdur sem prófmáli, var ákveðið
14. okt. 1950 í kr. 18.500,00 að láta afgreiðslu á máli
sekt. | Magnúsar bíða þar til hæsta-
7. Skipstjórinn á Skíð- réttardómur í prófmálinu
blaðna, Sigurður Þórarinn iægi fyrir. Eins og fram er
Helgason Bachmann, dæmd- tekið hér að framan, var
ur 14. okt. 1950 í kr. 18.500,00, nefnd reglugerð nr. 64 1950 j úr 10.000 gullkrónum í 1.000
sekt.
8. Skipstjórinn
úlfi, Helgi G.
dæmdur 14. okt.
18.500,00 sekt.
9. Skipstjórinn á Snæfelli.
Benedikt Sigurður Guð-
mundsson, dæmdur 14. okt.
1950 í kr. 18.500,00 sekt.
Eru hér taldir allir þeir
skipstjórar, er um ræðir í I,-
III. í framangreindri blaða-
grein, en í greininni eru
nokkrir dómanna taldir
kveðnir upp 14.11. 1950, sem
mun vera prentvilla og eiga
að vera 14. okt. 1950.
Dómum þessum óskuðu
hinir dómfelldu áfrýjað til
Hæstaréttar, og var eitt mál-
anna, mál Gunnars Sigurðs-
sonar, sent til Hæstaréttar
sem prófmál, með bréfi ráðu
neytisins, dags. 10. okt. 1950.
Hinn 20. okt. 1950 ákvað
atvinnumálaráðuneytið að
fella niður framangreinda
leitt eingöngu stórir togarar ar sitji í sæti sínu og tutii spena
þjóðarinnar, en það er óviðfelld-
inn málflutningur. Þau orð mega
ekki notast sem plöntur. Það væri
sanni nær að miðla þeim nokkru
af þvi tröllamjöli, sem málfræð-
ingar eru nú að hella yfir ýms al-
geng og þjóðleg orð.
Oröið „Döf“ gæti komið til mála.
Raunar veit ég ekki, hvað það þýð-
og voru hinar háu sektir mið
aöar við það. Á seinni árum
hafa einnig smærri fiskiskip
tekið að stunda botnvörpu-
veiðar, og var mönnum þá
ljóst, að hinar háu sektir lag
anna frá 1920, voru allt of
háar, þegar um minni skip
var að ræða. Hafði því mynd-,
azt venja um það, þegar i ir> en eí t,að væri latið Þýöa
dómsmálaráðherratíð Her-| ”stanz“ Þá fœ * að vita það'
manns Jonassonar, að lækka I merkingu og merki> sem vantar
sektir minni skipanna tiJ1 orð Gæti því hvort bætt annars
muna með náðunum, og var þörf. Er þá ekki alveg sjálfsagt
það gert í máli b.v. Rhein- &ð gefa þau saman?
land, enda er það skip ein- | Eftir þvi að dæma, hvemig orðið
ungis 111 brúttó smálestir að »döf“ er notað í ræðum og kvæð-
stærð. Með hliösjón af þess- um’ Þá virðist Það eitthvað skylt
um sjónarmiðum var sektar- .kyrrs“ðuH ^ða að hugsa ráð sxtt
.. . r- og bíða þess, sem koma skal. Og
akvæðum laganna nr. 5 1920 hvað vi]jið þið þá hafa það betra.“
breytt með lögum nr. 6 1951
þannig, að lágmarkssektir
hjá skipum allt að 200 rúm-
lestum brúttó voru lækkaðar
inumin úr gildi 20. okt. 1950 (gullkrónur, en hjá skipum
á Kveld- og þar sem allir þeir, er, þar yfir voru lágmarkssekt-
Eyjólfsson, dæmdir höfðu verið fyrir irnar 10.000 gullkrónur, látn-
1950
í kr. brot á henni, voru náðaðir af
þeim brotum, var ekki leng-
ur nein ástæða til að láta
ganga dóm í máli Magnúsar
og var sú ákvörðun tilkynnt
ar halda sér. Voru lög þessi
samþykkt mótatkvæðalaust
á Alþingi, að undanteknu
einu atkvæði við 3. umræðu
í neðri deild.

,-.w.

■:
TILKYNNING ij
frá Hitaveitu Rcykjavíkur
Um hátíðarnar verður kvörtunum um al-
varlegar bilanir veitt móttaka í SÍMA /
5359, þ. e. á varðstofu Rafmagnsveitunn- I;
ar, frá kl. 10—2 alla dagana. — I;
Hitaveita Reykjavíkur ;í
WVWWWWVWWWVWWUWWWWWWWWWWWWWW
Vestfirzbur bóndi óskar eftir að
koma á framfæri í baðstofunni
eftirfarandi hugleiðingu:
„Á þessum óvenju ágæta vetri
hefir margur spurt og yið spyi-jum
öll: Hvað eru þessir fljúgandi disk
ar eða ljóshnettir, sem svo oft
og viða hafa sézt fljúga yfir? Við
spyrjum líka: Á hvað vita þær
sýnir? Það ætti að auðvelda svar
vort eða skoðun á fyrirbærinu, að
einn alfrægasti vísindamaður sam-
tíðarinnar fullyrðir, að enginn
möguleiki sé til fyrir því, að jarð-
nesk efni eða lífverur. geti komið
þar til greina. ............
Er þá ekki í annað hús'nð vehda
en að guðmenni óráfjallægiá'jálð-
hnatta himingeimSitis ‘séú n'ú ték- '
in i víðtækum mæli, áð brégðá'feér '
í kynnisfarir inn .í yort.myrka.kbt-
ríki, og þá að líkindumí því.augna-
miði, að það nái að- verka.. á .oss.
sem fagur draumur, sem við vegna
óvenjuleikans vöknuðúm ' við . til
sterkrar umhugsuriar óg 'starfs, ‘fyr
ir meðtöku og efling híns eilífa
sannleiks Ijóss, serri frá uinrædd-
um ljósverum hefir yfir land vort
og þjóð verið geislað. ,
Sú mikla kraftstilraun og- útsend
ing á að lánast, og yerður að lán-,
ast. Einmitt nú er . örláSáyikasta ,
augnablikið í sköpunarsögu Guðs
stendur yfir.
Og svo að endingú. Við Ek'úlúm '
hugleiða vand’fxga, hvað’' "skéðúr
í voru daglega lífi,.þegár..slegið er. i
á útrétta vinarhönd.“. -. . ....
Benjanxín Sigvaldason, fræði-
maður, óskar eftir að koníá á frám
! færi eftirfarandi ofösen'dín'gu:
J „Ég þakka „Refí bóndá“' hina
vinsamlegu kveðju og- vísúna í
I ,,Baðstofuhjalinu“ 24. þ.m..- -,Mér
fellur vel svona góðlátleg glettni,
! enda varð mér að orði hið. sama
og Sölvi Helgason, heimspekingur,
sagði forðum, er hahn heyrði um
sig lofið: „Allt er þetta satt, þó
það eigi að vera háð.“
j Svo má skilja ummæli „Refs
bónda“, að hann hafi fengið' 'að'
; láni bókina „Látið fjúka“, og er
það trúlegt, þvi mér vltanlega' er
bókin hvergi til sölu. 'enda' gefin
1 út handa hinum mörgu .áskrif-,
'endum. Nú vil, ég hér með .bjóða
I „Refi bónda“ eintak . af hókinni,
' sem viðurkenningar- og þakklætis
| vott fyrir vísuira, þar sem þétta er
í fyrsta sinn, sem bókarinhár er
1 getið' opinberlega. En hann verð-
’ ur að sækja eintakið sjálfur til
mín á Plókagötu 13.“
Baðstcíuhjalinu er lokið í dag.
Starkaður.
-li’;
: f:
f' ,.
•‘/r . ■
er mikilvæg-
asta fæðan