Tíminn - 02.04.1953, Blaðsíða 5

'57. blað.
TÍMINN, fimmtudaginn 2. aprfl 1953.
S.
Finmitud. 2. apríl
Dreifing byggð'
armnar
Á nýloknu flokksþingi
Framsóknarmanna var m. a.
rætt um skipun byggðarinnar
og nauðsyn þess, að hún yrði
dreifð hæfilega um landið.
Sérstök þingnefnd hafði
þetta mál til meðferðar og
var eftir tillögu hennar sam
þykkt svohlj óðandi ályktun:
„10. flokksþing Framsókn
armanna leggur áherzlu á,
að gæði landsins og hafsins
umhverfis það verði eigi að
fullu nýtt, nema byggðin sé
hæfilega dreifð um landið.
Flokksþingið lítur ekki á
dreifbýli og þéttbýli sem
andstæður, þar sem eðlilegt
er, að hvorutveggja eigi sér
stað — allt eftir staðhátt-
um og atvinnuháttum.
Flokksþingið telur, að stefn
una í atvinnu- og f járhags-
málum beri sérstaklega að
miða við það sjónarmið, að
halda jafnvægi í byggð
landsins og koma í veg fyr-
ir, að lands- og sjávargæði
séu ónotuð vegna þess, að
fólkið hnappist saman í fáa
staði, en aðrar byggðir legg
ist í eyði. Telur flokksþing-
ið, að taka verði nægilegt
tillit til þessa sjónarmiðs,
þannig að ekki sé dregið úr
pólitiskum áhrifum dreif-
býlisíns, þó að fólki fækki i
bili. Ennfremur sé leitazt
við að gera kjör fólks sem
jöfnust til sjávar og sveita,
t. d. með því að hraða sem
mest framkvæmdum við að
dreifa rafmagni um sveitir
landsins. Sé þessa sjónar-
miðs gætt við afgreiðslu
fjármála á Alþingi og ekki
síður í útlánstefnu bank-
anna“;
í fiestum öðrum ályktun-
um flokksþingsins kemur svo
fram sú sama stefna, sem
mörkuð er í þessum tillög-
um, þ. e. að framkvæmdum
og eflingu atvinnuveganna
verði þannig háttað, að hlut
ir hinna dreifðu byggða,
sveita,, sjóþorpa og kaup-
staða, verði ekki látinn vera
útundan.
Sem betúr fer. virðist nú
vaxandi skilningur á því, að
þjóðin eigi að stefna að því
að nytja allt landið og haga
byggðinni samkva^mt því.
Því miður skortir mikið á
það, að þessi skilningur væri
nægur áður fyrr. Lengi vel
gáfu andstæðingarnir Fram-
sóknármönnum nöfnin fjand
menn Reykjavíkur og utan-
bæjarmenn vegna þess, aö
þeir börðust fyrir jafnrétti
dreifbýlisins og jafnvægi
byggðarinnar. Alltof margir
Reykvíkingar voru þá haldn-
ir þeirri blindu, að það, sem
væri gert fyrir dreifbýlið,
væri andstætt hagsmunum
Reykjavíkur. Nú verður hins
vegar alltaf fleiri og fleiri
Reykvíkingum ljóst, að jafn
vægi byggðarinnar er ekki
siður hagmunamál Reykja-
víkur en dreifbýlisins.
Þrátt fyrir þennan vaxandi
skilning, er það þó augljóst,
að engum stjórnmálaflokki
er betur treystandi til að
vinna fyrir hagsmunamál
dreifbýlisins en Framsóknar-
flokknum. Sjálfstæðisflokkur
Rheinlandsnáðunin og landhe
brot Magnúsar í Höskuldar
•k.
Svar við atliugasemd dómsniálaráðuneytlsiits
Út af yfirlýsingu þeirri frá I Dómsmálaráðuneyt-inu var tilkynningu dómsmálaráðu-
dómsmálaráðherra, sem birt á sínum tíma jafn kunnugt neytisins varðandi mál
er á 4. síðu Tímans i dag skal
eftirgreint tekið fram:
Mál Magnúsar í Höskuld-
arkoti.
„FriðarvSljiiin^
i Kóreu
Oft hcfir verið grátbros-
legt að lesa Iofgreinar Þjóð-
viljans um friðarvilja hinna
erlendu húsbænda hans.
Sjaldan hafa þessi skrif hans
þó verið broslegri en seinustu
dagana um tillögu Sju Enlaj
utanríkisráðherra Kína varð-
andi fangaskiptin í Kóreu.
Þjóðviljinn lýsir því nú
með fimm og þriggja dálka
fyrirsögnum á forsíðu, að
þessar tillögur sýni bezt frið
arvilja kommúnista. Þær
sanni bezt, að kommúnistar
standi ekki í vegi friðarins.
í tilefni af þessum skrif-
um allar þessar kærur, enda f.ragnúsar í Höskuldarkoti er
fá démarar jafnan hegning- ekki í samræmi við það, sem
arvottorð hinna ákærðu skip íyrr segir í sömu tilkynningu,
stjóra hjá dómsmálastjórn- c : ar serlr. að mál Magn-
inni, áður en. sektardómar úsar hafi verið aiturkallað 7.
Skýrsla ráðuneytisins stað UPP kveönir. Er því Ijóst. nóv., en áöur var búið að
festir algerlega það, sem Tím 'að Magnús í Höskuldarkoti segja, að hinir skipstjórarnir
inn hefir sagt um hneyksl- ■ ^estti allt ahnarri meðferð hefðu veriö náðaðir 15. nóv. íum Þjóðviljans er ekki úr
anlega hlutdrægni Bjarna bjá dómsmálastjérninni en Að réttu lagi hefði því urn_, veg"i að gera sér grein fyrir
Benediktssonar dómsmála-; hinir skipstjórarnir, þar sem rædd málsgrein átt að bljóða nokkrum meginatriðum þess
ráðherra í sambandi viðhann þuríti ekki eins og þeir þannig: I ara mála.
meðferð á kæru á Magnús^® Þola dóm í máli sínu á- ,,....þar sem ráðuneytiðj j fyrsta jagj er j,á ag rjfja
Ólafsson í Höskuldarkoti fyr- j samt útvarps- og blaðafrétt- hafði með bréfi dags. 7 nóv. þag upp, hverjir áttu upptök
ir brot á reglugerð nr. 64 1.!um af þeim dómi. Eftir að 1950 ákveðið að láta ekki Kóreustyrjaldarinnar, bera
marz 1950 um bann við drag- hann var staðinn að landhelg öóm ganga í máli Magnúsar j,annig ábyrgð á öllum blóðs
nótaveiði í landhelgi Gull-1 isbroti 6. ágúst, voru ekki í Höskuldarkoti, en umrædd- úthellingunum og hörmung-
bringusýslu. Verður þetta fserri en átta skipstjórar ir dómfelldir skipstjórar og unum þar, og gera það nauð-
enn ljósar, þegar litið er yfir i teknir og dæmdir fyrir brot, hlutaðeigandi útgerðarmenn synlegt, að semja þarf um
eftirgreinda skýrslu varðandi sem Þeir höfðu framið seinna höfðu frétt um það og höfðu vopnahlé og frið í Kóreu.
meðferð á 13 öðrum kærum eu hann, meðan mál hans var í hótunum í því sambandi, peir> sem þessa ábyrgð bera,
fyrir brot á sömu reglugerð: = látið liggja í salti. Vita allir neyddist ráðuneytið til þess cru kommúnistar eða nánar
(Dagsetning sem fyrst er sen? Þehkja, að ástæðan að náða einnig alla hina dóm tiltekið húsbændur þeirra í
greind merkir daginn sem fyrir Þessu var einungis sú, felldu skipstjóra, og var það
brotið 'var kært') ° ’ að MaSnus 1 Höskuldarkoti gert með bréfi dags. 15. nóv.
var hreppstjóri og einn af 1950.“
máttarstólpum Sjálfstæðis- ] En hvað sem réði hinum
Kært brot 3.7. ’50 Jón Osk-
Kreml. Strax og búið var að
flytja mest allan bandaríska
herinn frá Suður-Kóreu, létu
þeir Ieppher sinn í Norður-
Dómur 10.8. ’50, 18.500,00 kr.
sekt.
ar Jcnsson, Gullþór^ KE-85, flokksins í Gullbringusýslu. ! síðnstu stjórnarathöfnum ■ Kóreu gera innrás og mun-
Það tilheyrir svo öðrum ólafs Thors og Bjarna Bene- aði minnstu, að hún heppnað
þætti í umræddu máli, að diktssonar í umræddu máli, ist, vegna þess, að ekki hafði
15.7. ’50 Sigmundur Óskar nefnd reglugerð um bann við þá er það staðreynd, að Ól- j verið búist við þessari árás
Einarsson, Kveldúlfur, KE- dragnótaveiöi, sett hinn 1. afur nam reglugerðina úr, kommúnista. Aðeins skjótar
51. Dómur 10.8. ’50, 18.500,00 marz 1950 af Jóhanni Þ. giicii og Bjarni náðaði alla, ' ákvarðanir S. Þ. og Banda-
kr. sekt. j Jósefssyni sjávarútvegsmála sem dæmdir höfðu verið sam j rikjastjórnar komu í veg fyr
15.7. ’50 Ágúst Guðmundss. ráðherra, var numin úr gildi kvæmt henni (auðvitað sam ir, að þessi vélráð heppnuð-
Hilmir, RE-220. Dómur 12.8. hinn 20. okt. s. á. af Olafi
’50, 18.500,00 kr. sekt. ÍThors, er tók við embætti
15.7. ’50 Jón E. Bjarnason ' sjávarútvegsmálaráðherra af
Glaður, KE-17. Dómur 10.8.f J. Þ. J. um vorið 1950, en allir
’50, 18.500,00 kr. sekt. jnefndir skipstjórar , sem
15.7. ’50 Gunnar Sigurðs- dæmdir höfðu verið fyrir
son, Fylkir, KE-30. Dómur 10. brot á reglugerðinni voru síð-
8. ’50, 18.500,00 kr. sekt. jan náðaðir af Bjarna Bene-
6.8. ’50 Magnús Ólafsson, diktssyni dómsmálaráðh.
Höskuldarkoti, Gylfi, GK-522j Eru allar þessar stjórnar-
Ráðuneytið hindraði, að dóm j athafnir hinar furðulegustu
ur gengi í málinu. _ j Varðskip var að mestu upp
7.9. ’50 Sigmundur Óskar tekið heilt sumar við að
Einarsson, Kveldúlfur, KE-' gæta þess, að ekki væri brot-
51. Dómur 8.9. ’50, 24.900,00 ið gegn nefndri reglugerð. 10
kr. sekt. _ j skip voru tekin fyrir brot, þar
13.10. ’50 Jón Óskar Jóns-jaf 4 tvisvar sinnum, og færð
son, Gullþór, KE-85. Dómur, til hafnar, þar sem tíman-
14.10. ’50, 24.900,00 kr. sekt.1 um var eytt fyrir fiskimönn-
13.10. ’50 Jón E. Bjarnason, j unum og samverkafólki
Glaður, KE-17. Dómur 14 10.' þeirra, starfsmönnum land-
’50, 24.900,00 kr. sekt. j helgisgæzlunnar, dómurum
13.10. ’50 Sigurvin B. Páls- ; og skrifurum. Veiðarfæri
son, Gjaldur, KE-64. Dómurjvoru tekin af bátunum og
14.10. ’50 18.500,00 kr. sekt. j sektardómar upp kveðnir fyr
13.10. ’50 Sigurður Þ. H. ir 13 hinna kærðu brota, en
Bachmann, Skíðblaðnir, KE-leitt mátti ekki dæma.
10. Dómur 14.10. ’50, 18 500,00
kr. sekt.
Utgerðarmenn tóku þá að
hafa í hótunum við Ólaf
13.10. ’50 Helgi G. Eyjólfs- Tþors og Bjarna Benedikts-
son, Kveldúlfur, KE-51. Dóm son út af umræddum málum,
ur 14.10. ’50, 18.500,00 kr sekt.' og er líklegt, að á bakvið
13.10. ’50 Ágúst Guðmunds þær hótanir hafi falizt vit-
son, Hilmir, RE-220. Dómur neskjan um það, að ekki ætti
14.10. ’50 24.900,00 kr. sekt.
13.10. ’50 Benedikt Sig Guð
mundsson, Snæfell, GK-88.
Dómur 14.10. ’50 18.500,00 kr
sekt.
að beita lögunum jafnt gegn
hlutaðeigandi útgerðarmönn
um. Skal í þessu sambandi
vakin athygli á því, að síð-
asta málsgreinin í umræddri
kvæmt 29. gr. stjórnarskrár-
innar, er síðar verður að vik-
ust.
I öðru lagi er svo rétt að
ið). Var blærinn á öllu þessu;rifja það upp, hversvegna
að lokum sá, að umrædd,enn hafa ekki náðst vopna-
reglugerð og öll lög- og dóm- j hléssamningar í Kóreu, þótt
gæzla samkvæmt henni hefði j viðræður um bá séu búnar
aöeins verið til gamans gerð,!að standa yfir á annað ár. Á-
en óneitanlega var þarna um 1 stæðan er sú, að valdhafarn-
að ræða dýran gamanleik og' ir í Kreml hafa hindrað allt
hefir enginn jafn dýr verið samkomulag. Indverjar töldu
sýndur í Þjóðleikhúsinu enn
sem komið er.
Rheinlands-málið.
víst á síðastliðnu hausti, að
Kínverjar myndu fallast á
sáttatillögur þeirra í fanga-
skiptamálinu, en Rússar
Greinalreerð ráðunevtis'ins flýttu sér þá tH a® hafna tU
Greinajrgerð ráðUneytislns lögunum- Þær tillögur, sem
varðandi sektarmal skipstjor sju Enlaj ber nú fram virð.
ans a Rhemiand 1949 er .al-last f meginatriffum vera ind-
gerlega ófullnægjandi EÍins vertku ^lllögurnar> er hafnað
°g S?*VarKá, S 1 blaSinu’ var af kommúnistum fyrir
er álitið, að iækkun á um- fjórum mánuðum siðan.
ræddn sekt ur 29.500,00 kr. 1
5000 kr. hefði ekki komið til
greina, ef bankatrygging
hefði í upphafi verið sett fyr
ir greiðslu sektarinnar, eins
og venjulegt er, þegar útlend
I þriðja lagi er svo rétt að
gera sér grein fyrir því, hvers
vegna kommúnistar vilja nú
ganga aff indversku tillögun-
um. Ef hér eru ekki brögð í
tafli og verið sé aðeins að
mgar, sem engar eigmr eiga tefla nýjan áróðursleik f
innan lögsagnar Islands, eiga kai(ja stríðinu, þá er ástæð-
an ekki önnur en þessi:
inn er háður því, að hann
fer með bæjarstjórnina í
Reykjavík og er því fyrst og
fremst fulltrúi hennar. Það
bætist svo við, að þessi stjórn
hans fer honum illa úr hendi
og þess vegna verður hann að
vera kröfuharðari en ella.
Um kommúnista og Alþýðu-
flokkinn gildir nokkuð svip-
að, þar sem þeir glíma eink-
um um fylgið í höfuðstaðn-
um og keppast því oft við að
gera yfirboð á kostnað dreif-
býlisins. Um sprengiflokkana
nýju er óþarft að fjölyrða.
því að þeir fá hvergi mann
kosinn.
Það hefir jafnan verið eitt
meginatriðið í stefnu Fram-
sóknarflokksins að tryggja
dreifbýlinu jafnrétti og
styðja hagsmunamál fólksins
þar, jafnt í sveitum og kaup
túnum. Þessvegna á það að
stuðla að vaxandi fylgi hans
og sama gildir um alla þá í-
hlut að máli.
Skal það hér með endur-
tekið, að ástæðan til þess, að
nefnd trygging var ekki sett.
er sögð sú, að Jóhann Þ.
Jósefsson þúverandi sjávar-
útvegs- og fjármálaráðherra
hafi sem umboðsmaður
þýzkra botnvörpuskipaeig-
enda á íslandi óskað þess, að
Rheinland yrði sleppt án
tryggingar erlendis frá, enda
mun Jóhann í þessu sam-
bandi hafa lýst yfir persónu-
legri ábyrgð sinni.
Nú er mælt, að þegar til
kom hafi eigendur nefnds
botnvörpungs i Þýzkalandi
annað hvort reynzt ófærir
eða óviljugir til að greiða
umrædda sekt og er því tal-
ið, að áðurnefnd náðun
Bjarna Benediktssonar dóms
málaráðherra á skipstjóran-
búa höfuðstaðarins, er hafa
skilning á því, að jafnvægi'um a Rbeinland hafi í raun
byggðarinnar er ekki síður
hagsmunamál Reykvíkinga
en annara landsmanna.
og veru verið náðun á flokks-
bróður og samráðherra dóms
(Framh. á 6. síðu).
Kommúnistar eru orðnir
þreyttir á Kóreustyrjöldinni
og telja styrk S. Þ. svo mik-
inn, að það borgi sig ekki fyr
ir þá aff halda henni áfram.
Þess vegna telja þeir hyggi-
legast að semja um vopna-
híé.
„Friðarviljinn“, sem Þjóð-
viljinn er að dásama, er því
í rauninni sá einn, að menn
irnir, sem hófu styrjöldina og
hindrað hafa allt samkomu-
íag fram að þessu, eru nú
orðnir uppgefnir og telja
sjálfum sér hollast að hætta
leiknum. Þetta er í raun
réttri „friðarviljinn“, sem
Þjóðviljinn er að dásama.
Það má hverjum einum
vera Ijóst, að þótt kommún-
istar semji um vopnahlé i
Kóreu af framangreindum á-
stæðum, er það eitt út af fyr
ir sig engin sönnun um frið-
arvilja þeirra. Þeir hætta
(Framh. á 6. síðu).