Tíminn - 20.06.1953, Blaðsíða 3

ip blafí. ‘
TÍMINN, laugardaginn 20. jání 1953.
3

§5
'Uettvan
œ .5 /* u f i n a r
(j u r
Útgejandi stjórn S. U. F.
Ritstjórar:
Sveinn Skorri Höskuldsson,
Skúli Benediktsson.
Á förnum vegi
armiimiitiiMiiimiriiiiimmiitiiuiiiiiiiiiiiiumiiiii'MiiiiHiiiiiitiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiim *xiiiiimmimiiiimmmiiimiimmmmmmi;Himmiiiif<miiimiimiimiimiiimmiii
Um kosning
arnar
-Nú er kosningabaráttan
senn að ná hámarki, og eftir
nckkra daga leggja kjósend-
nr dóm sinn á störf flokk-
anna á undangengnu kjör-
tímabili.
-Það, sem einkum hefir ein- j
kennt kosningabáráttuna hér'
f JReykjavik er, að allir and-
stæðingar Framsóknarfiokks
ins hafa lagt á það mcginá-
herzlu, að ekkert sé eins nauð
sýnlegt og hnekkja áhrifum
flókksins á stjórn landsins og
þá einkum með því, að hann
mcgrmeð engu móti fá full-
trúa kjörna hér í Reykjavík.
í þessum áróðri sínum hafa
þcir einskis svifizt til að níða
Rannveigu Þorsteinsdóttur,
þingmann Fraimsóknar-
manna í Reykjavík. En svo
hlægilegir hafa þeir gerzt í
boilaleggingum sínum, að ef
aílar sigurvonir þeirra ættu
að rætast, myndu Reykvík-
ingar fá sextán* þingmenn í
stað átta. Þetta verður ljóst,
þegar þess er gætt, að Sjálf-
stæðismenn ætla að fá
kjörna sex þingmenn, komm-
únistar fjóra, kratar þrjá,
Varðbergsmenn tvo og Frjáls
þyðið heldur, að það fái
mann.
-Með öðrum orðum virðast
þéssir menn halda, að með j
því að fella Rannveigu, hafi
þeir möguleika á að fá kjörna
átta þingmeiim Sjá allir hvers
kónar reikningsmennska
þétta er og af hvaða toga
spunnin.
Þessir flokkar hamra í sí-
féllu á því, áð Rannveig hafi
svikið þau loforð, sem hún
gaf fyrir síðustu kosningar.
Sánnleikurinn um þingstörf
Rannveigar Þorsteinsdóttur
er. hins vegar sá, að hún lof-
aði meiru en aðfir frambjóð-
endur, og hefir staðið við
meira af sínum loforðum en
nokkur annar þingmaður
Reykvíkinga. -r
Svartamarkaðinum hefir
verið útrýmt, og vegna bættr
ar fjármálastjórnar undir for
ustu Framsóknarmanna, hef-
ir verið hægt að veita meira
fé til útrýmingar heilsuspill-
andi og ómannsæmandi hús-
næði en nokkru sinni áður.
Þetta hefir- náð fram að
ganga, af því að eftir síðustu
kosningar jukust áhrif Fram-
sóknarmanna á þingi, og
Rannveig Þorsteinsdóttir
átti sinn stóra þátt í sigri og
framgangi þessára mála.
En árásir 'ándstáéðinganna
á Framsóknarflokkinn eru
athyglisverðar að fleiru leyti.
Þær sýna, hvern kommún-
istar og—íhaldsmenn telja
vera sinn höfuðandstæðing.
Meðan blaðamenn Moggans
bera út mykjuna úr hinu póli
tíska f jósi íhaldsins og ausa
úr skálum reijffi sinnar yfir
Frantóéknarmenn, sjást þeir
ekki blaka hendi við komm-
únistum, og einn fyrrverandi
názisti í Ileimdaili skrifaði
um það grein í „DaIIinn“ í
vor, að ungum íhaldsmönn-
nm mvndi þykja að því sómi
Lygarar og mannorðsþjófar.
J Löngum hefir Morgunblað-
iö þótt helcxur óábyggilegt
málgagn og skrif þess miðuö
, við að forheimska fremur en
jupplýsa um almenn mál. Aö-
alskriffinnar þess hafa verio
nefndir „vitsmunaverur“ og
þjóðkunnur maður lét þau
orð falla eitt sinn, að hann
yrði alltaf svo heimskur, þeg
ár hann færi að skrifa í Mbl.
Ef til vill eru þetta álög en
Morgunblaðið hefir veriö
frægt og orðlagt fyrir fleira,
Braskari taðar
í landsfundarræðu sinni, -Thors atvinnumálaráðherra,
sem er einn furðulegasti sam hefir tryggt sér yfirtökin í S.
setningur, reyndi Ólafur í. F. Það þarf enginn að láta
Thors að verja hina algeru 1 sér detta í hug, að þeir fisk-
einokun S.Í.F. á saltfisksöl- j söluspekúlantar, sem mest!svo sem persónulegt nið og ó-
unni. Ræðir hann m.a. um græddu á saltfiskútílutningn! sannindi um ýmsa ágætis-
orsök þeirrar félagsstofnun- um, áður en S.Í.F. jmenn, er því hefir þótt viö'iíka.
ar og segir: i var stofnað með „ó-!^8Sja aö rýra mannorð
„Um og eftir 1930 átti salt- j fyrirleitinni samkeppni“ eins Þeirra og gera þá
fisksala íslendinga við' mikla og Ól. Th. orðaði það, hafi af-
örðugleika að stríða. Útflytj- ‘ salað sér gróðanum skilyrðis-
endur voru þá margir og sam laust. Það hefir lika komið í
keppni af hendi sumra þeirra J ljós, að ýmsir braskarar á veg
miskunnarlaus, fávís og um Kveldúlfs hafa komið
hörð. Höfðu sumir það eitt hinu versta orði á S.Í.F. og
sjónarmiö að græöa sjálfir á hafa þær uppljóstranir, sem
fisksölunni, alveg án hliö- j Geir Zoega birti fyrir nokkr-
sjónar af hagsmunum fram-jum árum um kynlega verzl-
ar og lítur hún nú á þessa
pilta sem píslarvotta.
Uppalningur Valtýs hefir
sýnt „trú“ sína og húsbónda-
hollustu í verki og þolað nlsJ.
fyrir. En því meir, sem hanr.
hefir Iftiííækkað sig og geri
sig ómerkilegri persónu í aug
um almennings, þeini muiv.
hærra er hann upphafinn aí
forustu Sj álfstæðlsflokksinv
og ei- hann nú ráðinn til þes,-
að skrifa leiðara Morgun-
blaðsins. Má með sannindun
segja, að Valtý hafi tekizi
vel, að hann skyldi loks gete
ræktað upp manntegund sé’
óvinsæla.
Eitt hið bezta dæmi um skit-
mennsku Mbl.manna, eru
skrif þeirra þessa dagana um
dr. Gunnlaug Þórðarson. Er
Skrítnir náungar.
Framsóknarflokknum hefiv'
á síðasta kjörtímabili tekizv
að koma fjárhag ríkisins í vic'
u „ , . unandi horf. Með því héftr
þar drottað að dr Gunnlaugp Framsóknarflokknum eKR
að hann hafi krækt ser íj.
Ieiðenda.“
Síðan segir ráðherrann, að
hann hafi um þær mundir
unnið hjá h.f. Kveldúlfi, én
um þátt þess fyrirtækis í
hlnni „miskunnarlausu, fá-
vísu og hörðu“ samkeppni
segir hann:
„Flutti félagið, þegar bezt
lét, út þrjá fiska af hverjum
fimm, sem á land voru dregn
ir. Við þóttumst kunna góð
skil á fisksölu og man ég
aldrei, að við töpuðum fé á
henni.“
Svo hljóðandi er dómur Ól.
Thors sjálfs um saltfisksölu-
brask h.f. Kveldúlfs. Ætti
hann að vera dómbær um
unarhætti S.I.F. sýnt, að
ekki er allt sem hreinast í
pokahorninu hjá þeirn kump-
ánum. Vegna lélegrar rann-
sóknar á máli S.Í.F. má gera
ráð fyrir, að ekki verði allt
doktorstitil út á rannsóknir I a®efns tekizt að koma í veg
Hans G. Andersen deild. I fynr algera stoövun atvmnu
stióra í nmnrikiqráðunevtmn veganna> sem yfirvofandr va.
fjármáiastjórnar Sján-
. . . .. , , . i stæðismanna, heldur og kon.
tveggja í senn, ntstuld og .* . . ’ . ö .
ið verklegum framkvæmdun.
trúnaðarbrot.
Bloðamenn við Morgun-
blaðið hafa nýlega verið
stimplaðir opinberir lygarar
í landinu á öruggan gruna
vöU. Má því segja, að allav
framkvæmdir hérlendis nt
séu fyrst og fremst verk.
upplýst um fjárplógsstarfsem marenorðsþjófar hér í blaö Framsóknarflokksins, og un.
ina, þótt sennilega verði ekki 11111 nema þeir færðu rök fyr
komizt hjá því, að ýmislegt ir vissum, meiðandi fullyrð-
sannist á fyrirtækið. ,
Engum mun detta í hug, að
synja fyrir, að stofnun S.Í.F i
hafi verið til batnaðar
frá því ófremdarástandi, sem
áður ríkti. Hitt er aftur á
móti ískyggilegt, að samtök-
in skuli hafa lent í höndum
óhlutvandra braskara, sem
gera má ráð fyrir að græði
|ingum sínum urn saklausa
menn. Þeir hafa aldrei reynt
iað færa þeim orðum sínum
stað fremur en öðrum, sem
þeir slá fram í trássi við sann
æikann.
Skrif þeirra um. dr. Gunn-
laug sanna , að þeir hafa
unnið til þeirrar nafngiftar
að i'ullu.
það. En ekki fæst annað séð j milljdnir krdna d óleyfilegu
af orðum ráðherrans, en að
Kveldúlfur hafi á þessum ár-
um átt meginþátt í því ó-
fremdarástandi, sem þá ríkti
í þessum málum, og hugsað
um það eitt að raka saman
braski með saltfiskinn erlend
^ is, svo sem upplýsingar um!
umboðslaunasamninga og
I
það ætti engum að blandasv
hugur, að það er fyrst ofc
fremst undir styrkleika Fran
sóknarflokksins á þingi kom
ið, hvort verklegar fram-
kvæmdir og framfarir eiga a^
vaxa og eflast hérlendis í ná
inni framtíð.
En svo gerist hið ólikleg
asta allra hinna fáheyrðai:
hluta. Nú koma fram ýmsr.
frambjóðendur Sjálfstæðis-
flokksins, sem hafði graíit'
jafnt og þétt undan fjárhag
landsins með fjármálastjórr.
sinni og stefnt öllu athafna-
lífi landsmanna í voða, og
fá -s frfmrXarinnar , getur verið allt að því jafnjag finna rök, sem sönnuðu
Fer ráðherrann baf Snnar- 1 *ætt»le& að feIa aðeins einu almenningi, að auðmenn þjóð
Fer íaðheriann þar sannai , fyrirtæki algera einokunar- j félagcins mnndu sjá hag hans
lega með rétt mál.
Síðan segir Ólafur, að þeir
(sem Kveldúlfi stjórnuðu)
hafi talið sér nauðsynlegt að
afsala sér gróða fiskverzlun-
arinnar til þess að forðast
hin miklu og sívaxandi töp út
gerðar sinnar, sem stöfuöu af
hinni heimskulegu sam-
keppni þeirra, sem engra
beinna útgerðarhagsmuna
höfðu að gæta. Ráðherrann
reynir að telja mönnum trú
um að Kveldúlfur hafi viljað
„afsala sér“ gróða af saltfisk
braskinu með því að stofna
S.Í.F. og hafi hagsmunir út-
gerðarinnar í heild ráðið
þeirri ákvörðun.
Það mun þurfa einfeldn-
inga til að trúa þessu. Þrátt
fyrir hina miklu úrbót i salt-
fisksölumálunum, sem stofn
un S.Í.F. var, þá er það stað-
reynd, að Kveldúlfur h.f.,
f j ölsky lduf yrir tæki Ólafs
jaðstöðu á saltfisksölunni og
hitt, að * fiskframleiðendur
hafi þar um engin samtök.
Sá kafli landsfundarræðu
Ólafs Thors, sem um saltfisk-
sölumálin fjallaði, er gott
sýnishorn þess, hvernig brask
ari talar. Hann viðurkennir
, bezt borgið, en heldur hefir
, það þæfzt fyrir, þótt hann
| hafi jafnan, ásamt fleirum
|þar til keyptum, lagt sig all-
an íram við forlieimskunar-
starfiö. Lengi hefir ríkt ó-
vissa um, hvort það skarð
I yrði íyllt, ef Valtýr geispaði
að vísu að fjölskyldufyrirtæki jg0lunni. Nú hefir súgáta
sitt hafi allra mest grætt á (íeystst.Valtýr, sem hefir þótzt
saltfiskútflutningi með óhlut. jlafa áhuga á skógrækt, þótt
vöndum aðferðum og var það, lítiö sjáist eftir hann á því
engin ný frétt. En síðan legg Sviði, mun nú vera búinn aö
ur hann áherzlu á þá fórn, ■ rækta eina þá plöntu, sem
að taka á nýjan leik upp sam-
vinnu við komma.
Kommúnistar óttast Fram
sóknarmenn vegna þess, að
þeir vita, að heilbrigð stjórn-
málastefna á hverjum stað
er það, sem þeim er hættu-
legast, og þeir vita, að Fram-
sóknarflokknum einum er
treystandi til að berjast jafn-
an fyrir henni.
Af þessum ástæðum er það,
að allir frjálshuga menn
fylkja sér nú um B-listann í
þessum kosningum. K. K.
sem þetta félag hafi lagt á sig
til þess að koma málunum í
betra horf. Þeir eru svo sem
alltaf að fórna braskararn-
ir! Síðan þegar hann minnist
á þá tillögu Framsóknar-
manna, að S.Í.F. sé ekki látið
algerlega einrátt um saltfisk
, söluna, enda þótt verzlunin
sé ekki gefin algerlega frjáls,
svo sem allir virðast sammála
um, að sé óheppilegt, þá kall
ar hann að slíkt stefni að því
að skapa Sambandi ísl. sam-
vinnufélaga sérréttindi. Er
hægt að hugsa sér ófyrirleitn
ari málflutning en svona
fleipur? Þau rök, sem Ólafur
Thors beitir í þessu máli, eru
gott dæmi um, hvað brask-
arastéttin ætlast til, að al-
menningur taki trúanlegt.
Þegar hnekkja á algerri ein-
okunaraðstöðu eins fyrirtæk-
is, þar sem óhlutvandir brask
arar hafa náð forustu, þá heit
ir það að skapa öðrum aðil-
um sérréttindi. Þau eru sér-
stæð rök braskaranna.
Efnilegur uppalingur.
Valtýr Stefánsson heíir
bclgað Morgunblaðinu ævi-
fleira gefa ótvírætt til kynna. starf sitt. Frá morgni til
Af þessu er auðsætt, að það ^ kvolds hefir hann stritað við .Þykíast ætla að koma einu og
öllu í framkvæmd fyrir kj öi-
dæmin, ef þeir hljóti fuii-
tingi kjósenda. Sumir láta íi
það skína, fyrir kosningar, ac
þeir sjálfir séu svo sterkir
fjárhagslega, að þeir geti
miklu til leiðar komið upp á
eigin spýtur, og aðrir rjúkt.
jafnvel upp til handa og fóta
og hefja með mikillæti og
auglýsingaskrumi „stórfrani-
kvæmdir", sem ekki virðisi;
liggja eins mikið á að hrinda
í framkvæmd eftir kosningai .
Slíkur hefir verið leikur
frambjóðenda Sjálfstæðis-
flokksins við hverjar kosning
ar undanfarna áratugi. Þeij’
eru skrítnir karlar.
Finnbogi Rútur hótar a&
afturkalla framboð sitt.
Eitt hið einkennilegasta,
sem gerzt hefir í samband.
við hinar væntanlegu alþing
iskosningar, er vopnahlé þao,
sem nokkrir frambjóðendur 1
Gullbringu- og Kjósarsýsh1
hafa gert með sér. Einn
þeirra er nýr af nálinni, er.\
var „plataður“ í „kompaníio ,
Hinir frambjóðendurnir -teija
sig allir standa höllum iæt.
og sjá fram á fylgistap miðaö
við siðustu kosningar og vhja,
sem minnstan styrr um kosn
inguna þann 28. júni.
Sérstaklega kom þaö vt
fram nýlega, hvað vakað hei
ir fyrir einum frambjóðena
anna, Finnboga R. Valdimait:
syni með því að ganga i þetta
ekki-árásarbandalag. Með
því gat hann komið i veg fyrir
hann bindur miklar vonir
við. Er það piltur nokkur,
venzlaöur Valtý og líkur hon-
um i ýmsu, enda notið póli-
tískrar kennslu hans og um-
önnunar. Piltur þessi var einn
þeirra Heimdellinga, sem
forusta Sjálfstæðisflokksins
atti út til sorpskrifanna um
samvinnuhreyfinguna, og
mun þáttur hans í þeim hafa
verið sveinsstykki hans sem
blaöamanns við Morgunblað-
ið. Nú hafa Heimdellingar
fengið þá útreið, sem verðug
var, fyrir skrifin. Frambjóð-
endu.r Sjálfstæðisflokksins
úti um land hafa stöðvað
skrif þeirra. Áframhald níð-
greinanna hafði verið boðað
af því mikillæti, sem er
aðal Heimdellinga, en
vesalings frambjóðendunum
hafði þótt komið nóg. En
hinn harði dómur almenn-
ings yfir höfundum sorpgrein
anna hefir valdið því, að for-
ustu Sjálfstæðisflokksins hefl.að flokksbræður hans, komm
ir runnið blóðið til skyldunn-1 (Frarrti. á 6. sfðu).