Tíminn - 24.12.1953, Side 27

JDLABLAÐ TIMANS 1953
27
SÖGULEG SJÖFERÐ
Framh. af bls. 21.
Allt í einu kemur skipseigandinn,
sem var einhver ríkasti og aösóps-
mesti bóndinn undir Útfjöllunum,
i meira lagi ölkær og stórorður, en
í rauninni bezti drengur, og for-
maöurinn meö miklum asa og ira-
fári. Eru þeir orönir alldrukknir og
hafa hátt um sig.
„Eruö þið allir sofnaðiir, helv.
loddarnir ykkar? Gátuö þiö ekki
verið tilbúnir og búnir aö bera á?“
segir skipseigandinn, og tekur for-
maöur í sama strenginn.
Einhver hafði orö á því, að okk-
ur hefði aldrei verið sagt að gera
þaö, enda væru margir á því, að
'sjórinn væri orðinn vondur.
Þá gellur formaöurinn við og
segir þetta, sem síöan er nafn-
frægt orðið:
) „Hvern djöfulinn er áð marka
brimið.“
Er ekki um það að orðlengja, að
okkur var þarna með harðri hendi
og stóryrðum skipað að bera á. En
þótt formaöurinn væri drukkinn,
leit hann samt eftir, aö það væri
forsvaranlega gert.
Skal ég þá í fáum orðum lýsa
fermingunni.
Svo að segja allur farangur var
þegar úti í Eyjum bundinn i klyfj-
ar, bæði til þess, að sem minnst
skyldi fara fyrir honum, og svo að
hann væri betri átaks, þegar af var
borið í lendingunni. Öll þunga-
vara, sem helzt mátti blotna, svo
sem kol, tros o. fl., bar látið í botn-
inn og þá helzt um róðurinn. En
þar varð þó að vera svo rúmt, að
hægt væri að njóta sín við árina.
Annars varð að koma öllum aöal-
farminum fyrir í báöum endum
skipsins, barka og skut. Oftast var
tveimur laghentustu skipverjun-
um falið að ganga frá farminum,
því að afar miklu gat munað, hve
haganlega honum var fyrir kom-
ið. Því, sem allra sízt mátti blotna,
svo sem sykurkössum og ööru því
líku, var reynt aö koma fyrir fram
á, því að venjulega var ekki farið
í því veðri, að óttast þyrfti ágjöf,
sízt að framan. AÖalhættan var, að
sjór gengi yfir í lendingunni og
þá auövitað helzt aftan yfir. Mest-
ur vandinn var aö foröast háferm-
ið. En höröu hausabaggarnir, sem
síöast eða efst komu, voru fyrir-
feröarmiklir og gerðu mest til að
auka það. Ég man eftir axlarháum
hlaða, þegar staöið var á þóftun-
um.
Möstrin voru venjulega reist áð-
ur en fermt var og seglin bundin
upp með möstrunum eöa lögð aft-
ur og fram milli háfermis-hlað-
anna. Sama var gert við borðviö,
ef hann var með í förinni, þaö er að
segja, ef það var ekki nema lítið
eitt. Annars var trjáviöur ávallt
hafður í „flota“ á eftir og létti það
ekki beinlínis róöurinn, ef logn var.
Barning þýddi ekki að reyna.
Þá vik ég aftur aö störfum okk-
ar hásetanna við ferminguna. Allt
gekk sæmilega og gerðist fátt sögu-
legt. En þegar langt var komið því
starfi, kom formaðurinn hlaupandi
með hausabagga í fanginu, en var
þá ekki orðinn fótvissari en þaö,
að hann steig niöur á milli skips-
ins og bryggjunnar og steyptist á
kolsvarta kaf með baggann í fang-
inu. Bagginn flaut ofan á honum,
en hélt honum a'o hckkru leýti up'pi
og ekki sleppti hann. tökum á.hon-
um fyrr en búiö var ao drasia hvcru
tveggja upp í skipið. Xokkuð mun
það hafa hlíft honum vio bleytu,
að hann var korainn í fcrókina og
skinnstakkinn og bakbundinn. En
ekki trúi ég öðru en að skyrtan hafi
orðið köld og óholl i hálsmálið. Og
eitthvað mundi okkur, nú á dögum,
þótt hafa aílagast „hálstauið“ við
sundæfingu þessa. En ekki !:rá
honum sérlega mikið. Hann ök sér
lítið eitt, yppti öxlum, hió hátt og
sagöi:
„Þetta er eln.i ónýtt til að drepa
á sér helv. lúsin . "
Ég skal geta þess, að þetta var
aöeins gaman, því heimili hans var
hreinlátt í bezta lagi.
Nú var okkur ekkert að vanbún-
aði, nema hvao einstaka maður
þúifti að skreppa upp í búðina og
fá sér viðbót á ílöskuna. Þá voru
allir látnir fara upp í og aögætt,
hvort ekki væri oíhiaðið. Sjórinn
lék um naglfar á öðru borði og var
það dæmt hæfilegt, en háfermi var
töluvert.
Loft var nú orðið allþykkt, en
logn. Allir aörir voru hættir vi'ö að
leggja til lands vegna útlitsins og
safnaöist því mikill fjöldi, bæði
Landmenn og Eyjamenn, niður á
bryggju til þess að telja úr og
vara okkur við ferðalagi.
Heldur var þeim aðvörunum ó-
kurteislega svarað, sérstaklega af
hendi stórbóndans, sem áður er
nefndur.
Síðast kom Þorsteinn læknir
Jónsson alveg niður á bryggjusporð
og sagði:
„Það þýðir ekkert fyrir ykkur að
fara. Annaðhvort verðið þið að
snúa aftur eða þið drepið ykkur.“
Læknirinn var alþekktur að því
a'ð hafa mjög vel vit á sjó og láta
sér annt um að ekki væri lagt út í
r.eir a ófæru, enda var hann upp-
alinn rétt við brimgarðinn — á
S;c kkseyri.
Aðvörunum læknisins svaraði
fyrrnffndur skipseigandi þannig:
„Kaltu helv. kjafti. •— Snáfaöu
heim og farðu að þjónusta kerling-
una þína.“ Reyndar var síðari setn-
ingin töluvert mergjaðri en þetta.
Eí-.'.ir þetta var okkur með harðri
hendi skipað að leysa frá bryggj-
unni og leggja út.
Ekki var áralagið beinlínis fallegt
til a.b byrja með, eitihvað af -árun-
i’n i sjó en hinar uppi í háalofti.
En smám saman lagaöist það samt.
Kvað sem öðru leið, var samt
haldið venjunni, að lesa „bænina,“
þegar komið var almennilega á
stað, endá sjálísagt ekki vanþörf
á því eins og allt var í garðinn
búiö! En smeykur er ég um, að
hugur einhverra hafi ekki verið
sem fastastur við bænagjörðina,
því að upp úr miðjum lestrinum
kvað við rám og há rödd:
„Þarna fór helv. tapþinn í aust-
urinn — en róið þið samt eins og
rnenn og hættið þessu bölvuðu
blaðri.“
Þegar kom austur í Flóa, fór að
kaltía úr hafi. Voru þá sett til segl
cg róið undir. Kaldinn fór vaxandi
eftir því sem lengra kom .og færð-
ist meira til austurs. Var siglt
næsta vindi og róið á kulinn með-
an gagn var að, því að þá þótti
taka betur. Sjór var sæmilega slétt-
ur, en engum duldist, að allþung
undiralda gekk af hafi. Með því
aö sigla næsta vindi, sem fyrr seg-
ir, mátti búast við að ná þangað,
sem skipin höfðu verið og bezt var
að lenda. Dimmt var í lofti og
komin töluverð rigning og því
skuggsýnt um lágnættið. En svo
mikið sást, þegar „innundir“ kom,
að engum duldist, að ekkert viðlit
væri að lenda, jafnvel þó að al-
I
t
Raltsírarvél.
Sláttuvél eg snúningsvél,
11 h.a. loftkæld dieseldráttarvél
Víxlplógur,
Deutz-drátfarvélar með loftkældum dteselvélum
Kartöfluupptökuvél,
Áhugi bænda fyrir dráttarvélum með dieselvélum heíur glæðzt mikið með
hækkandi verði á benzíni og er það eðlilegt, þar sem olíukostnaður dieselvéla er
aðeins um fjórði hluti af benzínkostnaöi við sömu aíköst. Beutz-dráttarvélarnar
eru með loftkældum dieselvélum og hefur loftkælingin í för með sér einfaldari
byggingu vélanna, viðkvæmt kælivatnskerfi hverfur, auk þess sem slit og olíu-
eyðsla minnkar. Samkvæmt opinberum skýrslum orsakast fimmta hver mótor-
truflun af bilun í vatnskælikerfi.
Deutz-dráttarvélarnar eru framleiddar í stæröunum 11 h.a., 15 h.a., 30 h.a., 42
h.a. og 60 h.a.
11 h.a. Deutz-dráttarvélin er mjög hentug til heyvinnslustarfa, við, garðræktun
og við létta jarðvinnslu.
15 h.a. Deutz-dráttarvélin er hentug til allra heyvinnslustarfa, jarðræktar og
annara landbúnaðarstarfa.
Útsöluverðið er kr. 29.800.00.
Fiutningskassi með sturtu,
Skriðbelti.
Leitið upplýsinga um Deutz-dráttarvélarnar með loítkældu ílieseívélunum.
wm#*
£Ti
ÍMri
\