Tíminn - 02.02.1955, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, miSvikudaginn 2. febrúar 1955.

PJÓDIEIKHÖSID
Þeir Umna í huust
Sýning í kvöld kl. 20.00.
Bannað fyrir börn innan 14 ára.
Gullna kii&ið
Sýning fimmtudag kl. 20.
UPPSELT.
Fatdd í ffatr
eftir Garson Kanin
Þýðandi: Karl ísfeld.
Leikstjóri: Indriði VVaage.
Frumsýning laugardag kl. 20.00.
Frumsýningarverð.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20,00. Tekið á móti pönt
unum sími: 8-2345 tvær línur.
Pantanir sækist daginn rir
sý^iingardag, annars seldar
öðrum.

€ .
Paola
Afar áhrifamikil og óvenjuleg,
ný, amerísk mynd. Um örlaga-
ríka atburði, sem nærri koll-
varpa lífshamingju ungrar og
glæsilegrar konu. Mynd essi,
sem er afburðavel leikin, mun
skilja eftir ógleymanleg áhrif á
áhorfendur.
Sýnd kl. 7 og 9.
Captain Blood
Átakanlega spennandi merísk
sjóræningjamynd um hina al-
þekktu sögupersónu Sabasinis.
Sýnd kl. 5.
NÝJA BÍÓ
Rónmntíh í
Heidelberg
(„Ich hab‘ mein Ilerz in Heidel-
berg Verloren")
Rómantísk og hugljúf þýzk
mynd um ástir og stúdentalíf I
Heidelberg, með nýjum og . am-
alkunnum söngvum.
Aukamynd:
Frá Rínarbyggðum.
Fögur mynd og fræðandi í Agfa-
itum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Vegna mikillar aðsóknar og eftir
spurnar verður hið bráðskemmti
lega
BÆJARBIO
— HAFNARFIRDI -
6. vika.
Vanþahhlátt
hjarta
ítölsk úrvalskvikmynd eftir am
nefndri skáldsögu, sem komið
hefir út á íslenzku.
Aðalhlutverk:
Carla del Poggio
(Hin fræga ítalska kvikmynda-
stjarna.)
Frank Latinore.
Myndin hefir ekki verið sýnd
áður hér á landi.
Sýnd kl. 7 og 9.
TJARNARBIO
Óskars verðiaunamvndin
Gleðidagar I Róm
PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR
(Roman Hollday)
Sýnd kl. 7 og 9.
Golfmeistarifln
Sýnd kl. 5.
•^lfWuFGCtD
' ri-/Xiv—/N.I—íl/xji
v/—irx/iJ
0.10 HOLLOW GROUMO" 0.10
T, YELIOW BLADE m m <j-
ÍLEIKFELA6!
[REYigAyÍKD^
Frœnha Charleys
Gamanleikurinn góðkunnl.
66. sýning
í kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðasala eftir kl. 2 í
dag. Sími 3191.
AUSTURBÆJARBIO
Verðlaunamyndin:
tJppreisnin
í Varsjá
Mjög spennandi og snillar vel
gerð ný, pólsk stórmynd, er fjall
ar um uppreisn íbúa Varsjár-
borgar gegn ofbeldi nazistanna
í lok síðustu hejmsstyrjaldar.
— Myndin hlaut gullverðlaun á
kvikmyndahátíðinni í Feneyj-
um. — Myndin fékk xxxx í B.T.
Aðalhlutverk:
T. Fijewski,
S. Srodka.
Bönnuð börnum innan 16 ára.

Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BlÓ
Síml 1475.
A glapstigum
(Cosh Bay)
Spennandi og eftirtektarverð
ensk kvikmynd gerð eftir leikrit
inu „Master Crook“, sem Bruce
Walker byggði á sönnum viðburö
um.
Aðalhlutverk:
James Kenney,
Joan CoIIins,
Betty Ann Davjes.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
TRIPOLI-BIO
Blml 1182
frá Paradine
Leyndarmál
(The Paradine Case)
Ný, ámerísk stórmynd, -em
hvarvetna hefir hlotið óbæra
dóma kvikmyndagagnrýnenda.
Myndin er framleidd af David
O. Selznick, sem einnig hefir
samið kvikmyndahandritið eft-
ir hinni frægu skáldsögu„THE
PARADINE CASE“, eftir Ro-
bert Hichens. — Leikstjóri:
Alfred Hitchoock.
I Aðalhlutverk: Gregory Peck,
| Alida Valli, Ann Todd, Char-
jles Laughton, Charles Coburn,
sEthel Barrymore, Louis Jour-
] dan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Ðanskur texti.
HAFNARBIÓ
Blmi 6444
Læknlrimt hennarj
(Magnificent Obsession)
Stórbrotin og hrífandi ný amer- ]
ísk úrvalsmynd, byggð á skáld-J
sögu eftir Lloyd C. Douglas. -J
Sagan kom í „Familie Journai- j
en“ í vetur, undir nafninu „Den \
Store Læge“.
Jane Wyman,
Roclc Hudson,
Barbara Rush.
Myndin var frumsýnd í Banda-
ríkjunum 15. júlí . 1.

Sýnd kl. 5, 7 og 9.

fslcndingaþættír
(Framhald af 3. síðu).
sögur og fleira. Vegna þess-
ara skrifa komst hann í
kynni við marga þjóðfræga
menn. Má í því sambandi
geta þess að hann skrifaðist
lengi á við Jón Ólafsson rit-
stjóra og skáld.
Kona Ólafs var Elín Óla-
dóttir Kernested, ættuð af
Snæfellsnesi sunnanverðu.
Hún var fríð kona, merk og
góðum gáfum gædd. Með
stjórnmálum fylgdist hún
svo vel, og gerði sv oglögga
grein fyrir afstöðu sinni, þó
að hún notaði aldrei atkvæð-
isréttinn, að ég efast um að
þær, sem að gjörborðinu
ganga, marki sér yfirleitt
gleggri afstöðu. Annað hugð-
armál Elínar var skáldskap-
ur. Gætti þar og mikils
þroska enda var hún ágæta
hagmælt, þó að hún flikaði
því ekki. Það lengdi oft við-
stöðuna í Ólafsey að ræða við
húsfreyjuna um hugðarmál
hennar. Var þá oft gaman að
gera athugasemd eða and-
mæla. Færði hún þá svo
glögga grein fyrir máli sínu
að unun var á að hlýða.
Elín dó árið 1947.
Börn þeirra hjóna, sem á
legg komust voru þrjú. Þau
lifa öll foreldra sína.
Hermann, sem bjó um
skeið að.. Klungurbrekku hér í
hreppi, mesti dugnaðarmað-
ur. Hann er nú fluttur til
Reykjavíkur. Ólafur Snóks-
dalín hfeir menntast erlend-
is. Hann vinnur á skrifstofu
hjá lögreglunni í Reykjavík.
Dóttirin Guðlaug hefir helg-
að heimili foreldra sinna
krafta sína, og annaðist þau
þegar þau ekki lengur voru
sjálfum sér nóg.
Með Ólafi er fallinn sterk
ur stólpi hans samtíðar.
Meira þarf en meðalmann að
skipa rúm hans.
Jónas Jóhannsson
Öxney.
Andorra —
(Framhald af 5. síðu).
slæmu vegum. Bifreiðarnar eru
líka ódýrar, t. d. kostar Volkswag-
en ekki meira en helming þess, sem
gerist í öðrum löndum, þar sem
hann er fluttur inn.
Öll verzlun með peninga er frjáls
í Andorra. Ef þér eruð á leið til
Spánar, borgar sig að koma við í
Andorra og kaupa pesetana þar,
fyrjr svo að segja hvaða annan
gjaldeyri sem þér hafið handbær-
an. Á gistihúsum og í verzlunum
er hægt að borga hvort sem er
með frönkum eða pesetum.
Ef þér leggið leið yðar suður á
bóginn næsta sumar, skuluð þér
ekki óttast að aka gegnum þetta
litla, fagra fjallaland. Gistihúsin
eru prýðileg og auðvelt að fá her-
bergi. Maturinn er góður og vínin
framúrskarandi að gæðum, jafn-
framt því, að þau eru ótrúlega ó-
dýr. Gleymið heldur ekkj að hafa
veiðistöngina meðferðis, því að fiski
vötn og ár eru víða.
Venjulegur ferðamaður mun hafa
mikla ánægju af að koma til An-
dorrá og kaupsýslumaðurinn, sem
stendur Andorrabúum snúning,
mun ef til vill gera góð kaup.
(Þýtt úr norsku blaði).
• illllIIllllllllllllllIII111111111111111111111111111111111111111111111
| Ragnar Jónsson |
1 hæstaréttarlögmaður í
| Laugavegi 8 — Sími 7752 §
Lögfræðistörf
i og eignaumsýsla
■lllllllllllllllllllllIlllllllllllllllIlllllBllllllllllllllliaMOIIII
26. blað.
HJONABAND
— Hvað áttu.þá við?
— O, William. Hún varö alltaf orðlaus, þegar hann ætlaði
að nevða hana til að segja það, sem henni bjó í brjósti, og
þá hélt hann áfram að erta hana.
— Áttu þá við það, að þær megi ekki vita, að ég elska þig?
En mér finnst, að þær þurfi að vita það. Það er þeim hollt
að vita það. Þær verða að fara að kynnst því, hvað ást er.
— William. Þegar rödd Rutar lýsti slikri kvöl, hætti hann
loks ertni sinni.
En þetta yar Þó ekki einvörðungu stríðni, og þær vissu
það, systurnar, þótt ungar væru. En Mary var alltaf á bandi
móður sinnar. Þær ræddu þetta í einrúmi á eftir.
— Pabbi ætti ekki að tala svona. Mömmu fellur það illa,
sagði Mary.
—Mér finnst það dásamlegt. Aðrir karlmenn eru svo
heimskir. Líttu nú til dæmis á hann Henry Fasthauser. Ég
er aíveg viss um, aö hann talar aldrei um neitt annað en
kýr og korn, sagið Jill.
— Ellie sagði líka, að hann elskaði mömmu, sagði Mary
hægt. Ellie var kona Toms móðurbróður þeirra.
Jill starði litlum, gráum augum sínum á systur sína. —
Áttu kannske við það, að hann hefði getað orðið faðir okar?
Mary kinkaði kolli.
—Ó, það hefði verið hræðilegt, hrópaði Jill.
— Við hefðum ekkert vitað um það.
— Ó, jú, ég hefði fundið það. Það hefði verið hræðilegt
að eiga ekki okkar raunverulega pabba.
En í leynum hugans var oft einhver efi um, að. William
væri í raun og veru faðir hennar. Hún skoðaði sig vandlega
í spegli og reyndi að finna eitthvert svipmót við hann, en
hún sá það hvergi.
— Líkist ekkert okkar pabba? spurði hún móður sína
eitt, sinn yfir uppþvottinum.
— Aðeins Hall, svaraði Rut stuttlega. — En hann var.
samt ekki verulega líkur honum, aðeins svipur með þeim.
En engin þeirra mæðgna var viðbúin því, hve nauðalíkúr
Hall var föður sínum, þegar hann stóð einn góðan veöur-
dag í eldhúsdyrunum. Það var laugardagu.r, og fjölskyldan
sat að kvöldverði. Svo vildi til, að þau sátu andartak þegj-
andi. Rut var að skammta berjamauk. Þá heyröist allt 1
einu letileg rödd.
— Getur svangur landshornamaður fengið hér málsverð?
Þau stóðu öll upp. Þarna stóð ungur maður. William föln
aði. Ilonm farmst þetta vera tvífari sinn frá yngri árum.
Þetta andlit — það var honum enn kunnuglegra en það, sem
hann sá í spegli nú á dögum. Rut rak upp hljóö — í fyrsta
sinn á ævinni.
— Hall.
Hall steig öðrum legglöngum fæti sínum inn yfir þrösk-
uldinn og síðan hinum.
— Ó, Hall stundi Rut, og síðan hné hún niður náföl í
andliti. William spratt á fætur.
— Hjálpið móður ykkar, stúlkur, sagði hannTivasst. Hann
tók vínglas af borðinu og vætti varir hennar. — Skamm-
astu þín ekki strákur, sagði hann reiðilega við son sinn. —
Kemur hingað öllum að óvörum eftir öll þessi ár.
Hann var allt í einu orðinn ævareiður við Hall fyrir allt,
sem hann hafði gert, fyrir sorgina, sem hann hafði bakað
þessu heimili og fyrir að gera Rut svona hverft við. Og
hann var honum ævareiður fyrir að vera svona nauðalíkur
honum eins og hann var fyrir þrjátíu árum. Hann fann,
að hann var drengnum mjög sár fyrir það.
— En Rut var að ná sér, og hrópaöi nú að honum. —
Skammastu þín ekki sjálfur, William, aö taka svona á móti
syni okkar. Nú er allt gott aftur. Ó, Hall, þú ert kominn
aítur. Tárin streymdu niður kinnar hennar, og hún sneri
ser frá William og lagöi höndina á vanga Halls. Hann klapp
aði Iienni. ....
— Já, ég er kominn aftur, mamma. Ég ætlaði ekki að
hverfa með öllu.
— Þú hefðir átt að skrifa henni og segj a henni það, sagði
William þurrlega. Ðrengurinn var orðinn hærri en hann
og myndarlegur. Hafði hann sjálfur kannske verið svona
laglegur þegar hann var ungur? Harfn ‘minntist allt í einu
orða, sem Elise hafði látið falla endur fyrir löngu: Þú ert
of í'allegur til þess aö vera svona góður, William. Hvernig
ertu eiginlega gerðui*?
— Já, en ég er nú ekki sérlega penanlipur, sagði Hall
hrosandi. Ég ætlaði alltaf að skrifa, en það varð aldrei úr
því.
— Hall, hvar hefir þú verið allan þennan tíma? sagði Rut.
— Hér og hvar, sagði hann. Vertu ekki að toga þá sögu
út úr mér fyrr en ég er búinn aö boröa.
Þegar hún var minnt á þetta, náði hún sér alveg. — Já,
fáðu þér sæti, sagöi hún. — Mary og Jill, páið í hreinan
disk og skerið niður kjöt. Mér þykir vænt um að ég skýldi
búa til berjamauk í dag. Það var einmitt uppáhaLdsréttur
þinn, sonur minn. Þegar ég var að búa það til í morgun,,
var ég einmitt að hugsa um þig. Hall, að þú skyldir ekki,
láta rnig vita eitthvað um þig. Rauðar varir hennar voru
aftur farnar að titra.
Munnur hans var fullur af brauði, en hann ha?tti þó að
tyggja. — Ég veit það, mamma, sagði hann og kingdi. —
Ég sé nú, að það vá'r illa gert af mér. En timinn leið svo