Tíminn - 22.02.1955, Blaðsíða 5

«3. blað.
TÍMINN, þriðjudaginn 22. febrúar 1955.
5
ERLENT YFIRLIT:
Sogulegir þingfundir í Bonn
Hafa gylfllíoð Kakssa þau áhrlf að Boimþiug
ið fresíar samþyhkt Parísarsaiammgamia?
i Þriðjud. 22. febr.
„Máli réttu hallar
hann —“
Hagstofa íslands hefir reikn
að út, hve mikið af árslaunum
verkamanns við algenga
vinnu fer í greiðslur til ríkis-
sjóðs. Nemur það samtals kr.
2659,00, þegar reiknað er meö
að hann hafi fjögurra manna
ijölskyldu. Ef við þetta er
bætt álagniogu á tóbak og
áfengi, hækkar þessi fjárhæð
um 1100 kr. eða í kr. 3759,00.
Útreikningar þessir eru byggð
ir á grundvellt framfærsluvísi
tölunnar.
há hefir Hagstcfan reiknað
út, áð sama fjölskylda íær aft
ur úr. ríkissj óði kr. 1582.00 sem
niðurgreiðslur á vöruverði og
kr; 636.00 sem fjölskyldubæt-
ur. •• '
Þó að hér sé um að ræða
óhlutdræga útreikninga Hag-
stofunnar, M&,fa þeir valdið
óþægindum og mikilli geðs-
hræringu i herbúðum komm-
únista. Þetta er heldur ekki
undarlegt, því að með þessu
er hrundið rógi, er iengi hefir
vérið haldið fram í Þjóðviljan
um. Þjóðviljinn er samt ekki
af baki dottinn, heldur segist
haítía því fram samkv. fjár-
löguriuni, að af 40 þús. - kr.
verkamannslaunum fari 17
þús. kr. í ríkissjóð! Skal þessi
stáðhæfing nú athuguð nokk-
uð nánara,
Áður skal þó vakin eftirtekt
á því, að Þjóðviljinn telur
tekjuskatt til ríkisins, sem
fimm manna fjölskylda greiöi
af 40 þús. kr. árslaunum, vera
aðeins 283 kr. Sýnir
greinilega, að hinir beinu
skattar til ríkissjóðs hvíla
ekki þungt á heimilum al-
þýðumanna, sem hafa fjöl-
skyldu fram að færa. Um leiö
og Þjóðviljinn staðfestir þetta,
væri full ástæða til þess fyrir
blaðið að strika yfir mörg og
stór orö í sambandi við skatt-
heimtu ríkisins.
Þjóðviljinn hefur hingað til
haldið því fram og átalið með
stórum orðum, aö bátagjald-
eyririnn væri innheimtur ut-
an fjárlaga og jafnvel án
lagaheimildar. Nú segir Þjóð-
viljinn, að það megi lesa í
fjárlögunum, að bátagjald-
eyrisálagið nemi 5 þús. kr. á
meöal verkamannafjölskyldu!
Hið sanna er, að ekkert stend-
ur um þetta í fjárlögunum.
Bátagjaldeyririnn nemur að-
eins um sjötta hluta af allri
gjaldeyrissölu bánkanna og
fyrir þann hluta gjaldeyrisins
eru fluttar inn vissar vörur,
sem heimili alþýðumanna
kaupa ekki, nema að litlu
leyti. Það er því úr lausu
lofti gripið, þegar látið er líta
svo út, sem sá kostnaður
skiptist jafnt á landsmenn.
Bátagjaldeyrisálagið rennur
ekki heldur í ríkissjóð, heldur
til útgerðarinnar, og verður
því ekki með neinu móti tal-
inn til ríkistekna. Þess ér og
skemmst að minnast, að þegar
bátagj aldeyririnn var skertur
um áramótin, átaldi Þjóðvilj-
inn það harðlega og taldi hér
ranglega gengið á hlut útgerð-
arinnar! Þá var ekki verið að
hugsa um alþýðuheimilin!
Ekki tekur betra við, þegar
kemur að tollum og sölu-
skatti. Þjóðviljinn telur, að
Nú í vikunni munu fara fram
umræður í Bonnþinginu um samn-
ingana, sem ákveða þátttöku Vestur
Þjóðverja í vörnum Vestur-Evrópu.
Þeir hafa nú verið samþykktir af
þingum allra væntanlegra þátttöku
þjóða annarra, nema Frakka. í
Frakklandi er þó fulltrúadeild þings
ins búin að samþykkja þá, en þeir
hafa enn ekki vrið lagðir fyrir ö!d-
ungadeildina. Það hefir tafizt vegna
stjórnarkreppunnar, sem enn er
ekki séð fyrir endann á.
Hér er um fjóra samninga að
ræða, sem eru þó þannig i tengsl-
um hver við annan, að falli einn,
eru hinir jafnframt úr sögunni.
Utanríkismálanefnd Bonnþingsins
hefir þegar mælt með samþykkt
allra samninganna. Mikill meirihluti
nefndarinnar eða fulitrúar allra
stjórnarflokkanna hafa mælt með
samþykki þeirra þriggja samninga,
er snerta varnarmálin og sjálfstæði
Vestur-Þýzkalands. Hins vegar var
naumur meirihluti með samningn-
um, er snerti framtíðarstjórn Saar
Þar stóðu kristiiegir demokratar ein
ir unpi, en hinir stjórnarflokkarnir
snerust gegn honum ásamt jafnað-
armönnum.
Andstaða jafnaðarmanna.
Eins og kunnugt er hefir jafnaðar
mannaflokkurinn, sem er annar
stærsti stjórnmálaflokkur Vestur-
Þýzkalands, haldið uppi harðvítueri
baráttu gegn samningunum og víg-
búnaði Vestur-Þýzkalands. Hann
er eini jafnaðarmannaflokkur Vest-
ur-Evrópu, sem þá afstöðu hefir
tekið. T. d. er franski jafnaðar-
mannaflokkurinn helzti stuðnings-
flokkur samninganna í Frakkiandi.
Jaínaðarmannaflokkur Vestur-
Þýzkalands byggir andstöðu sína
einkum á þvi, að hann vill láta
gera nýja tilraun til að ná sam-
komulagi við Rússa um sameiningu
Vestur-Þýzkalands áður en þingið
staðfestir samningana. Slíka tilraun
telur hann hins vegar vonlitla eða
vonlausa eítir að samningarnir hafa
verið samþykktir.
Flokkurinn telur þó, að samkomu-
lag við Rússa sé ekki hægt að kaupa
því verði, að Þýzkaland. verði hlut-
Iaust og varnarlaust í framtíðinni
Þjóðverjar geti ekki fallizt á aðra
friðarsamninga en þá, sem veita
þeim fullt sjálfræði um þessi efni.
Ný áróðurssókn Rússa.
Síðan að íulitrúadeild franska
þingsins samþykkti samningana
hafa Rússar einkum beint áróðri
sínum að Þjóðverjum í þeirri von,
að þeir stöðvuðu samningana. Þeir
hafa lýst yfir, að ekki sé lengur
meðalheimili verkamanna
greiði um 9600 kr. til ríkis-
sjóðs í tollum og söluskatti.
Sú tala virðist vera fundin
með þeirri reikningsaðferö að
skipta tekjum ríkisins af
tollum og söluskatti jafnt á
hvert mannsbarn í landinu
og staðhæfa síðan að þaö, sem
þannig kemur í hlut fimm
manna fjölskyldu, sé inn-
heimt af hverju meðalheim-
ili. En þetta er furðuleg með-
ferð á tölum og þarf meira
en litla óskammfeilni til þess
að hagræða þannig sannleik-
anum — en tilgangurinn
helgar meðalið.
Allmikið af tolltekjum rík-
issjóðs er innheimt af efni-
vörum til framkvæmda og er
sá hluti tolla og söluskatts
ekki greiddur af heimilunum.
Þingmenn Sósíalistaflokksins
hafa t. d. alloft gert þaö að
umræðuefni á alþingi og átal-
ið það, að af efni ttt raf-
stríðsástand niilli Þýzkalands og
Sovétríkjanna og gefið með því til
kynna, að þeir væru reiðubúnir til
að taka unp stjórnmálasamband við
Vestur-Þýzkaland. Þá hafa þeir lát-
ið í það skína, að þeir væru reiðu-
búnir til að fallast á frjálsar þing-
kosningar í öllu Þýzkalandi undir
alþjóðlegu eftirliti, en samningar
milli Rússa og vesturveldanna um
sameiningu Þýzkalands hafa
hingað til strandað á því, að Rússur
hafa ekki viljað fallast á þetta at-
riði, sem vesturveldin hafa talið uiid
irstöðuatriði. Loks hafa Rússar látið
í það skína, að þeir væru fúsir til
að draga her sinn bæði frá Austur-
Þýzkalandi og Póllandi. Allt hefir
þetta þó verið bundið þeim skilyrð-
um, að Vestur-Þýzkaland gerðist
ekki aðili að vörnum Vestur-Evrópu.
Jafnframt þessu hafa Rússar hald
ið því fram, að vonlaust verði að
ræða við þá um sameiningu Vestur
Þýzkalands eftir að aðild Vestur
Þýzkalands að vörnum Vestur-Ev-
rópu hafi verið samþykkt.
Sameining Þýzkalands
mesta áhugamál Þjóðverja.
Að dómi erlendra blaðamanna, er
dvalið hafa í Vestur-Þýzkalandi und
anfarið, hefir þessi áróður Rússa
borið talsverðan árangur. Að vísu
leggja menn ekki nema takmarkaða
trú á hann, en eigi að síður hefir
þetta þó ýtt undir þá skoðun, að
athugandi «é að gera nýja samkomu
lagstilraun áður en Bonnþingið stað
festir samningana.
Jafnframt þessu hafa svo jafnað-
armenn gert nýja harða og skipu-
lega hrið gegn samningunum og
m. a. teflt fram verkalýðssamtök-
unum. í áróðri þessara aðila hefir
m. a. verið lögð áherzla á það, að
Þýzkaland yrði harðast úti af öll-
um löndum, ef til nýrrar styrjaldar
kæmi.
Eins og gefur að skilja, er Þjóð-
verjum sameining Þýzkalands ekki
aðeins mikið áhugamál, heldur mál
málanna. Þeir vilja mikið til vinna
til að fá hana fram. Þess vegna
hafa runnið tvær grímur á marga
vegna þessa nýja áróðurs Rússa
Gagnsókn Adenauers.
Adenauer kanslari, sem er helzti
forvígismaður Parísarsamninganna.
hefir vel gert sér þessa hættu ijósa
Hann hefir því látið hefja mikla
áróðursherferð til að réttlæta stað-
festingu samninganna. Hann og aðr
ir leiðtogar kristilega flokksins hafa
ferðazt fram og aftur um Þýzkaland
að undanförnu og haldið fjölmenna
fundi, þar sem þeir hafa gert grcm
fyrir afstöðu sinni.
virkj ana og áburðarverk-
smiðju taki ríkið í tolla og
söluskatt tugi milljóna króna.
Sá kostnaður, sem af því leið-
ir gagnvart fyrirtækj unum,
hefur verið greiddur meö
lánsfé, m. a. framlögum frá
Marshallstofnuninni. Nú tel-
ur Þjóðviljinn, að þetta fé sé
reytt af almenningi, jafnvel
helzt úr vösum verkamanna.
Ekki getur hvorttveggja verið
rétt?
Ennfremur ber þess að gæta,
að tollar eru mjög misjafnir
eftir eðli vörunnar. Þeir
greiða . hlutfallslega hæsta
tolla, sem kaupa mest af
miður þörfum vörum. Tel-
ur Þjóðviljinn það verka-
mannaf j ölskyldurnar ?
Það, sem hér hefur verið
rakið, sýnir bezt, að tölur
þær, sem Þjóðviljinn fer með
í þessu sambandi, eru settar
fram í blekkingaskyni. Það
það ■
ADENAUER
í stuttu máli er afstaða þeirra á
þessa leið: Staðfesting samninganna
er vænlegasta leiðin til að koma
fram sameiningu Þýzkalands. Rúss
ar semja ekki meðan Vestur-Evrópa
er veik og varnir hennar lélegar.
Þeir semja ekki við mótstöðumann,
nema þeir viti hann hafa eitthvaö
að baki sér.
Þessu til sönnunar benda Adenau-
er og félagar háns á, að Rússar af-
léttu ekki flutningabanninu á
Berlín fyrr en sýnt var, að vestur-
veldin myndu ekki láta undan síga.
Svipað gerðist einnig í Kóreustyrj-
öldinni.
Dómur Adenauers um
stjórnarskiptin í Moskvu.
Jafnframt þessu hefir Adenauer í
seinni tíð rætt um stjórnarskiptin í
Moskvu og talið það rangt, að þau
væru líkleg til að gera samkomulag
örðugra síðarmeir. Hann hefir hælt
þeim Bulganin og Krutsheff og
sagt að þeir væru ramisæismenn
og við raunsæismenn væri oft betur
að semja en draumórakennda hug-
sjónamenn. Hins vegar myndu þeir
sem raunsæismenn ekki flýta sér til
samninga um sameiningu Vestur-
Þýzkalands meðan Vestur-Evrópa
væri veik og varnarlíti!.
Þá hefir Adenauer talsvert -ætt
um sambúð Kínverja og Rússa.
Rússar muni áreiðanlega gera sér
ljóst, að þeim geti stafað hætta
af Kínverjum í framtíðinni. Það
muni gera þá fúsari'til samninga í
Evrópu.
Þá hefir Adenauer lagt áherzlu
á, að ekki mætti gera ofmikið úr
því, þótt Rússar væru nú með ýms-
ar hótanir. Slíkt væri ekki óal-
gengt í alþjóðamálum og ekki alltaf
alvarlega meint.
Yfirleitt virðast vestur-þýzku blöð
in líta öðrum augum á stjórnarskipt
in í Moskvu en Adenauer gerir eða
á þann veg, að þau muni gera sam-
komulag við Rússa torveldara. Ýms-
ir telja það því aðeins pólitísk klók-
indi hjá Adenauer, er hann túlkar
þau á framangreindan veg.
(Framhald á 6. síðui
er ekki aðeins, að Þjóðviljinn
skipti niður þeim sköttum og
tollum, sem renna í ríkissjóð,
jafnt á allar fjölskyldur í
landinu, þótt sumt af þessum
álögum sé alls ekki greitt af
þeim og aðrar greiði þær mis-
jafnlega. Til þess að hækka
þessar tölur svo enn meira
bætir hann viö álögum, sem
alls ekki renna til ríkissjóðs,
eins og bátagjaldeyrisálag-
inu og iðgjöldum til trygg-
ingarstof nananna!
Þessar blekkingar munu
reynast kommúnistum gagns-
lausar. Hagstofan hefur reikn
að það út, hvað greitt er af
launatekjum verkamannsins í
skatta og tolla til ríkisihs.
Þeir útreikningar eru sam-
vizkusamlega gerðir og verða
ekki vefengdir. Þessi skrif
Þjóðviljans sanna það enn
sem oftar, að máli réttu hall-
ar hann og hvergi stundar
sóma.
Yfirlýsing skipstjór-
anna í Grirasby
Fátt hefir um langt skeið
vakið eins mikla gremju hér-
lendis og þær aðdróttanir, sem
birtust í enska blaðinu „The
Daily Mail“ og nokkrum fleiri
enskum blöðum þess efnis, að
íslendingar hefðu átt þátt í
því með stækkun fiskveiðiland
helginnar, að tveir erískir tog
arar fórust nýlega á Halamið-
um. Klaufaleg afsökun enska
sendiherrans átti og þátt í því
að ýta undir þessa gremju.
Ásökunum þessum hefir ver
ið hrundið svo rækilega, að
ekki þarf að rifja það frekar
upp. Rétt er þó að endurtaka
það einu sinni enn, að íslend-
ingar hafa svo oft bjargað
enskum sjómönnum, að þeir
telja engar ásakanir ómak-
Iegri en þessar.
Jafn sjálfsagt er og að minn
ast þess, að enska þjóðin verð-
ur ekki sakfelld fyrir það sem
heild,þótt nokkrir einstakling
ar hennar geri sig seka um
ósæmilega framkomu. Eftir
því sem bezt er vitað, hefir
ekki nema eitt. ensku stórblað
anna, The Daily Mail, gert sér
verulegan mat úr þessari rógs
frétt. Þó mun þessi fregn að-
eins hafa birzt í þeirri útgáfu
Daily Mail, sem gefin er út
fyrir Norður-England, en ekki
í sjálfri Lundúnaútgáfunni.
Flest þeirra blaða, sem
kvödd voru á fund Rivett
skipstjóra, sem verst bar ís-
lendingum söguna, sögðu
mjög lauslega og lítið áber-
andi frá viðtalinu og sum
stungu því alveg undir stól.
Þá hefir enska útvarpið sýnt
málstað fslendinga velvilja og
eitt af merkustu blöðum
Breta, The Daily Telegraph,
hefir falið einum af helztu
blaðamönnum sínum að rita
greinaflokk um deilu íslend-
inga og Breta, og er fyrsta
greinin, sem birzt hefir, vin-
samleg íslendingum. Blaða-
maður þessi kom hingað til
Reykjavíkur til að afla sé?" uyp
lýsinga og er hann nýlega
farinn heimleiðis.
Merkilegast af þessu öllu
er þó það, að félag yfir-
manna á togurum í Grimsby
hefir mótmælt árásunum á
íslendinga í sambattidi við
áðurnefnd sjóslys, og jafn-
framt lýst yfir þeirri skoðun
sinni, að stækkun fiskveiði-
landhelginnar hafi ekki átt
neinn þátt í þeim. Þetta er
vissulega drengskaparbragð,
sem skylt er að minnast.
Vissulega var það nauðsyn-
legt af hálfu íslendinga að
mótmæla umræddum árásum
fullum hálsi. Hitt er hins veg
ar jafn óvzturlegt og rangt
að ætla að sakfella alla brezku
þjóðina fyrir þær og vilja ekki
viðurkenna það, sem vel er
gert, eins og áðurnefnda yfir-
lýsingu skipstjórafélagsins í
Grimsby.
Ýms merki benda nú til
þess, að Bretar vilji gjarnan
láta misklíðina út af land-
helgisdeilunni falla niður. All
ir réttsýnir menn þar í landi
skilja áreiðanlega sjónarmið
íslendinga. Þeim er ljóst, að
stækkun landhelginnar er ís-
lendingum slíkt hagsmuna-
mál, að þeir geta ekki hvikað
frá henni. Uppskeran af því
að viðurkenna ekki rétt ís-
lendinga og viðhalda Iöndun-
arbanninu getur ekki orðið
önnur en sú, að sambúð þess-
ara gömlu vinaþjóða verður
meira og minna óvinsamleg,
eins og nú hefir komið svo ljós
lega á daginn. Hins vegar
(Framhald á 6. síðu).