Tíminn - 02.03.1955, Síða 6

TÍMINN, migvikudaginn 2. marz 1955.
50. blaC,
$M)j
PJÓDLEIKHÚSID
Fædd í gær
Sýning í kvöld kl. 20.
Ætlar Uonan að
deyja?
eftir Christopher Fry
Þýðandi: Ásgeir Hjartarson
Antiyona
eftir Jean Anouilh
Þýðandi: Halldór Þorsteinsson
Leikstjóri: Baldvin Halidórsson
Frumsýning fimmtudag kl. 20 00
Minnzt 40 ára leikafmælis
Haralds Björnssonar.
Frumsýningarverð.
Gullna hliðið
Sýning föstudag kl. 20.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15 1 20. Tekið á móti pöntun-
um. Sími 8-2345, tvær Iínur.
i Maðnrinn
í Effelturninum
Geysispennandi og érkennileg
ný frönsk-amerísk leynjlögreglu-
mynd 1 eðlilegum litum. Hin ó-
venjulega atburðarás myndar-
inar og afburðagóður leikur mun
binda athygli áhorfandans frá
upphafi, enda valin leikari í
hverju hlutverki. Mynd þessi,
sem hvarvetna hefir verið taljð
með beztu myndum sinnar teg-
undar, er um leið góð lýsing á
Parísarborg og næturlífinu þar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Norskur skýringartexti.
♦><»>•>»<
NÝJA BÍO
OTHELLO
Stórbrotin og áhrifarík ensk-
ítölsk mynd, leikin í Feneyjum,
Róm og Marocco, eftir hinn
ódauðlega leikriti Villlam
Shakespeares.
Aðalhlutverkið, OTHELLO
leikur ORSON WELLES, af mik
illi snilld, og Desdemonu leikur
franska leikkonan SUZANNE
CLOUTIER. Önnur hlutverK
fara valdir leikarar með.
Myndin hefir fengið fyrstu verð
laun (Grand Prix) í Cannes, og
er ekki síður en Hamlet stór-
brotið listaverk.
Danskur „kýringartexti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRDi -
Hér Uoma
stúlhurnar
Afburða skemmtileg amerisk
mynd í itum.
Aðalhlutverk:
Bob Hopc,
Rose Mary Clooney,
Tony Martin.
Sýnd kl. 7 og 9.
Simi 9184.

TJARNARBIO
Innrásm frá Marz
(The War of the Worlds)
Gífurlega spennandi og áhrifa-
mikil litmynd, byggð á -am-
nefndri sögu eftir H. G. Welles.
Aðalhlutverk:
Ann Robinson,
Gene Barry.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
iLEIKFEIAfi'
taiqAyíKng!
Frœnha Charleys
73. sýning
í kvöld kl. 8.
Fáar sýningar eftir.
Aðgöngumiðasala
Sími 3191.
ftir kl. 2.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Hans og Pétur
í kvennahljómsveitinni
Nú er síðasta tækifærið til að
sjá þessa sprenghlægilegu og
f jörugu, þýzku kvikmynd, eii ún
er tvímælalaust ein bezta gaman
mynd, sem hér hefir verið sýnd.
Aðalhlutverk:
Dieter Borche,
Inge Egger,
George Thomalla.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BIO
Bíml 1475.
Bílþjófurinn
(The Hitch Hiker)
Framúrskarandi pennandi jý
vel leikin, ný, bandarísk kvik-
mynd.
Aðalhlutverk:
Edmond O’Brien,
Frank Lovejoy,
William Talman.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
jBönnuð börnum innan 16 ára.
TRIPOLI-BÍÓ
Blml ÍIU
Miðuæturvalsiim
(Hab ich nur deine Liebe)
Stórfengleg, ný, þýzk músik-
mynd, tekin í Agfalitum. í mynd
inni eru leikin og sungin mörg
af vinsælustu lögunum úr óper-
ettum þeirra Franz von Suppé
og Jacques Offenbachs. Margar
„senur“ myndinni eru með því
íegursta, er sézt hefir hér í kvik-
myndum. — Myndin er gerð
fyrir breiðtjald.
Aðalhlutverk:
Johannes Heesters,
Gretl Schörg,
Walter Miiller,
Nargit Saad.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 4.
Danskur textL
♦♦♦♦♦♦
HafnarfjartSarbíó
Æskuþrá
Hrífandl tékknesk kvikmynd jm
fyrstu ástir lífsglaðs skufólks.
„Góð og áhrifamikil mynd“, krif
aði Berlinske Tidende.
Höfundur V. Krska.
Aðalhlutverk leika:
Lida Baarova,
J. Iova.
Myndin er með dönskum texta.
Bönnuð fyrir börn.
Sýnd kl. 7 og 9.
PILTAR ef þlð elglð stúlk-
una, þá á ég HRINGANA.j
Kjartan Ásmundsson,
gullsmiður, - Aðalstræti 8.
Sími 1290. Reykjavík.
Takmörkun
leigubifrciða
(Framhald af 5. síðu.)
og hlýtur að stefna að ef hið
háa Alþingi verður ekki við
ósk Bifreiðastjórafélagsins.
Heldurðu þá kannske að Þor
kell Þorkelsson verkstjóri hjá
Coca Cola, sem mest hefir
skrifað um þetta, — gegn
skipulagi en fyrir hönd hark
aranna — að hann myndi
hlaupa frá verkstjórn til þess
að aka þér til læknis, sjó-
manninn að og frá skipi og
margan annan nauðsynlegan
akstur, sem öllum er kunnur?
Væri lögregluþjónninn lík-
legri til að hlaupa af vakt-
iuni og gera það, eða strætis
vagnsstjórinn frá almennings
vagninum eða búðarmaður úr
verzluninni eða skrifstofu-
maður frá skrifstofunni? Eg
held það yrðu skrítin svör,
sem borgararnir fengju hjá
þessum stofnunum, er þeir
bæðu þær að senda sér bíl.
Við atvinnubílstjórar höfum
hins vegar lagt allt kapp á
að bæta þjónustu okkar við
fólkið. Meðal annars komið
upp símapóstum í flest hverfi
bæjarins og úthverfi. Allt
þetta kostar mikið fé og er
dýrt í viðhaldi.
Hreyfill sem er samvinnu-
félag og lang stærsta stöðin
lætur nú vinna að uppsetn-
ingu fullkomnustu afgreiðslu
lækja, sem fram að þessu
hafa flutzt til landsins. Kosta
þau mikið fé en eiga að stór
bæta afgreiðsluþjónustuna.
Þá höfum við lengi haft opið
allan sólarhringinn og gert
fólki mögulegt ag komast í
símapóstana, sem er mikill
hægðarauki fyrir úthverfis-
búa, sem engan síma hafa.
Ef engin bíll er við póstinn,
þarf það ekki annað en taka
upp heyrnartólið og er það
þá í sambandi við afgreiðslu
fólk stöðvarinnar, er veitir
því þá beztu fyirirgreáð.slu,
er það getur í té látið. Þá hef
ir þetta oft komið sér vel,
fyrir fólk sem snögglega hef
ir þurft á lækni að halda.
Vi!l nú nokkur óbreyttur
borgari, að undanteknum
þeim „óbreytta borgara“, er
skrifar í Vísi 28. febr., að
þessi þróun og aðstoð við al-
menning renni út í sandinn,
fyrir skipulagsleysi harkar-
anna. Eg fullyrði, að þá er
stefnt í öfuga átt. Allri þró-
un sem miðar að almenn-
ingshag fylgir skipulagning,
og þarf ekki annað en benda
á hliðstæð dæmi, þar sem
þannig hefir verig farið að.
Það er t. d. strætisvagna-
ferðir í Reykjavík. Norður-
leið h.f., er annast mann-
flutninga til Norðurlandsins,
og svona mætti lengi telja.
Því að yfirleitt er landinu
skipt niður í sérleyfi varð-
andi mannflutninga í stór-
um bílum. Myndi nú nokkur
vilja leysa þetta upp og gefa
•það frjálst, sem kallað er.
Vrði það ekki algjört skipu-
lagsleysi eins og hjá hörk-
urunum nú, en allur almenn
ingur. livort sem hann býr í
bæ eða sveit myndi líða stór
tjón og óþægindi.
Eg hirði ekki um að svara
ýmsu í greinum Vísis, þær
eru það fjarstæðukenndar,
að þess gerist ekki þörf. Eg
vil þó láta þess getið að ein-
mitt ef frumvarpið nær fram
að ganga, er skorið fyrir alla
sölu á leyfum, og þá ræður
ekki lengur máttur pening-
anna í þvi efni, heldur rétt-
ur mannsins, sem ber að fá
laust leyfi samkvæmt regl-
um sem settar verða um meS
Peail S. Buclc
74.
HJÓNABAND
— En hvað hann hlýtur að vera orðinn stór og fallegur,
sagði Rut. — Hvað skyldi hann nú vilja gera? Hún hugsaði
mikið um þetta. — Ef hann vildi nú setjast að á jörðinni
væri það betra en hún þyrði aö vona.
— Ég er hræddur um að hann vilji það ekki, sagði Willi-
am. — Settu ekki allt traust þitt á börnin, góða mín, það
er hættulegt.
— Ég skil ekki, hvers vegna börnin mín eru svona ólík,
sagði hún. — Börn annars fólks virðast miklu líkari og
vilja flest setjast að á föðurleifð sinni. Það er aðeins Mary,
sem er eins og önnur börn að því leyti.
Hann hló. — Börnin þín eiga dálítið skrítinn föður, Rut.
Hún leit á hann og brá fyrir þykkjusvip í augunum snöggv
ast. — Það var leitt, að ég skyldi ekki hugsa um það, þeg-
ar þú komst hingað fyrst.
— Jæja, finnst þér það núna? Ef til vill var það ein-
mitt það, þau voru ólík, sem var ástæðan til hinnar miklu
og síungu ástar þeirra.
— Jæja, það er sama, ég hefði að minnsta kosti ekki get-
að spyrnt gegn því, þótt ég hefði reynt það, sagði hún.
Þessa síðustu daga fyrir jólin, hafði sambúð þeirra verið
ems innileg og á hveitibrauðsdögunum. Þau voru ein í
húsinu, en þó alls ekki einmana, og væntanleg koma Halls,
sem táknaði lok stríðsins, jók gleði þeirra og eftirvænt-
ingu.
Hann kom ekki fyrir jólin, en gleði þeirra hélzt samt.
Kannske kæmi hann fyrir nýárið, en nýárið kom og hann
lét ekki á sér bóla. Kannske kæmi hann ekki fyrr en meö
vorinu, og gleði þeirra hélzt þrátt fyrir það. Jill var ham-
ingjusöm. Mai’y hafði eignazt annað barnið, og það var
drengur, skírður Thomas, og Hall var væntanlegur,-
En gleðin leið ofurlítið skipbrot dag nokkurn í apríl, er
bréf kom frá Hall, ritað sömu stirðlegu barnshöndinni. Hann
ætlaði ekki að koma heim að svo stöddu. Hann hafði kvænzt
franskri stúlku og ætlaði að setjast að í París. Hún hafði
alið allan sinn aldur í París og vildi ekki yfirgefa hana.
Og honum gazt líka einkar vel að París. Ef til vill gætu
gömlu hjónin komið einhvern tíma til Parísar og heimsótt
hann og Mimi Ef þau gætu það ekki, mundu ungu hjón-
in kannske geta skotizt vestur einhvern tíma og heim-
sótt þau.
WiJliam hafði fundið bréfið í póstkassanum og fór með
það ólesið beint til Rutar. Hún var úti í matjurtagarðinum
að búa beð undir sáningu, og hún reif bréfið opið með mold
ugum fingrum og las þessar fáu línur, þar sem Hall dæmdi
allar vonir hennar um hann til dauða. Svo rétti hún Willi-
am bréfið, og hann las það. Hann sá að hún gat ekki talað
að sinni, og hann tók undir hönd hennar og leiddi hana.
inn í húsið. Hann lét hana setjast og sótti vínlögg í glasi
handa henni.
— Elskan mín, ég sagði þér, að við mættum ekki setja
aht traust okkar á börnin. Þau gera aðeins það, sem hug-
ur þeirra kýs. Við verðum að styðjast hvort við annað.
Nú mátti hún loks mæla. — William, frönsk stúlka.
Hann skildi, að það var ekki aðeins gifting Halls, sem
olli henni vonbrigðunum, heldur að hann skyldi hafa gifzt
erlendri konu, konu, sem hún gæti aldrei, jafnvel þótt hún
fengi að sjá hana, ságt eitt einasta orð við.
— Franskar konur eru ekkert öðru visi en aðrar konur,
góða mín. Ég eyddi flestum sumrum í Frakklandi, þegar
ég var lítill drengur, og ég talaði frönsku jafnt sem ensku.
Mér gazt vel að frönsku fólki. Láttu þetta ekki á þig fá.
En henni var engin huggun að þessu. Hana skipti það
engu, hvað hann hafði gert á fyrra tilverustigi ævi sinn-
ar. Við franska konu mundi hún aldrei geta bundið nein
f j ölskyldubönd.
— Hvernig skyldu börnin hans verða? sagði hún lágt.
— Þau verða ekki af okkar sauðahúsi.
— Þú færð ef til vill að sjá þau einhvern tíma, og þér
mun vafalaust þykja vænt um þau.
En hún hristi höfuðið. — Það getur ekki verið. Þau
mundu aldrei tilheyra mér. Tár féllu af augum hennar. —
Ég vildi, að við hefðm ekki búið herbergi Halls undir koma
hans. Hann mun aldrei nota það framar.
— Jú, auðvitað getur komið að því, sagði William.
En hann var ekki sannfærandi, og frá þessum degi fannst
henni, að sonur hennar væri dáinn. Hún svaraði ekki bréfi
hans. Það var William, sem að lokum skrifaði Hall og sendi
honum ávísun á ofurlitla fjárhæð. Þess fjár hafði hann
aflað með því að selja eina mynd ferðamanni, sem fór um.
— Mamma þín býst ekki við þér heim að sinni, skrifaöi
hann til Halls, — svo að ég skal láta þig vita, þegar hún
er betur fyrir kölluð til að taka á móti ykkur.
Þannig hófust bréfaskriftirnar milli Williams og sonar
hans, og upp úr því hófust bréfaskipti milli hans og tengda
ferö leyfa er losná.
Eg treysti því að efri deild
Alþingis samþykkr einróma
þetta umrædda frumvarp,
sem tvímælalaust miðar að
aukinni þróun, er felur í sér
stórbætta aðstöðu óg þægindi
almenningi til heilla í um-
ferðamáium, eða hvernig á
nokkur maður eða menn að
geta Lyggt upp þjónustu fyr
ir almenning sem þessa, er
krefst verðmikilla tækja,
öðruvísi en heill og óskiptur
í starfi?
Guðl. Guðmundsson. j