Tíminn - 16.04.1955, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, laugardagmn 16. apríl 1955.
85. folað,
&W }j
ÞJÓDLEIKHÖSID
Gullna hliíílö
Sýning í kvöld kl. 20.
Aðeins tvær sýningar eftir.
Pétur og úlfurinn
og
Dimmalimm
Sýning sunnudag kl. 20.
Fœdd í gœr
Aðeins tvær sýningar eftir.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13.15—20. Tekið á móti pöntun-
um. Sími 8-2345, tvær linur. —
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
Gullni hauhurinn
(Golden Hawk)
Afburða skemmtileg og spenn-
andi, ný, amerisk mynd eðli-
legum litum. Gerð eftir sam-
nefndri metsölubók, „Prank
Yerby", sem kom neðanmáls l
Morgunblaðinu.
Rhonda Flemlng,
Sterling Hayden.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ’
Stml 147».
A örlagastundu
(hone Star)
Stórfengleg bandarisk kvfkmynd
frá MGM.
Aðalhlutverk:
Clark Gable,
Ava Gardner,
Broderick Crawford.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 14 ára fá ekkl aðg.
NYJA BÍO
Síml 1544.
Paradísarfuglinn
(Bird of Paradise)
Seiðmögnuð, spennandi og ævln
týrarík litmynd frá Suðurhöfum
Aðalhlutverk:
Louis Jourdan,
Debra Paget, I
Jeff Chandler.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Peningar
að heiman
(Moncy from home)
Bráðskemmtileg ný amerísk
gamanmynd í litum.
Aðalhlutverk hinir heimsfrægu
skopleikarar
Dean Martin og Jerry Lewis.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
!♦♦><►♦«•>♦■♦♦■♦■♦■♦■■♦♦♦
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIRÐl -
Dreymandi varir
Mjög áhrifamikil og snilldarvel
leikin ný, þýzk kvikmynd, sem
alls staðar hefir verið sýnd við
mjög mikla aðsókn. Kvikmynda
sagan var birt sem framhalds-
saga í danska vikublaðinu
Pamilie-Journal.
Maria Schell.
Sýnd kl. 9.
Sími 9184.
LEIKFÉIAG
REYKJAVÍKUR’
Frænka Cliarleys
Gamanleikurinn góðkunni.
Síðasta sinn
annað kvöld kl. 8.
85. sinn.
Aðgöngumiðasala kl. 4-7 í dag og
eftir kl. 2 á morgun.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Alltaf rúm fyrir
einn
(Boom for one more)
Bráðskemmtileg og hrífandi, ný,
amerísk gamanmynd, sem er
einhver sú bezta, sem Banda-
ríkjamenn hafa framleitt hin
síðari ár, enda var hún valin til
sýningar á kvikmyndahátíðinni
í Feneyjum í fyrra.
Aðalhlutverk:
Gary Grant,
Bet Drake,
og „fimn. jráðskemmtilegir
, krakkar".
Sýnd kl. 5 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Blnu 11»
Líhnandi hönd
(Sauerbruch, Das war mein
Leben)
Framúrskarandi, ný, þýzk ^ór-
mynd, byggð á sjálfsævisögu
hins heimsfræga þýzka kurð-
læknis og vísindamanns, Ferdi-
nands Sauerbruchs. Bókin, sem
nefnist á frummálinu „Das war
mein Leben“, kom út á íslenzku
undir nafninu „Líknandi hönd“
og varð metsölubók fyrir síðustu
jól.
Aðalhlutverk:
Ewald Balser.
Sýnd kl. 5, og 9.
Hafnarfjarð-
arbíó
Síml 9219,.
Rödd bló&sins
9249
Hrífandi, frönsk, kvikmynd erð
eftir hugmynd hinnar frægu
þýzku skáldkonu Ginu Kaus. —
Myndin fjallar um efni, sem öll-
um mun verða ógieymanleg.
Aðalhlutverk:
Annie Ducaux,
Corinne Luchaire.
Myndin hefir ekki verið ýnd
áður hér á landi.
Danskur skýringatexti.
Sýnd kl. 9.
TARZAX OG RÆNDU
AMBÁTTIRNAR
Sýnd kl. 7.
»♦♦♦•♦♦♦•♦♦♦♦♦«
HAFNARBÍÓ
Simi 8444
Örœfaherdeldin
(Desert Legion)
Alan Ladd,
Arlene Dahl,
Richard Conte.
Bönnuð börnum lnnan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bridge
(Framhald af 4. síðu).
og tók Gunnar strax á ásinn. Því
næst spilaði hann K og D í spaða
og litlu laufi. Vestur tók á kóng,
og sjöið kom í hjá austur. Vestur
tók það sem kall, og spilaði út
ásnum og drottningin féll í hjá
austur. Vestur skipti nú yfir í tíg-
ul, og austur komst inn á kóng-
inn. Nú gat austur haldið áfram
með tígul og þar með hnekkt sögn
inni, en hann var ekki á þvi, heldur
spilaði út eina spilinu, sem Gunn-
ar gat unnið sögnina á eða spaða
gosa. Gunnar tók á ásinn í blind-
um, og þvínæst hina spaða tvo,
spilaði sig síðan inn á hjartakóng,
og afganginn átti hann á lauf. Fjög
ur grönd. Þetta spil gaf marga
punkta, þar sem passað hafði verið
á hinu borðinu.
Af mæliskveð j a
(Framhald af 3. síðu).
um kröfSust fyrstu árin núk-
illa vínnufórna frá hendi
allra þeirra, er þar lögðu
hönd að verki. Frá þessum
árum frumstarfa v‘S upp-
þyggingu nýrrar starfsgrein-
ar í landinu er margs góðs að
minnast um áhuga, óséplægni
og trúmennsku starfsmanna.
— Enginn maður hefir staðið
Sigurði Þórðarsyni framar
um þessar höfuðeigindir þjón
ustuseminnar. í vitund minni
og endurminningu mun Sig-
urður ávallt verða ímynd
dyggðarinnar í opinberu starfi
fyrir sakir stundvísi, reglu-
semi, réttsýni og vinnusemi,
enda er hann frábær afkasta
maður við starf. Lengi fram
an af, eftir að Guðrún Reyk-
holt tók að sér meginstarf í
tónlistardeild, hafði Sigurð-
ur á hendi allt Þ1 samans
bókhald, fjárvörzlu, skýrslu-
gerðir allar og auk þess mikla
vélritun. — Starf Sigurðar
við Ríkisúitv'arpið hefir því
löngum verið margþætt, ó-
mælt og ómetið enda ekki
nema að litlu launað og verð
ur aldrei að fullu launað
nema af hljóðlátri sjálfsvit
und hans um það, að hafa
l’fað og starfað á vegum þeirr
ar dyggðar, sem Stephan G.
Stephansson lýsir svo: „Að
telja ekki í árum en öldum.
Að alheimta ei daglaun að
kvöldum. Því svo lengist
mannsævin mest.“
Engan mann hefi ég þekkt,
sem á skemmthegri hátt hef
ir gert líf sitt tvíbætt um ó-
skyld störf og afrek: annars
vegar hagrænt skyldustarf
unnið fullan vinnudag og
lengur á stundum, hins veg-
ar hugleikm störf í þágu söng
hstar og tónmenntar. Um
fyrr tahnn þátt er ég bær að
votta. Um hinn síðari munu
votta tónsmíðar hans og þeir
menn, sem um nálega þrjá
tugi ára hafa starfað með
honum og undir stjórn hans
í Kariakór Reykjavíkur.
Eg árna af heilum hug Sig-
urði Þórðarsyni og frú hans
hehla við betta tækifæri. Eg
þakka Sigurði langt og á-
nægjulegt samstarf. Síðast
en ekki sízt þakka ég honum
fyrir hans mikla og ágæta
'•tarf í þágu íslenzkrar tón-
listar.
Jónas Þórbergsson.
•♦«
17 ' lb Henrik Cavlihg:
KARLOTTA
á hjónin, sem stóðu aftan við hann. og þá vék brosið fyrir
óttasvip.
Henri de Fontenais skildi hvernig í öllu lá. Hann reis
á fætur og sagði: — Viljið þér gera svo vel að leyfa mér
að vera einum hjá ungfrú Dahl hérna stundarkorn? Það
var harður, skipandi hljómur í þessum orðum.
Bara að hún fleipri nú ekki neitt, hugsaði forstöðumað-
urinn með sér, en huggaði sig þegar við það, að þá stæði
aðeins fullyrðing gegn fullyrðingu, því að ekkert gæti hún
sannað.
— Komdu, Mína, sagði hann.
Henri lokaði dyrunum á eftir þeim og sneri sér að Kar-.
lottu, sem nú var setzt framan á rúmið. Þegar Henri sett—.
ist við hlið hennar, gat hún ekki stillt sig lengur, hallaði.
höfðinu að barmi hans og grét óstjórnlega eins og hjarta
hennar væri að bresta. Hann ásakaði sjálfan sig harðiéga
fyrir að hafa valdið þessari ungu stúlku slíkum þjáhin^uiii.
En nú hét hann því með sjálfum sér að bæta fyrir- það
eins og hægt væri. ...íú m
Hann leyfði henni að gráta í friði, og það leið löng stund,
þangað til henni hægðist. Hún leit afsakandi upp, og hann
brosti vingjarnlega til hennar.
— Eruð þér búinn að segja þeim, að ég sé enginn þjóf-t
ur? stamaði hún milli ekkasoganna.
Henri de Fontenais hafði mikla æfingu í því að hafa
hemil á tilfinningum sínum, en í þetta sinn munaði litlu,
að honum brygðist sú bogalist, því að honum fannst þessí
orð hennar sem svipuhögg í andlit sér. Nú skildi hann,
hverjar skelfingar hann hafði bakað þessari ungu stúlku
með ógætni sinni. Já, auðvitað hafði hann gert það.
— Já, Karlotta, það hefi ég sagt lögreglustjóranum sjálf
um, og það svo skorinort, að það verður ekki misskilið. Ég
kom til Danmerkur í dag, og í húsinu, sem þér bjugguð í
áður, sagði stúlkan, sem kærði yður, mér frá því, sem skeð
hafði. Síðan sneri ég mér til yfirvaldanna til þess að finna
yður, og nú er nafn yðar að fullu hreinsað af þessari á->
kæru.
— Bréfið-----guð minn góður---------forstöðumaðurinn
hefir vonandi ekki fundið bréfið? Rödd Karlottu lýsti ótta.
— Hvaða bréf eruð þér að tala um?
Karlotta svipti rúmdýnunni til hliðar. Bréfið lá þar, sem
hún hafði falið það. Henni létti. Henri starð fyrst., Uhdt-*
andi á hana en síðan á þéttskrifaðar pappír§ú.rkirnar.
— Hér hefi ég skrifað sannleikann um forstöðumanninn,
sagði Karlotta hikandi. Það er bréf til Birtu vinkonu minn
ar, því að í kvöld var ég ákveðin að.... Karlotta þagnaði.
Hún hafði þegar sagt fullmikið.
Henri skildi þegar, hvað hún átti við. Hann hafði ekkl
mátt seinna koma til Kaupmannahafnar, hugsaði hann
með sér. Hún hafði verið komin á fremsta hlunn með að
fyrirfara sér. Hann minntist flóttalegs og undirförula
augnaráðs forstöðumarinsins. Kona hans hafði ekki virzt
mikið betri.
— Hefir forstöðumaðurinn ekki verið yður góður, Kar-
lotta? spurði hann.
— Hann er varmenni, viðbjóðslegt varmenni, svaraði hún
af svo mikilli heift, að hann hrökk við. Hann varð að at>-
huga þetta nánar. Ef til vill varð að taka hér í taumana,
áður en meira illt hlytist af. — Má ég lesa bréfið, Karlotta?
spurði hann, og hún rétti honum það orðalaust.
Klukkustundu síðar leiddi Henri Karlottu niður brattan
loftstigann. Hinn litla farangur hennar bar hann í hand-
tösku. Það var ljós í ganginum, en hvorki forstöðumaöur-
inn né kona hans voru sjáanleg. Henri setti töskuna frá
sér.
— Ég þarf að hitta húsráðendur að máli, áður en ég fer,
Karlotta. Hvar heldur þú að þeir séu?
Karlotta benti á dagstofudyrnar, og Henri drap á dyr.
— Kom inn, var svarað dræmt, og Henry opnaði. Svo tófc
hann fast um hönd Karlottu og leiddi hana inn fyrir með
sér.
— Ætlið þér að fara með hana? spurði Sörensen og gaut
hornauga til konu sinnar, sem var harla óblið á svipinn.
— Þegar hún lendir í vanda næst og þarfnast veru á
góðu og kristilegu heimili, þarf hún ekki að ómaka sig hing
að til að biðja um vist, sagði hún afundin.
Henri horfði þungbúinn en rólegur á hjónin til skiptis
og sagði svo rólega: — Hefði þetta verið heima í Frakk-
landi, mundi ég hafa látið taka ykkur bæði föst og hirta
duglega.
Hjónin hrukku við, þau trúðu varla sínum eigip eyrum.
Svo spratt frú Sörensen á fætur. — Hvað eigið þér við,
maður? hreytti hún út úr sér.
— Vitið þér það, frú, að þetta varmenni, sem þér eruð gift,
hefir reynt að neyða ungfrú Dahl til ásta við .sig,með valdí
og ógnunum, og þegar það tókst ekki, neyddi hann hana
til að hlusta á saurlífissö'gur um sig og stúlkur, sem hafa
verið hér á heimilinu til betrunar undir umsjá hans?
Það var sem elding hefði hitt frú Sörensen. Snöggt til—
lit á eiginmanninn sagði henni alltof greinilega, að hinn
ókunni maður sagði sannleikann. Henri benti á á Sören-
sen, sem nú var orðinn öskugrár í andliti.
— Ef þér leggið ekki fram beiðni um lausn frá starfi sem