Tíminn - 14.09.1955, Blaðsíða 6

TÍMINN, miðvikudaginn 14. september 1955.
6
GAMLA BfÓ *
Flugfreyjan
(Three Guys Named Mike)
Bráðskemmtileg ný bandarísk
j kvikmynd um störf og ástaræv-
] intýri ungrar flugfreyju, sem
Heikin er af hinni vinsælu leik-
I konu
Jane Wyman
ennfremur leika:
Van Johnson,
Howard Keel,
Barry Sullivan.
Eina nótt í
nœturlífinu
(Une nuit a Taharin)
Pjörug og fyndin frönsk gaman
mynd með söngvum og dönsum
hinna lífsglöðu Parísarmeyja.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Borgarstjórinn
og fíflið
Bráðhlægileg sænsk gaman-
mynd með
Nils Poppe
sem leikur tvíbura.
Sýnd kl. 6.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐI -
Frönsk-ítölsk verðlaunamynd. —
Leikstjóri: H. G. Clouzot.
Aðalhlutverk:
Myndin hefir ekki verið sýnd
áður hér á landi. — Danskur
skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Sigur lœhnisins
(People WUl Talk)
Ágæt og prýðilega vel leikin, ný,
amerísk stórmynd um baráttu
og sigur hins góða.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarfjarð-
arbíó
Negrinn og götu-
stúlkan
Ný, áhrifamikil, ítölsk stórmynd.
Aðalhlutverkið leikur hin
þekkta ítalska kvikmynda-
stjarna:
Myndin var keypt til Danmerk-
ur fyrir áeggjan danskra kvik-
myndagagnrýnenda og hefir
hvarvetna hlotið feikna aðsókn.
Myndin hefir ekki verið sýnd
áður hér á landi. Danskur texti.
Bönnuð börnuin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
VOLTI
aflagnir
afvélaverkstæði
afvéla- og
aftækjaviðgerðir
Norðurstíg 3A. Síml 6458.

207. blað.
------------i
J. M. Barrie:
40.
ESTURIN
©g tatarastúikan
hann og heimsótti mig einu sinni á ári. Hinar stúlkurnar
á skólanum kölluðu mig aldrei annað en lafði Rintoul. Nei,
honum þótti alls ekki vænt um mig og honum þykir það
ekki heldur nú. Það er aðeins fegurð mín, sem hann eys
yfir gjöfum og vill giftast. Löngu áður en skólaveru minni
lauk hafó'i hann sagt systur sinni að hann ætlaði að gift-
ast mér. Þess vegna hataði hún mig og reyndi að gera mér
lífið eins erfitt og hún gat. Að lokum var ég næstum far-
in að hlakka td brúðkaupsins, því að það myndi verða
henni til sárrar raunar og auðmýkingar.... Nú leit Babbie
upp eins og hún fyrirverði sig og svo bætti hún við: — Það
varð auðmýking- fyrir hann. Ég skil hann svo vel. Hann
vill ekki missa mig, en skammast sín fyrir uppruna minn
og þess vegna á að halda brúðkaupiö hér, þar sem svo fáir
vita, hver ég eiginlega er.
— Honum þykir sjálfsagt vænna um þig en þú lield-
ur, sagði Gavin alvarlegur í bragöi.
— Það er sjálfsagt rétt að segja að hann sé heillaður af
mér, sagð'i Babbie með biturð. Tvisvar sinnum hef ég fengið
brúðkaupinu frestað með því að hóta honum að flýja brott,
ef hann féllist ekki á það. Og hann vissi vel að ég kynni
að standa við það, því að tvisvar strauk ég úr skólanum.
Það ætti systir hans að fá vitneskju um! En ég hef tatara-
blóð í æö'um minum. Ég bjó mér til tatarabúning, sem ég
notaði, þegar ég straúk. í fyrra sinnið var ég í burtu í viku
og reikaði um úti á landsbyggöinni, spáði í bolla fyrir bænd
ur og búalið, dansáðí og söng og svaf í heyhlöðum á næt-
urnar. Ég sneri rjáifviljug til skólans aftur og það varð
engin rekistefna út af þessu. En í síöara sinnið var ég stað
in að því að syngja á götum Edinborgar og þá voru Rmt-
oul jarli send orð um að taka mig úr skólanum.
— Og þá komstu hingað til Spittal?
— Já, og Rintoul jarl vildi fá mig til að játa að ég iðr-
aðist þess, sem ég hafð'i gjört. En það vildi ég ekki, því ég
fann að' ég kynni að gera hið sama aftur. Og ems og þér
vitið þá hef ég strokið hvað eftir annað síðan þetta gerðist,
og þótt ég sé orðin öll önnur manneskja siðan ég kynntist
yður, þá held ég samt að ég muni gera þetta af og tU svo
lengi sem ég lifi. Jú, þér hristiö höfuðið', en það er af því
að þér þekkið mig svo lítið. Ég strýk ekki vegna þess að ég
hafi ákveðið að gera það. Það geta liö'iö' fieiri vikur án þess
að mér detti það emu sinni í hug, en svo þegar ég er úti
á reiðtúr, sit við miðdagsborðiö eða jafnvel í miðjum dansi,
getur löngunin til áS vera tatarastúlka orðið alveg ómót-
stæð'ileg. Ég gæti hqett' lífi mínu til að fá henni svalaö.
Þetta er um það'feil allt, sem ég þarf að segja þér. Þó
vil ég bæta því við, að það var ekki tataraeðli mitt, sem
kom mér til að fara niður í Thrums, nóttina sem óeirðirn-
ar urðu þar, heldur aöeins löngun mín til að verða veslings
vefurunum að li'ði. Bg hafði heyrt lénsmannmn og Rintoul
jarl tala um að taka ætti nokkra þeirra fasta.
— Aðeins ef þú hefðir sagt mér þetta allt fyrr, sagði prest-
urinn^ dapurlega. Þá hefði það' ekki verið of seint.
— Ég áleit, að þú: værir eins og allir aðrir karlmenn, sem
ég hafði kynnzt, ságði hún. Alltaf þangað til ég kom til
þín á prestssetrið UJB nóttina í þrumuveðrinu. Frá upphafi
var það aðeins andlit mitt, sem töfraði þig.
— Nei, þannig hefir það aldrei verið, svaraði Gavn. Þér
hlýtur að hafa verið ljóst frá upphafi, að ég elskað'i þig.
— Nei, mér fannst bara gaman að þér, svaraði hún hrein
skilninslega. Jafnvel, þegar við hittumst við brunnmn, þá
hló ég að loforðum þínum.
— Þetta særði Gavin og gerði hann enn daprari en áð-
ur. — Þér hefir þá aldrei þótt neitt vænt um mig?
— Jú, ævinlega og alla tíð, sagði hún áköf, síðan mér
var ljóst, hvað ást er, og það varst þú sem komst mér í
skilning um það. En þá gat ég ekki heldur sagt þér hver
ég var, því að þá vissi ég að þú myndir fyrirlíta mig. Ég
átti ekki um annað að velja en fara leiðar minnar.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Sjö svört
brjóstahöld
(7 svarta Be-Ha)
Hin sprenghlægilega sænska
gamanmynd verður sýnd í kvöld
vegna áskorana. — Aðalhlutverk
ið leikur vinsælasti grínleikari
Norðurlanda:
Dirch Passer.
Sýnd aðeins í dag kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Sfmi 6444.
tJr djúpi
gleymskunnar
(The Woman with no name)
Hrifandi og efnismikil ensk stór
Charles, sem kom sem framhalds
saga í Famelie Journalen undir
nafninu „Den lukkede Dör“ —
Myndin var sýnd hér árið 1952.
Phyllis Calvert,
Edward Underdown.
Sýnd kl. 7 og 9.
Töfrasverðiö
(The Golden Blade)
Spennandi og skemmtileg, ný,
ævintýramynd í litum, tekln
beint út úr hinum dásamlega
ævintýraheimi þúsund og einnar
nætur.
Rock Hudson,
Piper Laurie.
Sýnd kl. 5.
TJARNARBÍÓ
Götuhornið
(Street Corner)
Afar spennandi og vel gerð brezk
lögreglumynd, er sýnir m. a. þátt
brezku kvenlögreglunnar í marg
víslegu hjálparstarfi lögreglunn
ar.
Myndin er framúrskarandi
sspennandi frá upphafi til enda.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
TRIPOLI-BÍÓ
Leigubílstjórinn
(99 River Street)
Æsispennandi, ný, amerísk sáka
málamynd, er gerist í verstu
hafnarhverfum New York. —
Myndin er gerð eftir sögu Ge-
orges Zuckerman. Aðalhlutverk
John Payne,
Evelyn Keyes,
Brad Dexter,
Peggie Castle.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Útflutmngiir á
dilkakjöíi
(Framhald af 5. síðu).
vandrötuðum krókaleiðum; senni-
lega þyrftu vöruskipti við þriðja
land að koma til. Þetta mál er allt
í athugun, en líkurnar fyrir lausn
þess, að óbreyttum öllum ástæðum,
eru sáralitlar.
í Belgíu og Hollandi er innflutn
ingur á kindakjöti ekki leyfður.
Aftur á móti flytja báðar þessar
þjóðir mikið inn af hrossakjöti, en
verð þess er mjög lágt. Er hér um
að ræða innflutning frá Ameríku,
á frystu og söltuðu kjöti af stórum
hestum, vöðvamiklum, með allt að
tvöföldum skrokkþunga íslenzku
hestanna. Stærstu innflytjendur
þessara landa töldu hugsanlegt að
takast mætti að selja þar íslenzkt
folalda- og hrossakjöt og vilja
gjarnan taka á móti sýnishornum
til reynslu, en óhugsandi töldu þeir
að hægt yrði að fá hærra verð, en
sem svaraði 3—4 krónum fyrir kg.
cif. Vitanlega verður hrossakjöts-
framleiðsla hér ekki byggð á svona
markaði, en hitt er annað mál,
hvort grípa mætti til hans, til að
losna við birgðir, sem væru óseljan
legar annars staðar. Þetta mál
verður að sjálfsögðu athugað af
Framleiðsluráðinu í sambandi við
markaðsmálin í heild.
í Danmörku haía ýms kjötsölu-
fyrirtæki sama áhuga og áður á ís-
lenzka dilkakjötinu, en þar er við
ramman reip að draga að fá inn-
flutningsleyfi. Verður sllkt að telj-
ast eðlilegt, þegar litið er á hina
stórkostlegu kjötframleiðslu þjóðar
innar, og útflutning. Áður fyrr var
ekki leyfður innflutningur á ís-
lenzku kjöti fyrr en undir vorið,
aðallega fyrir páska og hvítasunnu.
Um innflutningsleyfi verður heldur
ekki að ræða að þessu sinni fyrr en
ef það yrði í vor, en það er alls
ekki talið vonlaust.
Þá kem ég að Svíþjóð, sem áður
fyrr var að vísu lítill, en góður
markaöur fyrir dilkakjötið okkar.
Svíar flytja inn kjöt á hverju ári
og eru sannfærðir um að íslenzka
dilkakjötið sé bezta varan, sem þeir
geti fengiö. Þeir segjast því vera
við því búnir að skipta við okkur,
á þeim forsendum þó, að verð okk
ar sé sambærilegt við það verð,
sem þeir greiði fyrir Nýja-Sjálands
lömb. Hér verður því mjög hið
sama uppi á teningnum og í Bret-
landi, með þvf hagræði þó, að þeir
Ívilja öllu heldur þyngri dilkana, og
kemur það sér vel fyrir okkur, sam
anber það, sem áður var sagt. Nú
stendur svo á í Svíþjóð, að sumarið
hefir verið afar heitt og þurrt, og
fóðuröflun þar af leiðandi brugðist
stórkostlega. Slátrun í sumar og
haust verður því miklu meiri en
venjulegt er, með þeim afleiðing-
um að nú flýtur þar allt i kjöti, en
jafnframt hefir þetta þær afleið-
ingar að slátrun síðari hluta vetr-
ar verður lítil sem engin. Svíar
gera því ráð fyrir að þurfa á kjöt-
innflutningi að halda síðari hluta
vetrar og í vor, og mætti þá vænt-
anlega gera ráð fyrir að hægt yrði
að selja þeim 400—500 tonn.
Að síðustu skal þess getið, að
skrifstofa Sambandsins í New York
vinnur að athugun allrn —•"•kaðs-
möguleika í Bandarikjunum. Er
ekki talið óhugsandi að um ein-
hverja sölu gæti orðið að ræða
þangað en málið er ekki fyllilega
tímabært ennþá.
Niðurstaðan af þessu spjalli verð
ur sú, annars vegar að við horf-
umst í augu við þá staðreynd, að
þurfa að flytja út talsvert magn af
dilkakjöti í haust og vetur, eitt-
hvao þegar í sláturtíð, vegna
skorts á geymslurúmi í frystihúsun
um, sem nú liggja með miklar birgð
ir af freðfiski, og hins vegar er
vonin um að geta selt til Bretlands
ein skipsfarm, t. d. 500 tonn, strax
í sláturtíðinni, ef til vill svipað
magn til Svíþjóðar að áliðnum
vetri, eitthvað smávegis til Dan-
merkur, og e. t. v. til Sviss og Banda
ríkjanna. Á þennan hátt ýrði liægt
að afstýra vandræðum vegna pláss
leysis í haust, jafnframt því, sem
notaður yrði bezti sölutiminn í
Bretlandi og ennfremur fengist
þannig ráðrúm til að hagnýta þá
markaði, sem vonir standa til að
verði hagstæðari, áður en til þess
kæmi að taka þyrfti ákvöröun um
sölu á meira magni til Bretlands.
Spurningin er aðeins, hvort hag-
kvæmara reyndist að selja meira
til Bretlands strax í haust. Henni
er ekki auðvelt að svara fyrr en
vitað er nokkurn yeginn.þve mikil
slátrun verður, og að 'sjálfsögðu
hjálpast Framleiðsluráðið og Sam-
bandið að, við sem skynsamlegasta
lausn málsins í heild.
Salan á dilkakjötinu, sem við-
fangsefni út af fyrir sig, veldur mér
engum kvíða. Við höfum hreint
ekki litla reynslu í þessu efni, og
mér finnst sá glímuskjálfti, sem
stundum verður vart í umræðum
um málið, ærið tilefnislítill. Hrá-
efni okkar er sennilega ekki fylli-
lega cins gott og það var bezt fyrir
fjárskiptin, en útbúnaður allur er
nú betri. Ef allir, sem hér eiga hlut
að máli, fyrst og fremst forstöðu-
menn sláturhúsanna og allt starfs
lið þeirra, gera skyldu sína og
vanda vöruna til hins ítrasta, er
ég sannfæröur um að við munum
ekki þurfa að sæta lakari mörkuð
um en aðrar þjóðir, sem selja sams
konar vörur úr landi.
Hitt er mér svo auðvitað fyllilega
Ijóst, að mikið vantar á að sölu-
verð kjötsins á erlendum markaði
endist til greiðslu á framleiðslu-
kostnaði, en það er annað mál og
miklu erfiðara viðfangs.