Tíminn - 26.07.1956, Blaðsíða 6

§
T f MIN N, fimmtudaginn 26. júlí 1956.
Orustan um ána
(Bttle of Rogue River)
Hörkuspennandi og viðburðarík
ný amerísk mynd í litum um
viðuréígn lögrégluforingja við
Indíána.
George Montgomery
Richard Denning
. ; , Martha Ryer
Sýnd kh 5 og 9.
Örlög ráía
(Strange Fascination)
Ileiliandi ný amerísk músíkmynd,
Cleo Moore
Hugo Haas
Sýnd kl. 7.
Síðasta sinn.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Simi 1384
Þrír menn í snjónum
(Drel Manner im Schnee)
Sprenghlægileg og skemmtileg,
alveg ný, þýzk-austurrísk gam-
anmynd, byggð á hinni afar
vinsælu sögu eftir Erich Kást-
ner, sem birzt hefir sem fram-
haldssaga Morgunblaðsins að
undanförnu og ennfremur kom-
ið út í bókarformi undir nafn-
inu: Gestir f Miklagarði. —
Myndin var sýnd við metaðsókn
i Þýzkalandi s. 1. vetur. -
— Danskur skýringartexti. —
Aðalhlutverk:
Paul Dahlke,
Gunther Luders,
Claus Biederstaedt.
Sýnd kl. 9.

TRIPOLI-BÍÓ
Simi 1182
Hinar djöfullegu
Geysispennandi, óhugnanleg og
framúrskarandi vel gerð og leik
in, ný frönsk mynd, gerð af snill
ingnum Henri-Georges Clouzot,
sem stjórnaði myndinni „Laun
óttans".
Vera Clouzot
Simone Cignoret
Paul Meurisse
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
GAMLA BÍÓ
Sími 1475
Súsanna svaf hér
(Susan Slept Here)
Bráðskemmtileg og fjörug nýj
bandarísk gamanmynd í litum. j
Debbie Reynolds,
Dick Powell
Anne Francis.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarfjarðarbfó
Simi 9249
Eldkrossinn
(Kiss of Fire)
Spennandi og viðburðarík, ný,
amerísk iitmynd byggð á skáld-
sögunni „The Rose and the
Flame“ eftir Jonreed Lauritzen.
Jack Palance
Barbara Rush
Bönnuð börnum innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
sýnir gamanleikinn
Sýning í kvöld.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2 í
dag. — Sími 3191.
Fáar sýningar eftir.
h^u'hklhLfh^hLíhi/híí:)LlhLíhLÍt\
tithreuYið TJMANW
Káta ekkjan
Fögur og skemmtileg litmynd
gerð eftir óperettu Franz Lehar.
Aðalhlutverk:
Lana Turner
Fernando Lamas
Una Merkel
Sýnd kl. 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Siml 6485
Miljón punda seftillinn
(The million pound note)
Aðalhlutverk:
Gregory Peck
Ronald Squire
Jane Griffiths
Hláturinn lengir lífið.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
- HAFNARFIRÐI —
Sími 9184
— 8. vika. —
Odysseifur
Sýnd kí. 9.
Síðasta sinn.
Liíli og Stóri
Sýnd kl. 7.
PopSínfrakkar
á drengi
Fást í númerunum 6—22
Serdum gegn póstkröfu
hvert á land sem er
cJJa ugaveg 3 7
Laugaveg 37. — Sími 81777
Eílir
JENNIFER
AME5
sagði hún lágróma. — Við
ræddum saman á svölunum,
eftir að Mantesa hjónin voru
farin í rúmið . . . Ég held líka,
aö hann sé hræddur, en hvort
það er við Shebu, sem hann
hefir víst verið ástfanginn af,
eða mann hennar, sem virðist
vera sérlega afbrýðisamur,
þori ég ekki að segja um. Og
svo sagði hún þeim allt, sem
hún mundi af samtali þeirra
Charles. Hún lauk máli sínu:
— Hann var alltaf að segja,
að hann myndi vilja hjálpa
mér, ef ég vildi hjálpa honum.
— Hann stakk þá ekki upp
á neinu sérstöku?
Hún hristi höfuðið. — Hann
var orðinn nokkuð drukkinn,
svo að hann man sennilega
ekki mikið af samtalinu á
morgun.
Tuglið var komið hærra á
næturhimininn. Það kastaði
geislum sínum beint niður á
stíginn fyrir framan þau. Suð
skordýranna var næstum dá-
ið út, aðeins heyrðist í moskí
tóflugunum.
— Það er víst bezt, að við
höldum heimleiðis, sagði Alan
ákveðinn. — Við höfum eng-
in ráð á að smitast af malar
íu núna.
Það fór hrollur um Made-
línu. — Ég gæti ekki kosið mér
neitt andstyggilegra en að
liggja vik á Mantesa setrinu.
Þau gengu eftir stígnum í
áttina til hússins.
—Far þú inn fyrst, Fay,
sagði Alan, — og ef einhver
spyr þig hvar þú hafir verið,
þá segðu, að ú hafir farið ein
þíns liðs í gönguferð. Við Made
lína komum eftir andartak.
Fay læddist eftir ganginum
til herbergis þeirra Alans. Nú
gat hún ekki haldið aftur af
tárunum lengur. Þau runnu
niður kinnar hennar meðan
hún afklæddist. Hún var að
minnsta kosti þakklát fyrir,
að Alan var ekki viöstaddur
til að sjá það. Hún reyndi að
einbeita huganum að því, sem
Madelína hafði sagt henni af
Evu, en enda þótt hún væri
mjög áhyggjufull vegna Evu,
gat hún ekki slitiö hugsanir
sínar frá þeim Madelínu og A1
an, eins og hún hafði séð þau
standa úti í steikjandi hitan
um í næturmyrkrinu. Hún sá
fyrir sér tárin á kinn Made
línu. Hver skyldi vera ástæðan
til þeirra? Loks sofnaði hún
lausum svefni, en vaknaði aft
ur í dagrenning, við hávað
ann í þrumum úti fyrir. Hún
sá eldingar leiftra milli bam
usrimlanna. Hún leit á rúm
Alans, en það var tómt . . .
Hún fálmaði sig að gluggan
um, og dró tjöldin frá. Það
var farið að rigna. Ekki regni
eins og hún þekkti frá Eng
landi. Þetta regn helltist nið
ur eins og fljót. Hún stóð góða
stund og horfði á óveðrið, en
svo fór hún í rúmið aftur . . .
Þegar hún vaknaði aftur, var
herbergið dauflega upplýst.
Er hún opnaði augun, sá hún,
að Alan sat við rúmið, og
horfði á hana. Hann horði á
hana á einhvern nýjan hátt,
og ósjálfrátt rétti hún út hend
ina ,og snerti við honum.
Hann var rennvotur. Regnið
buldi enh á þakinu, en þó
ekki eins harkalega og fyrr
um nóttina.
— Hefir þú verið úti í alla
nótt, Alan?
Hann kinkaði kolli. — Ég
sendi Mad í rúmið nokkrum
mínútum eftir að þú fórst. Ég'
hafði „01-1110^01“ að sinna.
Heyrðu nú, Fay — orösending
in frá Evu skýrir út það, sem
við heyrðum Jungmann og
Mantesa segj a á svölunum um
daginn. Við höfum þá ekki
mikinn tíma — við verðum að
láta til skara skríða fljótt . . .
Hún settist upp í rúminu.
— Hvað á ég að gera, Alan?
Hann hikaði. — Það gleður
mig ekki að biðja þig þess,
Fay. — En þú verður að ving
ast við Charles, komast að því
hvað angrar hann, og einnig
hvernig hann vill fá þig til
að hjálpa sér. Ef tll vill er
hann einmitt veiki liðurinn í
keðjunni. Það er möguleiki á
því, að hann hafi alls engan
áhuga fyrir að framkvæma
það, sem hann hefir nú kom
ið sér í. Þú verður að fá upp
úr honum, hvort tillaga hans
hafi verið gerð í heiðarlegum
tilgangi.
— Þú átt við, að það sé mik
ilvægt, að við getum treyst
honum? spurði Fay, — en
hvers vegna?
— Af því að hann er flug-
maður, og hefir leiguflugvél
hér á flugvellinum, sem gæti
komið okkur að gagni, svaraði
hann.
Hún hafði í kvöld — ef hún
hafði ekki í rauninni vitað
það allan tímann — tekiö eft
ir því, að Madelína var enn
ástfangin af Alan. För henn-
ar til Ameríku með unga her
manninum hafði aðeins verið
farin í því skyni að særa Al-
an, eða ef til vill vegna þess,
sem hann hafði sagt henni,
að starf hans gerði ekki mögu
legt fyrir hann að kvænast.
En Mad hefði aldrei haft eirð
í sér í hjónabandi með unga
Ameríkumanninum. Svo mik
ið skildi Fay nú — því miður
— og hún trúði ekki sögunni,
(sem Mad hafði sagt þeim við
borðið á Savoy gistihúsinu,
um að móðir hins tilvonandi
brúðguma hefði átt mestan
þátt í því hvernig fór.
í nótt, þegar Mad hallaði
sér upp að gúmmítrénu, hafði
hún grátið, en í dag var hún
óeölilega, næstum óþolandi
glaðvær. Yfirborðs glaðværð
. H3 -g
• 1 . ' * Js
hennar tók á taugar Fay í
ríkari mæli en afskiptaleysið
í fari Alans, já, jafnvel enn
meira en misklíðin milli
Mantesa hjónanna. Vonbrigöi
hennar og ótti fóru vaxandi
eftir því sem á daginn leið.
Jafnvel Sonya litla virtist
hafa oröið vör hins þanda and
rúmslofts. Hún lá grátandi í
rúminu, þegar Fay kom til
þess að annast hana. Hún
lagöi granna handleggi sína
um háls Fay. — Ég er svo
hrædd, systir Fay, ég er svo
hrædd hvíslaði hún.
— En góða mín, þú ættir að
vera vön svona rigningu, þar
sem þú hefir átt hér heima
svo lengi, sagði Fay og brosti
hughreystandi til hennar.
— Já, en ég er heldur ekk
ert hrædd við regnið, systir
. . . sagði hún óþolinmóö . . .
— Það er vegna . . .
Hún hætti skyndilega, og
hélt svo áfram lágri röddu: —
Það er vegna mömmu og
pabba . . . hvar var mamma
í nótt? Pabbi kveikti skyndi-
lega ljósið hér inni — ég veit
ekki hvað klukkan var — og
spurði, hvort mamma væri
hjá mér . . . eða hefði veriö
hér. Ég sagðist hafa verið sof
andi allan tímann, og þá sagði
hann: — Einn góðan veöur-
dag, kannske eftir stuttan
tíma, átt þú enga mömmu
framar, barnið mitt. Og svo
slökkti hann Ijósið og fór.
Ég varð svo hrædd, að ég gat
ekki sofnað í margar klukku
stundir. Ó, systir Fay, hvað
haldið þér aö hann hafi átt
viö? Hún fór aftur að gráta,
og þrýsti sér að Fay.
Fay var sjálf óttaslegin, en
henni tókst að láta ekki bera
á því meðan hún strauk hiö
indæla, stutta hár barnsins.
— Ég er viss um ,að hann
hefir ekki átt viö neitt sér-
stakt með því. Það getur verið
að hann hafi veriö nývaknað
ur eftir að hafa dreymt illa.
Hann hefir ef til vill dreymt,
að móðir þín væri í einhverri
hættu. Þú skalt ekkert vera
að hugsa um það.
20. KAFLI.
Það hélt áfram að rigna all
an næsta dag. Skýin voru kol-
svört og loftið rakt og þving
andi. Stöku sinnum stytti
upp, en svo fossaði regnið niö
ur aftur og buldi á þakinu og
á blöðum bananatrjánna eins
WWAY.ViV.V.V.VAW.V.V.Y.VAV.V.V.VJV.VVrtSJ
Mitt innilegasta þakklæti sendi ég öllum þeim, sem
glöddu mig á sjötíu ára afmæli mínu, þ. 4. júlí s. 1.,
með heimsóknum, heillaskeytum og öðrum vinakveðj-
um.
Ég óska þeim allrar blessunar á ókomnum árum.
Elías Jónsson,
Hallbjarnareyri.

WWUWWAV.VAVW.'.V.W.V.VAW.V.W.V.VAM
Innilega þökkum við öllum þeim, sem sýndu okkur vinarhug,
hjálp, hluttekningú og heiðruöu ininningu hins látna,
Þorsfeins Einarssonar,
bónda, Köldukinn.
Guörún GuÖjónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.